Israël, een staat ter discussie.

Enkele vragen vooraf: “Hoe lang bestaat Palestina al? Welke grenzen had dit land? Welke presidenten of koningen had dit land? Of welke munt had dit land? Of welke taal ?

1. Vóór Israël was er een Brits mandaat, geen Palestijnse staat
2. Vóór het Britse mandaat was er het Ottomaanse rijk, geen Palestijnse staat.
3. Vóór het Ottomaanse rijk was er de islamitische staat van de Mamelukken van Egypte, geen Palestijnse staat.
4. Vóór de islamitische staat van de Mamelukken van Egypte was er het Ayubid Arabisch-Koerdische rijk, geen Palestijnse staat.
5. Vóór het Ayubiden-rijk was er het Frankische en christelijke koninkrijk Jeruzalem, geen Palestijnse staat.
6. Vóór het Koninkrijk Jeruzalem was er het rijk van de Omajjaden en de Fatimiden, geen Palestijnse staat.
7. Vóór het rijk van de Omajjaden en Fatimiden was er het Byzantijnse rijk, geen Palestijnse staat.
8. Vóór het Byzantijnse rijk waren er de Sassaniden, geen Palestijnse staat.
9. Vóór het Sassanidische rijk was er het Byzantijnse rijk, geen Palestijnse staat.
10. Vóór het Byzantijnse rijk was er het Romeinse rijk, geen Palestijnse staat.
11. Vóór het Romeinse rijk was er de Hasmonese staat, geen Palestijnse staat.
12. Vóór de Hasmonese staat was er de Seleuciden, geen Palestijnse staat.
13. Vóór het Seleucidische rijk was er het rijk van Alexander de Grote, geen Palestijnse staat.
14. Vóór het rijk van Alexander de Grote was er het Perzische rijk, geen Palestijnse staat.
15. Vóór het Perzische rijk was er het Babylonische rijk, geen Palestijnse staat.
16. Vóór het Babylonische rijk waren er de koninkrijken van Israël en Juda, geen Palestijnse staat.
17. Vóór de koninkrijken van Israël en Juda was er het koninkrijk Israël, geen Palestijnse staat.
18. Vóór het koninkrijk Israël was er de theocratie van de twaalf stammen van Israël, geen Palestijnse staat.
19. Vóór de theocratie van de twaalf stammen van Israël was er een agglomeratie van onafhankelijke Kanaänitische stadskoninkrijken, geen Palestijnse staat.
20. Eigenlijk is er in dit stuk land alles geweest, BEHALVE EEN PALESTIJNSE STAAT.

Waarom is er, afgezien van Jordanië, nog geen Palestijnse staat?

Of lezen we liever de oude geschriften waarin terug te lezen valt dat al 3000 jaar voor Christus, dit land al bewoond was door Israëliërs?

Boekrecensie..

10010040075160122

Samenvatting

Internationaal recht is een prominent thema geworden in het debat over de Midden-Oostenproblematiek. In dit boek wordt de staat Israël daarom bekeken vanuit het perspectief van internationaal recht. De auteur behandelt de ontstaansgeschiedenis van Israël in het licht van het recht op zelfbeschikking. Het is juist die geschiedenis die in vele beschouwingen onderbelicht blijft, met alle consequenties voor de beoordeling van het handelen van Israël van dien. Vanuit dit perspectief komen de omstreden nederzettingen aan de orde, evenals de bescherming van de internationaal erkende mensenrechten. Ten slotte worden vanuit internationaalrechtelijk perspectief de regionale gewapende conflicten besproken.

Recensie(s)

Een beschouwing over de kwestie van internationaal recht in het debat over het Midden-Oostenconflict tussen Israel en de Palestijnen. Eerst wordt ingegaan op de juridische kant van de ontstaansgeschiedenis, te beginnen bij de Balfour Verklaring (1917). De stelling wordt verdedigd dat het Britse mandaat tot op de huidige dag juridische betekenis heeft welke volgens de auteur is verwaarloosd bij de veelal negatieve beoordeling van het doen en laten van de staat Israel. Het verband van de nederzettingenpolitiek in het bezette Palestijnse gebied komt aan de orde als mede ook de internationaal erkende mensenrechten. In verband met de grenzen van het land vindt hij dat ten onrechte aan de joodse bewoners van de nederzettingen het recht op die gebieden wordt ontzegd. In het kader van de Verenigde Naties spreekt hij van een sterk tegen Israel gericht vooroordeel. Het boek wordt afgesloten met een aantal bijlagen van een aantal resoluties en kaartjes van het gebied. Dit apologetisch getoonzette boekje vertoont geen kennis van de werken van de zogenoemde Israëlische ‘nieuwe historici’ die zou hebben kunnen leiden tot een beter inzicht in zowel de geschiedenis als de actualiteit van dit vraagstuk en de mogelijke oplossing daarvan. De auteur is universitair docent Rechtshistorie in Utrecht.

Prof. Dr. A. Wessels

Fragment uit: Israël. Een staat ter discussie.

“Egypte annexeerde de Gazastrook en Jordanië Judea en Samaria inclusief Oost Jerusalem rond 1948. Deze gebieden worden volgens Blois heden onterecht de “bezette gebieden” genoemd.

Om te beginnen kan de term “bezette gebieden” niet gebruikt worden gelet op de relevantie van het Mandaat, waarin de vestiging van het Joods nationaal tehuis sinds 1923 voorzien was in het gehele gebied tussen de Middellandse Zee en de Jordaan (voor 1923 ook ten oosten daarvan) Deze gebieden maken in dit perspectief ipso facto deel uit van de staat Israël. Het Internationaal recht veroordeeld agressie (art. 51 vn-handvest)

Zoals Schwebel, ooit president van het I.G.H, heeft vast gesteld is het relevant om vast te stellen of een gebied verworven is in een verdedigingsoorlog. Hij erkent het door de veiligheidsraad in de bekende Resolutie 242 aangehaalde beginsel, dat het verwerven van territoir door middel van oorlog (the acquisition of territory by war’) ontoelaatbaar is. Dit beginsel moet echter beschouwd worden in samenhang met een ander meer algemeen beginsel, dat geen recht ontleend kan worden aan onrecht (‘ex injuria jus oritur’). De samenhang van bijde beginselen brengt Schwebel in verband met de door Israël ‘bezette gebieden’ tot de conclusie dat ‘where the prior holder of territory had seized that territory unlawfully, the state which subsequently takes the territory in the lawful exercise of self-defense,has against that prior holder, better title’” Dat is een argument om aan te nemen dat, zelfs al zouden we voorbij zien aan de op het Mandaat gebaseerde aanspraak, relatief gesproken de titel van Israel ten aanzien van de 6 daagse oorlog verworven gebieden sterker is dan die van respectievelijk Egypte en Jordanië. Het is goed hierbij op te merken dat in de vredesverdragen van beide staten met Israel geen sprake is van een soevereiniteitsclaim van Egypte op de Gazastrook of Jordanië op Judea en Samaria.

https://www.bol.com/nl/p/israel-een-staat-ter-discussie/1001004007516012/

Zie ook.

http://www.blikopdewereld.nl/geschiedenis/midden-oosten/israel/1037-deel-1-israel-de-arabische-landen-en-de-route-naar-een-palestijnse-staat

Zie ook:

Zionisme en het Beloofde Land

Rabbijn Lody van de Kamp werpt licht op zionisme en het streven naar een Joodse staat

Binnen de geschiedenis van het Jodendom is het streven naar een Joodse staat, een streven dat steeds meer vorm kreeg in de negentiende en de twintigste eeuw, geen vanzelfsprekend gegeven. De zionistische droom leidde tot de oprichting van de staat Israël in het jaar 1948. Maar het moderne zionisme kende én kent zowel voor- als tegenstanders binnen het Jodendom. Rabbijn Lody van de Kamp werpt in deze serie van zes artikelen licht op deze geschiedenis.

https://www.nieuwwij.nl/dossiers/over-zionisme-en-het-beloofde-land/

https://www.npofocus.nl/artikel/7579/waarom-is-de-staat-israel-gesticht

https://christenenvoorisrael.nl/isreality/blog-israel-koran/

Bryon Adams nam de argumenten voor Een Ander Joods Geluid eens onder de loep. Een voor hen pijnlijk exposé.

Een Ander Joods Geluid is opgericht als stichting die het debat over het Palestina-conflict in de Joodse gemeenschap probeert bij te sturen. Naar eigen zeggen is de organisatie opgericht omdat een standpunt tegen Israël te vaak uitgelegd werd als anti-Israël:

Een Ander Joods Geluid – het Israëlische conflict van de andere zijde

Advertentie

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s