Om de huidige sfeer in Turkije te proeven hoef je alleen maar het nieuwste boek van Betsy Udink te lezen. “Meisjes van Ataturk, zonen van de Sultan”. Huiveringwekkend.
“Necip Fazil Kisakürek (1904-1983) is een vooraanstaande Turkse dichter. Raakte op zijn dertigste in de ban van een Naksjibandi-soefi-sjeik die hem op het rechte pad bracht en onder diens invloed mystieke (ideologische) poëzie begon te schrijven en werd daarmee een van de belangrijkste inspirators van de Turkse politieke islam. Wat de Italiaanse dichter Gabriele d`Annunzio was voor het Italiaanse fascisme, is Necip Facil voor het Turkse Islamisme. Necip Facil is de grote ideologische voorganger en inspirator van Recep Tayyip Erdogan. In het systeem van Necip Fazil bestaan geen politieke partijen. Democratie is de vijand van het Groot Oosten (Ottomaanse Rijk) van Necip Fazil. “Democratie is een uitvinding van Joden en daarom onacceptabel voor ware moslims”. Democratie is iets voor “ongelovige”, Communisten, Joden, crypto-Joden, vrijmetselaars, inbrekers. Zakkenrollers en moordenaars willen democratie omdat ze daarmee de Turkse natie om zeep kunnen brengen. Democratie heeft geen eeuwigheidswaarde. Het enige wat voor eeuwigheid staat is de islam. Alleen de islam is zaligmakend”. [….] “In de islam is de hoogste en heiligste plaats voor vrouwen aan de zijde van haar man. Zich voortplanten is haar voornaamste taak. Necip Facil: ‘Onze profeet heeft ons bevolen zonder oponthoud te reproduceren en onze aantallen te vermeerderen. [….] We moeten onze jongeren aanmoedigen jong en in hun vruchtbare jaren te trouwen. Een individu met zijn zak vol hormonen mag geen enkel zaadje verspillen’ “De Turkse bevolking moet snel en hard groeien zodat het de wereld kan domineren’, aldus Necip Facil. Die overtuiging en denkbeelden deelt Recep Tayyip Erdogan.
Foto onder: Necip Facil (1).
De in Turkije breed verspreide paranoïde angst voor het verlies van Turks Nationalisme en de centrale rol die het islamitische Turkije wil spelen staat in schril contrast tot de paranoïde zelf-destructieve drang van veel Westerse landen om een multiculturele maatschappij te willen zijn. “Maar naast de machtsstrijd en de geopolitieke conflicten van het land, gaat het leven gewoon door. Een bezoekje aan de kapper legt de Turkse mores op microniveau zichtbaar bloot. Udinks conclusie: ‘Als je nog nooit in Turkije bent geweest, heb je er eenvoudigweg geen idee van hoe verrukkelijk het leven in dit land soms kan zijn.’
Samenvatting.
In Turkije hebben potentaten altijd de samenleving gemonopoliseerd en hun wil aan de bevolking opgelegd. Betsy Udink beschrijft enkele van die despoten: Enver Pasja, een van de verantwoordelijken voor de Armeense genocide, Mustafa Kemal Pasja (Atatürk), die het land aan de hand van zijn geadopteerde dochters de moderne tijd in dwong, Fethullah Gülen, leider van een machtige islamitische sekte, door zijn volgelingen als een heilige vereerd, Abdullah Öcalan, met zijn Koerdische guerrilla’s verantwoordelijk is voor tienduizenden doden, en ten slotte president Recep Tayyip Erdogan, ‘de Gekozen Sultan’. In andere hoofdstukken, zoals ‘Bilal bey’ en ‘Paris Küaför’, vertelt Betsy Udink over haar grote liefde voor Turkije.
Recensie(s)
De Nederlandse schrijfster van meerdere boeken werkte als correspondente voor allerlei Nederlandse dagbladen, onder andere in Caïro, Damascus en Beiroet. Zij verbleef als diplomatenvrouw een vijftal jaren in Ankara en Istanbul en bereisde Turkije met een tolk. Dit boek bevat een aantal essays over de recente geschiedenis en hedendaagse politiek van Turkije. De stichting van de Republiek Turkije door Atatürk, zijn levenswijze en zijn visie worden in hun tijd geplaatst. De historische achtergronden van de Armeense genocide, de oprichting van de PKK en de Koerden-leider Apo, die op het eiland Imrali gevangen zit, worden in beeld gebracht; alsmede de stad Kars en haar bewoners uit het boek ‘Sneeuw’ van Orhan Pamuk. De Ak-partij, die de secularisatie op vele punten al heeft weten terug te draaien, de wortels, de intenties en de toekomstplannen van president Erdogan komen onomwonden aan het licht. Iedereen, die zich voor dit land interesseert – student, toerist, politicus – dient de inhoud van dit werk serieus te nemen.
I. Klerk
Meisjes van Atatürk, zonen van de sultan
verhalen uit Turkije.
“In het Zuid-Oosten van Turkije staan de mensenrechten zwaar onder druk. Het Turkse leger valt er Koerdische nederzettingen aan, dwingt een avondklok af en vermoordt en deporteert inwoners. Een groep van meer dan 1000 Turkse academici, de Academics for Peace, protesteerden tegen dit geweld in het pamflet We Will Not be a Party to this Crime!, medeondertekend door internationale intellectuelen als Seyla Benhabib, Slavoj Zizek, Judith Butler en David Graeber.
https://www.hebban.nl/recensies/gijs-reudink-over-meisjes-van-ataturk-zonen-van-de-sultant
Fragment uit “Meisjes van Ataturk, zonen van de sultan”, in
https://www.groene.nl/artikel/we-gaan-het-land-zuiveren
(1).
http://politiek.tpo.nl/2016/04/25/bonusquote-wist-turkse-president-erdogan-beslist-moet-weten/
Meer boeken van Betsy Udink, zie ook “Allah en eva”.
https://adintuitu.wordpress.com/2015/09/06/allah-en-eva-in-pakistan/
Quo Vadis 