De impact van terreurgeweld, dat simpelweg niet te vatten is voor wie het niet zelf ervaart..
Op 22 maart 2016 werden diverse aanslagen in en rond Brussel gepleegd waarbij in totaal 35 mensen om het leven kwamen. een van de slachtoffers was de vrouw van Mohamed El Bachiri.
Mohamed El Bachiri, echtgenoot van Loubna die omkwam bij de aanslagen van 22 maart, bewijst dat er meer in een mens zit dan oneindig veel verdriet. In “De afspraak” roept hij op tot een “Jihad van liefde”, als antwoord op verdeeldheid en terrorisme.
De aanslagen van Brussel hebben het leven van honderden mensen verwoest. Ook het leven van Mohamed El Bachiri zal na 22 maart nooit meer hetzelfde zijn. Hij verloor zijn vrouw Loubna in het metrostation Maalbeek en moet sindsdien – samen met zijn drie kinderen – alleen verder. Toch koestert hij geen haatgevoelens. Op een TEDx-conferentie in Nederland ontroerde hij zijn luisteraars met zijn oproep tot een “Jihad van liefde”, nu herhaalt hij zijn woorden in “De afspraak”.
Kijk nou eens goed naar het filmpje, naar wat hij zegt. Ik zie daar een man, een geweldig mens met een groot hart, die zwaar worstelt met zijn immense verdriet en dat op een bijna bovenmenselijke manier weet te aanvaarden en verdragen dankzij de liefde die hij heeft mogen ervaren. Maar er zit een controverse in zijn betoog. Het is duidelijk dat hij ook worstelt met zijn geloof, de twijfel die er uit spreekt als hij zegt dat hij een keus heeft gemaakt voor de islam, voor de liefde en de menselijkheid. Hij roept jongeren op tot de jihad, “maar pas op, niet om het even welke jihad”, nee hij roept op tot een jihad van de liefde, een jihad die geen haat kent. Daarbij is hij niet de enige, maar weegt het op tegen de haat die duizenden imams en islamitische geestelijken elke dag uit de koran citeren en in naam van de islam uitspuwen over gevoelige jongeren? Dan zegt hij dit: “Maar mijn menselijkheid krijgt voorrang op mijn geloof”. Daar spreekt hij zichzelf tegen als hij zegt dat de God van zijn geloof liefde is. Dan zegt hij dat en geen dwang is in geloof ( de islam). Het staat er letterlijk. Zie (1). De realiteit is dat er binnen de islam geen Godsdienstvrijheid is, Op afvalligheid staat de doodstraf, meerdere Hadith’s getuigen daarvan. Godsdienstvrijheid werkt namelijk naar twee kanten. Je mag geloven wat je wilt, maar men moet ook dat geloof weer kunnen verlaten als je er moeite mee hebt. Miljoenen moslims gaan zwaar gebukt onder hun “geloof”. Wie zijn religie als een last ervaart moet vrij zijn om dat te verlaten. Bij de islam is dat levensgevaarlijk.
Ook haalt hij, ter overweging van de grootsheid van de islam, het werk van Averroes aan. Averroes was een islamitische filosoof, groots geleerde en kenner van het werk van Aristoteles. Dankzij zijn commentaren op het werk van Aristoteles, bleef veel werk van Aristoteles zelf bewaard, waardoor Averroes indirect invloed op de Westers-Christelijke filosofie zou hebben gehad. Helaas, door de afkomst van Averroes, een Berber uit de Almohaden-dynastie, werd hij min of meer uitgekotst, en door gezaghebbende moslims als gevaar voor de islam zelf gezien, uiteindelijk verbannen en heeft zijn werk weinig of geen invloed gehad op de islamitische filosofie of traditie zelf. (2) Over de invloed van islam-filosofen op de islam kun je twisten maar het blijft vaag hoe groot die invloed is geweest. Wie of wat wel veel invloed heeft (gehad) op de aard en moraal van de islam waren de profeet en de koran zelf natuurlijk. Mohamed El Bachiri en zijn vrouw zijn slachtoffer van zware criminelen, geen gewone criminelen, maar onverbloemd religieuze criminelen met religieus gefundeerde haat en fanatisme, van “Allah Akbar” roepende fanatici die net als hij hun inspiratie vinden in de islam, in de koran en de geschriften (waar onophoudelijk wordt gebeukt op de slechtheid en onmenselijkheid van ongelovigen), en het voorbeeld van Mohammed die, in tegenstelling tot het voorbeeld dat vreedzame moslims van Mohammed hebben, zelf een zware crimineel en massamoordenaar was. (3) Dat is de dubbele boodschap binnen de islam die veel mensen slechts moeilijk kunnen begrijpen laat staan aanvaarden. Dat niet iedere moslim crimineel of terrorist is, daar is deze man het levende bewijs van, maar met zijn woorden impliceert hij onomwonden dat er binnen de islam ruimte is om keuzes te maken, die van de liefde (vrede) of die van de haat en terreur. Zafer Senocak (Turkse schrijver):
“Ook al willen de meeste moslims het niet toegeven, de terreur komt uit het hart van de islam, hij komt rechtstreeks uit de koran”.
Er is zoveel tegenspraak in het islamitisch geloof. Wie dat keer op keer negeert is gewoon niet geloofwaardig meer.. Helaas.
Geen dwang in het (islamitisch) geloof?
(1)…..Soera 2:256 “Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, de Leiding is duidelijk van de dwaling te onderscheiden. Wie de Taaghoet verwerpt en in Allah gelooft, heeft voorzeker het meest krachtige houvast gegrepen dat niet afbreekt. En Allah is Alhorend, Alwetend.…”””. Dit wordt dan weer tegengesproken door divers Hadiths. Sjeik Yusuf al-Qaradawi: ‘Als men afvalligheid zijn gang had laten gaan, zou er geen islam zijn geweest. De islam zou zijn afgelopen met de dood van de profeet! Door afvalligheid te confronteren werd de islam behouden. […] Er zijn niet maar een, twee of drie hadiths, er zijn veel hadiths van een aantal metgezellen, ik bedoel dat een afvallige moet worden gedood”.
(2).
http://www.liberales.be/boeken/averroes
(3).
https://adintuitu.wordpress.com/2017/01/05/mohammed-profeet-en-staatshoofd/
Duitse top-islamwetenschapper: “Doden is een van de hoogste niveaus van islamitisch geluk”
“In de koran gaat het om het doden: Dood! En wel de ongelovigen, de Joden en christenen, de apen en varkens, de gemeenteleden van de rabbi´s, predikanten, kerkpresidenten, wijbisschoppen en protestantse bisschoppen.” (Dr. Gudrun Eussner)
Quo Vadis 