Bill Warner

De Studie van de Politieke Islam

W. IJSGEER – 05 JANUARI 2010

Het volgende artikel is een interview met Bill Warner. Bill Warner is directeur van het Center for the Study of Political Islam (CSPI). Het doel van het CSPI is het onderwijzen van de doctrine van de politieke islam door middel van een reeks boeken over dit onderwerp. Bill Warner heeft deze reeks boeken niet zelf geschreven, maar hij treedt op als tussenpersoon van een groep wetenschappers die de auteurs van deze boeken zijn.

Interviewer: Kunt u wat vertellen over het Center for the Study of Political Islam?

Bill Warner: Het Center for the Study of Political Islam is een groep wetenschappers die zich wijdt aan de wetenschappelijke studie van de basisteksten van de islam: Koran, Sira (het leven van Mohammed) en Hadith (de overleveringen van Mohammed). Er zijn twee gebieden die men in de islam kan bestuderen, de doctrine en de geschiedenis of, zoals het CSPI het beschouwt – de theorie en de resultaten. Wij bestuderen de geschiedenis om de praktische of experimentele resultaten van deze doctrine aan te tonen.

Het CSPI schijnt de eerste groep te zijn die statistieken gebruikt om deze doctrine te bestuderen. Eerdere wetenschappelijke studies van de Koran zijn voornamelijk gewijd aan studies van de Arabische taal.

Ons eerste principe is dat Koran, Sira en Hadith als één geheel moeten worden beschouwd. Wij noemen dit de Islamitische Trilogie om de nadruk te leggen op de eenheid van de teksten.

Onze belangrijkste intellectuele doorbraak is het inzicht dat dualisme de fundering en de sleutel is om de islam te begrijpen. Alles over de islam bestaat uit twee vormen, te beginnen bij de basisverklaring:

(1) er is geen andere God dan Allah en (2) Mohammed is Zijn profeet. Daarom is de islam Allah (Koran) en de Sunna (de woorden en daden van Mohammed zoals aangetroffen in de Sira en Hadith).

Er is eindeloos veel inkt verspild in een poging de vraag te beantwoorden over wat de islam eigenlijk is. Is de islam de religie van de vrede? Of is de ware islam een radicale ideologie? Is een gematigde moslim de echte moslim?

Dit herinnert een wetenschapper aan de oude argumenten over het licht. Is het licht een deeltje of een golf? De argumenten gingen over en weer. De kwantummechanica gaf ons het antwoord. Het licht is dualistisch; het is zowel een deeltje als een golf. Het hangt af van hoe men het bekijkt. De islam functioneert op dezelfde wijze.

Onze eerste aanwijzing met betrekking tot het dualisme bevindt zich in de Koran zelf, die in werkelijkheid twee boeken bevat, de Koran van Mekka (vroeg) en de Koran van Medina (later). Het inzicht in de logica van de Koran is afkomstig van het grote aantal tegenstrijdigheden die daarin voorkomen. Aan de oppervlakte lost de islam deze tegenstrijdigheden op door zijn toevlucht te nemen tot ‘abrogatie’. Dit betekent dat het vers, dat later is geschreven, het eerder geschreven vers vervangt. Maar omdat de Koran door de moslims wordt beschouwd als het perfecte woord van Allah, zijn beide verzen heilig en waar. Het later geschreven vers is ‘beter’, maar het eerder geschreven vers kan niet fout zijn omdat Allah perfect is. Dit is de grondslag van het dualisme. Beide verzen zijn ‘goed’. Beide kanten van deze tegenstrijdigheid zijn ‘waar’ volgens de dualistische logica. De omstandigheden bepalen welk vers wordt gebruikt.

Voorbeeld:

(Koran van Mekka) 73:10: Luister met geduld naar wat zij (de ongelovigen) zeggen, en verlaat hen met waardigheid.

Van tolerantie gaan we naar een ultieme intolerantie, zelfs de Heer van het Heelal kan de ongelovigen niet uitstaan:

(Koran van Medina) 8:12: Toen sprak uw Heer tot Zijn engelen en zei: ‘Ik zal met u zijn. Geef kracht aan de gelovigen. Ik zal panische angst sturen naar de harten van de ongelovigen, hun hoofden afhakken en zelfs de uiteinden van hun vingers!’.

Alle westerse logica is gebaseerd op de wet van de tegenstrijdigheid: als twee zaken met elkaar in tegenspraak zijn, dan is ten minste één daarvan onjuist. Maar de islamitische logica is dualistisch; twee gegevens kunnen met elkaar in tegenspraak zijn en beide ‘waar’ zijn.

Geen enkel dualistisch systeem kan worden beoordeeld aan de hand van één antwoord. Dit is de reden waarom de discussie over waaruit de ‘echte’ islam bestaat maar steeds voortduurt en nooit eindigt. Eén enkel juist antwoord bestaat niet.

Dualistische systemen kunnen alleen worden beoordeeld aan de hand van statistieken. Het is volkomen zinloos om te beweren dat één kant van het dualisme ‘waar’ is. Ter vergelijking, de kwantummechanica geeft altijd een statistisch antwoord op alle vragen.

Een voorbeeld van het gebruik van statistieken is de volgende vraag: wat is de échte jihad, de jihad van een innerlijke, geestelijke worsteling of de jihad van de strijd? Laten we kijken naar Bukhari (de Hadith) voor een antwoord, omdat hier keer op keer wordt gesproken over jihad. In Bukhari gaat 97% van de verwijzingen naar de jihad over strijd en 3% over innerlijke worsteling. Het statistische antwoord luidt dus dat jihad is 97% strijd en 3% innerlijke worsteling. Is jihad strijd? Ja – 97%. Is jihad innerlijke worsteling? Ja – 3%.

Als u dus een artikel schrijft, kunt u in beide gevallen aantonen dat u gelijk hebt. Maar in werkelijkheid kan bijna elke discussie over de islam worden beantwoord met: alle bovengenoemde antwoorden zijn juist. Beide kanten van de dualiteit zijn juist.

Interviewer: Waarom is er volgens u zoveel onwetendheid over de geschiedenis en de doctrine van de politieke islam in het westen?

Bill Warner: Laten we eerst eens kijken hoe onwetend we zijn over de geschiedenis van de politieke islam. Hoeveel christenen kunnen u vertellen hoe Turkije of Egypte islamitisch zijn geworden? Wat gebeurde er met de Zeven Kerken van Azië die worden genoemd in de brieven van Paulus? Vind maar eens een Jood die u kan vertellen over de Joodse geschiedenis van de dhimmitude (tweederangs burgers die de islam dienen). Welke Europeaan weet dat blanke vrouwen de duurste slaven in Mekka waren? Iedereen weet hoeveel Joden Hitler heeft gedood, maar vind maar eens een ongelovige die u kan vertellen hoeveel er in de afgelopen 1400 jaar tijdens de jihad zijn gedood.

We zijn al even onwetend wat betreft de doctrine van de islam. Een FBI agent krijgt een opleiding van twee uur over de islam en die gaat voor het grootste deel over hoe je een imam niet moet krenken. We vechten in Irak. Wie gebruikt de politieke, militaire doctrine van de islam om de strategie in kaart te brengen? Wie kan er ook maar één rabbijn of geestelijke vinden die de Koran, de Sira en de Hadith heeft gelezen? Welke gouverneur, senator, congreslid of militaire leider heeft enige kennis van de politieke doctrine van de islam? Ga eens na of er op een universiteit een cursus beschikbaar is over de politieke doctrine en de ethiek van de islam. Academici worden opgeleid in islamitische kunst, architectuur, dichtkunst, soefisme en een roemrijke geschiedenis die het lijden van onschuldige ongelovigen negeert. Academici lezen toelichtingen van de Koran en de Hadith, maar lezen niet over de werkelijke doctrine.

Interviewer: Waar komt deze onwetendheid vandaan?

Bill Warner: Laten we beginnen bij het begin. Toen de islam de grenzen van Arabië overschreed en de in verval geraakte Byzantijnse wereld binnenkwam, registreerden de ongelovigen dit als een Arabische invasie. Evenzo vond de invasie van Oost-Europa door de Turken plaats en de invasie van Spanje door de Moren. Onze geleerden konden de indringers zelfs niet bij hun naam noemen.

Mohammed doodde elke intellectueel of kunstenaar die zich tegen hem verzette. Het was uit angst dat de overgrote meerderheid van de media de Mohammedcartoons niet herdrukte, niet de één of andere veronderstelde gevoeligheid. Angst is een absurde basis voor onwetendheid, maar dat is niet genoeg om dit allemaal te verklaren. Wat verklaart de bijna psychotische afschuw van kennis van de islam? Behalve angst is dit het besef dat de politieke islam onpeilbaar vreemd voor ons is.

Laten we eens de ethische grondslag van onze beschaving bestuderen. Al onze politiek en ethiek is gebaseerd op een vorm van ethiek die het best wordt geformuleerd in de Gouden Regel:

Behandel anderen zoals u zelf behandeld zou willen worden.

De grondslag van deze regel is de erkenning dat wij in zekere zin allemaal hetzelfde zijn. Wij zijn niet allemaal gelijk. Elke sportwedstrijd zal aantonen dat wij niet dezelfde bekwaamheden hebben. Maar iedereen wil als een menselijk wezen worden behandeld. Wij willen vooral gelijk zijn voor de wet en als sociaal gelijken worden behandeld. Op basis van deze Gouden Regel – de gelijkheid van de mensen – hebben wij de democratie tot stand gebracht, de slavernij beëindigd en behandelen wij vrouwen en mannen als politiek gelijken. De Gouden Regel is dus een algemeen aanvaarde ethiek. Alle mensen dienen als gelijken te worden behandeld. Alle religies hebben de één of andere versie van de Gouden Regel – behalve de islam.

Interviewer: Wat is in dit verband anders aan de islam?

Bill Warner: De aanduiding ‘menselijk wezen’ heeft geen enkele betekenis binnen de islam. Er bestaat niet zoiets als humaniteit, alleen maar het dualisme van de gelovige en de ongelovige. Bekijk eens de ethische verklaringen die men aantreft in de Hadith. Een moslim mag niet liegen, bedriegen, doden of stelen van andere moslims. Maar een moslim mag wél liegen en bedriegen of een ongelovige doden als dit de islam bevordert.

Er bestaat niet zoiets als een universele verklaring over ethiek in de islam. Moslims moeten op de ene manier worden behandeld en ongelovigen op de andere manier. De islam komt nog het dichtst bij een universele verklaring op het gebied van de ethiek bij de stelling dat de gehele wereld zich moet onderwerpen aan de islam. Nadat Mohammed een profeet werd, heeft hij nooit een ongelovige net zo behandeld als een moslim. De islam ontkent de waarheid van de Gouden Regel.

Deze dualistische ethiek vormt overigens de basis voor de jihad. Het ethische systeem stelt de ongelovige voor als minder dan menselijk en daarom is het gemakkelijk om de ongelovige te doden, schade te berokkenen of te bedriegen.

Nu is het een feit dat de ongelovigen vaak tekort zijn geschoten bij het toepassen van de Gouden Regel, maar wij kunnen op basis hiervan worden beoordeeld en schuldig worden bevonden. Ook al schieten wij tekort, het blijft ons ideaal.

Er hebben andere dualistische culturen bestaan. Zo is de Ku Klux Klan een voorbeeld. Maar de KKK is een simplistisch dualisme. Een KKK-lid haat alle zwarte mensen te allen tijde; er is maar één keus. Dit is erg rechtlijnig en makkelijk te herkennen.

Het dualisme van de islam is bedrieglijker en biedt twee keuzes wat betreft hoe de ongelovige moet worden behandeld. De ongelovige kan goed worden behandeld, op dezelfde manier als een boer zijn vee goed behandelt. De islam kan dus ‘aardig’ zijn, maar in geen enkel geval is de ongelovige een ‘broeder’ of een vriend. In feite zijn er ongeveer veertien verzen in de Koran die onbetwistbaar zijn – een moslim is nooit een vriend voor de ongelovige. Een moslim kan ‘vriendelijk’ zijn, maar hij is nooit een echte vriend. De mate waarin een moslim werkelijk een ware vriend kan zijn, is de mate waarin hij geen moslim is, maar een hypocriet.

Interviewer: U merkte eerder op in welke mate de logica nog een punt is van een grondig verschil. Kunt u daar meer over zeggen?

Bill Warner: Ik herhaal, alle wetenschap is gebaseerd op de wet van de tegenstrijdigheid. Als twee zaken met elkaar in strijd zijn, dan moet ten minste één daarvan niet kloppen. Maar binnen de islamitische logica kunnen twee tegenstrijdige verklaringen beide ‘waar’ zijn. De islam gebruikt dualistische logica en wij gebruiken unitaire wetenschappelijke logica.

Aangezien de islam een dualistische logica en een dualistische ethiek heeft, is deze leer volslagen vreemd voor ons. Moslims denken anders dan wij en voelen anders dan wij. Onze afkeer is dus gebaseerd op angst en het verwerpen van de islamitische ethiek en logica. Deze afkeer zorgt ervoor dat wij niet graag kennisnemen van de islam. Zo zijn wij onwetend en blijven wij onwetend.

Deze afkeer is ook gebaseerd op het besef dat er geen compromis is bij de dualistische ethiek. Er is geen middenweg tussen een unitaire ethiek en een dualistische ethiek. Als u een zakelijke transactie sluit met iemand die liegt en bedriegt, dan kunt u niet voorkomen dat u wordt belogen en bedrogen. Er is geen compromis bij een dualistische ethiek. Kortom, islamitische politiek, ethiek en logica kan geen deel uitmaken van onze beschaving. De islam assimileert niet, maar domineert. Er is nooit sprake van ‘omgaan’ met de islam. De eisen houden nooit op en de eisen moeten worden ingewilligd op de voorwaarden van de islam: de totale onderwerping.

De laatste reden voor onze afkeer van de geschiedenis van de politieke islam is ons schaamtegevoel. De islam heeft meer dan één miljoen Europeanen tot slavernij gebracht. Aangezien moslims niet tot slaaf kunnen worden gemaakt, was het een blanke christen die de seksslaaf van de Turkse sultan was. Dit zijn dingen die we niet onder ogen willen zien.

De Joden willen de geschiedenis van de politieke islam ook niet erkennen, omdat zij dhimmi’s waren, tweederangs burgers of semi-slaven, net zoals de christenen. De Joden willen zich graag herinneren hoe zij adviseur en arts waren voor machtige moslims, maar ongeacht wat de Jood deed of welke positie hij bekleedde, hij was en bleef een dhimmi. Er is geen compromis tussen gelijkwaardig zijn en een dhimmi zijn.

Waarom zouden hindoes zich de schaamte van de slavernij en de vernietiging van hun tempels en steden willen herinneren? Nadat hindoe-vaklieden de Taj Mahal hadden gebouwd, liet de moslim heerser hun rechterhand afhakken zodat zij niet iets even moois voor iemand anders zouden kunnen bouwen. Het gebruik van suttee, de weduwe die zich op de brandstapel van haar overleden echtgenoot werpt, kwam tot stand als een reactie op de verkrachting en de gewelddadigheid van de islamitische jihad, die zich over het oude Hindoestan verspreidde.

Zwarte Afrikanen willen niet worden geconfronteerd met het feit dat het moslims waren die hun voorouders bijeendreven om in het groot te worden verkocht aan de blanke slavenhandelaars. De Arabier is de werkelijke heerser over de Afrikaan. Zij kunnen de gemeenschappelijke band, die zij met de blanken delen, niet accepteren – dat zowel Europeanen als Afrikanen slaven waren onder de islam. Zij nemen liever aan dat de islam hun tegenwicht is tegen de blanke macht, niet dat de islam hen al 1400 jaar overheerst.

Dualistische logica. Dualistische ethiek. Angst. Schaamtegevoel. Er is geen compromis. Dit zijn de redenen waarom wij niets willen weten van de politieke geschiedenis van de islam, de doctrines of de ethiek.

Interviewer: Is er ook nog zoiets als de niet-politieke islam?

Bill Warner: Niet-politieke islam is religieuze islam. Religieuze islam is wat een moslim belijdt om de hel te vermijden en naar het paradijs te gaan. Dit zijn de Vijf Zuilen – gebed, liefdadigheid ten opzichte van andere moslims, bedevaart naar Mekka, vasten en het verklaren dat Mohammed de laatste profeet is.

Maar de Trilogie is duidelijk over de doctrine. Minstens 75% van de Sira (het leven van Mohammed) gaat over de jihad. Ongeveer 67% van de Koran, geschreven in Mekka, gaat over de ongelovigen of de politiek. Van de Koran van Medina is 51% gewijd aan de ongelovigen. Ongeveer 20% van Bukhari’s Hadith gaat over de jihad en de politiek. De religie vormt het kleinste deel van de islamitische stichtingsteksten.

De bekendste dualiteit van de politieke islam is het opsplitsen van de wereld in gelovigen, dar al Islam, en ongelovigen, dar al harb. Het grootste deel van de Trilogie heeft betrekking op de behandeling van de ongelovigen, kafirs. Zelfs de hel is politiek. Er zijn 146 verwijzingen naar de hel in de Koran. Slechts 6% van degenen die zich in de hel bevinden, is daar wegens morele tekortkomingen – moord, diefstal, enzovoorts. De overige 94% van de redenen om in de hel te verkeren is vanwege de intellectuele zonde van het niet eens zijn met Mohammed, een politieke zonde. Dit verklaart dat de islamitische hel een politieke gevangenis is voor diegenen die zich tegen de islam uitspreken.

in gelovigen, ualiteit van de politieke Islam is het vedelen van de wereld Mohammed predikte zijn religie gedurende dertien jaar en vergaarde slechts 150 volgelingen. Maar toen hij overging op politiek en strijd, werd hij binnen tien jaar de eerste heerser over Arabië door negen jaar lang gemiddeld eens in de zeven weken een gewelddaad te plegen. Zijn succes kwam niet uit religieus, maar uit politiek leiderschap voort. Om kort te gaan, de politieke islam omschrijft hoe men ongelovigen moet aanpakken en behandelen.

Interviewer: Kunt u de geschiedenis van de politieke islam kort omschrijven?

Bill Warner: De geschiedenis van de politieke islam begint met de immigratie van Mohammed naar Medina. Vanaf dat moment heeft de aantrekkingskracht van de islam voor de wereld altijd de dualistische optie gehad van het meedoen met een glorierijke religie of het onderworpen worden aan politieke druk en geweld. Na de immigratie naar Medina werd de islam gewelddadig wanneer overredingskracht niet baatte. De jihad werd geïntroduceerd.

Na Mohammeds dood loste Abu Bakr, de tweede kalief, de theologische onenigheid over wat er moest gebeuren met diegenen die de islam wilden verlaten op door de politieke actie van de dood door het zwaard. De jihad van Umar, de tweede kalief, explodeerde in de wereld van de ongelovigen. De jihad vernietigde het christelijke Midden-Oosten en het christelijke Noord-Afrika. Niet lang daarna werden ook de volgelingen van de Pers Zarathoestra en de hindoes het slachtoffer van de jihad. De geschiedenis van de politieke islam is de vernietiging van het christendom in het Midden-Oosten, Egypte, Turkije en Noord-Afrika. De helft van het christendom ging verloren. Vóór de komst van de islam was Noord-Afrika het zuidelijke deel van Europa (een deel van het Romeinse rijk). Rond zestig miljoen christenen werden gedurende de jihadistische verovering afgeslacht.

De helft van de glorierijke hindoebeschaving werd vernietigd en tachtig miljoen hindoes werden gedood.

De eerste westerse boeddhisten waren de Grieken, afstammelingen van het leger van Alexander de Grote in wat nu Afghanistan is. De jihad vernietigde had al het boeddhisme langs de zijderoute. Ongeveer tien miljoen boeddhisten kwamen om. De onderwerping van het boeddhisme was het praktische resultaat van pacifisme.

Het zoroastrisme in Perzië werd weggevaagd.

De Joden werden dhimmi’s gedurende de gehele heerschappij van de islam.

In Afrika zijn meer dan 120 miljoen christenen en animisten gedurende 1400 jaar jihad omgekomen.

In de afgelopen 1400 jaar zijn in totaal ongeveer 270 miljoen ongelovigen omgekomen ter meerdere glorie van de politieke islam. Dit zijn de Tranen van de Jihad die op geen enkele school worden onderwezen.

Interviewer: Hoe hebben onze intellectuelen op de islam gereageerd?

Bill Warner: Het fundament van de denkwijze van alle ongelovigen stort ineen als zij worden geconfronteerd met de islamitische politieke denkwijze, ethiek en logica. Wij hebben al eerder aangegeven dat de eerste intellectuele waarnemers de indringers geen moslims wilden noemen. Wij beschikken niet over een analysemethode van de islam. Wij kunnen het niet eens worden over wat de islam is en hebben geen kennis van ons lijden als slachtoffer van de al 1400 jaar durende jihad.

Kijk eens hoe christenen, Joden, zwarten, intellectuelen en kunstenaars zijn omgegaan met de islamitische doctrine en geschiedenis. In alle gevallen hebben hun primaire ideeën gefaald.

Christenen geloven dat ‘liefde alles overwint’. Wel, liefde overwint de islam niet. Christenen vinden het maar moeilijk om de islam te beschouwen als een politieke doctrine en niet als een religie. De sektarische aard van het christelijke denken houdt in dat de gemiddelde niet-orthodoxe christen geen kennis heeft van of medeleven met het lijden van de christenen die aanhangers zijn van de orthodoxe kerken in het oosten.

De Joden hebben een geloofsovertuiging die een unieke verwantschap veronderstelt tussen Joden en de schepper-god van het heelal. Maar de islam ziet de Joden als apen die het Oude Testament hebben gecorrumpeerd. Joden zien geen verband tussen de politieke doctrine van de islam en Israël.

Zwarte intellectuelen hebben hun denkbeelden gebaseerd op de slaaf-/slachtofferstatus en hoe verkeerd het was van de blanke christenen om hen tot slaaf te maken. De islam heeft nooit ook maar iets erkend met betrekking tot de pijn en het lijden dat er in Afrika is veroorzaakt gedurende 1400 jaar slavenhandel. Maar zwarten doen geen poging om ook maar een verontschuldiging van de moslims te ontvangen en zwijgen ten opzichte van de islam. Waarom? Komt dit omdat de Arabieren hun meesters zijn?

Het multiculturalisme is bankroet tegenover de eis van de islam dat elke beschaving zich hieraan moet onderwerpen. De cultuur van de tolerantie stort ineen in de aanwezigheid van de heilige intolerantie van de dualistische ethiek. Intellectuelen reageren hierop door dit falen te negeren.

Onze intellectuelen en kunstenaars zijn al 1400 jaar misbruikt. Sterker nog, de psychologie van onze intellectuelen is geheel gelijk aan de psychologie van de mishandelde vrouw, het seksueel misbruikte kind of het slachtoffer van een verkrachting. Kijk maar eens naar de parallellen tussen de reacties van slachtoffers van misbruik en intellectuele mensen. Zie hoe geweld ontkenning veroorzaakt.

De slachtoffers ontkennen dat misbruik heeft plaatsgevonden: Onze media berichten nooit over de grote omvang van de jihad over de gehele wereld. Onze intelligentsia praat niet over hoe al dit geweld is verbonden met een politieke doctrine.

De dader maakt gebruik van angst om het slachtoffer in bedwang te houden: Wat was de reden dat kranten de Mohammed cartoon niet wilden publiceren? Op Salman Rushdie rust nog steeds een doodvonnis wegens zijn boek. Welke vooraanstaande kunstenaar vervaardigt een artistieke impressie over de islam? Angst regeert onze intellectuelen en kunstenaars.

De slachtoffers vinden een manier om zichzelf de schuld te geven: De aanvallen van 11 september 2001 zijn onze schuld. Als we dat maar blijven beweren, dan zullen moslims aardiger reageren. Wij moeten ons aanpassen aan hun behoeften.

De slachtoffers worden vernederd: Blanken zullen niet praten over hoe hun voorouders door de islam tot slaaf werden gemaakt. Niemand wil genoegdoening eisen voor de slachtoffers van de jihad. Waarom willen wij geen genoegdoening eisen voor het lijden van onze voorouders? Waarom betreuren wij niet het verlies van culturen en volkeren? Wij zijn té beschaamd om ons erom te bekommeren.

Het slachtoffer voelt zich hulpeloos: ‘Wat zijn wij van plan om te doen?’ ‘Wij kunnen toch geen 1,3 miljard mensen doden?’ Niemand vertoont ook maar enig begrip of optimisme. Niemand heeft ook maar een idee wat hieraan gedaan kan worden. Het enige voornemen is om ‘aardiger’ te zijn.

Het slachtoffer richt de boosheid naar binnen: Wat is het meest tweedracht zaaiende onderwerp in de hedendaagse politiek? Irak. En waar gaat het hier in werkelijkheid om? De politieke islam. Op het web is een video te zien over hoe de CIA en Bush de aanslagen van 11 september 2001 hebben voorbereid en uitgevoerd. Culturele zelfhaat is de slogan van onze intelligentsia en kunstenaars.

Wij haten onszelf omdat wij psychisch zijn gemolesteerd en misbruikt. Onze intelligentsia en kunstenaars hebben gereageerd op het misbruik van de jihad op dezelfde wijze als een seksueel misbruikt kind of een slachtoffer van een verkrachting zou reageren. Wij zijn intellectueel doodziek en niet meer in staat om helder te denken.

Interviewer: Vat eens samen waarom het voor ons van cruciaal belang is om kennis te nemen van de doctrine van de politieke islam.

Bill Warner: De politieke islam heeft elke cultuur vernietigd die het is binnengedrongen of waarheen het is geïmmigreerd. De totale duur van deze vernietiging kan eeuwen zijn maar wanneer de islam eenmaal dominant is, faalt hij nooit. De cultuur van het gastland verdwijnt en sterft uit.

Wij moeten kennisnemen van de doctrine van de politieke islam om te kunnen overleven. Deze doctrine is zeer duidelijk en stelt dat alle vormen van drukmiddelen en overredingskracht mogen en moeten worden gebruikt om ons te veroveren. De islam is een zelfverklaarde vijand van alle ongelovigen. Van de briljante Chinese oorlogsfilosoof Sun Tsu is de volgende uitspraak: ‘Leer je vijand kennen’. Wij moeten de doctrine van onze vijand leren kennen of onze eigen vernietiging onder ogen zien.

Anders gezegd: als wij niet kennisnemen van de doctrine van de politieke islam, dan zal onze beschaving worden vernietigd op dezelfde wijze als de koptische beschaving in Egypte ten onder ging.

Omdat ongelovigen kennis moeten nemen van de doctrine van de politieke islam om te kunnen overleven, heeft het CSPI al haar boeken in eenvoudige taal geschreven. Deze boeken zijn wetenschappelijk, maar eenvoudig te begrijpen. Iedereen die een krant kan lezen, kan A Simple Koran lezen en begrijpen. Dit boek is niet aangepast aan de minder ontwikkelde lezer en bevat alle tekst van het origineel.

Niet alleen is de tekst eenvoudig, maar er is logica gebruikt om te sorteren en te categoriseren. Samenhang en chronologie zijn hersteld. Het resultaat is een Koran die een heroïsche geschiedenis toont en die eindigt met een overwinning over alle vijanden van Allah. Alle boeken en de filosofie daarachter zijn te vinden op de website van het CSPI.

De islam stelt dat wij de vijanden van Allah zijn. Indien wij geen kennis nemen van de politieke doctrine van de islam, dan eindigen wij net zoals de eerste slachtoffers van de islam – de tolerante, polytheïstische Arabieren van Saoedi-Arabië die de Wahabbi’s (een zeer strenge afsplitsing van de islam) van vandaag werden, de meest intolerante cultuur op aarde.

The Study of Political Islam

Vertaald uit het Engels door:

W. IJsgeer