Dit is een repost van 5 september 2014.
Dit wordt een lang verhaal. Dat moet dan maar, voor deze ene keer, omdat het gaat over een kwestie van leven en dood, oorlog en vrede. Het verhaal gaat over het conflict in Oekraïne en over de manier waarop ‘wij’ – het Westen – een oorlog ingezogen dreigen te worden met Rusland. Want dit gebeurt, als we niet oppassen, hoewel veel Nederlanders dit nog helemaal niet in de gaten zullen hebben, bezig als men is het rustige leven in vrijheid te leiden dat wij als vanzelfsprekend ervaren, maar dat dus mogelijk tot een einde komt.
Om te begrijpen wat zich in Oekraïne afspeelt, welk geopolitiek spel in die regio gespeeld wordt, wie de belangrijkste spelers zijn – in de politiek, de diplomatie en de media – en wat hun doelen zijn, moeten we dieper ingaan op de details. Dat vraagt om veel ruimte. Maar alleen zo vinden we de feiten, waarop we onze argumentatie kunnen bouwen.
Dominant narratief over Oekraïne
Een populaire term tegenwoordig in Engelstalige media is ‘narrative’, het narratief: de vertelling. Het is een lelijk begrip, maar voor dit verhaal goed bruikbaar. Over Oekraïne bestaat in het Westen een dominant narratief, dat wil dat de Russische president Vladimir Poetin met diens agressieve optreden verantwoordelijk is voor de crisis in dit deel van Oost-Europa. En dat Poetin bewust de bestaande wereldorde onderuit heeft gehaald.
Lees verder op:
Quo Vadis 