The Heritage Foundation.
Door James Jay Carafano.
Vice-president, Kathryn en Shelby Cullom Davis Institute.
James Jay Carafano is een vooraanstaand expert op het gebied van nationale veiligheid en uitdagingen op het gebied van buitenlands beleid.
Foto: President Hassan Rouhani legt verklaringen af terwijl hij de openingsceremonie bijwoont van een aantal projecten in de provincie West-Azerbeidzjan via videoconferentie in Teheran, Iran op 31 december 2020. Anadolu Agency / bijdrager / Getty Images1.
De provocaties van Teheran zijn waarschijnlijk niet zozeer gericht op deze regering als wel bedoeld om de volgende te intimideren.
Teheran wil de relatie herstellen waarin niet wordt verwacht dat het regime wordt beloond voor goed gedrag.
De VS moeten harde onderhandelingen leiden die een echte deal zullen opleveren – een die Iran verzekert dat zijn gevaarlijk destabiliserende activiteiten voor eens en voor altijd zullen staken.
Nu het Biden-team beloofde terug te keren naar de deal met Iran zonder voorafgaande voorwaarden, zouden de meesten verwachten dat Teheran zich op zijn best zou gedragen. Dat geeft echter een verkeerde inschatting van het Iraanse perspectief. Volgens het regime is accommodatie een zwakte – en iets dat moet worden uitgebuit. En dus zien we Teheran zich stoer gedragen, in plaats van aardig te spelen.
Maandag heeft Iran een Zuid-Koreaanse olietanker in de Straat van Hormuz in beslag genomen. Slechts een paar dagen eerder zagen maritieme beveiligingsbedrijven wat een zeeslakmijn zou kunnen zijn die aan de romp van een andere olietanker was bevestigd – iets wat de Iraniërs in het verleden hebben gedaan. Twintig procent van de olie in de wereld reist via de scheepvaartroutes in die nauwe zeestraat. En zelfs nu het Iraanse leger die vitale voorraden bedreigt, heeft Teheran de spanning ook op andere fronten opgevoerd. Vorige week kondigde de regering ook aan uranium te gaan verrijken tot 20% – een grove schending van de Iran-deal en een voorloper van het verrijken van uranium tot niveaus waar het een atoombom zou kunnen voeden.
Waarom roert Iran nu in de pot? Een deel van het antwoord zou kunnen zijn dat vorige week een jaar was sinds de moord op de Iraanse generaal Qassem Suleimani. Hij werd door de VS geëlimineerd terwijl hij in Irak terroristische aanslagen op Amerikaanse bases organiseerde. Naast herhaaldelijk dreigen rechtstreeks wraak te nemen op de Verenigde Staten, hebben door Iran gesteunde milities in Irak raketten afgevuurd op Amerikaanse installaties. Een paar dagen geleden riepen duizenden pro-Iraanse demonstranten in Bagdad op tot extra aanvallen op Amerikanen. Om verdere agressie te ontmoedigen, lanceerde de regering-Trump een demonstratie van kracht dmv Amerikaanse strategische bommenwerpers en orkestreerde een vliegdekschip in de Golf. (1) Samen hebben deze middelen de capaciteit om elk doelwit te raken, waar dan ook in Iran. De regering heeft besloten het vliegdekschip voorlopig in de Golf te houden, iets dat waarschijnlijk openlijke vijandige acties van het Iraanse leger tegen de VS of zijn bondgenoten zal afschrikken. De provocaties van Teheran zijn echter waarschijnlijk niet zozeer tegen deze regering gericht, als wel bedoeld om de volgende te intimideren.
In de afgelopen vier jaar leerde Teheran dat het bedreigen van de VS hun situatie alleen maar erger maakte. Hoe meer Teheran zich opstelde, hoe meer Washington de sancties verdubbelde. Toen Iran de milities leidde tegen de Amerikaanse troepen in Irak, sloegen de Amerikanen hard terug. In Syrië zag Iran zijn positie eroderen. Met steun van de VS normaliseerden Arabische naties in de hele regio de betrekkingen met Israël als een afdekking tegen Iran. Teheran weet dat er niets te winnen valt door hard te spelen met het Trump-team.Aan de andere kant weet Teheran heel goed dat het goed succes had bij eerdere Amerikaanse regeringen en de Europeanen door steeds agressiever te handelen. Gedeeltelijk is dat hoe Iran in 2015 zo’n goede deal kreeg. De kans is groot dat Teheran een vroege test voor het Biden-team aan het voorbereiden is. Dit gaat niet alleen over teruggaan naar de deal. Als dat alles was wat Teheran wilde, had het gewoon kunnen wachten en niets hebben gedaan. Dit gaat over het krijgen van een nog mooiere deal dan ze van Obama hebben gekregen.
Om te beginnen signaleert Teheran: “Denk er niet eens aan om aanvullende voorwaarden te vragen.” Verder wil Teheran de relatie herstellen zonder verwachting is dat het regime wordt beloond voor goed gedrag. Het tegenovergestelde is waar. Iran wil gerespecteerd worden omdat het agressief is. Het wil gevreesd worden. De acties van Iran hebben ook gevolgen voor de omgang met Noord-Korea. Als het regime in Pyongyang Teheran beloond ziet voor slecht gedrag, is de kans groot dat het hetzelfde draaiboek zal volgen. Waar het op neerkomt: als het Biden-team de deal met Iran verkeerd aanpakt, kunnen ze niet alleen vastzitten aan een andere slechte deal die niets oplost, maar kunnen ze ook een nieuwe ronde van crises in Noordoost-Azië veroorzaken.
De beste manier van handelen voor de VS is om Iran vanuit een sterke positie te blijven behandelen. We mogen geen enkele sanctie intrekken. Zonder druk hebben de VS geen invloed. Vervolgens moeten de VS, onze regionale bondgenoten en de Europeanen het eens worden over zinvolle veranderingen die inspelen op de nucleaire wapenambities van Iran, zijn raketdreigingen en zijn verderfelijke regionale activiteiten. (Hier zouden de 12 punten die al in kaart zijn gebracht door staatssecretaris Mike Pompeo leerzaam moeten zijn). Vervolgens moeten de VS harde onderhandelingen leiden die een echte deal zullen opleveren – een die Iran verzekert dat zijn gevaarlijk destabiliserende activiteiten voor eens en voor altijd zullen staken.
Bron:
(1). B-52 US bombers fly over Middle East; Iran condemns intimidation
Barack Obama, six years into his presidency, does not have a foreign-policy legacy—or, rather, he does and it’s bad.
Barack Obama, zes jaar in zijn presidentschap, heeft geen buitenlands beleid – of liever, hij heeft het wel maar een slechte.
(10). https://www.mepc.org/commentary/obamas-parting-gift-iran
(10). https://www.peggynoonan.com/misplaying-americas-hand-with-iran/
Quo Vadis 