Zwartboek van het communisme.

“Er is slechts één manier om de moorddadige doodsstrijd van de oude maatschappij in te korten, te vereenvoudigen en te concentreren, en dat is door middel van  revolutionaire terreur.”

Karl Marx, in  Het communistisch Manifest, 1848

Samenvatting

Op 16 april 1917 arriveerde Lenin met een gepantserde trein op het Finlandstation in Petrograd, waar hij zich aan het hoofd stelde van de bolsjevistische revolutie. Het was het symbolische begin van het wereldcommunisme. De eerste boeren- en arbeidersstaat werd gevestigd en de dageraad van een nieuwe eeuw leek te gloren. In de Sovjet-Unie zelf maar ook in het kapitalistische Westen stelden velen hun hoop op het communisme, dat de mensheid zou bevrijden van ongelijkheid en economische uitbuiting en een wereld zou scheppen van harmonie en aards geluk.De droom werd echter al spoedig een nachtmerrie. Tijdens het bewind van Lenin werden de eerste fundamenten gelegd van een politiestaat; onder zijn opvolger Stalin werd een heel volk het slachtoffer van een meedogenloze en wrede terreur. En overal waar het communisme zijn vlag plantte, verrezen strafkampen, werd de bevolking gedeporteerd en leefde men in angst voor de geheime politie.In het ‘Zwartboek van het communisme’ geven Stéphane Courtois en zijn medeauteurs een indrukwekkend overzicht van de zwarte zijde van het communisme. In uitstekend gedocumenteerde hoofdstukken beschrijven zij de misdaden die in naam van het linkse totalitarisme zijn gepleegd, in de Sovjet-Unie, in Spanje tijdens de burgeroorlog, in Oost-Europa, in China, in Noord-Korea, Cambodja, Cuba, Afghanistan. Een onthutsend beeld van een geperverteerde ideologie die 85 tot 100 miljoen slachtoffers eiste.

Recensie(s)

Al veel vaker verschenen er studies over de misdaden van het communisme, detailstudies maar ook boeken die het tijdperk in zijn geheel beschreven en analyseerden. Niet eerder verscheen er echter zo’n omvattende studie als het onderhavige werk. Het behandelt Lenin’s greep naar de macht, de verbreiding van het communisme via de Communistische Internationale, de na-oorlogse bezetting van de Oost-Europese landen, de invloed van het communisme in Azië en de Derde Wereld tot uiteindelijk de gebeurtenissen in Afghanistan. In meer dan duizend pagina’s wordt vaak gedetailleerd de balans opgemaakt van meer dan zeventig jaar wereldcommunisme, dat volgens de schrijvers meer dan 100 miljoen mensen het leven kostte. Vooral het eerste deel over het communisme in de Sovjet-Unie is van grote kwaliteit. In de meer recente ontwikkelingen in Afrika bijvoorbeeld zijn de auteurs duidelijk minder thuis, daar wreekt zich toch hun Franse achtergrond. Niettemin een bijzonder boek, dat bij verschijning in Frankrijk veel stof deed opwaaien.
(Biblion recensie, B. Freriks.)

“Wat vertelt Rummel zoal? Volgens hem zijn de 40 miljoen oorlogsslachtoffers van deze eeuw maar een onbeduidend aantal (“small potatoes”) vergeleken met de “169,198 miljoen” mannen, vrouwen en kinderen die aan hun einde kwamen door executies, doodslagen, martelingen, in stukken snijden, levend verbranden, bevriezen, uithongeren, ophangen, verdrinken, platpersen, dwangarbeid of andere methodes, die regeringen of terreurgroepen bedacht hebben voor ongewapende, hulpeloze burgers.

Het cijfer “ca. 170 miljoen” vinden we vrij hoog, maar Rummel noemt het zelf een voorzichtige raming: anderen spreken van bijna 360 miljoen doden en in het “Livre noir” (Ben Kiernan, Le génocide au Cambodge 1975-1979. Race, idéologie et pouvoir. (Brussel 1998)) telt men al 100 miljoen lijken, enkel veroorzaakt door de communistische regimes.

Hoe komt Rummel aan zijn raming?
Zeven “dekamegamoordenaars” (p. 8) of “tienvoudige grote moordenaars” nemen al 122 miljoen slachtoffers voor hun rekening :

-Lenin:4 miljoen ;
-Stalin:42,7″;
-Tsjang Kai Sjek :10,2 ;
-Mao:37,8;
-Hitler:20,9;
-Tojo Hideki:3,99;
-Pol Pot:2,4 .

Tojo Hideki is wellicht de minst bekende “megamoordenaar”: hij was premier van Japan en als zodanig bevoegd voor de daden van het Japanse leger. Terwijl Stlin en Mao uit ideologische motieven moordden en de Duitsers om redenen van etnische zuivering, ging het Japanse leger brutaal te werk om weerstanders af te schrikken of gewoon zonder reden: weerloze mensen werden afgeslacht om als voorbeeld te dienen voor anderen die mogelijk in verzet konden komen tegen de Japanse veroveraar of steun zouden kunnen verlenen aan anti-Japanse guerilleros; in andere gevallen doodde men om getuigen te elimineren of als tijdverdrijf of om het maximale rendement te halen uit dwangarbeiders of om experimenten uit te voeren met bacteriologische of chemische wapens.”

http://www.geschiedenis.nl/nieuws/artikel/440/zwartboek-van-het-communisme

Socialisme door Oswald Sprenger.