Door Bert Brussen. 12 december, 2016
Ik deed onlangs mee aan een debat over media, daar wilde ik zelf aan meedoen omdat ik degenen die het organiseerden hoog heb zitten en ze daarom graag help. Dat niemand dit dus opvat als klacht over het specifieke debat of de organisatie zelf. Bovendien, ik benadruk het nog maar eens, beschrijf ik hier uitsluitend wat ik zelf voelde, en voel, ik beschrijf beslist geen objectieve waarheid. Het is een gevoelskwestie zal ik maar zeggen.
Ik ervoer vooral veel haat, die drukt erg zwaar als je op een podium zit en verder is er sowieso in Nederland nooit sprake van ‘debat’: er wordt uitsluitend geframed, en aangezien ik degene ben die van de ‘foute’ partij is word ik vooral geframed.
Desalniettemin heb ik pogingen gedaan alsnog het frame te doorbreken maar bewoners van ivoren torens kúnnen niets anders dan dat: arrogant in een ivoren toren blijven. Ik werd domweg genegeerd, men praatte gewoon verder, dwars door me heen, alsof ik niet bestond, wat ook een persoonlijke opvatting is over mij overigens, dat is ook heel normaal in de ivoren torens, mensen die je niet bevallen bestaan gewoon niet.
Inmiddels zijn het 2,5 miljoen mensen in Nederland die ‘niet bestaan’ omdat ze ‘fout’ zijn.
Verder bleek dat het allemaal fan-tas-tisch gaat met oud mediale couranten (eigenlijk sowieso met de oud mediale journalistiek begreep ik, dus waar hebben we debat dan nog voor nodig, nietwaar?)
Steeds maar weer niet willen debatteren door te blijven zeggen dat het fantastisch gaat met de papieren journalistiek zodat introspectie, luisteren, leren van kritiek per definitie onmogelijk is.
Cognitieve dissonantie: ze kunnen domweg niet accepteren dat het slecht gaat met hun oude media.
Iemand in de zaal zat mij hardop uit te lachen toen ik zei dat de journalistiek in Nederland een agenda heeft. Niet dat het uitmaakt, maar het is zo’n beetje wat je mag verwachten als op een podium gaat zitten: die morele inquisitie met arrogante hooghartige anoniemen in de zaal die je proberen te vernederen. Lekker vanuit het donker expres te hard lachen als iemand op het podium een andere mening heeft. En dan wel zo hard lachen dat de zaal het kan horen zodat iedereen weet dat jij tenminste deugt. Daar gaat het om, en om niets anders, laten zien hoeveel je deugt.
Dat is Nederland en het ‘debat’ ten voeten uit.
Met debat in Nederland zit het dus zo: je hebt heel veel mensen die aan De Goede Kant van de fatsoenskloof staan (van Freek de Jonge via Peter R. en Anja Meulenbelt naar Felix Rottenberg en de rest van PvdA-NPO) en die worden, niet zelden voor veel geld, uitgenodigd voor vrijwel elk ‘debat’ waar ze vervolgens 80% van de tijd kapen om, zonder ook maar te worden gehinderd door enige kritische vraag, hun bekende moreel gelijkhebberige monoloog houden waar ze uitsluitend applaus voor krijgen.
En je hebt mensen zoals ik en Annabel Nanninga en Bart Nijman en Ebru Umar (en Theo en Pim dus niet meer, de anonieme uitlachers waren toen echt helemaal uitgelachen dus moesten de foute meninggevers worden opgeruimd, want ook het voortdurend laten zien dat je deugt ten koste van anderen gaat op den duur vervelen) en die worden ook uitgenodigd voor een debat (meestal is er dan ‘helaas geen budget’ meer, heel gek) en krijgen 20% van de spreektijd maar dan wel uitsluitend om zich moreel te mogen verantwoorden tegenover een zaal vol Fatsoenlijke Deugers, niet zelden omdat ze 150 jaar geleden iets kwetsends hebben getweet en niet Aan De Toon Hebben Gedacht, inclusief boze blanke babyboomers (anoniem) vanuit de zaal die je uitlachen en proberen te vernederen.
Dat is dus het ‘debat’ in Nederland. In elk geval aan mijn kant van de fatsoenskloof.
Dus nee, leuk en voor herhaling vatbaar is het eigenlijk nooit.
Afhankelijk van je persoonlijkheid, en de mijne is zo net fucked up als een gezellige zondagmarkt in Aleppo, kun je daar goed tegen of helemaal niet (Annabel Nanninga bijvoorbeeld kan daar wel heel goed tegen, ik helemaal niet), maar het is nooit anders dan dat je, als je eenmaal bent benoemd tot ‘FOUT’, iets anders zult mogen dan De Lul zijn op een podium. Welk podium dan ook.
(Met FOUT bedoel ik natuurlijk dat je zomaar een ‘verkeerde’ mening laat horen en Niet Om De Toon Denkt. Er zijn ook mensen fout omdat ze, ik noem eens wat, een baby hebben verkracht of mensen hebben vermoord maar die zijn dan weer juist ‘slachtoffer’ en mogen bij College Tour van de NPO hun applaus in ontvangst nemen, maar dit terzijde. Iemand die een heel gezin afslacht en een kind door het hoofd schiet en levenslang krijgt die is niet ‘fout’ maar die is ‘slachtoffer’ want ‘levenslang is uitzichtloos hoor!’ en daar maken ze dan een documentaire over, het halve IDFA gaat elk jaar over levenslang gestraften en de doodstraf, maar altijd zijn de daders slachtoffers, dat de nabestaanden van degenen die zijn afgeslacht levenslang hebben doet er voor moreel deugende goedvolkterroristen niet toe, die mag je uitkotsen, uitlachen en als vuilnis wegzetten. Hoe zieliger en meer slachtoffer je bent, hoe meer rechten je hebt in dit moralistische kutland dat drijft op haat en rancune, maar als je als chauffeur van PostNL een ‘verkeerde mening’ uit op Facebook word je ontslagen, dan moet je kapot. Echt waar: in Nederland kun je doorgaans op nog meer sympathie, hulp, ondersteuning, liefde en subsidie rekenen als je een baby verkracht en vermoord dan dat je op Facebook bijvoorbeeld schrijft dat je geen AZC in je achtertuin wilt).
Die avond, toen ik op dat podium zat, besefte ik me: wat er met Pim Fortuyn gebeurde gaat ook met Wilders gebeuren. Ik voelde gewoon hoe die haat, die zich als een loodzware golf over me uitrolde. De haat was als een giftig maar reukloos gas dat me langzaam de adem benam.
Wat zei Godfried Bomans ook alweer over een zaal vol linkse mensen en het fascisme?
Haat is een levende entiteit. Het kruipt langzaam voort in het duister, als je goed luisteren kun je het horen, als een zacht gezoem ergens in de verte.
Die mensen die je haten alleen als je je mening verkondigt zijn zo van hun morele waarheid overtuigt dat ze ook bereid zijn gewapenderhand ‘het land te verlossen’ van wat zij zien als ‘de nieuwe Hitler’. Daar is geen twijfel over mogelijk.
Als Wilders premier wordt, dan zal Folkert Jensma zonder gene of ironie opnieuw zijn ‘we moeten ons de xenofoben van ons lijf houden’ column in NRC Handelsblad afdrukken, daar ben ik van overtuigd. Dat soort morele gelijkhebbers schuift nooit ook maar een millimeter op. Die geven nooit ook maar iets toe. Zij zien ideeën niet iets als wat kan worden uitgewisseld en aangevuld, voor hun zijn ideeën de vaststaande mallen aan de hand waarvan de maatschappij moet worden gevormd. En wie niet in die mal past moet weg.
Wat dat betreft is er sinds de marxistische nachtmerries van het communisme nog maar weinig veranderd.
Iemand liet me zien wat hij onlangs kreeg toegestuurd: een persoon die serieus voorstelde om even te bespreken hoe TPO kan worden gedemoniseerd, want nieuwsberichten waar in de kop de etniciteit van daders worden genoemd ‘is extreem-rechts en moet je echt niet willen’.
En dan weet ik dat zulks slechts één voorbeeld uit velen is. Intimidatie, bedreiging, laster…het is dagelijkse kost. En altijd alleen omdat er op TPO een mening staat die ‘fout’ is. Dus niet eens omdat ze persoonlijk beledigd zijn. Of dat TPO iets schrijft wat niet klopt, nee, omdat een mening ze niet aanstaat.
Ik denk, dat het beste wat ik die avond van dat debat heb geleerd dit is: er is sinds Fortuyn niets veranderd. Het is wel veel erger geworden. Heel erg veel erger.
Het is een regelrechte nachtmerrie geworden.
Maar ik stop nooit. TPO stopt nooit. Wilders stopt nooit. Geenstijl stopt nooit. GeenPeil stopt nooit. De miljoenen PVV-stemmers stoppen nooit. Juist omdat het zo extreem precair en breekbaar is om consequent een ander geluid te laten horen in Nederland, omdat het het voortdurend onmogelijk wordt gemaakt. Door ‘fatsoenlijke’ mensen.
Juist omdat mensen het noodzakelijk achten om je te vernederen, om je uit te lachen waar je bij staat, om je te haten, stelselmatig, alleen omdat je een andere mening hebt, die rancuneuze weerzinwekkende onbeschofte harteloze agressieve klootzakken, die arrogante narcisten, die cryptofascisten, die hunkeren naar elk streepje goedkeuring van hun mededeugende fatsoenlijke goedmensen, onzeker en hunkerend naar bevestiging als ze zijn, in hun treurige burgemansbestaan, moet TPO bestaan. Moet Geenstijl bestaan. Moet Powned bestaan. Moet social media bestaan. Moet er GeenPeil zijn.
Ik weet zeker: als Wilders wordt omgelegd zal het weer door een blank links goedmens gebeuren. Het zal weer iemand zijn die zich aangespoord voelt door wat ‘fatsoenlijke’ politici en media zeggen.
Ik weet zeker: weer zal de dader na slechts een paar jaar weer vrij op straat staan.
Ik weet zeker: dezelfde rechters die nu Wilders hebben veroordeeld zijn straks eveneens bereid om degene die Wilders vermoordt een milde straf te geven.
Zoals gewoonlijk is onze rechtstaat niets meer dan een boterbriefje voor politiek moorden.
Wat zei rechter Badauin (babyboomer, GroenLinks) toen hij Volkert, bijgestaan door GroenLinkse terroristenknuffeladvocaatjes, tot zijn fopstrafje veroordeelde voor het liquideren van de aankomend democratisch verkozen premier van Nederland? “De moord is niet van dusdanige impact op de democratie dat levenslang geoorloofd is”.
Right.
Eigenlijk kun je concluderen dat er één ding in Nederland is dat nóg corrupter en nóg ideologischer is dat met een politieke agenda werkt dan de oude media en dat is de rechtstaat.
Ik weet zeker: er zijn genoeg rechters die bereid zijn dat te herhalen als ooit iemand Wilders doodschiet. En niet alleen dat weet ik zeker, nog veel zekerder weet ik dat er miljoenen mensen in Nederland zijn die het daar mee eens waren, mee eens zijn en altijd mee eens zullen blijven.
Precies dat maakt mij zo doodsbang.
Ik kan niet wachten op het einde van de oude media. Ik kan niet wachten op het failliet van de couranten. Ik kan niet wachten op het instorten van de NPO.
Ik kan niet wachten op de zege van het populisme. Al is die zege kortdurend, het aanschouwen van de meltdown van al dat arrogante linkse deugende elitaire goedvolk is het allemaal waard.
Een reden om te blijven bestaan kortom.