Beste vrienden,
Door Bram Krol.
Hoeveel atheïsten zijn er in Nederland? Meer dan 4 miljoen volgens krantenonderzoeken naar religiositeit (deze week gepubliceerd). Ik stel: Misschien zijn het er enkele honderden. Boven de 1000 zal hun aantal echt niet uitkomen. Vanwaar dit verschil?
Mensen vinden het leuk zich ‘atheïst’ te noemen. Dat wekt de indruk dat ze wat filosofisch zijn. Zij denken tenminste na. Die anderen, die stomme gelovigen… Daar wensen ze zich niet mee te identificeren. Maar ‘a’ betekent slechts: ‘niet’. Nietsers zijn het. Dat is niet erg verheven. Het is gemakkelijker iets niet te zijn, dan om wel iets te zijn. Voor niets heb je geen verstand, diploma of inspiratie nodig. Nietsers horen nergens bij. Ze vormen geen eenheid. Ze hebben geen leer. Ze vertegenwoordigen geen ideaal. Tot slot gaat een land aan nietsers te gronde.
Toch heb je op zijn minst één ding nodig, om je atheïst te kunnen noemen. Je hebt de redenen voor het godsbestaan goed bestudeerd en verworpen. Hoe kun je anders zeggen dat je niet in Hem gelooft? Als je niet studeert, kun je ook niet verwerpen. Dan ben je een gewone nietser, niet een filosofische. Maar de argumenten voor het godsbestaan zijn moeilijk te begrijpen. Als één op de honderd er raad mee weet, valt het me nog mee. De meesten nemen die moeite trouwens niet. Die blèren liever zonder verstand. Vandaar dat ik stel dat er onder de nietsers slechts weinig atheïsten zijn, een soort intellectuele voorhoede onder de niet-weters, niet-doeners en niet-gelovers.
Jaar en dag heeft het Humanistische Verbond er een handje in gehad, om zich de nietsers toe te eigenen. “Hoort u niet bij de kerk? Dan hoort u bij ons.” Dat is dwaasheid. “Bent u niet links? Dan hoort u bij de PVV.” Net zo’n kolder.
Nietsers hebben geen leer, beginselverklaring, doel of ideaal. Zodra ze dat wel zouden hebben, zijn ze geen nietsers meer. Natuurlijk moeten we nietsers ook aanvaarden als mensen, of op zijn minst mensen-in-wording. Met ‘niets’ zijn ze namelijk nog erg incompleet. Maar reeds in de Psalmen zien we hoe de maatschappij bestaat uit ietsers en nietsers. We zijn geen moslims of Noord-Koreanen die geen tegenspraak of ander geluid kunnen velen. Maar ook al zien we een enorm moreel en geestelijk verval in ons land (dat is onvermijdelijk met nietsers), dan mag dat onze liefde niet beïnvloeden. Zorgelijk is het wel. Waar blijft het getuigenis van de christenheid? Die is zo verdeeld, zo zwak-begaafd, zo wankelmoedig, dat we daar ook al geen loftrompet over kunnen steken.
Vanwege de getalsmatige sterkte denken nietsers, tv-producenten, journalisten en politici dat ‘Niets’ tegenwoordig de norm is. Maar daar slaan ze de plank mis. Zelfs het bestaan van Nederland is onverklaarbaar uit het niets. Dit land is een christelijke natie die verdwaald is. Daar mogen we geen genoegen mee nemen. Wie niets heeft krijgt altijd iets bij het Leger des Heils, en als hij lang genoeg wacht ook bij de gemeente. Het is vreselijk onbarmhartig de nietsers te vertellen dat niets genoeg is. Niets is een ramp en mensonwaardig.
Maar hoe nietserig zijn de nietsers? Met een Boeddhabeeldje in de tuin (“Wij zijn nog wel een beetje religieus, hoor…”), een jaarlijks bezoek aan de Matteüspassion (“Maar daar moet je niets achter zoeken”), hun hang naar oosterse mystiek (“Dat zijn oude waarheden. Je weet nooit wat het uitwerkt…”), alternatieve spirituele genezers bij het leven, geloof in voorspellingen van de Azteken en Inca’s, geloof in voorspellende tekenen in het dagelijkse leven (“Dat was beslist geen toeval…”). De nietsers vegen zelf de vloer aan met een volslagen nihilisme. Ze zijn de naam ‘atheïst’ onwaardig. Het zijn rommelaars, die in vele goden geloven buiten God om. Het zijn kreupele crypto-gelovigen, net als die man voor wie ik werd opgebeld. “Hij is zo ziek. Kom je een gebedje doen? Je weet nooit of het helpt.” Weer een schijn-atheïst onderweg naar de Waarheid.
Maar om nu met een stalen gezicht te vertellen dat je ‘atheïst’ bent, als of je daarmee een heldendaad verricht… Ik had je wijzer gedacht.
Groet,
vrede,
Bram Krol
Quo Vadis 