“De reden waarom mensen een samenleving aangaan is het behoud van hun eigendom, en het doel waarom zij een wetgevende macht kiezen en toestaan is dat er wetten gemaakt worden, en regels gesteld, als bewakers en hekken voor de eigendommen van alle leden van de samenleving, om de macht te beperken en de heerschappij van elk deel en lid van de samenleving te matigen… wanneer de wetgevers proberen de eigendommen van het volk weg te nemen en te vernietigen, of hen tot slavernij te brengen onder willekeurige macht, brengen zij zichzelf in een staat van oorlog met het volk…””
John Locke, in “Tweede Verhandeling over de Regering”: John Locke; 29 augustus 1632 – 28 oktober 1704) was een Engels filosoof en arts, die algemeen wordt beschouwd als een van de invloedrijkste denkers van de Verlichting en algemeen bekend staat als de “vader van het liberalisme”. Locke wordt beschouwd als een van de eerste Britse empiristen, in de traditie van Francis Bacon, en is even belangrijk voor de sociale contracttheorie. Zijn werk heeft de ontwikkeling van de epistemologie en de politieke filosofie sterk beïnvloed. Zijn geschriften beïnvloedden Voltaire en Jean-Jacques Rousseau, en vele Schotse verlichtingsdenkers, evenals de Amerikaanse Revolutionairen.
Artikel 1: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Dit artikel is bedoeld om racisme of voorkeursbehandeling in welke vorm dan ook te vermijden. Dat is ook hard nodig want racisme is een hardnekkig kwaad. Maar hoe zit het met de positieve discriminatie die, vooral sinds de zestiger jaren steeds meer zichtbaar wordt. Hier een aantal persoonlijk ervaringen die naar mijn mening geweld aan doen aan artikel in de Grondwet.
Eind tachtiger jaren ging mijn broer samenwonen met zijn vriendin en kwam daarbij in een vrijgekomen flat van een familielid terecht. Al snel maak je dan nieuwe vrienden en kennissen ook in en uit de naburige flatgebouwen. Een van die kennissen had een Turkse buurman die werkloos was en nogal lange en luidruchtige feestjes gaf. Omdat die kennis toch s`morgens weer vroeg op moest begon hem dat lawaai te hinderen. Na herhaalde verzoeken zonder resultaat belde hij ten lange leste de politie, die gelukkig wel kwam kijken, maar toen puntje bij paaltje kwam moest die kennis mee naar het bureau wegens beschuldiging van discriminatie van zijn Turkse buurman.
Dankzij goede contacten in Duitsland, mocht ik eind zeventiger jaren een 65e verjaardag meemaken omdat de persoon in kwestie vanaf die dag “rente” (AOW) kreeg. Om die reden wist ik dat een Duits echtpaar bij hun pensionering op 65 jarige leeftijd 1100 DM in de maand netto kreeg. Een (Turks)immigrantenechtpaar met bv vier kinderen, dat een verblijfsvergunning had gekregen voor hun “vlucht” uit het “gevaarlijke” Turkije, kostte de staat echter DM 3300. in de maand. Doe dat maar maal 12, = 40.000 DM per jaar, maal pakweg veertig jaar is 1,6 miljoen DM. Een eenvoudig rekensommetje toegerekend op de Nederlandse situatie leert dat immigratie de afgelopen veertig jaar al 250 miljard euro heeft gekost en daar komt elk jaar 7 a 8 miljard bij. We weten allemaal dat van twee Turkse gezinnen met vier kinderen er na pakweg dertig jaar er minimaal 8 of tien zijn waarvan ca de helft nooit aan het werk komt. ( De arbeidsparticipatie bij Turkse immigranten ligt het hoogst maar komt niet verder dan ca. 55 %) In die tijd werden er ook al grapjes gemaakt over al die kinderbijslag die naar niet bestaande kinderen in Turkije ging.
Algerije. De regering van bv Algerije stuurde destijds met opzet berbers met grote gezinnen naar Nederland. De kinderbijslag, die het land daarvoor ontving uit Nederland, was op een gegeven moment de belangrijkste deviezenbron voor Algerije en in hele dorpen viel regionaal de economie in elkaar omdat er zoveel kinderbijslag binnen kwam dat men gewoon niet meer op het werk verscheen. Nederland als Gekke Henkie waar gretig ge(mis)bruik van werd gemaakt. (Bron: Binnen zonder kloppen, Pieter Lakeman, zie link.
http://www.heemland.nl/hl14-Boek_Lakeman.htm
Begin jaren negentig waren we in Duitsland op vakantie en zochten een BB. We kwamen terecht in een mooi dorpje in het Zwarte Woud (Beieren), bij een weduwe die een paar kamers verhuurde al aanvulling haar schamele pensioentje. Ze klaagde over de hoge kosten voor levensonderhoud en dergelijke en zag de nieuwbouwwoningen verrijzen voor de “vluchtelingen” uit voormalig Oost Duitsland en Rusland die hun van de staat werden toegewezen. Werk was er niet voor de meeste van deze “vluchtelingen”, maar binnen een jaar stond er een nieuwe Mercedes voor de deur bij die gezinnen. Iets wat veel Duitsers zich niet konden veroorloven, u begrijpt dat dat wrevel wekt misschien?
Frankrijk. Goede kennissen in Frankrijk hadden een aannemersbedrijf ten tijde van president Mitterand, toen Frankrijk al een toevluchtsoord was voor (illegale) immigranten. Franse ondernemingen mochten geen (goedkope) illegalen in dienst hebben, daar werd streng op gecontroleerd. Bij buitenlandse ondernemers werden illegalen medewerkers gedoogd, er werd gewoon niet of veel minder op gecontroleerd, waardoor die ondernemers uiteraard een concurrentie voordeel hadden op hun Franse collega`s. Toen de man overleed liet hij zijn weduwe een enorme schuld achter waarvoor ze nog ruim tien jaar voor moest ploeteren om die af te betalen. Toen ze na haar pensionering berooid en met een schamel pensioentje een schildklier operatie moest ondergaan, moest ze van haar weinige centen nog 300 euro bijbetalen. Maar een “arme” immigranten vrouw die tegelijk met haar moest worden geopereerd, kreeg alle medische verzorging gratis. Zo verging het ook veel Nederlanders die met leden ogen aanzagen hoe “”vluchtelingen” systematisch door de Haagse en plaatselijke politiek werden bevooroordeeld. Hoe deze tweedeling nog verder doorwerkte naar de oorspronkelijke Nederlanders leest u in bv “Niet spreken met de bestuurder”, door Gerard van Westerloo, die een tijd de Amsterdamse trambestuurders volgde en jaren later nog eens.
Zie link, (2) http://www.heemland.nl/hl27-Boek_De_kloof.htm
Even een citaat uit dat boek:
“Zij zien ‑ dan overigens al ‑ Amsterdam verkleuren en veranderen, en dat heeft veel gevolgen voor hun werk. In hun ogen zijn de buitenlanders daar de schuld van. Zakkenrollen, zwart rijden, agressie in de tram, drugshandel en –gebruik, vernielingen, steekpartijen, bedreigingen; zij zien gewoon dat dit komt door buitenlanders”.
Er zijn talloze voorbeelden dat zelfs de overheid veelvuldig de wet overtreed, met name Artikel 1 vd Grondwet.
De dubbele moraal vd overheid en de wet. Voor de exacte berekening van mijn salaris heeft mijn baas een aantal secretaressen op kantoor die tot op de minuut nauwkeurig de gewerkte uren en tot 2 cijfers achter de komma het (CAO) salaris berekenen, en daarvan afgeleid, de premieheffing, loonbelasting etc. berekenen. Een heel leger van ambtenaren, accountants zijn dagelijks bezig om de wet te volgen, te berekenen hoe hoog het belastbaar inkomen is hoeveel belasting we daarover betalen. Duizenden notarissen zijn dagelijks bezig om te controleren of erfenissen, schenkingen en eigendomsoverdrachten keurig volgens de wettelijke regelingen gebeuren. Maar voor immigranten worden al deze regels van “voor wat hoort wat” eenvoudig opzij geschoven. Zij krijgen, terecht of niet, alles gratis waar iedereen normaal voor werken moet.
Het is niet dat wij dat immigranten niet gunnen, een beter leven, maar het schuurt aan alle kanten.. en dat geld moet wel verdiend worden door anderen. U begrijpt toch ook wel waar hier de schoen wringt, of blijven we stommetje spelen zoals altijd?
Laat u geen oor aannaaien omwille van uw brave inborst.
Kritiek op het “vluchtelingen” beleid heeft niets met racisme te maken. De overheidsinstanties in bijna alle West-Europese landen schenden al jaren Artikel 1 vd Grondwet door onderscheid te maken in behandeling tussen dakloze autochtone Europeanen (Nederlanders en Nederlanders) in moeilijkheden, in het voordeel van de vele gelukzoekers. Wie is er nou een racist?
Frontex.
Citaat. “De Europese grensbewaker Frontex kreeg een ‘smokkelfolder’ in handen, een soort reisbrochure met informatie over de aantrekkelijke bestemmingen in Europa. Volgens die folder is Nederland een prachtige bestemming: de asielzoeker krijgt standaard een uitkering van 220 euro per maand. Wordt de aanvraag toegewezen, dan loopt de uitkering op tot 1.600 euro per maand. Bij ‘Accommodatie’: ‘U verblijft in een huis. De Nederlandse overheid betaalt de huur.’”
https://www.volkskrant.nl/…/om-het-migratiedrama-te…/
“”Acht op de tien ‘vluchtelingen’ zijn op vakantie geweest in hun thuisland”… Laat dat ff inzinken………
https://dissident.one/…/acht-op-de-tien-vluchtelingen…/
Duitsland: Asielwet maakt lokale bevolking tweederangsburgers
Door Petra Raab
Hadena | 06-12-21 | 16:02
Heb 10 jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan bij Vluchtelingenwerk, en dit soort zaken regelde ik voor statushouders. Het is in die tijd dat mijn ogen opengegaan zijn en ik 180 graden gedraaid ben wat betreft mijn mening over ‘vluchtelingen’. Ik had de inzage in de IND rapporten, en het gedrag van de inmiddels statushouders strookte meestal niet met wat in de IND rapporten stond. Het grootste deel zijn gewoon oplichters en gelukzoekers, niets zieligs aan.
https://www.geenstijl.nl/…/asielinstroom-2021-bedroeg…/
Gratis geld.
Nog een citaat van een oud Nederlander.
” Inderdaad, triest is echter dat ik als Nederlander mijn vrouw van overzee waarmee ik 11 jaar getrouwd ben en een zoontje heb niet zomaar Nederland binnen krijg. Ieder ander die met een bootje aankomt wordt met open armen ontvangen. Voor mijn gevoel heb ik als Nederlander minder rechten. Maar goed dat boeit niet want om die reden woon ik fijn in Nicaragua zonder lock downs en andere restricties als allochtoon 
. Ik zal dan ook geen cent spenderen aan het financieren van immigratie in Nederland. Dus betaal ik geen belasting en verwacht ook helemaal niets van dat land.
Op de claim van immigranten op hun bijdrage aan Nederland. “Ik woon zelf in Nicaragua, mijn vrouw is Nicaraguaans, mijn kind heeft nuv Nicaraguaans, Nederlands, Spaans en Indisch bloed. Moet ik nu ook gaan open drammen over zijn afkomst? Ik begrijp deze onzin niet. In ieder geval is het grote verschil dat hier niets te halen valt, geen sociaal vangnet is. Werkeloos of ziek? Los het zelf maar op. Daarnaast kun je als buitenlander op je kop gaan staan, ze lachen je uit, tolerantie voor andere culturen ontbreekt en laat dat net een goede defensie zijn voor opportunisten. Niemand wil naar hier vluchten want er valt niets te halen, behalve veiligheid. En laat nou dat laatste het excuus zijn om te vluchten naar delen van de EU, maar de werkelijkheid is gratis geld, Miele en een huis. Na mijn ervaringen met moslims in Nederland en België die ronduit respectloos waren naar mijn vrouw of naar mijn bezit, ben ik blij dat ik hier kan leven in een land zonder moslims. In dat opzicht is Nederland een gesloten boek en in vele opzichten heb ik geen dag spijt van mijn keuze.”
Briefjes aan Geert Wilders
Maar dat is nog lang niet alles van wat er speelt, in alle literatuur en artikelen die met immigratie van de afgelopen veertig jaar te maken hadden, heb ik wat cijfers genoteerd.
De afgelopen veertig a vijftig jaar hebben honderdduizenden Nederlanders en miljoenen Europeanen hun straat, buurt of hele stadswijk zien veranderen in een stukje buitenland, waar een vreemde taal wordt gesproken en parallelle samenlevingen bestaan die hun eigen wetten (sharia)handhaven. Veel van onze landgenoten zijn daar letterlijk weggepest of weggevlucht, hun woningen waren sterk in waarde gedaald. Zij konden met hun klachten nergens terecht omdat hun problemen werden gebagatelliseerd en afgedaan als racistisch door het etablissement. (Een van de vele brieven die Wilders, naast de vele vele bedreigingen, wekelijks kreeg)
: “Meneer Wilders, ik ben de laatste van mijn straat die nog Nederlander is. Ik heb geen kinderen en mijn man is overleden. Mijn leven is een hel, ik durf de deur niet meer uit. Niemand spreekt nog Nederlands, ik heb alleen een aow’tje, ik kan het eigenlijk niet missen, maar ik wil u toch wat sturen want u bent de enige die nog voor ons opkomt”.
Gereard de Boer; blogger.
“Het is feitelijk te laat voor terdege doende maatregelen welke nog echt hout kunnen snijden: de Nederlandse verzorgingsstaat gaat verloren door de al decennia aanhoudende import van met name Afrikaanse en Arabische ‘vluchtelingen’ welke de overheid -lees: de belastingbetalers- het afgelopen jaar alweer 12 miljard kostte. Wat onze overheid stelselmatig verzwijgt, is dat deze immigratie de afgelopen decennia Nederland al meer dan 320 miljard euro heeft gekost (gelijk aan de totale opbrengst van het aardgas, of wel €50.000 per huishouden). De jaarlijkse kosten bedragen nu dus 12 miljard euro, dat is €1500 per huishouden. Dit wordt al jaren lang ‘gecompenseerd’ door extra belastingheffingen en bezuinigingen op onder meer (ouderen)zorg, onderwijs, cultuur en AOW. Feit blijft dat in Nederland na 15 jaar nog geen derde van de statushouders (ex- vluchtelingen) op de arbeidsmarkt is te bespeuren en mits wel, dan betreft dit een aantal uren of dagdelen. De gemiddelde asielmigrant kost Nederland €250.000 de neus over een heel leven. Let wel, dit omvat gemiddelden, maar opgeteld maakt dat dus niet uit. Naar aanleiding van de feiten moeten allereerst de vluchtelingenverdragen uit de jaren vijftig eraan, dan is Nederland niet langer verplicht om iedereen toe te laten en kan er een selectie aan de poort worden gemaakt. Let wel, mijn intentie is geenszins vervelend te zijn: de cijfers laten gewoon zien dat we deze kosten nooit blijvend kunnen dragen, het is niet anders.”
Mr. G.B.J. Hiltermann, (Buenos Aires (Argentinië), 1 mei 1914 – Amsterdam, 15 juli 2000) was een conventioneel, rechts-liberaal journalist, politiek commentator, uitgever en historicus en beroemde AVRO radio-commentator van “De toestand in de wereld. “Mij schijnt het toe dat als die quasi-asielzoekers, in wezen profiteurs, zich niet in onze samenleving willen invoegen, maar als etnische profiteurs hun eigen wereldje willen handhaven, ze dat maar in hun eigen land moeten doen”.
De Afrikaanse VN-diplomaat Serge Boret Bokwango bezit diplomatieke onschendbaarheid en hoeft in Duitsland niet bang te zijn voor vervolging. Hij uit zich heel openlijk over de vluchtelingengolf uit Afrika en zegt dat hij “een sterk gevoel van schaamte en woede tegenover deze Afrikaanse ´immigranten´ voelt, die zich gedragen als ratten die de steden overvallen.” Het zou volgens hem gaan om een “massale exodus van afval naar Europa.”
En wie kan het beter weten dan hij!
In de rechtszaal is Vrouwe Justitia blind, maar op de straat niet”
https://gerard1945.wordpress.com/category/immigratie/
De Nederlandse vertaling van Zero Tolerance
Nederland heeft er genoeg van… Dat mensen rijden onder invloed van drugs. Dat op Oudjaar tientallen auto’s, winkels en straatmeubilair worden aangestoken, dat politiemensen en ambulancemedewerkers met nitraat- en vlinderbommen worden bestookt. Genoeg van de Antillen – PVV’er Hero Brinkman maakte met zijn ‘corrupt boevennest’ net iets meer los buiten zijn partij dan andere vuurpijlen van Wilders.
Amsterdam heeft onlangs een ‘agressieloket’ voor de lastigste categorie werkzoekenden geopend. Het is zo ingericht dat het personeel niet direct met het meubilair kan worden bedreigd, berichtte de krant. Je proeft de werkelijkheid: wie echt onhandelbaar is, wordt onbemiddelbaar maar of het tot stopzetten van de uitkering leidt? Weinig aanlokkelijk, ook met vastgeschroefde stoelen en tafels.
In Vrij Nederland stond deze week een indrukwekkend verslag van de laatste zittingsdag van een Amsterdamse kinderrechter. Een ervaren rechter, die zo te lezen veel heeft gemaakt van haar veeleisende post. Maar zij kapt er vroegtijdig mee. Zij kan niet meer tegen het ‘groeiende stuwmeer van agressie’, vertelde zij Margalith Kleijwegt, jongetjes van drie turven hoog die een winkelende vrouw van middelbare leeftijd aftuigen en beroven zonder schuldbesef, een jongen met een liter Bacardi in zijn lijf die met een gebroken fles een portier aanvliegt. Kinderen met volwassen misdrijven. Ouders die niks weten, niks doen.
De optelsom van dit soort berichten, vaak met een rode immigrantendraad, voedt een gevoel van neergang, de verwording van een braaf maar fatsoenlijk land. Onveiligheid is een veel gehoorde klacht, ook al gaan veel misdaadstatistieken de goede kant uit. En rapporteert het Sociaal en Cultureel Planbureau dat Nederlanders zich gelukkiger voelen dan vijf jaar geleden. Maar een derde meer roofovervallen in Amsterdam in één jaar is moeilijk te negeren.
Het moet uit zijn. Dat is al jaren en nog steeds het Leitmotiv van de Ik-ben-trots-op-Fortuynbeweging. De verschillende woordvoerders van die stroming ontlenen een flinke schep zelfvertrouwen aan de wetenschap dat zij ruimer gedeelde gevoelens van afkeer vertegenwoordigen. De uitwassen zijn overal. Geen Tweede Kamerlid denkt dat je naar de Antillen moet voor een cursus rechtshandhaving. Niemand zegt dat het normaal is dat het politiebureau op het August Allebéplein in Slotervaart af en toe wordt belegerd.
De vraag is of zero tolerance kan, of het zinvol beleid is en of Nederland het kan. De Republikeinse presidentskandidaat Rudy Giuliani, die er zijn naam mee maakte, heeft niet voor niets zijn vermeende koelbloedigheid op 11 september 2001 nodig als nieuwe ‘claim to fame’. Zelfs hij was sterker in de retoriek dan de praktijk van het genoeg-is-genoegbeleid. New York is schoner en veiliger geworden dankzij het financiële herstelwerk en de orde-inspanningen van velen.
Als Rita Verdonk claimt dat zij als minister het hek tegen al de rotzooimakers heeft neergelaten en dat het nu zonder haar doorzettingsmoed weer een zoete inval is, dan eist zij te veel eer op en doet zij haar opvolgster waarschijnlijk tekort. De toestroom van Irakezen en Somaliërs kan net zo veel te maken hebben met de fijne toestand in die landen als met het generaal pardon van het kabinet-Balkenende IV. Die beslissing, door een nieuwe Kamermeerderheid afgedwongen op de drempel tussen III en IV, illustreert dat radicale oplossingen Nederland niet (lang) liggen.
Tolerantie, waar wel, waar niet. Het zou weleens dé test voor de nu regerende Partijen van het Midden kunnen worden. Als zij er niet in slagen zichtbaar vooruitgang te boeken in het handhaven van de afgesproken normen op allerlei terreinen, dan heeft het Geert&Rita-simplisme van zero tolerance vrij schieten. Ruim baan voor de rijken is in dat opzicht even ondermijnend als toestaan dat bestuurders op de Antillen of in Amsterdam Zuid-Oost wegkomen met wat in gewoon Nederlands corruptie heet.
De reis van minister-president Balkenende half februari naar de Antillen is in dit verband van meer dan rituele betekenis. Hij zal daar ongetwijfeld niet als zoenoffer aanbieden Wilders op Marktplaats.nl te zetten, maar het terechte deel van diens kritiek beleefd boven tafel houden en er aan herinneren dat meedoen met het Koninkrijk betekent aan duidelijke financiële en rechtstatelijke normen voldoen. En geen gezeur over slavernij.
Een zelfde toon én aanpak zal ook op Nederlandse bodem z’n werk moeten doen. Wat dat betreft hebben de voor meer loon demonstrerende politiemensen een handig moment uitgekozen. Zij werken letterlijk in de frontlinie van de strijd om heldere grenzen tussen tolerantie en wetshandhaving. Het incident vorig jaar met de fietsachterlichtjes was tekenend: de politie had nog niet besloten de wet te handhaven of minister Eurlings zei: ach, los op het jack of de tas gedragen achterlichtjes werken toch ook? Zeker waar, maar voor de politie een zoveelste signaal dat de wet een kleidoos is.
Nederlanders maken collectief uit wat zij normaal vinden. De onbeschrijflijke vuurwerkzooi die op 1 januari op straten en pleinen lag te wachten, verbaasde een briefschrijver op standpunt.nl die Oudjaar bij vrienden in Duitsland had gevierd: daar pakte iedereen na het knallen even een bezem, om opgeruimd nog een glaasje sekt te delen. Antwoord van de volgende bezoeker: heb jij vrienden in Duitsland? Om spontaan van te emigreren.
Als mensen op grote schaal bellen in ‘stiltecoupés’ en de meeste medereizigers het niet aandurven er iets van te zeggen, als Verkeer en Waterstaat een idiote I Love Voorrang Geven-campagne moet beginnen tegen hufterig weggedrag, dan kan geen kabinet de gevoelens van verwildering en onveiligheid bezweren. Als burgemeesters hun rol in uitzettingsbesluiten op grond van de Vreemdelingenwet liever ontlopen, dan krijgt Rita Verdonk meer gelijk dan zij qua beleidswijsheid verdient.
Soms lijkt het of we toleranter zijn voor onszelf dan voor de buren. Uit de voor Nederland gunstige economische statistieken doemt soms een zweempje verwendheid op. Dat is het slappe koord waarop politieke bestuurders in dit land dansen. Zolang zij liever voorzichtig dan een beetje moedig opereren, blijf je zulke dagbladadvertenties tegenkomen als ‘Aanbesteding Taalwijzer’. Een uitnodiging aan allochtone Amsterdammers om deel te nemen aan de ‘aanbestedingsprocedure’ voor een inburgeringscursus. Met dank namens de advertentieafdeling, maar veel gekker moet het niet worden.
Dit verhaal is geplaatst op zaterdag 12 januari 2008 om 11:01 uur.
Hoe ver wilt u zich laten uitkleden? »
Dit bericht heeft 3 reacties op “De Nederlandse vertaling van Zero Tolerance”
- H. van Haren zegt:
zaterdag 12 januari 2008, 14:54 uur
Een duidelijk verhaal dat hopelijk door ieder weldenkend mens wordt onderschreven. Het meest bedreigende is echter de houding à la Eurlings en ook die van rechters die, ondanks alle commotie, daders van (gewelds-)delicten de volgende dag alweer vrijlaten. Deze criminelen krijgen een niet mis te verstane boodschap:
Wij vinden het niet leuk dus je hebt succes met je agressie maar wij zijn niet van plan er werkelijk iets tegen te ondernemen want wij hebben gewoon te slappe knieën. Het recht is aan de sterkste.
Onze wetgeving lijkt ontworpen voor mensen die spijt hebben van hun daden en die compassie hebben met hun omgeving.
Die tijd lijkt voor de meesten voorbij te zijn. Onze bestuurders kunnen dat nog steeds niet geloven maar lijken dat vooral ook niet te willen.
(En inderdaad: Velen willen dat de ander zich aan de fatsoensregels houdt net zoals velen verlangen dat de buren hun auto een dagje laten staan. Velen willen dat agenten optreden tegen misstanden maar wanneer zij zelf een bekeuring krijgen omdat ze bijvoorbeeld hun auto iets buiten de belijning van een vak parkeren vinden ze dat kinderachtig terwijl een ander daardoor minder of geen parkeerplaats heeft)
En zolang je in wijken woont waar dit allemaal niet of nauwelijks voorkomt en zolang je als politicus of gezagsdrager van de ene gechauffeerde auto in de andere springt en van het ene goed beveiligde feestje naar het andere wordt vervoerd, krijg je nooit dat angstige gevoel dat je bekruipt als er niemand om je heen is die kan reageren wanneer je hulp nodig hebt. En zolang je voldoende inkomen hebt om je eigendommen te verzekeren (zodat al die anderen wiens roep om veiligheid en fatsoen je bagatelliseert, mee betalen aan een eventuele schade-uitkering) valt het inderdaad allemaal reuze mee.
“Ach ja de ruiten van mijn auto ingeslagen maar de verzekering dekt de schade, ik hoor net van de garage dat ‘ie morgen weer klaar is”.
Er is in de afgelopen decennia, ondanks de waarschuwingen van velen, een veelkoppig monster losgelaten dat zich voorlopig niet zal laten vangen. En de pogingen om het te vangen zullen pas toenemen wanneer onze welvaart afneemt -zolang we genoeg geld hebben betalen we de schade gewoon- maar dan zal het ook extra moeilijk worden want dan zal het monster nog brutaler zijn geworden dan nu.
- j.c. schalekamp zegt:
dinsdag 15 januari 2008, 14:39 uur
OPKLARINGEN GEEFT GOEDE ANALYSE
Marc Chavannes geeft op 12/13 januari 2008 een beeld van wat hij noemt de Nederlandse vertaling van Zero Tolerance. Hij verdoezelt de problemen niet, maar signaleert bij een mogelijke oplossing de beperkingen van de Nederlandse mentaliteit. Scherp, maar toch rustig en evenwichtig.
Dit is opmerkelijk, want veel uitspraken missen dat evenwicht. Het Geert & Rita simplisme bij voorbeeld gaat voorbij aan het feit, dat Nederlanders niet van krasse maatregelen houden. De progressieve ‘niks aan de hand factie’ aan de andere kant, wil ons steeds laten geloven dat het allemaal wel meevalt. Ook in deze krant zijn uitingen van deze laatste houding te vinden. ‘Het vertrouwen in de overheid is terug’ (1/2 dec. 2007) en ‘Er is geen trek uit het politieke midden’ (17 dec. 2007) zijn voorbeelden.
Beide standpunten gaan mank aan werkelijkheidszin. Intussen lijdt ons land aan een terreur van hufters die door politiek en overheid niet worden gecorrigeerd. Chavannes meent dat het omgaan met tolerantie, waar wel en waar niet, wel eens dé test van de regerende middenpartijen kan worden. Ik denk dat dit juist gezien is, de kruik gaat zolang te water tot ze breekt.
J.C. Schalekamp, Den Haag.
Quo Vadis 