In de laatste helft van de vorige eeuw was de linkse horde dominant in de NL politiek en toen is er een Flora en Fauna wet aangenomen die alle in’t wild levende dieren op een onaantastbaar voetstuk heeft geplaatst. We zien al een jaren levensgevaarlijke situaties ontstaan door ganzen en meeuwen in vliegtuig motoren, herten, reeen en wilde zwijnen de snelweg op rennen goed voor 5 duizend ongelukken p/j. 10-tallen miljoenen schade aan voertuigen en mensen die zich doodrijden of in ziekenhuizen weer opgelapt moeten worden. Waarom kunnen de subsidieslurpende natuurbeheerders de populaties dieren op hun terreinen niet in overeenstemming brengen met de voeding die ze daar vinden? Zodat ze niet gaan zwerven op zoek naar voedsel over de openbare wegen?
Op de Oostvaardersplassen sterven 100-den grote grazers, heckrunderen & konikspaarden etc, van de honger elke winter door de criminele ecologische ideeen van de beheerders dat men niet dmv jacht de aantallen in evenwicht mag brengen met de capaciteit van het terrein. Ons belastinggeld wordt aangewend om ontzettend veel dierenleed te veroorzaken naast het (levens)gevaar aan lijf en schade aan goed door de overpopulaties, wanneer zal daar eindelijk eens een eind aankomen? Ik ben voor het einde van de beheer organisaties zoals van de elitaire prietpraters van Natuur Munumenten en Staatsbos, voor elk natuurgebied kan een cooperatie gesticht worden met een toezichthouder die zamen met boeren, loonwerkers en de jagersvereniging op weidelijke manier het beheer in goede banen kan leiden.
30 augustus 2016
TE GAST.
Natuurbeleid slaat nu volledig door
Bescherming van dieren en natuur is in Nederland een groot goed. Terecht. Maar het artikel ‘Das gevaar voor drafbaan’ en de ingezonden reactie hierop van Herman Gallé laten pijnlijk duidelijk zien dat ons natuurbeleid volledig is doorgeslagen.
Het artikel over de drafbaan Hanovers Hoeve neemt ons mee in de wereld van wat ooit een gezond bedrijf was, dat werk bood aan vijftien mensen en waar geld verdiend kon worden zodat gezinnen brood op de plank hadden. Enkel door de aanwezigheid van een beschermde diersoort is het zeer de vraag of er nog toekomst is voor dit bedrijf. De reactie van Gallé is inmiddels kenmerkend voor de ideeën van een hele grote groep mensen. Het belang van een dier is groter dan de (economische) belangen van de mens. Zij kiezen er niet voor om natuur en dieren in Nederland te beheersen tot aantallen waarbij mensen nog gewoon kunnen leven en werken, maar enkel om ze tegen iedere prijs te beschermen. Hoe wij ons in de toekomst van voedsel moeten voorzien, hoe ondernemers hun gezinnen en de gezinnen van hun werknemers moeten onderhouden, is schijnbaar niet relevant. We zien deze desastreuze uitwerking van veel te rigide regels op veel meer plaatsen tot enorme problemen leiden. Bijvoorbeeld bij de grauwe gans, die inmiddels is uitgegroeid tot een onbeheersbare plaag die miljoenen euro’s kost.
Of de steenmarter, die zich momenteel als een olievlek over Nederland verspreidt. Heeft dit dier een huis eenmaal tot zijn woonplaats verkozen, dan is het eigendomsrecht van de eigenaar weinig meer waard. Nederland telt 163 beschermde natuurgebieden. Zo ongeveer alle sociaal-economische activiteiten worden hier vanwege de invulling van de natuurbeschermingswet verbannen. Wat nog veel zorgelijker is, is dat ook buiten de aangewezen natuurgebieden een regime geldt waarbij het recht van een bepaalde diersoort boven het belang van de mens wordt gesteld. Het natuurbeleid in Europa kost nu al miljarden euro’s subsidie per jaar. De gevolgen voor bijvoorbeeld een bedrijf als Hanovers Hoeve zijn hierbij nog niet eens meegerekend. De kosten liggen dus vele malen hoger. Binnenkort gaan diverse natuurtaken van het rijk naar de provincies. De bevoegdheden van de provincies in het soortenbeleid worden aanzienlijk verruimd. Daarbij moet de provincie een Natuurvísie opstellen. Deze visie besteedt in het bijzonder aandacht aan de integratie van het natuurbeleid met andere provinciale beleidsvelden zoals economisch beleid, ruimtelijk beleid, milieu- en waterbeleid. Het is te hopen dat men zich realiseert dat uiteindelijk niet de das, de steenmarter of de gans zorgt voor werkgelegenheid en gezinsinkomen en dat de balans tussen natuur en economie weer teruggevonden wordt.
NYNKE KOOPMANS-VAN DER VEEN VVD-statenlid provincie Fryslân
Quo Vadis 