Vormen van kolonialisme of militaire expansie cq imperialisme door de eeuwen heen.
Kolonialisme en/of imperialisme heeft een sterk negatieve klank en voor de meeste mensen een sterke associatie met uitsluitend de westerse cultuur. Kolonialisme en imperialisme is uitsluitend iets van Europa en de VS, zo is de conclusie.
Zie de quote Fatima Mernissi. ”Het westen is militaristisch en imperialistisch. Het heeft andere naties `getraumatiseerd` met zijn `koloniale terreurdaden`. Het `individualisme`, dat waarmerk van westerse cultuur, is `de bron van alle problemen`. De westerse macht is `vreesaanjagend`, het onderdrukt onze `ontwikkelingscapaciteiten` en dringt ons dagelijks leven binnen met zijn “geïmporteerde producten` en televisiefilms die de ether vervuilen. Het is een macht die ons `onderdrukt`, onze `markten overspoelt` en onze `hulpbronnen`, `initiatieven` en `ontwikkelingsmogelijkheden` beheerst”.
Fatima Mernissi in ” Islam and democraty”.
Wat minder bekend is, is dat westers kolonialisme in feite de afsluiting, het einde is van een lange geschiedenis van kolonialisme van voorgaande opkomende volken en culturen.
Hierbij neem ik de eerste beschaving, (Mesopotamië) als startpunt, want daarvoor was er geen sprake van een soortgelijke beginnende “georganiseerde stads/staatsstructuur”
Oud-Babylonische Rijk
In 2300 v.Chr. werd Babylon gesticht door het Akkadische volk uit Zuid-Mesopotamië. Dat ligt in het huidige Irak, in de buurt van Bagdad. In de 19e eeuw v.Chr. werd het toen nog onbekende stadje Babylon opgenomen in het Amoritische rijk (21e eeuw v.Chr.-17e eeuw v.Chr.) van Sûmû-Abûm, een prins die dit onafhankelijke koninkrijk stichtte. Hij maakte van Babylon de hoofdstad van zijn imperium, waardoor dit ook wel als het Oud-Babylonische Rijk bekendstaat. De Amorieten, oorspronkelijk een half-nomadische stam uit de noordwestelijke grensregio van Mesopotamië, namen na de Soemeriërs en de Akkadiërs het stokje over als de machtigste staat in Mesopotamië. Al deze rijken lieten een uitgebreid cultureel erfgoed achter. Zo bedachten de Soemeriërs en Akkadiërs onder andere het eerste schrijfsysteem (het pictografische schrift) en de vroegst bekende wetboeken. Aan het belang van Babylon veranderde echter lange tijd niets, totdat de zesde Amoritische koning aan de macht kwam: Hammurabi, die regeerde van ca. 1795 tot 1750 v.Chr. Hij maakte diplomatie een belangrijk onderdeel van zijn heerschappij, waar hij enorm succesvol in was. De combinatie van geslaagde oorlogvoering met diplomatie zorgde ervoor dat hij 1755 v.Chr. heel Mesopotamië had verenigd onder Babylonisch bestuur.
Griekse kolonisatie.
Alexander de Grote, 334-323 B.C.
https://historiek.net/grieken-kolonisatie-philip…/81815/
Romeinse Rijk
Nog altijd spreekt het Romeinse Rijk tot de verbeelding, als een van de grootste en machtigste rijken in de geschiedenis. Men ziet een onverslaanbaar leger en een uitgestrekt rijk dat de eigen politiek en cultuur naar onbekende uithoeken bracht. Bijvoorbeeld in de onherbergzame en dunbevolkte moerasdelta in Noord-West Europa, tegenwoordig bekend als Nederland. Dit gebied werd met de rest van Gallië veroverd in de beroemde en beruchte militaire campagnes van Julius Caesar.
https://www.jhsg.nl/romeinse-expansie-bloed-glorie-en…/….
Atilla de Hun.
Attila de Hun, (406-453) gevreesd koning van de Hunnen die onder meer de bijnaam ‘Gesel Gods’ kreeg. Gedurende zijn leven leefden veel Europese volkeren in angst voor deze koning der Hunnen die, zoals hij zelf zei, geen gras achterliet als hij ergens was geweest.
Atilla kreeg in het jaar 434 na Christus de leiding over de Hunnen. Dit samen met zijn broer Bleda die hij in 445 vermoordde. Atilla’s voorganger, zijn oom Rua, had gedurende zijn koningschap verschillende stammen verenigd en de Byzantijnen gedwongen een verdrag te tekenen waardoor ze jaarlijks ongeveer 700 pond baar goud moesten betalen.
Onder leiding van Attila werden de Hunnen nog groter, onder meer doordat verschillende Germaanse stammen zich bij de Hunnen aansloten. Kort nadat Attila de macht heeft gekregen.
Islam
Na de val van het Romeinse Rijk was praktisch het hele Midden Oosten stateloos. Daarin kon een nieuwe religie onder leiding van de profeet Mohammed “gemakkelijk” gedijen.
Syrië na de profeet Mohammed
Met de komst van de Islam veranderde er veel in het Midden-Oosten en ook in Syrië. De eerste Islamitische dynastie, die van de Omayyaden, had haar hoofdstad in Damascus. Hoewel latere dynastieën hun hoofdstad elders hadden speelde Syrië vaak een belangrijke rol.
Arabische veroveringen
In 634 trok Khalid Ibn al-Walid vanuit het zuiden van Mesopotamië westwaarts en veroverde Bosra, Damascus, Homs en Hama. Daarna versloeg hij met een leger van 25.000 man het Byzantijnse leger van keizer Heraclius aan de rivier de Yarmuk. De lokale bevolking bood nauwelijks weerstand en op sommige plaatsen warden Khalids troepen zelfs juichend ingehaald. Men was blij verlost te zijn van de Byzantijnse belastingen, die steeds zwaarder op de bevolking drukten.
De Omayyaden
Het Omayyadische kalifaat was het resultaat van de burgeroorlog tussen Ali, die als vroom man en schoonzoon van Mohammed (vzmh) tot kalief was benoemd, en Mu’awiya, de gouverneur van Damascus. In 657 troffen hun legers elkaar bij Siffin aan de Eufraat. De strijd bleef onbeslist, maar Ali werd vier jaar later vermoord, zodat Mu’awiya toch nog kalief kon worden. De ‘partij van Ali’ (shi’at Ali) zijn de shi’ieten, die na Ali’s marteldood een apart islamitisch geloof ontwikkelden, waarin het martelaarschap van Ali en zijn zonen Hassan en Hussein een grote rol spelen.
Damascus was de hoofdstad van het Omayyadische kalifaat (661-750), dat zich op zijn hoogtepunt uitstrekte van India tot de Noordafrikaanse kust. Het Sassanidische rijk behoorde tot het verleden. De Byzantijnen bleven voorlopig wel de baas in in Klein-Azië. Pas in 1453 zou Constantinopel vallen voor de Ottomaanse troepen.
https://kunst-en-cultuur.infonu.nl/geschiedenis/17759-syrie-na-de-profeet-mohammed.html
De Assassijnen
De Assassijnen vormden een sjiitische ismaëlitische sekte die aan het eind van de elfde eeuw werd geleid door Hassan-i Sabbah. Ze worden veelal als de sekte der nizari’s aangeduid. Ze waren met name vertegenwoordigd in (het huidige) Syrië en Iran. In Europa werden ze voor het eerst beschreven door Marco Polo. De Assassijnen stonden vooral bekend om hun perfecte beheersing van de politieke moordaanslag. Daartoe zouden zij eerst worden bedwelmd door de roes van de hasj (overigens niet bepaald de meeste moordlust aanwakkerende drug) en uitgebreid worden ingewijd in de geneugten die hen te wachten zouden staan in het paradijs, alwaar een heel korps van gazelle-ogige maagden hen opwachtte nadat zij het finale offer hadden gebracht. De Mongoolse veroveraar Hoelagoe maakte in 1256 een einde aan de activiteit van de sekte in Perzië. De mammelukken-sultan Baibars maakte in 1273 een einde aan hun politiek bestaan in Syrië. Onder verschillende benamingen hebben zich tot in onze tijd aanhangers van deze Ismaëlische leer gehandhaafd, onder andere in Pakistan en India de zogenaamde Chodja’s onder de Aga Khan.
https://historianet.nl/misdaad/criminelen/gevreesde-sluipmoordenaars-moesten-vechten-voor-hun-leven
Sjeltsjoekse Rijk.
Het Groot-Seltsjoekenrijk gesticht door Turkse nomaden van het Huis van Selçuk (Seltsjoek). Het Groot-Seltsjoekenrijk controleerde een uitgestrekt gebied van de Hindoekoesj tot in Anatolië. Het Seltsjoekse rijk was een middeleeuws rijk dat bestond tussen de 11e en 12e eeuw. Ze zijn het meest bekend om hun invasies en gevechten tegen het Byzantijnse rijk en later hun rol in de Eerste Kruistocht. Hoewel de Seltsjoeken oorspronkelijk een Turks volk waren, trouwden ze met de Perzen en namen ze veel van hun cultuur en taal over. Groot-Seltsjoekenrijk op zijn hoogtepunt in 1092 Het rijk werd later onderverdeeld in kleinere staten: Kirman-Seltsjoekenrijk, Irak-Seltsjoekenrijk, Syrië-Seltsjoekenrijk en het sultanaat Rûm in Anatolië. De Seltsjoeken regeerden tussen 1038-1157. Op het hoogtepunt omvatte het rijk een gebied tussen Oost-Anatolië en het huidige Pakistan.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Seltsjoekenrijk
Mongoolse Rijk.
Het Mongoolse Rijk werd in 1206 gesticht door Dzjengis Khan. Het omvatte op zijn hoogtepunt een gebied dat zich uitstrekte van Zuidoost-Azië tot Oost-Europa. Het is het op een na grootste imperium uit de wereldgeschiedenis, alleen het Britse Rijk was qua omvang groter. Na de dood van Koeblai Khan in 1294 viel het in meerdere, kleinere delen uiteen.
Ottomaanse Rijk.
Het Ottomaanse Rijk begon met een Turkse stam in Centraal-Azië. Vanwege de Mongoolse invasie in de 13e eeuw vluchtte stamhoofd Ertugrul met zijn 400 ruiters westwaarts, waar hij trouw zwoer aan de sultan van Rüm in het huidige Turkije. Als beloning kreeg hij een klein emiraatje aan de grens met het Oost-Romeinse Rijk.
Ertugrul werd in 1281 opgevolgd door zijn zoon Osman, die mogelijkheden zag. Het rijk Rüm, waartoe zijn staatje behoorde, was in verval, en het christelijke Oost-Romeinse Rijk in het westen was verzwakt.
Osman besloot dit machtsvacuüm te benutten. Hij riep de onafhankelijkheid uit, lokte krijgers naar zijn leger met beloften van oorlogsbuit en begon land te annexeren van zijn buren.
Toen Osman in 1326 stierf, ging de expansie door, en de generaties na hem zagen Osman als de stichter van het rijk. Bijna 600 jaar waren alle Ottomaanse heersers rechtstreekse nakomelingen van Osman I, want dankzij de vele mooie vrouwen in de harem beschikte het rijk altijd over mannelijke erfgenamen.
De nederlaag in de Eerste Wereldoorlog betekende het einde voor het rijk, waarna de republiek Turkije ontstond. De laatste sultan werd in 1922 verbannen naar Italië.
Het Safavidische rijk van Perzië
Het Safavid-rijk, gevestigd in Perzië (Ik rende), regeerde over een groot deel van Zuidwest-Azië van 1501 tot 1736. Leden van de Safavid-dynastie waren waarschijnlijk van Koerdisch-Perzische afkomst en behoorden tot een unieke orde van de soefi-geïnfundeerde sjiitische islam genaamd Safaviyya. In feite was het de stichter van het Safavidische rijk, Shah Ismail I, die Iran met geweld bekeerde van de soennitische tot de sjiitische islam en het sjiisme tot staatsgodsdienst maakte.
Op zijn hoogtepunt beheerste de Safavid-dynastie niet alleen het geheel van wat nu Iran, Armenië en Azerbeidzjan is, maar ook het grootste deel van Afghanistan, Irak, Georgië en de Kaukasus en delen van kalkoen, Turkmenistan, Pakistan, en Tadzjikistan.
Noors imperialisme, Vikingen
Op 8 juni 793 wordt Lindisfarne, de belangrijkste kerk in Northumbria, geplunderd en verwoest door een groep gestrande Vikingen. Deze dramatische gebeurtenis luidde het tijdperk van de Vikingen in. De aanval op Lindisfarne is één van de eerste aanvallen die beschreven wordt in de Angelsaksische kroniek. Heel Europa was geschokt door de aanval. Kort na het drama in Lindisfarne worden ook Wessex, Ierland en Schotland aangevallen. In 795 ondernamen de Vikingen de eerste van vele aanvallen op Ierland, waarbij Lambay ten noorden van Dublin verwoest werd. Naarmate de expedities groter werden, werden de Vikingen steeds stoutmoediger. Zo begonnen ze grotere doelwitten aan te vallen en gingen ze steeds meer landinwaarts. Elke rivier van de Elbe tot de Guadalquivir en elke Engelse en Ierse rivier werd op den duur bevaren door Vikingschepen. In 845 vielen de Vikingen zelfs Parijs aan met een vloot van 120 schepen met 5000 man aan boord. Later, in 865, vond één van de bekendste invasies plaats: de inval van het groot heidens leger in Engeland. De naam van het grote heidense leger is afgeleid uit de Angelsaksische kroniek. Het leger had een omvang van naar verluidt 15000 man. Dit was de grootste invasie die Engeland heeft meegemaakt sinds de inval van de Romeinse legioenen in het jaar 43.
Russisch imperialisme
Rusland was niet altijd een grootmacht, het heeft zijn enorme omvang aan zijn zwakke buren te danken. Het rijk begon in Moskou, dat in 1325 het centrum van een grootvorstendom werd. Maar een grootmacht was het toen nog niet, want de Mongolen waren er net als in de rest van Oost-Europa de baas.
In 1480 was het Aziatische ruitervolk zo verzwakt dat de Moskovieten zich los konden rukken. Onder grootvorst Ivan III werd een aantal buurstaten ingenomen die verzwakt waren door interne strijd.
Ivan de Verschrikkelijke werd in 1547 tsaar, keizer, van alle Russen, en zijn rijk breidde zich snel naar het oosten uit. Zwakkere Tataarstaten werden onderworpen, en de weg voor uitbreiding naar Siberië lag open. 100 jaar later bereikten Russische kolonisten de Stille Oceaan.
https://historianet.nl/maatschappij/geschiedenis-van-rusland/hoe-werd-rusland-zo-groot
Japan 18e tot 20e eeuw.
Hitler en het Derde Rijk.
Quo Vadis 