De Tempel in Jeruzalem. 3000 jaar joodse geschiedenis.
Deze tempel heeft een oude geschiedenis. Omstreeks 1000 v.Chr. veroverde koning David de stad Jebus Salem op de Jebusieten. De tempel van Jerusalem werd gebouwd door zijn zoon en opvolger, de legendarische koning Salomo (970-931 v.Chr.). Na de dood van koning Salomo viel het rijk van de 12 Israëlitische stammen uiteen in Juda (plus Benjamin), met als hoofdstad Jeruzalem, en Israël dat de tien andere stammen omvatte, met als hoofdstad Samaria.
Israël werd in 722 v.Chr. veroverd door de Assyrische legers van Tiglat Pileser III. De inwoners werden gedeporteerd naar Assyrië en daar als slaven verkocht. Assyrische bronnen zeggen dat het om 27.290 mensen ging. Hun plaats werd ingenomen door Assyrische immigranten, die men later zal aanduiden met de naam “Samaritanen”. Van de 10 stammen van Israël is nooit meer iets vernomen, al blijkt uit Assyrische bronnen dat slaven in deze periode zo goedkoop waren, dat het niet loonde om hen behoorlijk te eten te geven. Ook werden op de slavenmarkten de verwanten van elkaar gescheiden. We mogen er van uitgaan dat de meesten van deze slaven kinderloos zijn gestorven, terwijl wellicht ook enkelen zijn geassimileerd in de bevolking van Assyrië, door bij voorbeeld te trouwen met een andere slaaf.
De Assyrische legers waren echter niet in staat om Jeruzalem te veroveren. De kleine staat Juda bleef nog ruim een eeuw bestaan. In 586 v.Chr. werd Jerusalem veroverd door Nebuchanezar van Babylon, waarbij zowel de stadsmuren als de tempel werden verwoest. Ook hij deporteerde overwonnen volkeren naar zijn eigen land. Zo begon de Babylonische ballingschap.
In 538 v.Chr. werd Jeruzalem veroverd door koning Cyrus van Perzië, die ook Babylon al veroverd had. Hij gaf de Babylonische ballingen toestemming om terug te keren naar Jeruzalem en hun tempel te herbouwen. Hij schonk de Joden religieuze vrijheid, maar het land werd bestuurd door een gouverneur van de koning van Perzië. Niet iedereen keerde terug naar Jeruzalem, in Babylon bleef een belangrijk Joodse gemeenschap bestaan. In 445 v.Chr. begon Nehemia, een Joodse gouverneur van de Perzische koning Artaxerxes, de muren rond Jeruzalem te herbouwen.
In 333 v.Chr. werd het Perzische Rijk verslagen door Alexander de Grote van Macedonië. Na zijn dood in 323 v.Chr. werd Judea eerst ingelijfd door Ptolemeus van Egypte, maar niet lang daarna werd het een deel van het Rijk der Seleuciden, dat vanuit Damascus werd bestuurd. Toen Antiochus IV in 175 v.Chr. de verering van Baäl / Zeus verplicht stelde in de tempel van Jeruzalem, kwamen de Joden in opstand, onder leiding van de Joodse priester Hasmon Mattathias en zijn vijf zonen. Judas, de oudste zoon van Mattathias, die ook de Makkabee (= hamer) wordt genoemd, zette de guerilla-oorlog voort, maar sneuvelde. Zijn broer Simon werd in 157 v.Chr. door de Seleuciden als koning erkend van een zelfstandige staat Juda. De Hasmoneeën-dynastie bleef bijna een eeuw bestaan.
In 63 v.Chr. werd Jeruzalem veroverd door de Romeinse legioenen onder het bevel van Pompeius. De Romeinen lieten de overwonnen volkeren hun eigen godsdienst houden, maar de koning der Joden was nu een vazal van Rome. Koning Herodus bouwde in 18 of 19 v.Chr. een nieuwe tempel rond de oude tempel. In 70 AD werd deze tempel verwoest door de Romeinen, omdat de Joden in opstand waren gekomen. Bij een volgende opstand, in 135 AD, werd de Joden de toegang tot Jeruzalem ontzegd. Ook werden veel Joden vermoord of tot slaven gemaakt. Veel Joden vluchtten toen tot voorbij de grenzen van het Romeinse Rijk. Daarmee begon de Diaspora. Slechts een muur van de tempel van Herodus staat nu nog overeind: de Klaagmuur, waar de Joden komen treuren over de verwoesting van hun tempel bijna 2000 jaar geleden. Meer over de geschiedenis van de tempel van Jeruzalem staat hier.
Foto: De Leeuwenpoort waar Jezus Jeruzalem binnen ging.
Weliswaar is de geschiedenis van het Jodendom en het Christendom nauw verbonden met de stad Jeruzalem, maar oorspronkelijk was Jebus Salem van de Jebusieten, een volk dat reeds ten tijde van Abraham in Kanaän woonde. Jeruzalem werd door koning David veroverd, al zegt men vaak dat hij de stad heeft gesticht. Het grote rijk van koning David, dat zich uit zou strekken van de Wadi el Arish tot de Eufraat, is deels een mythe en overigens hield het niet lang stand: na de dood van zijn zoon Salomo viel het reeds uiteen. Toch geloven veel Joden en Christenen dat dit rijk ooit zal worden hersteld. Dan zal de Messias komen en na een helse strijd met de Duivel zal er voor eeuwig vrede heersen op aarde (of in de hemel). Maar dan zal eerst de tempel moeten worden herbouwd. Op de plek waar ooit de tempel van Salomo stond, staat nu de Al-Aqsamoskee, die is gebouwd in 660 AD.
Hoe Jeruzalem heilig werd voor moslims.
Jeruzalem staat weer in de schijnwerpers sinds Ehud Olmert en Mahmoed Abbas erover praatten in het kader van een vredesregeling. Ondertussen vernietigt de moslim waqf Joodse restanten op de Tempelberg. Hoewel controle over Jeruzalem sinds ruim 40 jaar op de Palestijnse agenda staat, was de stad nooit hoofdstad van een moslim entiteit en het was zelfs niet de hoofdstad van de Palestijnse regio sinds de moslim verovering in de 7de eeuw. De hoofdstad was Ramle.
Lees verder.
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/politiek/9340-hoe-jeruzalem-heilig-werd-voor-moslims.html
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=MNr4tgTEOMs
Moslims hebben Mekka en Medina als hun heilige plaatsen, er zijn 57 islamitische landen met hun hoofdsteden als islamitische centra.
Maar dat is niet genoeg voor deze bloeddorstige kolonialisten, Jeruzalem het heiligste van het heiligste voor de Joden en christenen zal de hoofdstad van het toekomstige Palestina en het groot Islamitische rijk worden.
“Israeli Islamist Leader Raed Salah: Jerusalem Will Be the Capital of the Global Caliphate,”
“En de moslims? Waar past Jeruzalem in de geschiedenis van islam? Moslims bidden niet in de richting van deze plaats, die overigens nooit bij naam wordt genoemd in gebeden, en de stad houdt geen verband met aardse gebeurtenissen in het leven van Mohammed. De stad is nooit de hoofdstad van een soevereine moslimstaat geweest, en nooit een centrum voor islamitische cultuur of geleerdheid. Maar weinig moslimpolitiek werd hier geïnitieerd.
Een vergelijking geeft dit zeer duidelijk aan. Jeruzalem komt 669 keer voor in de joodse bijbel, en Zion (wat meestal Jeruzalem betekent, en soms het Land Israels) 154 keer, dus 823 keer in totaal. De christelijke bijbel noemt Jeruzalem 154 keer en Zion 7 keer. Daartegenover, zo merkt de columnist Moshe Kohn op, komen Jeruzalem en Zion net zo vaak voor in de koran als “in de Hindoeistische Bhagavad-Gita, de Taoistische Tao-Te Ching, de Boeddhistische Dhamapada and the Zoroastriaanse Zend Avesta”— dat wil zeggen, niet éen keer.””
“Uit zijn heldere analyse kan een duidelijke gevolgtrekking worden gemaakt: net zoals een onverdeeld Mekka onder gezag van moslims staat, zo horen joden het gezag over een onverdeeld Jeruzalem te hebben.””Als de stad zo overduidelijk van miniem religieus belang blijkt, waarom rijst ze dan op tot het punt waarop een soort moslimzionisme lijkt te ontstaan? Waarom gaan Palestijnse demonstranten de straat op en schreeuwen “Wij zullen ons bloed en onze ziel opofferen, voor jou, Jeruzalem” en hun broeders in Jordanië “Wij offeren ons leven en onze ziel aan Al-Aqsa”? Waarom roept Koning Fahd van Saoedi-Arabië moslimstaten op om “de heilige stad ,die behoort aan alle moslims over de hele wereld” te beschermen? Waarom vonden twee enquêtes onder Amerikaanse moslims Jeruzalem het belangrijkste punt op de buitenlandse agenda?
Vanwege de politiek. Een historisch overzicht laat zien dat het belang van de stad, en de bijkomende emoties, voor moslims onherroepelijk groeit zodra Jeruzalem van politiek belang is. En anderzijds, wanneer het politieke belang van Jeruzalem vermindert, dan lopen haar status, en de passies voor haar, ook af. Dit patroon was voor het eerst te zien tijdens het leven van Mohammed in het begin van de zevende eeuw. Sindsdien is het nog vijf keer voorgekomen: aan het eind van de zevende eeuw, in de twaalfde eeuw tijdens de Tegenkruistocht, in de dertiende eeuw tijdens de Kruistochten, tijdens de Britse mandaatperiode (1917-1948) en nadat Israël de stad innam in 1967. De samenhang geeft een belangrijk inzicht in de huidige confrontatie.
Lees verder: http://nl.danielpipes.org/4253/de-islamitische-aanspraak-op-jeruzalem
Hoe krankzinnig de argumenten van de vertegenwoordigers van het PLO-bewind in Ramallah zijn met betrekking tot het claimen van recht op het land en de Joodse heilige plaatsen, mag blijken uit de uitspraak van de minister van Religieuze Zaken Machmoud al-Habash in een interview met het Israëlische Channel 10 News. Deze fantast beweert dat de Westelijke Muur of Klaagmuur, die wereldwijd wordt erkend als de heiligste plaats van het Jodendom, tot de ‘Palestijnen’ behoort: “Elk stuk grond dat Israël in 1967 bezette, behoort tot de Palestijnse staat waaronder alle heilige plaatsen, met inbegrip van de Aksa moskee de Buraq Muur (de islamitische benaming voor de Klaagmuur). Dit alles zal onder Palestijnse soevereiniteit komen” aldus al-Habash. Ze verlangen iets terug wat nooit van hen is geweest. Al- Habash stelde voorts, dat onder PLO-soevereiniteit de vrijheid van godsdienst zou worden beschermd en het de Joden zal worden toegestaan om op die plaats te blijven bidden zonder angst voor vervolging. Dat is in strijd met wat zijn baas terreurleider Abu Mazen verkondigd dat de toekomstige PLO-staat etnisch gezuiverd moet worden van alle Joden.
Fantast Machmoud al-Habash
De geschiedenis van het islamitische Jeruzalem begon bij de verovering van de stad in 638 n.Chr. door Arabische moslims onder leiding van kalief Omar. Hij lijfde Jeruzalem bij het Arabische rijk in onder de Arabische naam “Al-Qoeds esh Sjarief” (het verheven heiligdom). De Tempelberg wordt in het Arabisch “Haram-esh Sjarief” (het waarachtige heilige) genoemd. Het was kalief Abd-el-Malik die in 691 n.Chr. de Rotskoepel op de plaats van de Tempel bouwde. Deze kalief had het echter niet slecht voor met het Joodse volk want hij schonk hen de erfrechten voor de bewaring en verzorging van de Tempelberg. Als tegenprestatie kregen zij vrijstelling van de belasting die aan alle niet-Moslims was opgelegd.
Door de eeuwen heen hebben de islam, noch de inwonende Arabieren in het Heilige Land, Jeruzalem opgeëist als hoofdstad van het een of ander Arabisch rijk. Daar heeft nooit iemand, geen moslim ter wereld, een woord over gezegd. Maar sinds de staat Israël een feit is, is ook de claim van de islam gekomen op land en stad. Het probleem van de islam was dat men noch historisch, noch op een andere wijze bij de stad Jeruzalem betrokken was geweest. Men bedacht daarom een mystiek bezoek van Mohammed aan Jeruzalem, teneinde daarmee aanspraken voor de moslims op de stad te kunnen opeisen. Men verzon het verhaal dat Mohammed in Mekka door de engel ‘Gabriël’ gewekt zou zijn en hem de opdracht gaf in de nacht een reis naar het paradijs te maken. Als voorbereiding voor de tocht sneed Gabriël Mohammeds lichaam open en waste zijn hart. Weer in hem teruggelegd, was het gevuld met geloof en wijsheid. Toen hij weer dichtgenaaid en klaar voor de reis was, besteeg Mohammed een magische merrie, el Buraq genaamd. Dit ongelofelijke dier had het gezicht van een vrouw, het lichaam van een muildier en de staart van een pauw en kon met één stap de afstand zover het oog kon zien, afleggen.
Moslims: Islam, niet Israël, ruïneert de Tempelberg
De Palestijnse academicus Mudar Zahran, die schrijft voor het Gatestone Instituut, ontdekte dat het de lokale islamitische autoriteiten zijn, en niet Israël, die werkelijk een bedreiging vormen voor de toekomst van de Tempelberg in Jeruzalem.
http://israeltoday.nl/headlines/9-nederlands/3801-moslims-islam-niet-israel-ruineert-de-tempelberg
Zowel christendom als islam zijn geïnspireerd op het Jodendom en pretenderen de eigenlijke voortzetting daarvan te zijn, nadat de meeste Joden Jezus niet als de Messias c.q. Mohammed niet als de laatste profeet hadden geaccepteerd. De religieuze claims van deze godsdiensten liggen dan ook in het verlengde van de eerdere Joodse claim op Jeruzalem als hun heilige stad. Voor de christenen is dit vooral gebaseerd op het optreden, sterven en herrijzen van Jezus in Jeruzalem. Voor de moslims, die geen directe historische band met de stad hadden (Jeruzalem wordt in de Koran niet vermeld), is dit gebaseerd op een interpretatie van het verhaal dat Mohammed van hieruit naar de Hemel zou zijn opgestegen. (Hij had op een gevleugeld paard een nachtelijke reis gemaakt naar “de verste moskee” – echter in Jeruzalem stond toen nog geen moskee.) Soms wordt beweerd dat Jeruzalem de ‘derde heilige stad’ is voor moslims, maar dit lijkt een recente en politiek geinspireerde claim. (Voor met name shi’ieten wordt bv. ook Najaf in Irak genoemd als derde heilige stad.)
http://www.israel-palestina.info/
Temple Mount: How can Islam claim Jerusalem as its third holiest city?
https://www.commdiginews.com/world-news/temple-mount-jerusalem-claims-101520/
Jeruzalem.
Palestijnse staat is er al lang: Jordanië. 14 december 2010,
In mei 1948 woonden er bijna 1 miljoen joden in de Arabische wereld.
Tegenwoordig zijn er minder dan 8.000 over. Toen de staat Israël in mei 1948 werd gesticht, namen de Arabische regimes wraak op de Joden. Er vluchtten méér Joden uit de Arabische landen dan de 710.000 Arabieren die uit Israël vluchtten. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er wereldwijd 50 miljoen vluchtelingen. Vandaag zijn alle vluchtelingenproblemen van vóór de jaren 1950 opgelost. Allemaal, behalve één – het Palestijnse. De 1 miljoen Joodse vluchtelingen uit de Arabische wereld deden wat miljoenen vluchtelingen doorheen de hele geschiedenis hebben gedaan. Ze begonnen elders een nieuw leven. Er zijn geen joodse vluchtelingenkampen. De VN beweren dat er 4,7 miljoen Palestijnse vluchtelingen zijn. Volgens de internationale definitie wordt de status van een vluchteling slechts toegepast op de eerste generatie vluchtelingen. De VN maken echter een uitzondering voor één groep: de Palestijnen. Nakomelingen van Palestijnse vluchtelingen krijgen dezelfde status als hun voorouders. Daarom steeg het aantal zogenaamde Palestijnse vluchtelingen van 710.000 in 1950 naar meer dan 4,7 miljoen in 2010. De VN gebruikt deze vluchtelingen als demografisch wapen tegen Israël. Die VN-politiek heeft ook nare gevolgen voor ons. De Palestijnen zijn de enige vluchtelingengroep die een speciaal VN-agentschap heeft dat zich enkel met hen bezighoudt: de UNRWA. Dit agentschap is het grootste van alle VN-instellingen en stelt liefst 25.000 mensen tewerk. Nederland draagt dit jaar 20 miljoen euro bij aan het UNRWA-budget. De Europese Unie en Amerika geven elk ongeveer 200 miljoen euro per jaar. Zo wordt er al meer dan een halve eeuw westers geld in het Palestijnse vluchtelingenprobleem gepompt, zonder dat er uitzicht is op een oplossing. De strijd in het Midden-Oosten is geen territoriale, maar een ideologische strijd. De islam predikt Jodenhaat. Israël moet vernietigd worden, omdat Israël het thuisland is van de Joden. Israël is niet verantwoordelijk voor de situatie in het Midden-Oosten. Het probleem is dat de islam het bestaansrecht van Israël verwerpt. Vorige maand nog nam Fatah op zijn conventie in Ramallah een verklaring aan waarin het weigert Israël als Joodse staat te erkennen. Zolang het Westen weigert te begrijpen dat de Palestijnse vluchtelingen als wapen tegen Israël worden gebruikt, zal het niet begrijpen dat het niet de plicht van Israël is om de Palestijnen een staat ter beschikking te stellen – omdat er reeds een Palestijnse staat bestaat. Historisch hebben het gebied ten westen en ten oosten van de Jordaan altijd tot dezelfde staat behoord. Van het Britse mandaatgebied Palestina maakten zowel het huidige Israël als Jordanië deel uit.In 1922 splitsten de Britten Palestina op in Cisjordanië en Transjordanië. Joden kregen het verbod zich te vestigen in Transjordanië, dat 78 procent van Palestina omvatte. De Britten schonken het aan hun bondgenoot, de Hasjemitische leider Abdullah. In november ’47 stelden de VN een opdeling voor van de resterende 22 procent van Palestina. Cisjordanië werd verdeeld in een Joods en een Arabisch deel. De Joodse vertegenwoordigers accepteerden het VN-delingsplan, maar de Arabieren niet. Ze begonnen een oorlog met als doel ‘de Joden in de zee te drijven’. De Arabieren verloren de oorlog, maar namen wraak in Oost-Jeruzalem en in Judea en Samaria – de gebieden van Cisjordanië die in Arabische handen bleven. Dit gebied werd etnisch gezuiverd van alle Joden. De diaspora van de Joden, na hun nederlaag tegen de Romeinen in 70 na Chr., leidde niet tot het vertrek van alle Joden uit hun historische thuisland. Er hebben daar altijd Joden geleefd, tot ze in 1948 werden verdreven. Judea en Samaria werden bezet door Transjordanië, dat zijn naam in 1950 tot Jordanië verkortte. Tot 1967, toen Israël, na een Jordaanse aanval, Oost-Jeruzalem, Judea en Samaria veroverde, heeft niemand ooit geëist dat er op de zogenaamde West Bank een onafhankelijke Palestijnse staat moest komen. Omdat het conflict vooral ideologisch is, zijn territoriale concessies gevaarlijk. Concessies stemmen totalitaire ideologen niet milder, maar moedigen hen integendeel aan. Noch Hamas noch Fatah is bereid het recht van de Joden op een eigen staat te erkennen. Ook om strategische redenen, heeft Israël nederzettingen in Judea en Samaria nodig. Zonder deze provincies is Israël slechts 15 kilometer breed. Niettemin moet er een oplossing worden gevonden voor de Palestijnse vluchtelingen. Van de 4,7 miljoen bij de UNRWA geregistreerde Palestijnse vluchtelingen leven er 2 miljoen in kampen in Jordanië, 700 duizend op de zogenaamde West Bank en 2 miljoen elders. Het is onmogelijk om 4 miljoen vluchtelingen naar een nieuw te vormen Palestijnse staat in Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem te laten komen. Deze kleine provincies hebben momenteel 2,3 miljoen inwoners en kunnen een bijna verdrievoudiging van de bevolking niet aan. Jordanië heeft 6,4 miljoen inwoners, onder wie reeds 2 miljoen Palestijnse vluchtelingen. 2,7 miljoen vluchtelingen bijkomend toelaten, zal voor problemen zorgen, maar het is niet onmogelijk. Dit vereist echter dat Jordanië zich openstelt voor alle Palestijnse vluchtelingen die zich in dat land willen vestigen. De Jordaanse koningen hebben tot 1988 nooit ontkend dat Jordanië Palestina is. Nog in 1981 herhaalde koning Hussein: ‘Jordanië is Palestina en Palestina is Jordanië.’ Pas tijdens de eerste intifada in 1988 gaf Jordanië elke aanspraak op de zogenaamde West Bank op. Indien men werkelijk vrede wil in het Midden-Oosten zal men de waarheid moeten durven spreken – de waarheid dat het conflict in het Midden-Oosten een ideologisch conflict is, en dat er al een Palestijnse staat bestaat: Jordanië. Of de Jordaanse koning mag aanblijven of zijn koffers moet pakken, zal moeten blijken uit nieuwe democratische verkiezingen in het nieuwe Palestina.
Quo Vadis 
Wetenschappers (archeologen) hebben bevestigd dat Jeruzalem al meer dan 3.000 jaar door Joden wordt bewoond.De Tempelberg en de Klaagmuur zijn heilige plaatsen voor de joden, en Jeruzalem was hun hoofdstad, al meer dan duizend jaar, voor de islam ontstond.In de Bijbel komt het woord Jeruzalem honderden keren voor,maar in de Koran NIET EEN KEER!Joden bidden drie keer richting Jeruzalem, moslims(die nooit in gebeden naam Jeruzalem hebben genoemd) vijf keer per dag naar Mekka.Deze stad is nooit de hoofdstad van een soevereine moslimstaat geweest, en nooit een centrum voor islamitische cultuur of geleerdheid.De enige “gebeurtenis” die zich volgens de islamitische traditie in Jeruzalem heeft afgespeeld, is de aanvang van de zogenaamde “nachtelijke reis”,die begon in “de verste moskee”.Op dat ogenblik was en Jeruzalem nog niet bezet door de moslims. Ze waren nog stevig in handen van de Byzantijnen, en er stond natuurlijk nog niet één moskee.Pas lang na de verovering van Jeruzalem door kalief Omar in 692 begonnen de moslims te beweren dat die “verste moskee” in Jeruzalem gesitueerd moest worden. Dit gebeurde voor het eerst officieel in 715, toen de Omayyaden een moskee op de Tempelberg bouwden en die heel sluw al-masjid al-Aqsa noemden.Op zijn best was die reis op het gevleugelde paard een visioen, op zijn slechtst was het een onhandige leugen, die jaren later dan nog eens werd bijgeschaafd en geherinterpreteerd het eigendomsrecht op het joodse Jeruzalem te claimen. En als men dit soort nonsens als rechtsgeldig aanvaardt, dan kunnen de moslims àlle religieuze plaatsen en àlle heiligdommen van àlle religies overal ter wereld opeisen…
Islams militante en mystieke aanspraak op Jeruzalem tekort valt. Deze politieke religie/ideologie komt telaat in de geschiedenis om eigenaarschap over de heilige stad te verklaren. Militaire veroveringen zijn vergankelijk, dus zij zijn zelf onvoldoende. En niet-empirische openbaringen die aanspraak doen op een stad, maar nooit de stad bij naam noemen, zijn ook gammel en verdacht – en zij zouden zodanig zijn als zij de stad noemden. Mohammed heeft nooit een stap gezet in Jeruzalem op een aardse manier(Jezus in werkelijk liep door Jeruzalem op een aardse manier). Openbaringen moeten niet verifieerbare en oude historische feiten aftroefen. Dus islam is aan de verkeerde kant van de geschiedenis…Zij willen Jeruzalem niet om echt godsdienstige redenen, maar gewoon om de Joden te vernederen door hun heiligste plaats te bezetten en te ontwijden.Het is theologisch onmogelijk dat (een) stad of land, dat ooit onder islamitische heerschappij stond, terug wordt gebracht in zijn pre-islamitische toestand en weer tot de dar al-harb gaat behoren. Zo bezien behoort Jeruzalem en het land Israël toe aan de islam. Joden en christenen mogen daar alleen leven als dhimmies,die hadden altijd de tweederangs dhimmistatus in de Dar al-islam (het huis van de islam).Het is een feit, dat Jeruzalem voor de islamitische wereld alleen dan van betekenis is, als niet-moslims de stad regeren of innemen…