𝗔 𝗟𝗲𝘁𝘁𝗲𝗿 𝘁𝗼 𝗠𝘆 𝗧𝗲𝗲𝗻𝗮𝗴𝗲 𝗦𝗼𝗻.
Door: “Raise het wild with Mehr Lee
Mijn jongen…
Hier begint het.
Dit is jouw begin.
Ben je er klaar voor?
Ik weet dat ik dat niet ben. Ik ben doodsbang.
Maar of we er klaar voor zijn of niet, het is zover.
Een tijdje geleden was je nog mijn baby.
Kleine teentjes, zachte handjes en een klein lichaam dat zich zo makkelijk in mijn armen nestelde.
En nu word je een man.
Steeds grotere voeten, vereelte handpalmen, een lichaam dat boven me uittorent zodat je je kin op mijn hoofd kunt laten rusten als je me in je armen sluit.
Ja, het is een zware pil om te slikken. Maar het geeft niet, want ik weet wat je te wachten staat.
Je gaat recht op de zoete plek af.
De beste jaren van je leven.
Dit zijn de dagen waaraan je altijd zult terugdenken, en ik wil dat je elk moment beleeft.
Hoewel ik zeker weet dat het geweldig wordt, weet ik ook dat het niet altijd makkelijk zal zijn.
Dus, wil ik een paar punten aanbieden om met je mee te dragen. Een paar dingen die je belooft te onthouden….
Beloof, lieve jongen, beloof te onthouden:
Kijk mensen in de ogen als je spreekt.
Zwaai met de knuppel… je kunt een slag slaan, maar je krijgt nooit een slag als je die slag niet maakt.
Houd de deur open.
Lach met je vrienden… niet om hen.
Lieg nooit tegen ons. In de woorden van Mark Twain, “Als je de waarheid vertelt, hoef je je niets te herinneren.”
Je komt in de problemen. Natuurlijk weet ik dat dit gaat gebeuren, en je moet weten dat elke actie gevolgen heeft. Maar onthoud dat zelfs als ik je op je hoofd moet slaan, ik je altijd zal steunen.
Kom al je beloftes na, vooral die je jezelf maakt.
De beste manier om het meisje te krijgen is haar aan het lachen te maken.
Likes’ op social zijn op geen enkele manier een bewijs van hoe leuk je bent.
Wees aardig.
Zelfvertrouwen is cruciaal. Of je het nu faked tot je het maakt of het vanaf dag één voelt. Als je in jezelf gelooft zal de wereld dat ook doen.
Sorry zeggen is geen teken van zwakte.
Je bent nooit te oud om in de regen te spelen.
Respecteer je ouderen, maar vertrouw niet op mensen die ouder zijn dan jij, alleen vanwege hun leeftijd.
Stap niet in de auto als je de bestuurder niet vertrouwt.
Je bent niet de enige die angstig is. Praat erover.
Huil naar de maan als hij je roept.
Toegeven dat je een fout hebt gemaakt is geen falen. De enige manier om te falen is als je dezelfde fouten blijft maken.
Als het op meisjes aankomt, is “Stop” niet onderhandelbaar.
Niemand is een goede dronken bestuurder. Het maakt niet uit hoe vaak ze ongedeerd thuis zijn gekomen.
Vertrouw op je gevoel.
Familie is alles. Zorg voor je zus. Respecteer je moeder. En streef ernaar alles te zijn wat je vader gelooft dat je kunt zijn.
Er zullen momenten zijn dat je je onoverwinnelijk voelt… voel het… voel het echt… maar beloof me dat je onthoudt dat je sterfelijk bent.
Op je 16e weet je zeker dat we het mis hebben. Op je 26e besef je dat we gelijk hadden.
In tegenstelling tot wat men denkt, is er huilen in honkbal.
Niet iedereen is opgevoed zoals jij. Anderen groeien in andere richtingen. Maar vergeet niet, je wortels zijn geplant om je te gronden.
En zelfs als je alles vergeet, onthoud dit… Ik zal er voor je zijn, altijd. Dat was een belofte die ik maakte toen ik je voor het eerst in mijn armen hield en een belofte die ik wil houden lang nadat je ze ontgroeid bent.
♥️ Mam
Ik wil dat meisje zijn!
Ze is niet wat je denkt…
Ze heeft vieze voeten. Verscheurde kleren. Een houding waar je je hoofd bij schudt. En haar haar zo onhandelbaar als haar houding.
Als je haar op een bepaald moment zou zien, zou je denken dat ze een product van verwaarlozing is.
Dat is ze niet.
Ze speelt graag verkleedpartijtjes, probeert mijn make-up uit en maakt video’s van zichzelf terwijl ze insta-waardige cupcakes bakt.
Je zou kunnen denken dat ze een diva is.
Dat is ze niet.
Ze houdt ervan om op haar crossmotor door de straten te scheuren en te basketballen op het basketbalnet.
Je zou kunnen denken dat ze een tomboy is.
Dat is ze niet.
Ze knuffelt graag met haar moeder en vertroetelt haar neefjes en nichtjes op familiebijeenkomsten. Ze knuffelt met puppies, en huilt tijdens droevige films.
Je zou kunnen denken dat ze een watje is.
Dat is ze niet.
Ze gooit graag ellebogen als ze een aanvaller op het veld tegenkomt en spuugt vuilnis terug naar een praatgrage tegenstander.
Je zou kunnen denken dat ze een bruut is.
Dat is ze niet.
Ze slaapt laat. Loopt langzaam. En neemt haar tijd voor elke klus.
Je zou kunnen denken dat ze lui is.
Dat is ze niet.
Ze is luid in haar mening. Eerlijk in haar woorden. En eerlijk in het vertellen van haar wensen.
Je denkt misschien dat ze onbeleefd is.
Dat is ze niet.
Ze is een meisje. En ze laat je twijfelen aan alles wat je denkt dat een meisje moet zijn.
Laat me je voorstellen aan een meisje dat zich niet wil en zal aanpassen aan wat iemand van haar denkt.
Ze bewandelt haar eigen pad, in haar eigen tijd, haar eigen manier.
Ze is een creatie van haar eigen idealen.
Gewoon.
Eerlijk.
Unapologetically.
Zij.
En ik ga haar nooit vertellen wat ik denk dat ze is, wat ik denk dat ze zou moeten zijn, anders dan een meisje van haar eigen keuze op een gegeven moment.
Dat is het beste deel van een sterke meid zijn.
Weten dat, wat anderen ook van je denken, je het recht hebt alles te zijn wat JIJ denkt dat je bent, zonder de beperking van een bepaald etiket.
Dat is hoe ik haar wild opvoed.
Blootsvoets. Dapper. En mooi!
Ze is alles wat ik altijd heb willen zijn. ♥️
Raise Her Wild with Mehr Lee.
*** Vertaald met http://www.DeepL.com/Translator (gratis versie) ***
Quo Vadis 