Brandende kerken en vandalisme tegen kerken is vrij normaal in het Midden Oosten en een aantal islamitische landen. Dit keer gaat het over Canada. Daar werden in korte tijd meerdere massagraven bij kerken en RK instellingen ontdekt van Indianen kinderen die de door de Canadese overheid bevolen “omscholing” niet hadden overleefd.
In zes weken 45 kerken afgebrand of vernield.
St. Ann’s Catholic Church was een kleine kerk, gebouwd voor een kleine stad, maar dat nederige gebouw was een machtig getuigenis van de mensen die het bouwden en voedden.
De mensen van Chuchuwayha Indian Reserve Number Two reisden meer dan 40 mijl, elke kant op, met paard en wagen, om het timmerhout op te halen dat zij gebruikten om hun kleine kerk met de hand te bouwen, buiten de stad Hedley, Brits Columbia. Die kerk heeft meer dan een eeuw stand gehouden en geestelijke voeding gegeven aan de kleine gemeente aan de rand van de wereld.
Maar nu is St. Ann’s verdwenen. Op 26 juni, brandde het af tot er niets anders overbleef dan een smeulende hoop as. Het was geen bliksem of een tragisch ongeluk. Het was brandstichting – en het was geen alleenstaand incident.
Overal in Canada gaan kerken in vlammen op. Op dezelfde dag, 25 mijl zuidwaarts, brandde de parochie van Onze Lieve Vrouw van Lourdes ook tot de grond toe af. De week daarvoor werd de St. Gregory’s kerk bij Osoyoos verwoest. Zo ook Sacred Heart bij Penticton.
Alle drie waren het ook meer dan een eeuw oude, historische, prachtige gebedshuizen, die in één dag uit haat werden verwoest. Sacred Heart parochianen kwamen bijeen om hun gedoemde kerk te zien branden. Toen de kerkklok uiteindelijk met een enkele gong op de grond viel, snikten sommigen van hen.
St. Jean Baptiste in Morinville, Alberta werd tot de grond toe afgebrand. Nog een brandstichting. In de Holy Rosary kerk in Edmonton, werd een standbeeld van St. Johannes Paulus II vernield met rode verf.
Al deze kerken zijn katholiek, maar ze zijn niet de enige die het doelwit zijn. In Calgary werden in één nacht 10 kerken van verschillende denominaties vernield. Enkele dagen later werd een Vietnamese kerk in brand gestoken – enkele uren nadat deze voor het eerst in meer dan een jaar een volledige dienst had gehouden.
In totaal zijn de afgelopen weken meer dan twee dozijn kerken in Canada het doelwit geweest – en de mensen juichen het toe. En niet alleen anonieme mensen: Op 30 juni reageerde Harsha Walia, de uitvoerend directeur van de British Columbia Civil Liberties Association, op een verhaal over een andere kerkbrandstichting met de woorden “Brand alles plat”.
Anderen schaarden zich achter haar verdediging. Naomi Sayers, een advocaat en blauw Twitter-vinkje, zei: “Ik zou haar helpen alles plat te branden … en ook zou ik iedereen helpen die aangeklaagd wordt voor brandstichting als ze daadwerkelijk dingen verbranden.”
Wat is er aan de hand? Je hebt er misschien al iets over gehoord. Vanaf de jaren 1870 tot in de jaren 1990, financierde de Canadese regering instellingen genaamd residentiële scholen. We hadden soortgelijke instellingen hier in de Verenigde Staten. Dit waren kostscholen die werden opgericht om Amerikaans-Indiaanse kinderen op te voeden, en het expliciete doel was om hen te assimileren aan de Europese manieren.
Vandaag kunnen we begrijpen waar deze scholen in de fout gingen. Ze namen kinderen weg van hun ouders en gemeenschappen. Zonder familie die voor hen zorgde, werden sommige kinderen blootgesteld aan fysiek of seksueel misbruik. Dankzij onvoldoende overheidsfinanciering waren de scholen vaak overbevolkt en kregen de leerlingen te weinig te eten, waardoor de scholen ongezond werden.
Maar een eerlijke discussie over die tragedie is niet wat sommige mensen willen: Wat zij willen zien is genocide, omdat ze dan kunnen haten – en zich daarvoor gerechtvaardigd voelen.
“Laten we dit noemen voor wat het is,” vertelde stamhoofd Jason Louie van de Lower Kootenay Band aan de Canadian Broadcasting Channel. “Het is een massamoord op inheemse mensen. De Nazi’s werden verantwoordelijk gehouden voor hun oorlogsmisdaden. Ik zie geen verschil in het opsporen van de priesters en nonnen en de broeders die verantwoordelijk zijn voor deze massamoord om ter verantwoording geroepen te worden voor hun aandeel in deze poging tot genocide op een inheemse bevolking.”
De overgrote meerderheid van de priesters, nonnen en dominees die deze scholen bouwden en een eeuw lang bestuurden, deden dat met nobele en zelfopofferende bedoelingen. Nu worden ze afgeschilderd alsof ze experimenten in vernietigingskampen uitvoerden, en dit belachelijke verhaal is opzettelijk aangewakkerd door de pers en zelfs de regering.
“Agenten onderzoeken vandalisme bij 10 kerken,” twitterde de politie van Calgary. “We mogen nooit vergeten dat de woonscholen een deel zijn van onze erfenis die het leven van zoveel inheemse families heeft verwoest. Maar vandalisme zoals dit creëert alleen maar meer verdeeldheid, angst en vernietiging.”
Als je de gruwelijke kerkverbrandingscampagne van de Ku Klux Klan nooit als “vandalisme” hebt horen omschrijven, dan is dat omdat het harteloos zou zijn om dat te doen. In Canada, zo lijkt het, geldt eerlijkheid noch fatsoen ook voor christenen. En vergeet niet – de christenen hebben dit over zichzelf afgeroepen.
Terwijl Jason Kenney, de premier van Alberta, de brandstichtingen afdeed als “een aanval op de Canadese waarden” en “laf”, en geld toezegde om de christenen te beschermen, sloeg premier Justin Trudeau een andere weg in.
“Ik kan het niet helpen,” zei Trudeau, “maar ik denk dat het afbranden van kerken mensen die behoefte hebben aan rouw, genezing en rouw, berooft van plaatsen waar ze kunnen rouwen en nadenken en waar ze steun kunnen zoeken.
“Ik kan het niet helpen,” had hij in plaats daarvan kunnen zeggen, “dat kerken platbranden slecht is. Sorry jongens, het probleem ligt niet bij jullie – het ligt bij mij.”
Zelfs nu kerken om hem heen afbranden, wijst Trudeau niet de brandstichters aan, maar paus Franciscus. Hij eist dat de paus naar Canada komt om zich te verontschuldigen voor het systeem van residentiële scholen.
Het maakte Trudeau niet uit dat het een schoolsysteem was dat niet door de kerk, maar door de Canadese regering was opgezet – en dat hij vijf jaar geleden had beloofd om voor de begraafplaatsen te zorgen. Evenmin deed het ertoe dat paus Benedictus XVI zeven jaar daarvoor een delegatie van Indianen van de Eerste Naties in het Vaticaan had ontvangen, waar hij zich verontschuldigde voor de rol van de kerk in het plan van de regering. Of dat de Canadese premier Stephen Harper zich tien maanden daarvoor had verontschuldigd, of zelfs dat de Missionarissen van Maria Onbevlekte Ontvangenis hen bijna twintig jaar voor waren geweest.
Maar we zitten midden in een regelrechte morele razernij. Zelfs vóór het lezen van de lange openbaar beschikbare verontschuldigingen en rapporten, zou een greintje gezond verstand of goedgelovigheid twijfel hebben moeten zaaien over de plotselinge hysterie die gebaseerd is op het idee dat katholieke priesters naar de afgelegen wildernis trokken, Indiaanse kinderen voedden, onderwezen, kleedden en catechiseerden, en vervolgens, zonder enige reden, de kinderen apart namen en hen vermoordden.
Neem bijvoorbeeld de “ontdekking” van 182 ongemarkeerde graven in de buurt van St. Eugene’s Mission School buiten Cranbrook. Deze ongemarkeerde graven zijn niet verborgen – zij liggen letterlijk op een begraafplaats – en zij zijn geen massagraf, maar geïndividualiseerd. Men is er zelfs niet achter gekomen of de graven kinderen of volwassenen bevatten; de begraafplaats werd gewoon door de hele gemeenschap gebruikt. De reden dat de graven “ongemarkeerd” zijn, is dat de houten kruisen die gebruikt werden om ze te markeren en het hek dat ze veilig hield, vergaan zijn. Met andere woorden, men heeft ontdekt dat op een oude begraafplaats lichamen lagen.
Hetzelfde verhaal geldt voor de Marieval Indian Residential School in Saskatchewan, waar 751 graven zijn gevonden. Volgens Chief Cadmus Delorme waren dit allemaal individuele graven, hadden ze waarschijnlijk ooit markeringen, en omvat de begraafplaats vrijwel zeker ook volwassenen die in het gebied woonden. Maar voor degenen die de kerk hoe dan ook zouden haten, worden kleine begraafplaatsen in verarmde plattelandsgebieden verwrongen tot massagraven.
Dit alles is nauwkeurig beschreven in het rapport van de Waarheids- en Verzoeningscommissie dat zes jaar geleden is uitgebracht. Dus wat is het echte verhaal van de residentiële scholen? Hoe dan ook, het is geen leuk verhaal. Het toenmalige beleid van de Canadese regering was duidelijk: het doel was de First Nations te assimileren in de rest van de Canadese samenleving. Dat betekende hen opleiden in landbouw en westerse ambachten. Het betekende hen kleden in westerse kleding en hen Engels leren.
Toen de Europese kolonisten in het huidige British Columbia aankwamen, beoefenden de stammen die daar leefden nog steeds slavernij – iets wat hun voorvechters van het ontwaken misschien zal verbazen. Soms, tijdens hun potlatch bijeenkomsten, vermoordden grote stamhoofden slaven om hun rijkdom te tonen. Op tenminste een handvol plaatsen was ritueel kannibalisme een incidentele praktijk.
Het bovenstaande rechtvaardigt niet wat de Canadese regering deed, maar het verklaart hun denken. Zij werden geconfronteerd met primitieve en vreemde samenlevingen, waarvan sommige nog steeds gruwelijke praktijken volgden. Meer dan eens hadden Europese kolonisten in de Amerika’s stammen aangepakt door ze praktisch uit te roeien. In Canada was hun oplossing om hen te assimileren.
Eenmaal ter plaatse, stemden de kerken ermee in om de kinderen voor de regering op te nemen en hen op te voeden. Dat was een gebruikelijke rol van geestelijken, vooral aan de grenzen. Volgens het Waarheids- en Verzoeningsrapport weigerde de regering te betalen voor het terugbrengen van gestorven kinderen naar hun ouders, ondanks verzoeken van de kerken, en dus werden ze daar begraven.
De regering weigerde ook te betalen voor grafstenen, dus met beperkte middelen richtten de kerken houten markeringen en hekwerken op. Die verrotten uiteindelijk, net als die hierboven, of gingen in sommige gevallen door brand verloren.
Toen de scholen sloten, vroegen de vertrekkende geestelijken de regering om alsjeblieft voor de begraafplaatsen te zorgen, zodat ze niet ten prooi zouden vallen aan het weer en het vee en al het andere dat begraafplaatsen aantast, maar hoewel ze de noodzaak erkenden, deden ze het niet. Trudeau heeft ook nooit de belofte ingelost die hij na de publicatie van het rapport heeft gedaan om voor de begraafplaatsen te zorgen.
Alles daaraan is afschuwelijk, ook al lijkt het erop dat knoeiende-als-goedbedoelde domheid en nalatigheid hier meer schuld aan hebben dan het duisterste kwaad. In totaal hebben naar schatting 150.000 kinderen van de First Nations een verblijfsschool doorlopen. Ongeveer 3.200 van hen stierven, iets meer dan 2 procent.
Dat is “stierven”, niet “werden vermoord”: De eerste van deze scholen werden geopend in 1867 en ze bereikten hun hoogtepunt voor de Tweede Wereldoorlog, een tijd voor antibiotica, en volgens het rapport was de belangrijkste doodsoorzaak tuberculose. Daarachter kwamen griep, gele koorts en tyfus – dezelfde ziekten die kinderen in heel Canada teisterden en doodden.
Canada: opnieuw inheemse kindergraven ontdekt bij school – Katholiek Nieuwsblad
Maar door de slechte medische zorg en de slechte en overvolle leefomstandigheden – allemaal veroorzaakt door de uiterst beperkte middelen van de kerk en een regering die niet bereid was hen te helpen bij het werk dat hun was opgedragen – stierven de kinderen van de ‘First Nations’ twee tot vier keer zo snel als hun leeftijdsgenoten die niet op deze scholen zaten.
We kunnen niet om die trieste geschiedenis heen, maar daar gaat het hier niet om. De terroristen geven er niet om, en de regering wil er ook niet over praten. Ze hebben letterlijk een begraafplaats gevonden, gezegd dat er lijken liggen, en besloten “genocide”. Er waren geen nazi-doodkampen – dit zijn ooit gemerkte slachtoffers van een opvoedingssysteem van de overheid en de harde realiteit van ziekte.
En waar is de regering eigenlijk? Waar zijn de “Knuffel een katholiek” posters of de “Haat is hier niet welkom” stickers? Waar zijn de TV-reclames en de toespraken die deze barbaarse aanvallen op de onschuldige gelovigen aan de kaak stellen en veroordelen?
Antichristelijke terroristen hebben hun woede gericht op arme gemeenschappen van de First Nation en Canada, beschuldigen ons allen van bloedschuld, en hebben besloten dat zij onze heilige gebouwen tot de grond toe zullen afbranden. Het is expliciet, en de regering die verantwoordelijk is voor zowel het programma toen, en de verdediging van haar burgers nu, kijkt grotendeels toe.
In de afgelopen jaren is in het hele Westen antichristelijke retoriek getolereerd, verspreid en gesproken in de hoogste machtscentra. Aangemoedigd namen de haatmisdrijven tegen christenen toe in heel Europa en de Verenigde Staten, van Boston tot San Francisco, en van Youngstown tot El Paso. Zelfs nu een wijdverbreide campagne in Canada kerken tot de grond toe afbrandt wegens samenzweringen, overdrijvingen en laster, staan te veel van onze leiders werkeloos toe te kijken en ongemakkelijke dingen te mompelen.
Kan er enige twijfel over bestaan dat de mensen de volgende zullen zijn? Als je niet in de duivel gelooft, zou je het moeten doen.
Opmerking van de redactie: In een eerdere versie van dit bericht was de naam van Alberta Premier Jason Kenney verkeerd.
Christopher Bedford is senior redacteur bij The Federalist, vice-voorzitter van Young Americans for Freedom, bestuurslid bij het National Journalism Center, en auteur van The Art of the Donald.
Bron:
Anti-Christian Hysteria Is Causing Church Burning. People Might Be Next (thefederalist.com)
*** Vertaald met http://www.DeepL.com/Translator (gratis versie) ***
Quo Vadis 