Het Klimaat, onderwerp van controverse.
Enkele wetenschappers zijn uit het IPCC gestapt omdat volgens hen belangrijke passages om politieke redenen werden weggelaten in de eindrapportages. Paul Reiter van het Pasteur Instituut in Parijs heeft zijn medewerking beëindigd, nadat zijn kritische bijdragen waren genegeerd. Ook na zijn vertrek bleef het IPCC Reiter noemen als wetenschapper die de rapporten van het IPCC ondersteunde. Pas nadat Reiter dreigde met juridische stappen, werd zijn naam van de auteurslijst geschrapt van het Third Assessment Report (2001).
Het IPCC wordt door sommige wetenschappers ervan beschuldigd dat het onzekerheden onvoldoende expliciet maakt en extreme scenario’s weglaat in zijn rapportages.[bron?] Enkelen van hen concluderen daaruit dat het de gevolgen van klimaatverandering overschat en anderen juist dat het de gevolgen onderschat. Met name astrofysici, geologen en paleao-ecologen zijn vaak afwijzend over het IPCC, omdat zij vinden dat er onvoldoende gebruik wordt gemaakt van inzichten uit hun vakgebieden.
Een ander verwijt, onder meer van James Lovelock (Gaia-theorie) is dat het IPCC te veel steunt op modellen, en te weinig op feitelijke waarnemingen. Deze laatste zijn weliswaar pas na een langere periode relevant, maar wijken vaak significant af van de gebruikte modellen. Meermaals blijken de IPCC-modellen achter te lopen op de realiteit.
Er is veel discussie over de wijze waarop de wetenschappelijke onderzoeken van het IPCC worden geïnterpreteerd door de beleidsmakers. Een aantal wetenschappers is het oneens met de bevindingen die zijn opgesteld door de auteurs van de Summaries for Policy Makers. Zij zijn van mening dat de uitkomst van wetenschappelijke onderzoeken, zoals deze zijn weergegeven in het IPCC-rapport, opzettelijk verkeerd zijn geïnterpreteerd in de SPMs ten behoeve van politiek gewin. Eind 2009/begin 2010 was het IPCC een aantal keren wegens vermeende onzorgvuldigheid in het nieuws. Onder andere wegens Climategate in december 2009 en in januari 2010 wegens de een typefout dat de gletsjers in het Himalayagebergte in 2035 verdwenen zouden zijn in plaats van in 2350 en in februari 2010 wegens het aanvoeren van verhalen van bergbeklimmers en een masterscriptie van een student als betrouwbare onderbouwing dat ijs in de bergen zou smelten.
Geoloog Salomon Kroonenberg (naar eigen zeggen geen klimaatscepticus relativeert de IPCC-conclusies, omdat volgens hem over 10.000 jaar het interglaciaal afloopt en de aarde dan sowieso weer afkoelt. Hij stelt dat we beter kunnen investeren in hogere dijken dan in het terugdringen van broeikasgasemissies. Klimaatscepticus Bjørn Lomborg wijst op de hoge kosten van het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen en propageert ook aanpassingen aan klimaatverandering.
Het is een schandalige vertoning. EU parlementariër en klimaatpaus Frans Timmermans, (Leiding gevend aan de activiteiten van de Commissie met betrekking tot de Europese Green Deal en de doelstelling van “klimaatneutraliteit” tegen 2050 verankeren in de eerste Europese klimaatwet) ontvangt een eredoctoraat en wetenschappers met hoog aanzien zijn niet welkom. De publicaties van selectieve feiten (kennis) gaat onverminderd door. De rot zit diep.
Tegen alle paniekverhalen over klimaat doden is het aantal slachtoffers van extreem weer juist drastische gedaald, terwijl de wereldbevolking verdubbeld is.
Klimaat gerelateerde doden door storm, overstroming, extreme temperatuur, hitte per 10 jaar.
1920: 475.000
1930: 450.000
1940: 360.000
1950: 210.000
1960: 175.000
1970: 60.000
1980: 75.000
1990: 40.000
2000: 40.000
2010: 20.000
Bron: OFDA/CRED
International Disaster Database.
Er is niemand meer die de klimaatsverandering ontkent. Wel is er, ondanks de consensus van de meerderheid van “klimaatwetenschapper” nog steeds verschil van mening over de oorzaak. Wetenschap is niet zoiets als democratie waarbij de meerderheid gelijk heeft of krijgt. Als we dan toch bij de feiten moeten blijven, de antropogene klimaatsverandering is nog steeds een theorie of aanname. De causale rol van CO2 is zeer omstreden maar om politieke reden tot hoofdoorzaak verheven terwijl het maar een bescheiden rol speelt in het hele complexe klimaat.
Fysicus: (Emeritus hoogleraar natuurkunde). “Onlangs was het klimaatalarmistenprobleem nog klimaatopwarming. Toen die opwarming niet opschoot, werd opeens het probleem klimaatverandering.
Nu is klimaatverandering natuurkundig onontkoombaar. Het klimaat kan niet anders dan voortdurend veranderen, en dat doet het dus ook. Strijden tegen klimaatverandering is een volstrekt zinloze activiteit die alles met politieke ideologie, en niets met serieuze natuurwetenschap te maken heeft. In feite heeft het huidige klimaatalarmisme de natuurkunde de oorlog verklaard. Die oorlog gaat men niet winnen”.
Een stapje terug in de tijd.
“Het ijstijd-klimaat is nog steeds een van de grootste raadsels van het klimaat-onderzoek. Bij onderzoek aan ijskernen uit de Groenlandse ijskap bleek 15 jaar geleden dat het klimaat zeer sterk kon wisselen. In zeer korte tijd – een mensenleeftijd of nog korter – kon het van ijzige koude omslaan in een klimaat dat niet veel kouder was dan het huidige, om dan vervolgens weer af te zakken naar ijzige koude. Ook het einde van de ijstijd is zo snel gegaan, alleen bleef het toen warm, nu al zo’n 10000 jaar heeft zich geen terugval naar koude voorgedaan.
Bron:. https://www.geo.vu.nl/~huik/ijstijd.html
De “klimaatalarmisten-wetenschappers” kijken uitsluitend naar het klimaat van de laatste decennia, hebben last van een korte termijngeheugen en zijn daarmee een beetje klimaat- of wereldvreemd. Men spreek elkaar vooral na, afgeleid van het leidende mantra van het klimaatinstituut IPCC dat voor haar voortbestaan afhankelijk is van subsidies en donaties.
Wanneer dat instituut bv schrijft dat het best meevalt met het klimaat, dan kan men verdere donaties en subsidies wel vergeten en kunnen ze daar allemaal een andere baan zoeken. Punt is dus om het doemscenario actueel te houden cq voortdurend aan te scherpen in haar eigenbelang.
Het klimaat veranderd, zekers, maar dat is juist een kenmerk van het klimaat, dat veranderd voortdurend.. Of CO2 echt het grote probleem is??
Het hele klimaatdebacle is opgebouwd, voortgeborduurd op een paar factoren die als doorslaggevend zijn gemaakt maar niet eens de belangrijkste zijn in de hele complexe materie van het klimaat. Er worden opzettelijk gegevens terug gehouden in het, steeds urgenter en alarmerende IPCC rapport. Kritische klimaatdeskundigen worden systematisch geweerd bij het IPCC, binnen de wetenschap heet dit een doodzonde. Bij praktisch alle overheden heerst een vorm van “politieke cq klimaat correctheid” binnen de hele klimaatdiscussie. Maar er komen scheurtjes in het front. Nog enkele decennia en dan wordt duidelijk dat het klimaat wellicht de duurste en grootse politieke hype ooit is. Niet dat het klimaat niet veranderd, maar de invloed van de mens erop wordt chromelijk overdreven. Hier een verzameling van commentaren.
https://adintuitu.wordpress.com/2022/01/11/de-menselijke-maat/
Episoden waarin delen van continenten en gebergten onder grote landijs-kappen en gletsjers bedolven zijn, noemt men ijstijdvakken. Het laatste ijstijdvak, die van het pleistoceen dus, begon zo’n 2,58 miljoen jaar geleden en is nog niet ten einde. Sterker nog, er zijn sterke aanwijzingen dat zich over enkele tientallen eeuwen, maar niemand weet precies wanneer, een nieuwe ijstijd aan zal dienen.
De immense ijskap op Antarctica, de massa koud water eromheen en de steenkoude laag lucht erboven vormen samen de motor van het huidige klimaat op aarde.
Hoewel de verdeling van land en zee een belangrijke factor is in de sturing van het klimaat op aarde, is deze factor niet de directe oorzaak van het optreden van ijstijden. De echte oorzaken van klimaat- variaties moeten we buiten de aarde zoeken, met andere woorden: het verschijnsel ijstijden heeft voor een belangrijk deel een astronomische oorzaak.
Quo Vadis 