Burgemeester in oorlogstijd.

De “Burgemeesters in oorlogstijd” (Job Cohen en Jan Loning) willen liever een wit voetje halen bij de Marokkanen.

Burgemeester in oorlogstijd, door Theo van Gogh. 

Laf & lui, noemt partijgenoot Rottenberg (PvdA) hem, maar
vermoedelijk wil de burgemeester van Amsterdam vooral
aardig gevonden worden en dat levert – met het vermoeide
cynisme dat de ware bestuurder kenmerkt – gebabbel op als ik
wil de boel bij elkaar houden. Wat dat is, de boel bij elkaar
houden, konden autochtone burgers voor t eerst ervaren toen
in de dagen na 11 september 2001 de burgemeester van Amsterdam
met de pet in de hand op bezoek ging bij een moskee;
burgemeester legde de gelovigen uit dat wij in Amsterdam niets
tegen de islam hebben, integendeel. In mijn onschuld verwachtte
ik daarna een opsomming van de burgerlijke vrijheden
die ook voor islamieten in dit land de moeite waard zouden
kunnen wezen, zoals daar zijn scheiding van kerk en staat, vrije
meningsuiting, vrijheid van godsdienst, gelijkberechtiging van
man en vrouw, het recht om openlijk homo te zijn, het recht
om Allah belachelijk te maken en Zijn gelovigen te kwetsen,
enzovoorts, enzovoorts.

Maar niets van dat al; terwijl tot op de Veluwe Marokkanen
feest vierden om de meer dan tweeduizend doden
in New York, stond burgemeester pal om de boel bij elkaar
te houden. Als zijn partijgenote Fatima Elatik – zonder
twijfel de domste troetel-allochtoon die de PvdA heeft weten
voort te brengen – in de krant laat noteren: Wij zijn hier, wij
gaan hier niet meer weg en daar moeten jullie maar aan wennen!,
zal burgemeester geen wenkbrauw fronsen. De haat en
agressie tegen jullie die achter zon op het eerste gezicht onschuldige
uitspraak schuil gaat, wordt door burgemeester van
harte onderschreven.
Burgemeester galmt liever wat op 4 mei over de Nederlanders
die anderen niet willen begrijpen, terwijl Marokkaanse jongens
voetballen met de grafkransen voor hen die vielen. Dat was
ongelukkig natuurlijk, zoals t ook pijnlijk was dat een meerderheid
van Marokkaanse kleuters anti-semitische teksten
bezigt. Die kleine lievelingen gaan helemaal bekeerd worden nu
burgemeester en wethouder Oudkerk hebben aangekondigd
desnoods zelf voor de klas te zullen gaan staan.

Geen zee gaat onze wakkere bestuurders te hoog. Vervelend
is dan wel weer dat t laatst een groep van overwegend
Marokkanen was – altijd een groep natuurlijk – die die
zwerfster om zeep hielp. Mevrouw had t gewaagd om kut-
Marokkanen te roepen, maar daar heeft burgemeester het
liever niet over. Zou burgemeester wel zn mond hebben durven
opentrekken als partijgenoot Oudkerk om diezelfde uitspraak
zou zijn doodgeschopt door diezelfde kut-Marokkanen?
Burgemeester denkt dat tolerantie hetzelfde is als buigen voor
de Vijfde Colonne van de geitenneukers. Afkomstig uit de zwarte
bergen van het Staphorst van Marokko, terroriseert die al jaren
andersdenkenden, ongelovigen, vrouwen, joden, homos en – in
het algemeen – autochtonen. Jawel, haast ik me hieraan toe te
voegen, ik weet zeker dat er ook niet-agressieve Marokkanen in
Nederland wonen, en liberale moslims zelfs. Maar het eigenaardige
is, die hoor je eigenlijk nooit, zelfs niet als de burgemeester
van Amsterdam een dringend beroep op hen doet om nu eindelijk
eens aan het publieke debat deel te nemen.

Zou t kunnen dat liberale, verdraagzame Marokkanen beter
dan burgemeester weten wat voor vlees ze in de kuip hebben?
Zou t kunnen dat zij zich geen illusies maken over de
vrome tronies van de imams en het geloei over respect uit de
monden van het fascistische gepeupel dat namens Allah over
straat marcheert?
Job Cohen, burgemeester, wast zijn vuile handen in onschuld.
De imams knikken tevreden en weten; hij komt toch wel in de
hel.