Laatste update: 17-01-2023)
De tweede Irak oorlog.
Feiten, achtergronden en commentaren
1. Inleiding:
De Amerikaanse president George W. Bush ontmoet piloten en bemanningsleden van het vliegdekschip USS Abraham Lincoln wanneer ze terugkeren naar de VS na te zijn ingezet in de Golfregio 01 mei 2003. President Bush landde op het vliegdekschip dat volgens plan op 02 mei in San Diego zal aanmeren. In een toespraak vanaf het schip zal Bush naar verwachting de omverwerping van Saddam Hoessein aanprijzen als “een cruciale stap voorwaarts” in de oorlog tegen het terrorisme, maar hij waarschuwde dat er “moeilijk werk” in het verschiet ligt in die campagne en in Irak. AFP FOTO / HECTOR MATA (Foto: HECTOR MATA/AFP/Getty Images)
Op 20 maart 2003 viel de coalitie van de VS en GB, alsmede Italië, Nederland, Zuid Korea, Polen en Australië en gesteund door nog 38 andere landen Irak binnen met als doel de omstreden dictator Saddam Hoessein te verdrijven. De tweede Irak oorlog is inmiddels zeer omstreden, vooral na het bekende rapport van de VN waaruit “bleek” dat er geen massavernietigingswapens gevonden zijn en de inval dus onder “valse voorwendselen” was gebeurd. Dat er geen massavernietigingswapens zijn gevonden betekend echter niet dat Saddam Hoessein ze niet heeft gehad. Saddam had wel degelijk grote hoeveelheden chemische wapens en heeft ze ook gebruikt. Zie: (1), (2), (3). Een van de grootste leverancier van grondstoffen voor chemische wapens aan Irak bleek, naast de VS, Nederland te zijn waarbij een zekere Frans van Anraat een zeer dubieuze rol heeft gespeeld. Daarnaast bleek het Irak van Saddam Hoessein een groeiende bedreiging voor Israël, (zie onder, 5)
“Na 11 sept. 2001 was de vrees voor een terroristische aanslag waarin massavernietigingswapens gebruikt zouden worden in elk geval niet ongegrond. Evenmin was uitgesloten dat Saddam Hoessein dergelijke wapens ter beschikking zou stellen aan terroristen. Hij heeft ze in het verleden zelf gebruikt ten aanzien van Iran en de Koerden en er bijvoorbeeld ten aanzien van Israël mee gedreigd. Juist door het feit dat Saddam aanvankelijk niet meewerkte met de wapeninspecteurs, laadde hij des te meer de verdenking op zich iets te verbergen. Tony Blair heeft gelijk wanneer hij stelt dat na 11 september de centrale vraag is of we bereid zijn het risico te nemen dat deze wapens in handen komen van terroristen en worden gebruikt tegen burgerdoelen in het Westen. Saddam vormde in die zin een groot risico”.
2. De slager van Bagdad
Iedereen weet dat “De slager van Bagdad” met medewerking van zijn neef Ali Hassan al-Majid ( alias Ali Chemicali) chemische wapen heeft gebruikt tegen de Koerden en waarbij minimaal 5000 tot mogelijk 100.000 mensen zijn omgekomen. Alleen al de excessen binnen zijn regime kostte zeker 300.000 Irakezen het leven. Bij de oorlogen tegen Iran ( 1980-1988) en Koeweit ( 1990-1991) nog eens een miljoen. Bij de “bevrijding” van Irak door Amerikaanse troepen werden in oude opslagplaatsen ca 5000 oude chemische bommen en granaten gevonden, van recente nieuwe chemische wapens vonden de Amerikanen als ook VN-inspecteurs, na meer dan 700 inspecties vóór de oorlog geen spoor.
Boos over de Irak-oorlog?
3.Verdwijningen.
Saddam Hoessein was een genie in het spoorloos laten “verdwijnen” van politieke tegenstanders ( er wordt gesproken van 1 miljoen) Waarom zou Saddam, met het oog op de naderende inval, deze wapens of de resten ervan, niet hebben kunnen laten “verdwijnen” cq verborgen, bv onder een in de haast aangelegde Citrus plantage, of in een lege olietanker opgeslagen en op zee gelost, waarover destijds geruchten de ronde gingen. Volgens de officiële persberichten zijn er geen WMD wapens in Irak gevonden. Maar diverse bronnen melden dat ze daar wel degelijk zijn geweest en een deel daarvan naar Syrië zijn overgebracht. Een Iraakse deskundige die meer dan tien jaar aan het Iraakse wapenprogramma had gewerkt, vertelde op 24-4-2003 aan de New York Times dat Irak rond 1995 al was begonnen met het overbrengen van haar massavernietigingswapens naar Syrië om te voorkomen dat de VN-wapeninspecteurs deze zouden ontdekken. De laatste voorraden zouden door Saddam vlak voor de aanval op Irak in 2003 naar Syrië zijn getransporteerd. Ook Israël meldde begin april 2003 dat de Irakezen met tientallen vrachtwagens bezig waren geweest de dodelijke wapens naar Syrië over te brengen. Diverse bronnen melden dat de Amerikanen beschikten over gedetailleerde satelliet-opnamen waarop konvooien vrachtwagens te zien waren die richting Syrië reden. Kranten in Amerika citeerden Amerikaans overheidspersoneel die hetzelfde beweerden.
4. Saddams Secrets
Saddam Hoessein was een onberekenbare avonturier die zich van niemand iets aantrok. Er is geen oorlogsmisdaad die de “Moeder aller Dictators” niet heeft gepleegd. Hij liet ontelbare individuen vermoorden, waaronder zijn twee schoonzoons nadat deze bij hem in ongenade waren gevallen. Hij heerste door dood en verderf te zaaien. Tegenstanders werden op gruwelijke wijze uit de weg geruimd en hij aarzelde ook niet om gifgas te gebruiken zoals in 1987-1989 tegen de Irakese Koerden. Bij een aanval op Halabja, een stad op 250 kilometer ten noordoosten van Bagdad, kwamen minstens 5000 inwoners om het leven. Volgens de Koerden kosten Saddams chemische bombardementen tussen februari en september 1988 aan 182.000 Koerden het leven. Internationale mensenrechtenorganisaties houden het op 50.000 tot 100.000 dodelijke slachtoffers. Ali Hassan al-Majid, een neef van Saddam, bekend onder de bijnaam ‘Ali chemicali” was verantwoordelijk voor de gifgasaanvallen. Op 17 januari 2010 werd hij tot de strop veroordeeld en op 25 januari 2010 werd hij geëxecuteerd. (6) Kort voor Saddam in 2006 werd geëxecuteerd, werd bekend dat de dictator in 2003 maar liefst 775 miljoen euro van de Iraakse centrale bank had gehaald. Een fortuin geld dat hij vervolgens over de wereld begon te verstoppen. Die grote sommen geld kwamen bij het al hoge bedrag dat hij eerder in andere landen op rekeningen had gedeponeerd, vooral via Iraakse tussenpersonen die naar het buitenland waren verhuisd.
5. Jacht van 20 miljoen.
Saddam Hoessein heeft zijn grote fortuinen opgebouwd onder meer in Zwitserland en Frankrijk, waar hij minstens twee huizen en een jacht van zo’n 20 miljoen had. Emmanuel Ludot, een Franse advocaat die Saddam Hoessein verdedigde nadat hij gevangen werd genomen, geeft toe dat het gevallen regime van de gedode Iraakse dictator nog altijd fondsen had op Zwitserse rekeningen. De dictator, die in 2003 door een invasie onder leiding van Amerika werd afgezet, werd opgehangen voor hij terecht kon staan voor deze genocide waarbij zo’n 180.000 Koerden vermoord werden.
Volgens de autoriteiten liet het regime van Saddam Hoessein in de jaren 80 en 90 meer dan een miljoen mensen verdwijnen. Van velen van hen is nog altijd niet geweten wat hen overkomen is.
5. Geweld als verlossing.
Denkwijzer. Door Rene Diekstra. (Een visie op de tweede Irak-oorlog).
Waarom komt er oorlog?
“Het is bevreemdend om talloze mensen, in de kranten, op de radio en tv, steeds weer bezig te zien alsof oorlog nog te voorkomen is. Helemaal bevreemdend is het om de rituelen van wapen inspecties en veiligheidsraad-resoluties opgevoerd te zien met een ernst alsof oorlog en vrede daar vanaf hangen.
De werkelijkheid is dat de teerling is geworpen en het aftellen allang begonnen. Daarom is ook de vraag helemaal niet meer interessant of er oorlog komt, maar waarom. Er zijn nogal wat mensen, vooral tegenstanders van de oorlog, die menen dat het antwoord daarop simpel is. Het is de Amerikanen in de eerste plaats te doen om eigen gewin, de toegang tot de oliebronnen. Dat is mijns inziens een verklaring die niet getuigt van historisch en evenmin van psychologisch inzicht. Degene die Irak zullen aanvallen zijn dezelfde als die Kosovo en Afghanistan hebben aangevallen. Daar was in geen velden of wegen olie te bekennen. Sterker nog, in economisch opzicht was in beide landen voor de aanvaller helemaal niets te halen. Om in het geval van Irak nu opeens wel met een economisch verklaring voor oorlog te komen aanzetten is wat al te kort door de bocht.
Maar moeten we dan de argumenten waar de Amerikanen zelf mee komen voor serieus nemen?
De media maakt er een karikatuur van.
Gek genoeg weigeren veel tegenstanders van de oorlog om Bush en de zijnen op hun woord te geloven.
Ik zeg gek genoeg, want je kunt het niet eens zijn met de door hen gegeven argumenten, maar dat betekent nog niet dat ze het achter hun elleboog hebben. Ik denk bijvoorbeeld dat ze het argument dat Irak mogelijk over massavernietigingswapens beschikt en die op een foute manier kan gebruiken of aan terroristen ter beschikking stellen, serieus menen. (1) (2) (3)
Een soortgelijk argument speelde ook in Afghanistan mee (opruimen van de Al Qaida trainingskampen). Ik denk ook dat het argument dat ze het Iraakse volk van een tiran willen bevrijden, echt gemeend is. (4).
Dat argument speelde ook mee in Kosovo ( Milosevic-regime) en Afghanistan (het Taliban-regime). Zoals het ook meespeelde in de Tweede Wereldoorlog ( Nazi-regime). Het is vooral dit argument dat psychologisch veelbetekenend is. Voor veel Amerikanen en vooral het conservatieve deel, zijn oorlog en geweld door God gegeven mogelijkheden de mensheid te verlossen van het kwade. In die opvatting past bijvoorbeeld de doodstraf. Ook de ‘heroïsering van geweld door de Hollywood en de rest van de Amerikaanse filmindustrie past hierin. Net zoals de enorme hoeveelheden geld die in de ontwikkeling van wapens en defensie worden gestoken. En in die opvatting past helemaal het gebruik van geweld tegen tirannen.
BEELDSPRAAK
Toen Bush een jaar geleden in zijn ‘State of the Union”, rede tot Congres en Senaat sprak over ”de as van het kwaad” en daarmee doelde op lande als Iran, Irak en Noord-Korea, was dat absoluut geen beeldspraak was een directe uiting van opvatting dat de mensheid scherp op te splitsen is in goed en kwaad en dat het uitroeien van dat laatste deel de opdracht is van ieder weldenkend, ethisch zuiver, in God gelovend mens
Geweld als verlossing. Het is een denkbeeld dat veel moderne Europeanen niet alleen vreemd is maar ook heftig tegen de borst stuit. Wij zijn immers geneigd te denken dat geweld nooit een oplossing is. Het is immers een staande uitdrukking: ‘met geweld los je niets op”. Toch is het nog niet eens zo heel lang geleden dat ook op het Europese vasteland oorlog en geweld werden verwelkomd als een middel om de wereld een stap voor uit te helpen, zelfs door intellectuelen en kunstenaars.
Oorlog! Riep de grote schrijver en Nobelprijs winnaar voor de literatuur Thomas Mann in november 1914 uit, het was zuivering, bevrijding die we voelden en een overweldigende hoop. Zo” vijftig jaar eerder had een van de grootste denkers van de negentiende eeuw, de Britse filosoof John Stuart Mill, al een banvloek uitgesproken over de mens die oorlog en geweld principieel afwijst. Oorlog, schreef Mill, is een kwaadaardig ding, maar niet het kwaadaardigste van alles. De decadente, vervallen staat van morele gevoelens en van vaderlandsliefde die mensen doet denken dat niets een oorlog waard is, is veel erger. De mens die niets heeft waarvoor hij bereidt is te vechten, niets dat belangrijker is dan zijn persoonlijke veiligheid, is een miserabel schepsel en heeft geen kans op vrijheid tenzij hij bevrijd wordt en beschermd door de inspanningen van betere mensen dan hijzelf.
Ziedaar in enkele zinnen de kern van de afkeer die veel Amerikanen op dit moment hebben van al die Europeanen, die zo uitgesproken tegen de komende oorlog zijn en die, als ze er uiteindelijk mee instemmen, er in ieder geval hun eigen hachje niet aan zullen wagen. Ze vinden ons watjes, moreel decadente wezens, het oude Europa zoals defensieminister Donald Rumsveld onlangs laatdunkend zei. Daar vergiste hij zich overigens in want het oude Europa, zoals ik al zei was zo oorlogszuchtig als de pest “.
6. Slachtoffers:
Er is nog steeds veel onduidelijkheid over hoeveel slachtoffers er aan Iraakse zijde zijn gevallen, vooral onder de burgers. Het volgens veel wetenschappers gerenommeerde Brits medische tijdschrift The Lancet publiceerde in oktober 2006 een onderzoeksrapport naar de extra doden sinds de val van het regime van Saddam Hoessein. Het resultaat was een schatting van 654.965 extra doden in juli 2006, met een marge tussen de 392.979 en 942.636. Daarvan waren er 601.027 (426.369–793.663) door geweld om het leven gekomen. De belangrijkste wetenschappelijke adviseur van het Britse ministerie van Defensie Sir Roy Anderson concludeerde dat de publicatie van The Lancet van de schatting van de 655.000 Iraakse doden qua methode goed onderbouwd was al vlak na publicatie in een interne memo, aldus de BBC.
In november 2004 had The Lancet ook al een onderzoek naar het aantal slachtoffers gepubliceerd. De schatting bedroeg toen zo’n 100.000, met een ruime marge van tussen de 8.000 en 194.000 doden. De onderzoekers gaven in het rapport aan geen onderscheid te kunnen maken tussen de burgerslachtoffers en de militaire slachtoffers. In het hoofdredactioneel commentaar sprak The Lancet echter van burgerslachtoffers, wat door sommigen als misleidend werd bestempeld, vooral omdat het vlak voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen werd gepubliceerd.
Uit een recenter onderzoek zou blijken dat de oorlog in Irak al meer dan een miljoen Irakezen het leven heeft gekost in de periode tussen de invasie in maart 2003 en augustus 2007. Dit onderzoek werd uitgevoerd door twee onderzoeksbureaus, Opinion Research Business en het Independent Institute for Administration and Civil Society Studies.
De VN Vluchtelingenorganisatie UNHCR schatte in april 2007 dat er in het totaal 4,1 miljoen Irakezen ontheemd zijn door de Irakoorlog, waarvan er 2 miljoen buiten Irak op de vlucht zijn en 1,9 miljoen binnen Irak.
Vanaf het begin van de oorlog vielen er 4469 doden bij de Amerikaanse coalitie, onder wie 4155 Amerikaanse militairen. Daarnaast vielen er onder de Amerikanen 30.324 gewonden als gevolg van vijandelijkheden. Uit eerdere onderzoeken komen zeer uiteenlopende aantallen naar voren. Van honderdduizend Iraakse slachtoffers in 2004, tot anderhalf miljoen in 2015. Tegenwoordig wordt het aantal van 244.000 slachtoffers in Afghanistan, Pakistan en Irak aangehouden. Dat aantal blijkt uit een onderzoek van The Cost of War Project, een initiatief van Brown University.
(1).
“Irak zet in de jaren ’80 van de vorige eeuw veelvuldig chemische wapens in, zowel in de oorlog met Iran als tegen de eigen Koerdische bevolking. De grondstoffen voor deze wapens koopt het regime van Saddam Hoessein vooral van bedrijven in westerse landen. Ook Nederlandse bedrijven, met name Melchemie en KBS, zijn belangrijke leveranciers van dergelijke stoffen. Daarnaast speelt de inmiddels veroordeelde zakenman Frans van Anraat een grote rol in de opbouw van het chemische wapenarsenaal van Irak.
http://www.stopwapenhandel.org/publicaties/boekenbrochures/iraksamenvatting
(2)
http://www.nrc.nl/handelsblad/2014/10/15/vs-vonden-in-irak-toch-wel-chemische-wapens-1428862
(3)
http://anderetijden.nl/aflevering/102/De-giftige-wapens-van-Saddam-Hoessein
(4).
Theo van Gogh: Een oorlog om een eind te maken aan de Saddam terreur. “Ik ben voor de oorlog in Irak én voor de vrede”. Ik ben voor de oorlog. Dat moet je niet schreeuwen tijdens een vredesdemonstratie. Maar het idee is niet slecht. Wie voor een oorlog is, hoopt op de overwinning van zijn partij en de overwinning heet vrede.
https://web.archive.org/web/20070722231412/http://www.degezonderoker.nl/indexc.html
Saddam Hoessein, bijnaam, “De slager van Bagdad”, werd op 28 april 1937 in Irak geboren in het dorp Al-Auja, in de buurt van de stad Tikrit. Saddam’s vader verdween nog voor hij geboren was. Naar eigen zeggen werd hij door zijn latere stiefvader mishandeld, mocht hij niet naar school en bracht hij zijn jeugd door als schaapherder. Vanaf zijn tiende werd hij opgevoed door een oom uit Tikrit, auteur van de brochure ‘Drie dingen die Allah niet had moeten scheppen: Perzen, joden en vliegen’. In 1957 werd Saddam lid van de socialistische Baath Partij en in hetzelfde jaar pleegde hij zijn eerste politieke moord door zijn zwager, een communistische activist, te liquideren. In 1959 werd hij, na een mislukte poging tot liquidatie van de Irakese premier Abdul Karim Kassem, bij verstek ter dood veroordeeld, waarna hij via Syrië naar Egypte vluchtte. Op 8 februari 1963 keerde hij naar Irak terug, werd gevangen gezet maar wist in 1967 te ontsnappen. In 1968 deed hij mee aan een geweldloze coup door de Baath Partij. Hij werd in 1969 benoemd tot vice-voorzitter van de Revolutionaire Commandoraad, en liet meteen 14 vermoedelijke samenzweerders publiekelijk ophangen. Vanaf dat moment regeerde hij met harde hand en boezemde angst in bij zijn onderdanen en later ook bij zijn buren. Zijn politieke carrière werd gekenmerkt door afschuwelijke moordpartijen en oorlogen. Hij had drie dochters en twee uitermate gewelddadige zonen, Uday en Quesay. Beide kwamen na de Golfoorlog van 2003,bij een vuurgevecht met Amerikaanse troepen, om het leven.
http://www.franklinterhorst.nl/Saddam%20Hoessein%20de%20Slager%20van%20Bagdad.htm
7. Zou Amerika de “politie-agent” van de wereld moeten zijn?
(5) Een oorlog voor Israël.
J. Pen
De Golfoorlog stimuleert het denken. Door grote gebeurtenissen worden we gedwongen oude meningen tegen het licht te houden – zit alles nog op zijn plaats? Toen het Sovjetrijk ineenstortte, moest ik mijn vastgeroeste opinie herzien dat een linkse terreurstaat stevig in het politieke zadel zit. Het zou al vreemd zijn als de recente turbulentie in het Midden-Oosten niet soortgelijke herzieningen in de politieke beeldvorming teweeg zou brengen. Die kans is des te gereder omdat er zulke tegenstrijdige verhalen in omloop zijn over de manier waarop de oorlog is ontstaan, over schuld en onschuld, over wat er had moeten gebeuren en wat niet. Eén van mijn geliefkoosde stellingen wordt in elk geval bevestigd: grote historische gebeurtenissen (en van kleine geldt hetzelfde) kunnen op sterk uiteenlopende manieren worden beschreven. Historici van de narratieve school, zoals bij ons F.R. Ankersmit, maken daar een punt van. Er bestaat geen ‘waarheid’ als het over complexe verhalen gaat. Maar de Golfoorlog heeft tegelijk een andere waarheid bevestigd: er worden bij zulke gelegenheden leugens verteld, en die kunnen, onder gunstige omstandigheden, worden ontmaskerd.
https://www.dbnl.org/tekst/_hol006199101_01/_hol006199101_01_0029.php
(6). Saddam Hoessein. Alias “De slager van Bagdad”. http://www.franklinterhorst.nl/Saddam%20Hoessein%20de%20Slager%20van%20Bagdad.htm
8. Saddams slachtoffers vertellen
Slachtoffers en daders van Saddam Hoessein verhalen over dertig jaar geweld tegen burgers. Martelingen, afgehakte ledematen, moorden.
„We willen de cirkel van geweld doorbreken door slachtoffers en daders aan het woord te laten.” Kurdistan Daloye van het Iraakse Geschiedenis-Project knikt ernstig, in haar kantoor in het Noord-Iraakse Suleymania. Ze geeft leiding aan een project waarbij zevenduizend persoonlijke verhalen over gruwelijkheden onder het regime van Saddam Hoessein zijn verzameld en opgeschreven. „Om herhaling te voorkomen.”
De verhalen over martelingen, het afhakken van lichaamsdelen, moorden, verkrachtingen, het gebruik van gifgas, interne verbanning en het droogleggen van de moerassen zijn via Iraakse vluchtelingen wel deels tot het Westen doorgedrongen. Maar in Irak weten bijvoorbeeld veel mensen in het zuiden niet wat Saddam de Koerden heeft aangedaan, en omgekeerd. „Het was verdeel en heers. Koerden werden begraven in het zuiden, sjiieten in het noorden. Zodat er geen verbanden waren.”
Dat gebrek aan verbanden speelt Irak nu parten, bij de huidige sektarische geweldsgolf die het land overspoelt. „Onder Saddam was het geweld niet religieus. Dat was Saddam en zijn regering tegen de rest. Ook soennieten die zich tegen hem keerden, werden opgepakt en gemarteld”, stelt Daloye vast.
Omdat religie toen geen rol speelde, moet volgens haar verzoening mogelijk zijn – al lijkt dat in tegenspraak met het huidige geweld. Maar het is nog niet te laat, en daarom hoopt ze dat de Iraakse overheid haar project zal gaan gebruiken om aan die verzoening te werken. Daarvoor moeten de Irakezen de waarheid en de details van het verleden kennen en die dus niet meer kunnen ontkennen, stelt ze.
Daarom worden alle verhalen binnenkort gebundeld uitgebracht in het Koerdisch, Arabisch en Engels.
De Koerdische Daloye groeide op in Engeland, en voert het project uit voor de Amerikaanse DePaul Universiteit. Op het hoogtepunt van het project had ze zeventig interviewers die in heel Irak verhalen verzamelden. Zonder opnameapparatuur, want dat was in dit land van verklikkers en onderdrukking te gevoelig. Zo komen in de publicaties alleen geanonimiseerde namen voor, om zowel slachtoffers als daders te beschermen.
Opvallend is dat ook die laatste groep aan het woord komt. „Die details hoor je anders nooit”, beaamt Daloye. „Gebleken is dat de daders eerst bang waren om te doen wat hen werd opgedragen, maar dat het martelen al snel routine werd. Nu hebben de meesten spijt.”
Zelf vindt ze de verhalen nog steeds schokkend. „Mijn haren gaan iedere keer als ik ze lees weer overeind staan”, zegt ze, wijzend naar haar blote arm. „Ik moet er om huilen. Maar ik kan niet meer doen voor de slachtoffers dan het opschrijven. Dat is een eerste stap om een schadevergoeding voor ze te krijgen.”
Want ze stelt vast dat velen alles verloren hebben en in diepe ellende leven. Studenten die werden opgepakt, kregen nooit meer een baan, anderen verloren hun huis. Vrouwen die vanwege het politieke activisme van hun man door de martelaars werden verkracht, werden daarna meestal door hem verstoten.
„Er is door Saddams geweld een gemeenschap van onontwikkelden ontstaan, met veel trauma’s, die zorg en verzorging nodig hebben.” En dat is volgens haar een andere voorwaarde voor verzoening.
Het is voor het eerst dat deze slachtoffers een stem krijgen. En de meesten wilden graag praten, want dat konden ze nooit, zegt Daloye. „Door ons project weten de gezinnen zelf nu ook wat er gebeurd is. En dat een vrouw die verkracht is, zelf niet crimineel is.”
9.Amerika ontketend.
“Amerika Ontketend”, (boekrecensie)door I. Daalder & J. Lindsay. In “Amerika Ontketend” ontwikkelen de auteurs de interessante stelling dat Bush een sterk en besluitvaardig leider is, met een coherente visie op de wereldpolitiek. Zij zien hem niet als een marionet van de ‘neoconservatieven’, zoals de meeste commentatoren doen. Deze revolutie is echter niet zonder risico’s: bondgenoten raken geïrriteerd en Amerika dreigt alleen te komen te staan. Is deze wereldmacht in staat zijn belangrijkste doelen te verwezenlijken?
Recensie(s)
Beschrijving en analyse van de buitenland politiek van George W. Bush vanaf zijn verkiezingscampagne tot en met de ‘overwinning’ van Irak (2003). De auteurs maken aannemelijk dat Bush niet een marionet is, maar zelf de touwtjes in handen heeft, en hoe 11 september hem daarbij in de kaart speelde. Zij geven inzicht in de achtergronden van de adviseurs (de Vulcans) waarmee hij zich omringt, hun onderlinge verschillen en de manier waarop Bush de knoop doorhakt; preventief aanvallen, onafhankelijkheid van de standpunten van de bondgenoten en internationale organisaties. De auteurs zijn wetenschappelijk gespecialiseerd in de Amerikaanse buitenland politiek en maakten tijdens Clinton deel uit van het National Security Council. Bush wordt niet bij voorbaat beschreven als het kwade genius (zoals in veel andere publicaties). Daalder en Lindsay geven feiten en achtergrondinformatie over de besluitvorming van Bush. De lezer mag zelf oordelen over de puinhopen in Irak, Afghanistan etc. Goed register en literatuurverwijzingen. Een toegankelijk en informatief boek, met veel achtergrondinformatie en voorgeschiedenis. Het is merkbaar dat de auteurs als voormalige adviseurs van Clinton het onderwerp van binnenuit kennen.
(Biblion recensie, Drs. Marianne van den Heuvel)
10. Het is allemaal de schuld van de joden en Amerikanen“, Emerson Vermaat.
Niet alleen in de Arabische wereld maar overal in Europa zijn anti-semieten in opmars, hun ideeën zijn vaak gekoppeld aan fanatieke vijandschap jegens Amerika. Twintig miljoen moslims in Europa vormen zich een mening – steeds meer tegen de joden, tegen Amerika. Bin Laden is de meest extreme variant. Hij roept op joden en Amerikanen – bondgenoten van Israël – te vernietigen. Bin Ladens al Qaedanetwerk is niet uitgeschakeld. Wat er nu gebeurt is misschien gevaarlijker dan het politiek geïnspireerde anti-semitisme en anti-Amerikanisme uit de vorige eeuw. Al-Qaeda-terroristen hebben met chemische en biologische wapens geëxperimenteerd. Bezit- en gebruik van- massavernietigingswapens is ook de ambitie van Saddam Hussein. Wat is zijn achtergrond? Wat drijft de man die in Josef Stalin en Adolf Hitler zijn grote voorbeeld ziet?
11. “De vuist van God”. Frederick Forsyth.
Samenvatting
De Westerse inlichtingendiensten hebben er in de loop der jaren alles aan gedaan om te voorkomen dat Irak de beschikking zou kunnen krijgen over wereldbedreigende wapens. Talloze malen werden verdachte transporten onderschept. Maar nu zijn er steeds meer aanwijzingen dat Saddam Hoessein desondanks een ultiem vernietigingswapen heeft weten te ontwikkelen.
Als in Brussel dr. Gerry Bull wordt vermoord, hebben de geheime inlichtingendiensten van zowel Amerika als Engeland en Israël het overtuigende bewijs in handen. Dr. Bull was niet alleen een briljante wetenschapper, maar tevens ’s werelds beste wapenexpert, van wie algemeen bekend was dat hij voor Irak werkte.
De conclusie wordt pijnlijk snel duidelijk: Saddam Hoessein beschikt over een verschrikkelijk wapen, dat wordt aangeduid met Qubth-ut-Allah, De Vuist van God. De wereld staat aan de vooravond van een niet meer af te wenden, allesvernietigende oorlog…
Quo Vadis 