Tijdens een weekendje Ardennen aan de Ambléve deden we even een dagje Maastricht omdat we toch in de buurt waren. Het was prachtig weer, even de Vrijthof op waar de terrasjes redelijk bezet waren, verderop even een terrasje aan de Maas gepikt. Leuk, bakje cappuccino met een stukje vlaai, uitzicht op de Maas en mensen kijken. Naast ons zaten drie dames gezellig aan de groene thee. Op een gegeven moment vroeg één van de dames of ik even een foto, van hun drieën wilde maken. Natuurlijk wil ik dat, na even wat gehannes met het mobieltje lukte het dan toch de drie dames te vereeuwigen. Het was een komen en gaan daar aan de Maas, de bediening was niet al te vlot. Even later stonden de drie dames op groetten vriendelijk en zetten hun ontdekkingstocht door de stad voort. Aan een tafeltje verderop had een stel met nog een wat jonger stel, wat hun kinderen hadden kunnen zijn, een tafeltje genomen. Netjes in de kleren, de man met een hoed en de vrouw met een opvallend kapsel. Beiden droegen piercings in de oren, een hele rij en ook nog eentje door de lip en neus. Hij rookte een sigaartje, zij een sigaret met verlengstuk als ik me niet vergis. Beiden, zo te zien echte levensgenieters, zaten onder de tattoos, ze keken ongegeneerd en zelfverzekerd de wereld in, hij de Bon Vivant, het leek alsof hij wou zeggen: “Kijk mij eens interessant zijn”.
Ergens begin jaren tachtig kwamen de Rolling Stones uit met hun album Tattoo You, een van de zoveelste opvallende creaties van een zeer (zo niet de meest) creatieve rockband.
Voor een beroemde band met hun vele uitspattingen was dit toen nog niets bijzonders, sindsdien zijn tattoos enorm aan populariteit gestegen.
Wat drijft iemand er toe om een tattoo te laten plaatsen? Voor de een is het een soort versiering, iets wat je persoonlijk mooi vind, hoewel de bezitter ervan er zelf weinig van kan zien, het zijn vooral anderen die er tegenaan kijken. Is het iets om je persoonlijkheid te benadrukken, iets om indruk mee te maken? Of om je een bepaald imago aan te meten? Voegt het iets toe? Of moet het iets compenseren? Blijkbaar staat het ergens voor, een zekere lifestyle, je overtuiging, levensmotto, je stijl, het geeft een zekere (tijdelijke) meerwaarde. Een tattoo is dus eigenlijk investeren in jezelf, een statussymbool om je ego mee op te pimpen? In elk geval zijn tattoos tegenwoordig een heel stuk meer geaccepteerd dan toen alleen zeelui nog ermee rondliepen. Het past bij de vrijheid van het individu, om te kunnen zijn wie je bent, om te laten zien wie je bent. Een bekend spreekwoord is: “De enige vrijheid die telt, is de vrijheid om af te wijken”. Het is een keus die je maakt en daar is iedereen uiteraard geheel vrij in.
Maar naast de vrijheid een tattoo mooi te vinden bestaat de vrijheid om een tattoo niet mooi, lelijk of zelfs afschuwelijk te vinden en af te keuren. Wie zich, naar eigen voorkeur om zich te onderscheiden, voor zijn of haar eigen imago vrijwillig laat “brandmerken”, moet niet jammeren als hij/zij door anderen in dat “hokje” wordt geplaatst waar hij/zij zelf in is gestapt.
Enfin, voor meer commentaar over tattoos zie: Tatoeages, de ultieme minachting van het lichaam, de reacties mogen er trouwens ook zijn! Uit de reacties blijkt hoe zeer veel tattoobezitters hun afbeelding liefdevol koesteren als een kostbare relikwie (1).
Tell me again why so many people look up to this idiot?
Has she actually ever done anything good for anyone ever?
Voor het boek Platter & Dikker, dat eind 2011 uitkwam, observeerden de auteurs talloze Nederlanders. Het handelt over een nieuwe mens, zoals Hofland betoogt. Dit wezen beschikt nog steeds over dezelfde capaciteiten zoals vroeger, maar nieuw zijn de wensen, het gedrag en het uiterlijk van deze mens. Hij is dikker, hij praat harder en vlugger, maar niet duidelijker. Hij kijkt wantrouwend tot agressief. Een essay van Hofland: Wat is er mis in Nederland?
De nieuwe rijken etaleren als nooit tevoren hun bezittingen, obesitas is de nieuwe volksziekte en agressie en geweld zijn normale aspecten van het dagelijks leven.
Het behandelt de excessen van de welvaart.
We zagen veel dikke mensen, tatoeages, piercings, veel naakt, porno en vooral passiviteit. Obesitas, drankzucht, geweld, de plastisch cosmetische industrie, seks,
pornografie en het consumentisme zijn de thema’s die de revue passeren.
“Veel mensen krijgen enkele jaren na het zetten van hun Tatoeage spijt en zitten dan helaas met een vrij permanent ongewenste tatoeage. Sinds de komst van de laser tattoo verwijderingstechniek is het permanente in dit verhaal verleden tijd. Onderzoekers laten weten dat laser tatoeage verwijdering helaas niet voor iedereen is weggelegd”.
“Mensen met tatoeages en piercings verlaten de kroeg met meer drank in hun bloed dan andere cafébezoekers” (2).
“Niet iedereen met een tattoo is crimineel, maar de meeste criminelen zitten wel onder de tattoos”. Theodoor Dalrimpel in “Leven aan de onderkant”. (3).
(1). http://www.rosannehertzberger.nl/2011/11/05/tatoeages-nrc-handelsblad-5-november-2011/
(2). http://www.nu.nl/wetenschap/2788609/mensen-met-tatoeages-drinken-meer.html
(3). http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/help-nou-jezelf-eens-een-keer
Quo Vadis 