“Wie in zijn of haar jeugd niet links was, had geen hart. Wie op oudere leeftijd niet rechts is heeft geen verstand”. (Spreekwoord, auteur onbekend).
In de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen komen de tegenstellingen tussen de Democraten en Republikeinen weer uitdrukkelijk naar voren. Voor veel mensen is het een automatisme om “links” (Socialistisch cq Democraten) te stemmen. Vooral onder studenten heerst de ongeschreven regel: “Als je student bent stem je links, maakt niet uit welke partij, als het maar links is”.
Ook veel christenen worstelen met de vraag kun je als christen eigenlijk wel op een rechtse partij stemmen of zijn? Rechts staat immers voor kapitaal, egoïsme, het recht van de sterkste etc. etc. Als christen heb je immers de plicht om zorg te dragen voor je naaste, de armsten onder ons. Maar de naastenliefde die christus predikte is geen eenrichtingsverkeer, naastenliefde wordt hier bedoeld als een daad van barmhartigheid die recht uit het hart zou moeten komen, niet als een “plicht”, en al helemaal niet als een recht op! Ieder mens heeft immers ook zijn eigen verantwoordelijkheid, (Mattheus: 25)ook tegenover zijn of haar weldoener.
In de tien geboden op nummer tien staat duidelijk: “Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn os, noch zijn ezel, noch iets, dat uws naasten is”.
Hiermee is in de bijbel heel duidelijk een legitieme basis gelegd voor privébezit en onlosmakelijk daaraan verbonden dat men de vrucht van eigen arbeid mag behouden en als bezit beschouwen. Onze socialistische broeders en zusters zien dat iets anders en zien het liefs alles als gemeenschappelijk bezit. Zij eisen het recht om het geld te “nemen” van de rijken, niet hun eigen salaris of verdiensten, maar vooral dat van anderen.
Dat betekent bv dat je niet mag frauderen met “Liefdadigheid” (sociale voorzieningen) maar daar ook geen gelegenheid voor mag geven. Uit een onderzoek naar het nut en efficiëntie van subsidies en sociale voorzieningen blijkt dat 60 % van alle uitkeringen en subsidies gaat naar bedrijven, personen en instellingen die dat niet nodig hebben.
“Niet alleen geld hebben is een zonde in de verzorgingsstaten, maar zelfs het persoonlijk uitgeven ten behoeve van andere personen is heel vies. Geld moet de mensen op een onpersoonlijke manier worden afgeperst door ambtenaren, dat is pas fijn”.
Dat kan een goede reden zijn om dan toch maar rechts te stemmen. Zoals ook blijkt uit onderstaand verhaal.
Nog erger is het vermoeden dat wettelijk geregelde liefdadigheid (sociale voorzieningen) fraude uitlokken en mensen lui en afhankelijk maakt. Zoals de Amerikaanse schrijver en politiek wetenschapper Charles Murray dat bewijst in zijn boek “Losing Ground”.
“Murray’s main thesis is that social welfare programs, as they have historically been implemented in the United States, tend to increase poverty rather than eliminate it by creating incentives that reward short-sighted behavior that is not conducive to escaping poverty in the long term”.
Een van onze eigen bekendste Nederlands politicus kwam al met dezelfde soort conclusie.
“Mensen die van honden houden, fokken honden. Mensen die van zwakkeren houden, zorgen dat er zwakke groepen komen. De PVDA fokt zwakkeren, zoals een ander honden fokt”. Dr. W. Drees JR
This student was ashamed of her Republican father, until he said this
A young woman was about to finish her first year of college. Like so many others her age, she considered herself to be a very liberal Democrat, and was very much in favor of the redistribution of wealth.
She was deeply ashamed that her father was a rather staunch Republican, a feeling she openly expressed. Based on the lectures that she had participated in, and the occasional chat with a professor, she felt that her father had for years harbored an evil, selfish desire to keep what he thought should be his.
One day she was challenging her father on his opposition to higher taxes on the rich and the addition of more government welfare programs. The self-professed objectivity proclaimed by her professors had to be the truth and she indicated so to her father. He responded by asking how she was doing in school.
Taken aback, she answered rather haughtily that she had a 4.0 GPA, and let him know that it was tough to maintain, insisting that she was taking a very difficult course load and was constantly studying, which left her no time to go out and party like other people she knew. She didn’t even have time for a boyfriend, and didn’t really have many college friends because she spent all her time studying.
Her father listened and then asked, “How is your friend Audrey doing?” She replied, “Audrey is barely getting by. All she takes are easy classes, she never studies, and she barely has a 2.0 GPA. She is so popular on campus; college for her is a blast. She’s always invited to all the parties, and lots of times she doesn’t even show up for classes because she’s too hung over.”
Her wise father asked his daughter, “Why don’t you go to the Dean’s office and ask him to deduct a 1.0 off your GPA and give it to your friend who only has a 2.0. That way you will both have a 3.0 GPA and certainly that would be a fair and equal distribution of GPA.”
The daughter, visibly shocked by her father’s suggestion, angrily fired back, “That wouldn’t be fair! I have worked really hard for my grades! I’ve invested a lot of time, and a lot of hard work! Audrey has done next to nothing toward her degree. She played while I worked my tail off!”
The father slowly smiled, winked and said gently, “Welcome to the Republican party.”
It’s as simple as that.
http://thedailyheadline.com/this-student-was-ashamed-of-her-republican-father-until-he-said-this/
Quo Vadis 