Inaugural Address by President Joseph R. Biden, Jr.
JANUARY 20, 2021 • SPEECHES AND REMARKS
11:52 uur EST
De PRESIDENT: Opperrechter Roberts, Vice-President Harris, Spreker Pelosi, Leider Schumer, Leider McConnell, Vice-President Pence, geachte gasten en mijn mede-Amerikanen.
Dit is de dag van Amerika.
Dit is de dag van de democratie.
Een dag vol geschiedenis en hoop.
Van vernieuwing en vastberadenheid.
Door een smeltkroes voor de eeuwen is Amerika opnieuw op de proef gesteld en Amerika is de uitdaging aangegaan.
Vandaag vieren we niet de triomf van een kandidaat, maar van een zaak, de zaak van de democratie.
De wil van de mensen is gehoord en er is gehoor gegeven aan de wil van de mensen.
We hebben opnieuw geleerd dat democratie kostbaar is.
Democratie is kwetsbaar.
En op dit uur, mijn vrienden, heeft de democratie gezegevierd.
Dus nu, op deze heilige grond waar nog maar enkele dagen geleden geweld het fundament van dit Capitool probeerde te schudden, komen we samen als één natie, onder God, ondeelbaar, om de vreedzame overdracht van macht uit te voeren zoals we die al meer dan twee eeuwen hebben gedaan.
We kijken vooruit op onze unieke Amerikaanse manier – rusteloos, moedig, optimistisch – en richten onze blik op de natie waarvan we weten dat we het kunnen zijn en moeten zijn.
Ik dank mijn voorgangers van beide partijen voor hun aanwezigheid hier.
Ik bedank ze uit de grond van mijn hart.
U kent de veerkracht van onze grondwet en de kracht van onze natie.
Net als president Carter, met wie ik gisteravond heb gesproken, maar die vandaag niet bij ons kan zijn, maar die we groeten voor zijn leven van dienst.
Ik heb zojuist de heilige eed afgelegd die elk van deze patriotten heeft afgelegd – een eed die eerst werd gezworen door George Washington.
Maar het Amerikaanse verhaal hangt niet van een van ons af, niet van sommigen van ons, maar van ons allemaal.
Over “Wij de mensen” die een meer volmaakte Unie zoeken.
Dit is een geweldige natie en we zijn een goed volk.
Door de eeuwen heen zijn we door storm en strijd, in vrede en in oorlog zo ver gekomen. Maar we hebben nog een lange weg te gaan.
We zullen met snelheid en urgentie voorwaarts streven, want we hebben veel te doen in deze winter van gevaar en mogelijkheden.
Veel te repareren.
Veel te herstellen.
Veel te genezen.
Veel te bouwen.
En veel te winnen.
Er zijn maar weinig periodes in de geschiedenis van ons land die uitdagender of moeilijker waren dan die waarin we ons nu bevinden.
Een once-in-a-century-virus besluipt stilletjes het land.
Het heeft in één jaar evenveel levens gekost als Amerika in de hele Tweede Wereldoorlog heeft verloren.
Miljoenen banen zijn verloren gegaan.
Honderdduizenden bedrijven zijn gesloten.
Een roep om raciale gerechtigheid, zo’n 400 jaar in de maak, raakt ons. De droom van gerechtigheid voor iedereen zal niet langer worden uitgesteld.
Een schreeuw om te overleven komt van de planeet zelf. Een kreet die niet wanhopiger of duidelijker kan zijn.
En nu, een toename van politiek extremisme, blanke suprematie, binnenlands terrorisme waarmee we het hoofd moeten bieden en die we zullen verslaan.
Om deze uitdagingen te overwinnen – om de ziel te herstellen en de toekomst van Amerika veilig te stellen – is meer nodig dan woorden.
Het vereist dat de meest ongrijpbare dingen in een democratie:
Eenheid.
Eenheid.
Nog een keer in januari in Washington, op nieuwjaarsdag 1863, ondertekende Abraham Lincoln de proclamatie van de emancipatie.
Toen hij de pen op papier zette, zei de president: “Als mijn naam ooit de geschiedenis ingaat, zal dat voor deze daad zijn en mijn hele ziel zit erin.”
Mijn hele ziel zit erin.
Vandaag, op deze dag in januari, zit mijn hele ziel hierin:
Amerika samenbrengen.
Onze mensen verenigen.
En onze natie verenigen.
Ik vraag elke Amerikaan om met mij mee te doen in deze zaak.
Verenigen om de gemeenschappelijke vijanden waarmee we worden geconfronteerd te bestrijden:
Woede, wrok, haat.
Extremisme, wetteloosheid, geweld.
Ziekte, werkloosheid, hopeloosheid.
Met eenheid kunnen we geweldige dingen doen. Belangrijke zaken.
We kunnen fouten rechtzetten.
We kunnen mensen in goede banen aan het werk zetten.
We kunnen onze kinderen op veilige scholen lesgeven.
We kunnen dit dodelijke virus overwinnen.
We kunnen werk belonen, de middenklasse weer opbouwen en gezondheidszorg maken
veilig voor iedereen.
We kunnen raciale gerechtigheid bieden.
We kunnen van Amerika opnieuw de leidende kracht ten goede in de wereld maken.
Ik weet dat spreken over eenheid voor sommigen als een dwaze fantasie kan klinken.
Ik weet dat de krachten die ons verdelen diep zijn en echt.
Maar ik weet ook dat ze niet nieuw zijn.
Onze geschiedenis is een constante strijd geweest tussen het Amerikaanse ideaal dat we allemaal gelijk geschapen zijn en de harde, lelijke realiteit dat racisme, nativisme, angst en demonisering ons lang uit elkaar hebben gescheurd.
De strijd is eeuwig.
Overwinning is nooit verzekerd.
Tijdens de burgeroorlog, de grote depressie, de wereldoorlog, 9/11, door strijd, opoffering en tegenslagen hebben onze “betere engelen” altijd gezegevierd.
Op elk van deze momenten kwamen genoeg van ons samen om ons allemaal vooruit te helpen.
En dat kunnen we nu doen.
Geschiedenis, geloof en rede tonen de weg, de weg naar eenheid.
We kunnen elkaar niet als tegenstanders zien, maar als buren.
We kunnen elkaar met waardigheid en respect behandelen.
We kunnen onze krachten bundelen, het geschreeuw stoppen en de temperatuur verlagen.
Want zonder eenheid is er geen vrede, alleen bitterheid en woede.
Geen vooruitgang, alleen uitputtende verontwaardiging.
Geen natie, alleen een staat van chaos. Dit is ons historische moment van crisis en uitdaging, en eenheid is de weg voorwaarts.
En we moeten dit moment ontmoeten als de Verenigde Staten van Amerika.
Als we dat doen, garandeer ik u dat we niet zullen falen.
We hebben nooit, nooit, nooit gefaald in Amerika als we samen hebben opgetreden.
En dus laten we vandaag, op deze tijd en op deze plaats, opnieuw beginnen.
Wij allemaal.
Laten we naar elkaar luisteren.
Hoor elkaar.
Zie elkaar.
Toon respect voor elkaar.
De politiek hoeft niet een laaiend vuur te zijn dat alles op zijn pad vernietigt.
Elk meningsverschil hoeft geen reden te zijn voor totale oorlog.
En we moeten een cultuur afwijzen waarin feiten zelf worden gemanipuleerd en zelfs gefabriceerd.
Mijn mede-Amerikanen, we moeten anders zijn dan dit.
Amerika moet beter zijn dan dit.
En ik geloof dat Amerika beter is dan dit.
Kijk maar eens rond.
Hier staan we, in de schaduw van een Capitol-koepel die werd voltooid tijdens de burgeroorlog, toen de Unie zelf in de weegschaal hing.
Toch hebben we volgehouden en hebben we gewonnen.
Hier kijken we uit naar de grote Mall waar Dr. King over zijn droom sprak.
Hier staan we, waar 108 jaar geleden bij een andere inauguratie duizenden demonstranten probeerden te voorkomen dat dappere vrouwen marcheerden voor stemrecht.
Vandaag markeren we de beëdiging van de eerste vrouw in de Amerikaanse geschiedenis die is verkozen tot nationaal ambt – vice-president Kamala Harris.
Vertel me niet dat dingen niet kunnen veranderen.
Hier staan we tegenover de Potomac van Arlington National Cemetery, waar helden die de laatste volledige mate van toewijding gaven, rusten in eeuwige vrede.
En hier staan we, slechts enkele dagen nadat een oproerige menigte dacht dat ze geweld konden gebruiken om de wil van de mensen het zwijgen op te leggen, het werk van onze democratie te stoppen en ons van deze heilige grond te verdrijven.
Dat is niet gebeurd.
Het zal nooit gebeuren.
Niet vandaag.
Niet morgen.
Nooit.
Aan allen die onze campagne hebben gesteund, ben ik vernederd door het geloof dat u in ons hebt gesteld.
Tot iedereen die ons niet heeft gesteund, wil ik dit zeggen: luister naar me terwijl we verder gaan. Meet mij en mijn hart.
En als u het nog steeds niet eens bent, het zij zo.
Dat is democratie. Dat is Amerika. Het recht om vreedzaam van mening te verschillen, binnen de vangrails van onze Republiek, is misschien wel de grootste kracht van onze natie.
Maar hoor me duidelijk: onenigheid mag niet tot verdeeldheid leiden.
En ik beloof je dit: ik zal een president zijn voor alle Amerikanen.
Ik zal net zo hard vechten voor degenen die me niet steunden als voor degenen die dat wel deden.
Vele eeuwen geleden schreef de heilige Augustinus, een heilige van mijn kerk, dat een volk een menigte was die werd bepaald door de gemeenschappelijke voorwerpen van hun liefde.
Wat zijn de gemeenschappelijke objecten waar we van houden en die ons als Amerikanen definiëren?
Ik denk dat ik het weet.
Kans.
Veiligheid.
Vrijheid.
Waardigheid.
Respect.
Eer.
En ja, de waarheid.
De afgelopen weken en maanden hebben ons een pijnlijke les geleerd.
Er is waarheid en er zijn leugens.
Leugens verteld voor macht en voor winst.
En ieder van ons heeft een plicht en verantwoordelijkheid, als burgers, als Amerikanen, en vooral als leiders – leiders die hebben beloofd onze grondwet te respecteren en onze natie te beschermen – om de waarheid te verdedigen en de leugens te verslaan.
Ik begrijp dat veel Amerikanen de toekomst met enige angst en ongerustheid zien.
Ik begrijp dat ze zich zorgen maken over hun baan, over het zorgen voor hun gezin, over wat er daarna komt.
Ik snap het.
Maar het antwoord is niet om je naar binnen te keren, je terug te trekken in concurrerende facties, degenen te wantrouwen die er niet uitzien zoals jij, of te aanbidden zoals jij dat doet, of hun nieuws niet uit dezelfde bronnen te halen als jij.
We moeten een einde maken aan deze onbeschaafde oorlog die rood is tegen blauw, landelijk versus stedelijk, conservatief versus liberaal.
We kunnen dit doen als we onze ziel openen in plaats van ons hart te verharden.
Als we een beetje tolerantie en nederigheid tonen.
Als we bereid zijn om even in de schoenen van de ander te staan.
Omdat hier het ding over het leven is: er is geen rekening gehouden met wat het lot u zal brengen.
Er zijn enkele dagen dat we hulp nodig hebben.
Er zijn andere dagen waarop we worden gevraagd om er een te lenen.
Dat is hoe we bij elkaar moeten zijn.
En als we zo zijn, zal ons land sterker, welvarender en beter klaar voor de toekomst zijn.
Mijn mede-Amerikanen, bij het werk dat voor ons ligt, hebben we elkaar nodig.
We zullen al onze kracht nodig hebben om deze donkere winter door te komen.
We gaan de misschien wel de zwaarste en dodelijkste periode van het virus binnen.
We moeten de politiek opzij zetten en deze pandemie eindelijk als één natie onder ogen zien.
Ik beloof je dit: zoals de Bijbel zegt dat huilen een nacht kan duren, maar vreugde komt in de ochtend.
We komen hier samen doorheen
De wereld kijkt vandaag.
Dus hier is mijn boodschap aan degenen buiten onze grenzen: Amerika is op de proef gesteld en we zijn er sterker voor gekomen.
We zullen onze allianties herstellen en opnieuw met de wereld samenwerken.
Niet om de uitdagingen van gisteren aan te gaan, maar die van vandaag en morgen.
We zullen niet alleen leiden door het voorbeeld van onze kracht, maar ook door de kracht van ons voorbeeld.
We zullen een sterke en vertrouwde partner zijn voor vrede, vooruitgang en veiligheid.
We hebben zoveel meegemaakt in dit land.
En, in mijn eerste daad als president, zou ik u willen vragen om met mij mee te gaan in een moment van stil gebed om al degenen te herdenken die we het afgelopen jaar hebben verloren door de pandemie.
Aan die 400.000 mede-Amerikanen – moeders en vaders, echtgenoten en echtgenotes, zonen en dochters, vrienden, buren en collega’s.
We zullen hen eren door de mensen en natie te worden waarvan we weten dat we ze kunnen en moeten zijn.
Laten we in stilte bidden voor degenen die omkwamen, voor degenen die ze achterlieten en voor ons land.
Amen.
Dit is een tijd van testen.
We staan voor een aanval op de democratie en op de waarheid.
Een razend virus.
Toenemende ongelijkheid.
De angel van systemisch racisme.
Een klimaat in crisis.
Amerika’s rol in de wereld.
Elk van deze zaken zou voldoende zijn om ons op diepgaande manieren uit te dagen.
Maar het is een feit dat we ze allemaal tegelijk onder ogen zien en dit land de zwaarste verantwoordelijkheden voorleggen.
Nu moeten we een stapje verder gaan.
Wij allemaal.
Het is een tijd voor vrijmoedigheid, want er is zoveel te doen.
En dit is zeker.
Wij zullen, u en ik, worden beoordeeld op hoe we de trapsgewijze crises van onze tijd oplossen.
Zullen we naar de gelegenheid gaan?
Zullen we dit zeldzame en moeilijke uur onder de knie krijgen?
Zullen we onze verplichtingen nakomen en een nieuwe en betere wereld voor onze kinderen doorgeven?
Ik geloof dat we moeten en ik denk dat we dat zullen doen.
En als we dat doen, zullen we het volgende hoofdstuk in het Amerikaanse verhaal schrijven.
Het is een verhaal dat misschien klinkt als een nummer dat veel voor me betekent.
Het heet ‘American Anthem’ en er is één vers dat me opvalt:
“Het werk en de gebeden
eeuwen hebben ons tot op de dag van vandaag gebracht
Wat zal onze erfenis zijn?
Wat zullen onze kinderen zeggen? …
Laat het me in mijn hart weten
Als mijn dagen voorbij zijn
Amerika
Amerika
Ik heb mijn best gedaan. “
Laten we ons eigen werk en gebeden toevoegen aan het zich ontvouwende verhaal van onze natie.
Als we dit doen, zullen onze kinderen, als onze dagen voorbij zijn, en de kinderen van onze kinderen zeggen dat ze hun best hebben gedaan.
Ze deden hun plicht.
Ze hebben een gebroken land genezen.
Mijn mede-Amerikanen, ik sluit vandaag af waar ik begon, met een heilige eed.
Voor God en jullie allemaal geef ik je mijn woord.
Ik zal altijd gelijk met je zijn.
Ik zal de grondwet verdedigen.
Ik zal onze democratie verdedigen.
Ik zal Amerika verdedigen.
Ik zal mijn uiterste best doen om niet aan macht maar aan mogelijkheden te denken.
Niet van persoonlijk belang, maar van algemeen belang.
En samen zullen we een Amerikaans verhaal schrijven over hoop, niet over angst.
Van eenheid, niet van verdeeldheid.
Van licht, niet van duisternis.
Een Amerikaans verhaal over fatsoen en waardigheid.
Van liefde en genezing.
Van grootsheid en van goedheid.
Moge dit het verhaal zijn dat ons leidt.
Het verhaal dat ons inspireert.
Het verhaal dat de eeuwen vertelt die nog moeten komen, dat we gehoor gaven aan de roep van de geschiedenis.
We ontmoetten elkaar op het moment.
Die democratie en hoop, waarheid en gerechtigheid stierven niet tijdens onze wacht, maar bloeiden op.
Dat ons Amerika de vrijheid thuis veilig stelde en opnieuw als baken voor de wereld stond.
Dat zijn we onze voorouders, elkaar en de toekomstige generaties verschuldigd.
Dus met een doel en vastberadenheid wenden we ons tot de taken van onze tijd.
Gesteund door geloof.
Gedreven door overtuiging.
En toegewijd aan elkaar en aan dit land waar we van houden met heel ons hart.
Moge God Amerika zegenen en moge God onze troepen beschermen.
Dank je wel, Amerika.
EINDE
Quo Vadis 