Populisme is een relatief nieuw verschijnsel in de Nederlandse politiek. Het begon zo ongeveer met Hans Janmaat van de Centrum Partij die het gore lef had om te zeggen “Nederland is vol. Nederland is voor de Nederlanders”. Dat was extreem rechtse onzin. Toen Jan Marijnissen namens de SP opmerkte dat Nederland vol zit met 8 miljoen mensen was dat een goed punt om over na te denken. Dat dertig jaar eerder onze overheid precies hetzelfde zei en uitdroeg, (10 miljoen inwoners was de absolute grens ivm milieudruk en openbare ruimte) ja zelfs meermaals in de troonrede werd uitgesproken, zijn we gemakshalve maar even “vergeten”. Dat elk kabinet na de vijftiger jaren, in woord uitdroeg dat Nederland geen immigratieland was, (wat op hetzelfde neerkomt als wat Janmaat 30 jaar later zei), is ook in de vergetelheid geraakt.
Populisme lijkt zomaar uit de lucht komen te vallen, tenminste, als we de “strijders” tegen populisme mogen geloven. Populisme wordt ook wel gezien als een enge ziekte, die je moet uitbannen. Dat populisme bestrijden niet meer dan symptoombestrijding is gaat er bij “hun” dan gewoon niet in. Voor “hun” zijn het allemaal Nazi,s en met Nazi’s praat je gewoon niet.
Laten we eerlijk zijn, waar Neo-Nazi`s en echte racisten geen interesse hebben in de motieven van immigranten, zo heeft de multicultikliek geen interesse in de motieven en bezwaren van de anti-immigratie, anti-islamiseringbeweging.
De eerste tekenen van capitulatie.
Een reeks voorvallen van positieve discriminatie, waarbij Artikel 1 van onze grondwet geweld wordt aangedaan.
“Eind tachtiger jaren ging mijn broer samenwonen met zijn vriendin en kwam daarbij in een vrijgekomen flat van een familielid terecht. Al snel maak je dan nieuwe vrienden en kennissen ook in en uit de naburige flatgebouwen. Een van die kennissen had een Turkse buurman die werkloos was en nogal lange en luidruchtige feestjes gaf. Omdat die kennis toch s`morgens weer vroeg op moest begon hem dat lawaai te hinderen. Na herhaalde verzoeken zonder resultaat belde hij ten lange leste de politie, die gelukkig wel kwam kijken, maar toen puntje bij paaltje kwam moest die kennis mee naar het bureau wegens beschuldiging van discriminatie van zijn Turkse buurman.
Dankzij goede contacten in Duitsland, begin jaren 80, wist ik dat een Duits echtpaar, dat hun hele leven had gewerkt en belasting betaald, bij hun pensionering van de staat 1100 DM in de maand netto kreeg. Een (Turks)immigrantenechtpaar met bv vier kinderen, dat een verblijfsvergunning had gekregen voor hun “vlucht” uit het erbarmelijke Turkije, kostte de staat echter 3300. DM in de maand. Doe dat maar maal 12 is 40.000 DM per jaar, maal pakweg veertig jaar is 1,6 miljoen. Een eenvoudig rekensommetje toegerekend op de Nederlandse situatie leert dat immigratie de afgelopen veertig jaar al 250 miljard euro heeft gekost en daar komt elk jaar 7 a 8 miljard bij.
We weten allemaal dat van twee Turkse gezinnen met vier kinderen er na pakweg dertig jaar er minimaal 8 of tien zijn waarvan ca de helft nooit aan het werk komt. In die tijd werden er ook al grapjes gemaakt over al die kinderbijslag die naar niet bestaande kinderen in Turkije ging. En Algerijnen? De regering van bv Algerije stuurde met opzet berbers met grote gezinnen naar Nederland. De kinderbijslag die daarvoor werd ontvangen was op een gegeven moment de belangrijkste deviezenbron voor Algerije en in hele dorpen viel regionaal de economie in elkaar omdat er zoveel kinderbijslag binnen kwam dat men gewoon niet meer op het werk verscheen. Nederland als Gekke Henkie waar gretig ge(mis)bruik van werd gemaakt. (Bron: Binnen zonder kloppen, Pieter Lakeman, zie link (1)
Begin jaren negentig waren we in Duitsland op vakantie en zochten een BB. We kwamen terecht in een mooi dorpje in het Zwarte Woud (Beieren), bij een weduwe die een paar kamers verhuurde al aanvulling haar schamele pensioentje. Ze klaagde over de hoge kosten voor levensonderhoud en dergelijke en zag de nieuwbouwwoningen verrijzen voor de “vluchtelingen” uit voormalig Oost Duitsland en Rusland die hun van de staat werden toegewezen. Werk was er niet voor de meeste van deze “vluchtelingen”, maar binnen een jaar stond er een Mercedes voor de deur bij de meeste gezinnen. Iets wat veel Duitsers zich niet konden veroorloven, u begrijpt dat dat wrevel wekt misschien? Goede kennissen in Frankrijk hadden een aannemers bedrijf ten tijde van president Mitterand, toen Frankrijk al een toevluchtsoord was voor (illegale) immigranten. Franse ondernemingen mochten geen goedkope illegalen in dienst hebben, daar werd streng op gecontroleerd. Bij buitenlandse ondernemers werden illegalen gedoogd, waardoor die uiteraard een concurrentie voordeel hadden op hun Franse collega`s. Toen de man overleed liet hij zijn weduwe een enorme schuld achter waarvoor ze nog ruim tien jaar voor moest ploeteren om die af te betalen. Toen ze na haar pensionering berooid en met een schamel pensioentje een schildklier operatie moest ondergaan, moest ze van haar weinige centen nog 300 euro bijbetalen. Maar een “arme” immigranten vrouw die met haar moest worden geopereerd, kreeg alle medische verzorging gratis. Zo verging het ook veel Nederlanders die met leden ogen aanzagen hoe “”vluchtelingen” systematisch door de Haagse en plaatselijke politiek werden bevooroordeeld. Hoe deze tweedeling nog verder doorwerkte naar de oorspronkelijke Nederlanders leest u in bv “Niet spreken met de bestuurder”, door Gerard van Westerloo, die een tijd de Amsterdamse trambestuurders volgde en jaren later nog eens. Zie link, (2) Even een citaat uit dat boek:
Criminaliteit.
“Zij zien ‑ dan overigens al ‑ Amsterdam verkleuren en veranderen, en dat heeft veel gevolgen voor hun werk. In hun ogen zijn de buitenlanders daar de schuld van. Zakkenrollen, zwart rijden, agressie in de tram, drugshandel en –gebruik, vernielingen, steekpartijen, bedreigingen; zij zien gewoon dat dit komt door buitenlanders”.
Maar dat is nog lang niet alles van wat er speelt, in alle literatuur en artikelen die met immigratie van de afgelopen veertig jaar te maken hadden, heb ik wat cijfers genoteerd.
De afgelopen veertig a vijftig jaar hebben honderdduizenden Nederlanders en miljoenen Europeanen hun straat, buurt of hele stadswijk zien veranderen in een stukje buitenland, waar een vreemde taal wordt gesproken en parallelle samenlevingen bestaan die hun eigen wetten (sharia)handhaven. Veel van onze landgenoten zijn daar letterlijk weggepest of weggevlucht, hun woningen waren sterk in waarde gedaald. Zij konden met hun klachten nergens terecht omdat hun problemen werden gebagatelliseerd en afgedaan als racistisch door het etablissement
.
Elke grote Europese stad heeft ze inmiddels, één of meerdere zoals Parijs, de no go-zones, kleine maar gestaag uitdijende stadswijken (moslim-enclaves) die meer lijken op steden als Beiroet of Gaza, waar hulpdiensten niet meer zonder politie begeleiding binnen durven of zelfs de politie niet meer.
Generaals op rust schrijven open brief naar Macron over ‘verval van Frankrijk’ – Europa – Knack
https://www.thelocal.fr/20161010/are-there-police-no-go-zones-in-france-the-police-say-yes
Wat zegt u? Dat het allemaal wel meevalt? Nee meneer, mevrouw het valt helemaal niet mee…
Sinds de jaren zestig is de zware criminaliteit met 1000 % gestegen. (Bron CBS).
70 % van alle langgestraften zijn allochtoon. Van de overige 30 % die officieel de Nederlandse nationaliteit hebben, zijn de eerste en tweede generatie allochtonen zwaar vertegenwoordigd. De stad Utrecht heeft 7 % Marokkanen die verantwoordelijk zijn voor 80 % van alle criminaliteit. Wat ook opvalt is dat deze beroepscriminelen nooit hun eigen landgenoten beroven maar altijd de blanke autochtonen lastig vallen. Gaat u nog geen lichtje op?? Sinds het parlement in Zweden in de zeventiger jaren besloot om een multicultureel land te worden, is het aantal verkrachtingen met 1472 % gestegen. Inmiddels is 7 % van de Zweedse bevolking islamitisch, maar de moslims daar zijn verantwoordelijk voor 77 % van alle verkrachtingen. In Oslo wordt 100 % van alle verkrachtingen gepleegd door allochtonen en altijd zijn de slachtoffers “blonde hoeren” zonder hoofddoekje. De politie in Zweden is in sommige steden de wanhoop nabij en zijn niet meer in staat de orde te bewaken ivm de vele rellen door immigranten.
Hoeveel procent van het budget van de AIVD gaat in Nederland inmiddels op aan het volgen en opsporen van moslimextremisten?
U begrijpt misschien wel meneer/mevrouw dat het allemaal niet zo eenvoudig ligt als u het graag voordoet komen, en dat de protesten tegen vluchtelingen weinig of helemaal niets met racisme te maken hebben maar met langdurig opgebouwde afkeer van de voortdurende ongelijke racistische behandeling van autochtonen door hun eigen gekozen overheidsdienaren??
Begint het u ook te dagen dat niet Wilders het probleem is maar de spreekbuis van al die ongeruste ontevreden en angstige Nederlanders?
Onbehagen:
“De propaganda voor de multiculturele samenleving is eigenlijk een dringende oproep om te vergeten, een oproep tot collectieve amnesie”. H.J. Schoo. DE VERWARDE NATIE
Dwarse notities over immigratie. (3)
Door Richard Wendt.
“Het is iets wat ik nogal eens hoor, gewoon, op straat, of bij mensen die ik spreek, of via de mail:
‘Ik ben geen racist. Maar als ik om me heen kijk, zie ik dat ze met steeds meer zijn.’
Met ‘ze’ wordt dan meestal ‘moslims’ bedoeld, soms allochtonen in het algemeen, soms Marokkanen in het bijzonder. Het is de massa die op een bepaald moment op straat zo kan beklemmen bij Nederlanders. Bijvoorbeeld wanneer ze nog eens door de straat rijden waar ze geboren waren, om nu te zien dat er alleen nog buitenlanders wonen. Of wanneer ze op een ochtend door een straat lopen waar net de moskee uitgaat: ‘Al die baarden en soepjurken ineens! Waar komen ze vandaan?’
Het zijn soms ook concrete opmerkingen, van Turkse of Marokkaanse jongetjes:
‘Wacht maar tot wij hier in de meerderheid zijn.’
Een variant op een andere opmerking van allochtonen die je vaak hoort:
‘Wen er maar aan.’
Bij dat soort opmerkingen kan ineens de schrik om het hart slaan, in de wetenschap namelijk dat het waar is wat er wordt gezegd. In de grote Nederlandse steden zijn allochtonen al meerderheden aan het vormen. Meestal nog alleen onder de jongeren, maar dat geeft de onafwendbare toekomst aan.
Dat is de demografische schok.
De gerust stellend bedoelde gedachte die daar telkens tegenover wordt gesteld in de media is de mythe van de integratie, waarbij de overheid wordt voorgesteld als een enorme maakbaarheidsmachine: Je gaat erin als allochtoon en je komt eruit als Nederlander. Net zo seculier. Net zo democratisch gericht. Net zo feminien. Net zo kalm.
Dat er van die integratie niets terecht komt, ziet iedereen.
Bij andere vertegenwoordigers van de heersende klasse wordt zelfs de mythe van de integratie al over geslagen. Geheel volgens de multiculturele mores wordt dan het Nederlanderschap terug gebracht tot het bezit van een Nederlands paspoort: Als je hier geboren bent, dan ben je Nederlander, punt. Wanneer je als ‘vluchteling’ een Nederlands paspoort hebt gekregen, ben je Nederlander, punt.
Nederland als culturele identiteit, als beschavingsideaal, als geschiedenis, wordt domweg weggestreept. Of als iets negatiefs neergezet: Nederlanders zijn slavendrijvers en hebben nog steeds een Zwarte Piet.
Wie zich daartegen verzet, wordt uitgemaakt voor ‘harteloos’, of voor ‘psychopaat’ of voor ‘racist.’ Dat is deels effectief. Mensen schrikken daarvoor terug. Niemand wil bij de ‘racisten’ horen.
Maar wat is het argument tegen die onafwendbare demografische verandering? De aantallen zijn niet weg te redeneren.
Welke Nederlandse ouders durven hun kind nog naar een volledig zwarte school te sturen? Ouders die even niet hadden opgelet deden dat onlangs in Amsterdam Noord. Hun kind had geen leven meer.
Welke homo’s durven nog op de pont te stappen? Het risico halfdood geslagen te worden door ‘lichtgetinten op scooter’ is zeker niet denkbeeldig. Een van die homo’s ligt nog in het ziekenhuis.
Schokkende voorbeelden. Maar ze worden niet als voorbeelden neergezet. Ze worden gepresenteerd als losse berichten tussen heel veel andere berichten. Of er wordt domweg helemaal niet over bericht.
We gaan leven als minderheid in eigen land, zo voorspelde Martin Bosma dat in zijn boek over Zuid-Afrika. Daar worden blanken massaal aangevallen door gekleurde criminelen en door de overheid gediscrimineerd met wrede quotumsystemen. Over de apartheid van destijds stond de Westerse wereld op zijn kop. Maar hier kraait geen haan naar.
Dat is de wet van het getal. Alleen als Nederlanders de meerderheid blijven in eigen land, is dit proces (hopelijk) nog te keren.
Bill Clinton zei: ‘Its the economy, stupid.’
Zeker. Maar daaronder ligt de diepere waarheid:
“It is the demography, stupid”.
Wanneer de Nederlanders verdwijnen, verdwijnt Nederland. En dan hoeven we het ook niet meer te hebben over enige ‘economie.’
(1). http://www.heemland.nl/hl14-Boek_Lakeman.htm
(2). http://www.heemland.nl/hl27-Boek_De_kloof.htm
(3). http://www.heemland.nl/hl27-Uitholling_nationale_integriteit.htm
Quo Vadis 