Ze leken van de aardbodem verdwenen, maar sinds gisteren weet Canada dat 215 vermiste kinderen uit inheemse families in een massagraf zijn aangetroffen. Anoniem begraven op een onherkenbare plek, nabij een oude school in de stad Kamloops. Met behulp van radartechniek kon het graf worden opgespoord.
De vondst leidt tot geschokte reacties, maar is geen verrassing voor Jeanette den Toonder van het Centrum voor Canadese Studies van de Rijksuniversiteit Groningen. Bij de zogeheten residential schools, waar de oorspronkelijke bevolking decennialang werd “opgevoed” tot westerse modelburgers, was het de praktijk om overleden kinderen in anonieme massagraven te laten verdwijnen.
Sinds vorig jaar zijn er al minstens 1.100 soortgelijke graven van inheemse kinderen gevonden in de buurt van de kostscholen waar ze verplicht werden ondergebracht. Dat gebeurde van de negentiende eeuw tot de jaren negentig van de vorige eeuw. De kinderen werden er ondergebracht om hen los te maken van hun eigen culturele achtergrond en te integreren in de westerse Canadese samenleving.
Die kostscholen, waar inheemse kinderen verplicht naartoe werden gebracht, vloeien voort uit de Indian Act uit 1867. Het doel van die wet was om de oorspronkelijke bevolking te assimileren met de witte, uit Europa afkomstige meerderheid. “De wilden moesten worden geciviliseerd, was de gedachte.”
Minstens 150.000 kinderen zijn leerling geweest op dergelijke scholen. Een onderzoekscommissie berekende dat 3000 a 4000 kinderen zijn omgekomen, onder meer door infectieziekten en ondervoeding. Brandgevaarlijke slaapzalen en tbc maakten slachtoffers onder inheemse Canadese jeugd.
Vorig jaar kwam de TRC bij een analyse van gedigitaliseerde schooldossiers al uit op mogelijk 3000 slachtoffers. Na bestudering van documenten van lijkschouwers in twee provincies komen daar nu 4000 bij. “Het ziet ernaar uit dat we nog hoger uitkomen zodra meer archiefmateriaal wordt vrijgegeven door de kerk en de staat”, vertelt hoogleraar geschiedenis John Milloy aan de telefoon vanuit Canada. Milloy, verbonden aan de universiteit van Trent en hoofd van het onderzoeksteam voor de TRC, onderstreept dat de huidige cijfers niet honderd procent betrouwbaar zijn door mogelijke overlap.
https://www.trouw.nl/nieuws/duizenden-indianenkinderen-kwamen-om-op-kostscholen~b7e86035
In documenten die werden voorgelegd aan de Truth and Reconciliation Commission (TRC), een commissie die zich van 2007 tot 2015 boog over de wantoestanden in de scholen, vertelden voormalige leerlingen over hun pijnlijke ervaringen op de residentiële school in Kamloops, die onvoldoende middelen kreeg van de overheid om de kosten te dekken.
Het was er onhygiënisch en de kinderen sliepen in overbevolkte slaapzalen, waar het in de winter erg koud was. Er waren uitbraken van mazelen, tuberculose, griep en andere besmettelijke ziektes, die zorgden voor veel dodelijke slachtoffers.
https://nos.nl/artikel/2382734-lichamen-215-kinderen-gevonden-bij-inheemse-school-Canada
Bryan Eneas – CBC News – Geplaatst: Jun 24, 2021 10:15 AM EDT | Laatst bijgewerkt: 25 juni 2021
WAARSCHUWING: Dit verhaal bevat verontrustende details.
De Cowessess First Nation kondigde donderdag een voorlopige vondst aan van 751 ongemarkeerde graven op een begraafplaats in de buurt van de voormalige Marieval Indian Residential School.
De Marieval Indian Residential School functioneerde van 1899 tot 1997 in het gebied waar Cowessess nu ligt, ongeveer 140 kilometer ten oosten van Regina. Kinderen van First Nations in het zuidoosten van Saskatchewan en het zuidwesten van Manitoba werden naar de school gestuurd.
In de jaren 1970 nam de First Nation de begraafplaats van de school over van de katholieke kerk.
Eerder deze maand begon Cowessess grondradar te gebruiken om ongemarkeerde graven op te sporen. Het was niet meteen duidelijk of alle overblijfselen verband hielden met de residentiële school.
Cowessess Chief Cadmus Delorme sprak donderdagochtend op een virtuele nieuwsconferentie.
“Dit is geen massagraf. Dit zijn ongemarkeerde graven,” zei Delorme.
Delorme zei dat er ooit markeringen op de graven hebben gestaan. Hij zei dat de rooms-katholieke kerk, die de begraafplaats beheerde, de markeringen op een gegeven moment in de jaren 1960 verwijderd kan hebben.
Hij zei dat het niet meteen duidelijk was of alle ongemarkeerde graven aan kinderen toebehoorden, maar dat er mondelinge verhalen waren binnen Cowessess First Nation over zowel kinderen als volwassenen die daar begraven lagen.
Hij zei dat sommige van de ontdekte overblijfselen mensen kunnen zijn die naar de kerk gingen of uit nabijgelegen steden kwamen.
Delorme zei dat ongeveer 44.000 vierkante meter gebied werd doorzocht door technische teams van Saskatchewan Polytechnic, waarmee de First Nation samenwerkte voor de zoektocht.
De teams konden niet bevestigen of er meer overblijfselen waren, maar zeiden dat er 751 “geregistreerde treffers” waren op de vindplaats en merkten op dat er meer dan één set overblijfselen kon zijn bij elke “treffer”. Hij zei dat het penetrerende radarwerk een foutenpercentage van 10 tot 15 procent heeft.
Technische teams zouden in de komende weken een geverifieerd aantal kunnen leveren, zei Delorme.
De aankondiging van donderdag markeerde “Fase 1” van de zoekinspanningen van de First Nation, zei hij. De gemeenschap zou de zoekinspanningen in het gebied voortzetten op basis van de mondelinge geschiedenis.
Vorige maand kondigde de Tk’emlúps te Secwépemc First Nation in B.C. de ontdekking aan van een begraafplaats naast de voormalige Kamloops Indian Residential School die volgens voorlopige bevindingen de stoffelijke resten van 215 kinderen bevat.
Delorme zei dat de gemeenschap in de komende maanden namen wil geven aan de mensen in de graven. Hij zei dat de gemeenschap de plek zou behandelen “als een plaats delict”.
Hij zei dat hij graag zou zien dat er een monument op de plek wordt gebouwd met de namen van de geïdentificeerden.
Markeringen verwijderen ‘iets verschrikkelijks’: Aartsbisdom
Het rooms-katholieke aartsbisdom Regina zei dat het verwijderen van grafstenen van de begraafplaats verkeerd was.
“Het was verschrikkelijk om te doen, wat, gezien de geschiedenis van de woonscholen en de pijn en het lijden dat veel overlevenden daar bovenop hebben gevoeld, een ramp is”, zei aartsbisschop Donald Bolen.
Bolen zei dat zijn organisatie Cowessess First Nation zal helpen om de leiding te nemen bij alle inspanningen die ondernomen moeten worden en hij bood de gemeenschap alle hulp aan die ze nodig heeft.
Wat betreft de gegevens zei Bolen dat de school werd geleid door oblaten en dat het aartsbisdom geen volledige schoolgegevens had. De organisatie had wel gegevens over welke priesters er op de school aanwezig waren toen deze in bedrijf was, samen met enkele gegevens over dopen en begrafenissen, maar de gegevens waren meestal onvolledig.
“Wat we hebben, voor zover de privacywetgeving dat toestaat, willen we delen, we willen zo behulpzaam mogelijk zijn in dit opzicht,” zei Bolen.
“We kunnen ook de Cowessess First Nation ondersteunen in hun relaties met de oblaten om documenten en informatie te krijgen.”
Er is ondersteuning beschikbaar voor iedereen die getroffen is door hun ervaring op de “residential schools” en voor degenen die getriggerd zijn door de laatste rapporten.
Vertaling uit:
Genocide of incidentele sterfgevallen?
De Kerk maakte deel uit van een poging van de overheid om deze jonge, geïsoleerde bevolkingsgroepen te onderwijzen volgens de normen van die tijd. De scholieren leden aan de ziektes van die tijd, wat resulteerde in sterfgevallen. Links heeft van deze incidentele sterfgevallen een beschuldiging van genocide gemaakt. Deze beweringen vallen nu uit elkaar door gebrek aan bewijs. De reactie van links is om hun leugens te verdubbelen.
Geen lijken, alleen stenen
Ondertussen vinden onderzoekers weinig dat het verhaal van de ongemarkeerde begraafplaatsen ondersteunt. De ophef en het vandalisme zijn alleen gebaseerd op radarbeelden die wijzen op ongeïdentificeerde objecten onder de grond, niet op de vondst van stoffelijke overschotten. Toen arbeiders onlangs de Pine Creek Residential School in Pine Creek, Manitoba, opgroeven, vonden ze alleen stenen. Tot op heden is er geen fysiek bewijs dat wijst op overtredingen in een van de internaatscholen.
“Het optreden van Justin Trudeau is beschamend”
Gelukkig is de bisschop niet de enige die fraude roept. Krantenuitgever Conrad Black schreef een vernietigend hoofdartikel voor de National Post waarin hij stelt: “Deze hele controverse is een schandaal, een schijnvertoning en een fraude. Valse beschuldigingen van genocide bevorderen geen ‘verzoening’.” Het optreden van Justin Trudeau is beschamend; hij heeft Canada te schande gemaakt.”
Ottawa/Wenen, 29 juli 2021 – Er was in Canada de 20ste eeuw geen sprake van culturele genocide op inheemse kinderen op katholieke kostscholen. Dat zegt de Argentijnse publicist, politiek filosoof en wetenschapper Pablo Muñoz Iturrieta tegenover het persagentschap Kathpress.
Pablo Muñoz Iturrieta, die al jaren in Canada woont, zegt dat er in de media en politiek “geschiedvervalsing” wordt bedreven. Hij ontkent dat de kindergraven die de afgelopen maanden op diverse plaatsen in Canada werden gevonden, erop wijzen dat religieuzen de inheemse leerlingen systematisch en hardhandig van hun etnische en culturele identiteit zouden hebben beroofd en hun lijken in anonieme massagraven zouden hebben gedumpt.
Sinds eind mei hebben berichten over de ontdekking van meer dan duizend kinderlijkjes in de omgeving van zogenoemde ‘residentiële scholen’, wereldwijd voor opschudding gezorgd. Het was al lang bekend dat deze anonieme graven bestonden: een regeringscommissie had die in 2015 al in een rapport beschreven, benadrukt Munoz. Alle recent ‘ontdekte’ graven stonden er volgens hem al in.
De Canadese premier Justin Trudeau stelde de graven opnieuw ter discussie. De bewindsman riep daarbij paus Franciscus op naar Canada te komen en in naam van de Kerk de inheemse bevolking om vergeving te vragen voor het leed dat haar was aangedaan.
Muñoz Iturrieta merkt op dat niet vergeten mag worden dat de katholieke kostscholen de inheemse kinderen in opdracht van de Canadese staat onderwijs bood. Waar de kerk van wordt beschuldigd is grotendeels onhoudbaar, benadrukt hij. Er was zeker geen sprake van het “opdringen” van de christelijke cultuur, aangezien de inheemse bevolking reeds lange tijd christen was, met een eigen inheemse geestelijkheid vanaf het midden van de zeventiende eeuw.
“De missionarissen gingen uiterst voorzichtig om met de cultuur van de inheemse bevolking. Het feit dat zij vandaag de dag nog steeds hun eigen taal spreken, is vooral te danken aan katholieke priesters”, aldus de in Argentinië geleerde tegenover Kathpress. Evenzo werd het onderwijs op de katholieke residentiële scholen hoofdzakelijk in de inheemse talen gegeven.
In de begintijd van de Indian Residential Schools stuurden families hun kinderen er vrijwillig naartoe, waarbij het aanbod van betere voeding, bescherming tegen de kou in de wintermaanden en het leren van een vak een rol speelden.
In 1920 voerde Canada de leerplicht in. De leiding van de internaten zou gedreigd hebben met politiegeweld als de scholieren naar hun families waren gevlucht. Niet waar, zegt Muñoz. “Maar er zijn berichten dat individuele leerlingen ziek werden van tuberculose en de stammen wilden hun kinderen niet meer naar school sturen uit angst voor besmetting.” Als gevolg daarvan werd een medisch toelatingsexamen voor nieuwe leerlingen ingevoerd, voegt hij toe.
In ieder geval waren ook tuberculose – waartegen in Canada pas rond 1950 een vaccinatieprogramma werd ingevoerd – en vooral de Spaanse grieppandemie van 1918 tot 1920 de belangrijkste doodsoorzaak van de kinderen wier lichamen nu in het geding zijn, benadrukt de Canadese publicist. In plaats van begraven te worden in “massagraven”werden de doden begraven in individuele graven, elk met zijn eigen kruis. Het feit dat de namen er niet op stonden was uit respect voor een overeenkomstige inheemse traditie, zegt Muñoz. De namen van de overledenen werden echter in de dossiers opgenomen – “wat nooit zou zijn gebeurd in het geval van een daadwerkelijke genocide”.
Munoz ontkent niet dat er gevallen waren van seksueel misbruik van kinderen op residentiële scholen, naast het vanuit het huidige perspectief zeer twijfelachtige geweld in het onderwijs – dat vroeger wijdverbreid was op alle scholen. Een herwaardering is hier belangrijk, maar men moet hier ook een onderscheid maken: “De gevallen van misbruik die vandaag bekend zijn in de katholieke kerk van Canada hebben hoofdzakelijk betrekking op de jaren 1970 en 1980, toen de inheemse scholen reeds waren opgeheven”. Een direct verband leggen met de lijken van de kinderen is niet terecht, zegt hij.
Muñoz, die doceert aan verschillende universiteiten in Canada, de VS en Argentinië, maakt zich grote zorgen over de gevolgen van het op overdrijvingen gebaseerde verhaal over de graven. Zo zijn er de afgelopen twee maanden in Canada al 52 kerken in brand gestoken, waaronder historische kerken in inheemse reservaten en gebedshuizen van migrantengemeenschappen van verschillende denominaties. “De regering heeft nog niets gedaan om dit te stoppen of om de gebeurtenissen te onderzoeken en uit te zoeken wie de daders zijn”, klaagt hij.
Quo Vadis 