Moslims verkrachten massaal Westerse vrouwen. We zwijgen

(Door: Bruce Bawer)

Het Noorse koningsslot staat midden in Oslo en wordt omringd door een mooi, klein park genaamd “Slottsparken”. Het is een plek met een betoverende atmosfeer, minder betoverend is echter wat er in dit park gebeurt, dat het toneel van meerdere verkrachtingen was. Alleen al tussen juni en oktober 2011 waren het er vijf.

Bruce Bawer, die in Noorwegen woont, schrijft in Frontpage Magazine dat de verkrachters hoofdzakelijk uit het Midden-Oosten of uit Afrika komen, zoals een jonge Irakees, die in 2003 asiel aanvroeg en 3 jaar later brutaal een 18-jarig meisje verkrachtte.

Hij werd tot vier jaar gevangenisstraf veroordeeld en in het jaar 2009, na zijn vrijlating, zou hij worden uitgezet. Hiertegen tekende hij beroep aan, verloor de zaak in 2010, mocht echter desondanks in het land blijven. Een jaar later verkrachtte hij in Oslo een vrouw direct voor het koninklijk paleis.

Een islamitische asielzoeker, wiens deportatie niet wordt uitgevoerd – dat is tegenwoordig standaard in de levensloop van een verkrachter.

Vijftig jaar geleden was Oslo nog een dromerige, goed gesitueerde en buitenlander vrije stad. Vorig jaar september klaagde een verkrachtingsslachtoffer dat de politie zes maanden de tijd nam om de getuigenis van haar 13-jarige zoon op te nemen. Maar dat is normaal, en niet alleen in Oslo.

Toch kan men de schuld van het toenemende aantal verkrachtingen niet de politie in de schoenen schuiven. Iedereen, die de situatie zonder oogkleppen bekijkt, weet, aldus Bawer, dat dit het resultaat van een mislukte immigratiepolitiek is en dat het om de islam gaat, die leert om ongelovigen te verachten – vooral ongesluierde vrouwen.

In de mate waarin de islamitische bevolking in Scandinavië is toegenomen, is het ook gesteld met de verkrachtingsstatistiek.

Twee jaar geleden al overtrof de verkrachtingsstatistiek van Oslo ruimschoots die van Kopenhagen en Stockholm. Sindsdien zijn de incidenten in Zweden significant toegenomen.

In het begin van dit jaar beschreef Daniel Greenfield dit fenomeen, dat Zweden nu, na Zuid-Afrika, het op één na hoogste verkrachtingscijfer ter wereld zou hebben.

Het ligt met 53,2% per 100.000 zesmaal hoger dan in de VS. Eén op de vier Zweedse vrouwen zal het slachtoffer van verkrachting worden.

Binnen de afgelopen zeven jaar is het aantal verkrachtingen in Zweden verdrievoudigd. In Stockholm worden sinds het begin van het jaar 1000 verkrachtingen gemeld – een stijging met 16% in vergelijking met het jaar daarvoor. In 300 gevallen was het slachtoffer jonger dan 15 jaar.

De meeste verkrachters in Zweden zijn, net zoals in Denemarken en Noorwegen, moslims. De Zweedse regering houdt hiervan statistieken bij, maar publiceert ze niet.

In Zweden is het taboe om over de toenemende islamitische bevolking te discussiëren

Een nog groter taboe rust op het spreken over de toegenomen verkrachtingszaken. Volgens een onafhankelijk onderzoek werd 85% van de verkrachters in Zweden in het buitenland geboren, hoofdzakelijk in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Azië.

Verder kan men waarnemen dat de verkrachtingsgolf nu ook naar het platteland is verplaatst. Er komen groepsverkrachtingen voor, die daarvoor in Scandinavië niet voorkwamen, en bovendien zijn verkrachtingen veel gewelddadiger dan ooit tevoren.

Steeds meer kinderen worden verkracht, het gaat daarbij niet alleen om de verkrachting van kinderen, maar ook door kinderen. Vorig jaar november verkrachtte een 17-jarige Afghaanse “vluchteling” een 14-jarig meisje in Malmø, Zweden. In januari werd in dezelfde stad een 13-jarig meisje door een jeugdbende verkracht. Twee van de verkrachters waren pas 13 jaar oud, de andere allebei 15 jaar.

Maar de culturele elite van Scandinavië probeert de waarheid over de verkrachtingen te versluieren. Ze geven hiervoor “culturele” verklaringen en beweren dat verkrachting een teken van armoede en sociale buitensluiting zou zijn. De correlatie tussen de immigratie- en verkrachtingscijfers zien ze niet.

Vrijdag werd in Oslo in een drukke straat in de binnenstad nog een vrouw verkracht. Diezelfde nacht verkrachtte een Afrikaan een vrouw in het stadsdeel Grünerløkka van Oslo.

Een andere Afrikaan wordt gezocht wegens een verkrachting in Kongsberg en in het “Slottsparken” werd eveneens een vrouw verkracht. Misschien zou het koningshuis erover moeten nadenken om naar een andere streek te trekken, vraagt Bruce Bawer zich tenslotte af.

Bron:

http://europenews.dk/de/node/70848

Bron oorspronkelijk artikel:

http://frontpagemag.com/2013/bruce-bawer/scandinavian-rape-scandinavian-blinders/

Moslims verkrachten massaal Westerse vrouwen. We zwijgen

De islam staat het verkrachten van vrouwen toe, ook van getrouwde vrouwen, zolang ze beschouwd kunnen worden als slavinnen. In de koran wordt geforceerde seks niet verboden. Het verkrachten van gevangen vrouwen is niet verboden. Of van vrouwen van gevangen mannen. Dat zijn natuurlijk ruime begrippen. Wanneer is een vrouw een slavin? Wanneer is ze gevangen? Het is duidelijk dat de regels ruimer toegepast kunnen worden als het om ‘ongelovige’ vrouwen gaat.

Momenteel bestaat er een verkrachtingsgolf in Europa, waarbij blanke, niet-moslimvrouwen massaal worden verkracht door moslims. Daar is nu sprake van in Noorwegen, waarbij de verkrachters in overgrote meerderheid moslims zijn, en de slachtoffers Noorse vrouwen en meisjes. In Zweden is sprake van hetzelfde. Omdat er in deze landen veel taboes bestaan over criminaliteit en immigranten, zal deze teneur niet snel doordringen tot de mainstream media. Het is vaak behelpen met de politiecijfers.

In Groot-Brittannië is de censuur op dit onderwerp nu even weggevallen, nadat onlangs een moslimseksring voor de rechter kwam, waaruit bleek dat zeer jonge blanke meisjes door moslims werden verkracht, lange tijd na elkaar, vaak in groepsverband. Het ‘islam’-element in deze verkrachtingen, net als het racistische element erin, werd door de Britse media lange tijd ontkend. Er werd steevast gesproken over ‘Asians’, terwijl Chinezen er bijvoorbeeld echt niet aan mee deden en Noord-Afrikanen en Afrikanen wel. Mits moslim. En het zit er dik in dat die ontkenning weer terug zal komen. Deze mechanismes zijn zeer sterk. Hierover maakte Russia Today onderstaande docu:

Inmiddels is er in Groot-Brittannië weer een nieuwe golf verkrachtingen gaande door moslims. Deze vinden plaats door islamitische taxichauffeurs. En de slachtoffers zijn wederom blanke vrouwen en meisjes. Het achterliggende patroon hierin wordt, voor zover ik het heb kunnen overzien, weer niet opgemerkt door de main stream media.

Een BBC-presentatrice die wilde dat haar veertienjarige dochter niet door een moslim taxichauffeur zou worden vervoerd, en dit kenbaar maakte aan de taxicentrale, werd echter wel wegens racisme ontslagen.

De vraag is natuurlijk: Als vrouwen en meisjes in Noorwegen en Zweden massaal door moslims worden verkracht, en ook in GB, hoe zit dat dan in Nederland?

Het probleem is dat de etnische factor bij verkrachtingen hier niet wordt bijgehouden. We vinden dat niet netjes. Zodoende komt ook de moslimfactor bij deze verkrachtingen hier niet naar boven. Maar als het zo vaak voorkomt in Noorwegen, Zweden en de UK, waarom zou er dan hier geen sprake van zijn, terwijl we wel zo vaak horen over Nederlandse meisjes die voor ‘hoer’ worden uitgemaakt. Eenmaal een hoer genoemd, zou je zeggen, dan is de drempel voor een islamverkrachting al genomen.

Nu wordt er vaak gezegd: Verkrachtingen, dat komt toch overal veel voor? Daarvoor hoef je toch geen moslim te zijn? Zeker. Dan wordt er bijvoorbeeld gewezen op India. Of op Congo. Maar daarover bericht de Nederlandse tv uitvoerig, er worden films over gemaakt, enzovoort. Maar als het gaat over verkrachting in relatie tot de islam, dan is er ineens weer dat grote zwijgen.

Terwijl, om maar een voorbeeld te geven, er in Iraanse gevangenissen jongens, meisjes, vrouwen niet alleen op grote schaal verkracht worden, vaak voordat ze worden terecht gesteld, maar dit gebeurt ook volgens een vast, in de islam gegrondvest systeem. En dat maakt natuurlijk een wezenlijk verschil uit. Het is echt iets anders wanneer verkrachting systematisch, in een ideologie ingebed plaats vindt, of dat het plaats vindt door losgeslagen idioten in een oorlogssituatie, zoals in Congo, of dat het weliswaar is ingebed in de maatschappij, maar dat diezelfde maatschappij ook de middelen en de wens heeft om daar op grote schaal tegen in opstand te komen, zoals in India. Als de islam een dergelijke discussie tegenhoudt, kan de verkrachtingsepidemie ook vormen aannemen waarbij we ons nauwelijks iets kunnen voorstellen, zoals nu in Egypte.

Word je als Westerse vrouw in een moslimland verkracht, dan ben je geen slachtoffer, maar dader, en moet je de gevangenis in. Vandaag viel daar weer een bericht over te lezen. Word je als Westerse vrouw in India verkracht, dan heb je heel veel pech, want behalve dat je met die verkrachting om moet gaan (als je het overleeft) heb je ook nog eens te maken met een corrupt politie apparaat, dat in de praktijk weinig zal doen om de daders te achterhalen. Er is dan alleen wel het besef dat hier iets gebeurt wat maatschappelijk onaanvaardbaar is. Schrale troost natuurlijk voor de verkrachte vrouw, maar er is toch enige hoop op verbetering van de situatie. Bovendien zullen de Westerse media het niet onder de grond schoffelen, zolang de islam-associatie afwezig is. Het is dus slecht voor de toeristenindustrie, en daar is de Indiase overheid gevoelig voor.

In moslimlanden speelt die discussie niet. Een verkrachte vrouw kan beter haar mond houden, want ze is een bron van onrust en ze heeft ook kwaad gesticht.

Hoe ver moet het nog gaan met deze systematische verkrachting van Westerse vrouwen door moslims, voor we er eindelijk een openlijke discussie over mogen voeren?

Het is vooral die angst dit onderwerp te benoemen, die mij het meest beangstigt. Zolang dit probleem niet in alle openheid op tafel komt, kunnen we niet eens beginnen met nadenken over eventuele oplossingen

Zo zet de islam aan tot verkrachting.

http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/07/moslims-verkrachten-massaal-westerse-vrouwen-we-zwijgen

Joost Niemoller op 22 juli,

En waarom je geen nazi bent als je spreekt over massale verkrachtingen door moslims.

Wie het heeft over ‘verkrachtingen’ en over ‘moslims’ raakt natuurlijk aan twee gevoelige kwesties. Gillerige reacties waren dan ook te verwachten op het blogje dat ik daarover schreef.

Via Twitter kwamen er tientallen, pro, en contra, met het gebruikelijke gescheld van ‘racist’ dit ,’neo-nazi’ en ‘schedelmeter’ dat. Ach ja. Veel variatie zit er niet meer in.

Ook in de blogsfeer kwamen er reacties. Op Joop.nl schreef Bart Schut iets over ‘haatzaaien.’ Zoiets is strafbaar, dus als je het ernstig zou nemen, dan is het best ernstig. Wat er dan precies aan haat gezaaid zou worden, werd niet duidelijk. Bart lichtte dat verder niet toe. Het valt dan ook moeilijk ernstig te nemen.

Wel vond Bart: je mag alleen iets zeggen over verkrachtingen door moslims als je kei- en keiharde cijfers hebt, honderd keer gecheckt en alles, en ook dan mag je geen woorden gebruiken als ‘massa’, anders kom je in de buurt van wat de nazi’s over de Joden riepen.

Een rare vergelijking trouwens. In de nazipropaganda kwamen de Joden als verkrachters niet heel veel voor. Zeker, er was die beroemde film van Goebels, waarin een blonde vrouw verkracht wordt door een Jood, er waren ook karikaturen, maar Joden als verkrachters waren toch niet echt het ding in de nazipropaganda (pdf). En verder, ten overvloede, is er volgens mij niets bekend over Joden die op grote schaal Germaanse vrouwen zouden verkrachten. Het was gewoon een verzinsel. Nou ja. Dat zijn feiten. En daar gaat het natuurlijk niet om bij al dit nazigeroep. Het is gewoon alleen maar bedoeld om iets ergs te roepen bij gebrek aan inhoudelijke argumenten.

Carel Brendel schreef ook dat ik met kei- en keiharde cijfers aan moet komen, anders ben je bezig met ‘alarmisme’, en in mijn geval met ‘opruiend geleuter.’

Dat is natuurlijk een goeie, van die keiharde cijfers. Of liever gezegd: dat is eigenlijk een hele treurige. In Europa wordt criminaliteit door de officiële statische instituten niet aan etniciteit en niet aan religie gekoppeld. Dat komt omdat men als de dood is voor een zakelijk debat over de gevolgen van de immigratie en van de islam. We moeten het dus doen met indicaties.

Die gaf ik dan ook in mijn stuk. Noorwegen. Zweden. Groot Brittannië. Een aantal grote rechtszaken bij groepsverkrachtingen. Een recente reeks taxiverkrachtingen, telkens door chauffeurs uit moslimlanden. Ik had daar makkelijk Nederlandse voorbeelden aan toe kunnen voegen. Deze. Of deze. Maar ook in Nederland kan grootschalige verkrachting door moslimmannen plaatsvinden in de familiesfeer. Ook is er een voorbeeld van een Marokkaanse man die meerdere Marokkaanse vrouwen in Breda verkrachtte. Ook in België is een voorbeeld bekend van een 13-jarig autochtoon meisje dat een jaar lang door drie Marokkaanse broers werd verkracht. Voorbeelden te over. Je hoeft er helemaal niet zo lang voor te zoeken.

Nu kun je natuurlijk zeggen: Ja, maar autochtone Nederlanders, verkrachten die dan niet? O , zeker. Maar kunt u mij één voorbeeld geven van groepsverkrachting waarbij blanke Nederlanders een moslimmeisje te pakken namen? Ik vond het niet. En dat is ook niet zo vreemd: Als er ook maar één voorbeeld was geweest, al was het maar van tien jaar geleden, dan spraken we er nog steeds verontwaardigd over, want dan was het namelijk….rassssissme!

Maar, begrijp me goed hoor, ook blanke Nederlanders zijn in staat tot verkrachten, ook zij zullen het doen, en ook bij niet-blanke vrouwen. Alleen: Hier, bij deze moslims, is dus sprake van een massa voorbeelden. Ook zou er in Engeland sprake zijn van 54 lopende rechtszaken waarbij moslims als verdachte daders aan de orde komen, zoals Martien Pennings vermeldde in zijn blog tegen Carel Brendel, naar aanleiding van het verkrachtingstopic.

Me dunkt, zou ik zeggen.

Die enorme zaak van de Oxford Sex Ring. De taxichauffeurs. De lopende zaken. De politiecijfers uit Noorwegen en Zweden. En zet dat dan eens af tegen het feit dat er geen officiële cijfers geproduceerd mogen worden. Hoe massaal wil je het nog hebben?

Zowel Bart Snel als Carel Brendel zijn dus de typische luie journalisten, die alleen ergens een bericht in zien als dit hen via een persbericht van de staatsbureaus door de mailbox wordt geduwd. Al het andere is ‘niet bestaand.’ Kritisch onderzoek naar de werkmethoden van dit soort bureaus is ook uit den boze. Want: teveel werk. En je kunt er in een rare hoek door terecht komen. Makkelijker is het stigmatiseren van de collega’s die wel kritisch te werk gaan, en die schattingen maken aan de hand van duidelijke indicaties. Zo’n iemand is namelijk een nazi. En eens een nazi altijd een nazi.

Dan is er nog een andere kwestie. Doet de islam ertoe?

Volgens Bart Snel op Joop.nl is dat allemaal onzin, en om dat aan te tonen komt hij met een grappig bedoeld onzinargument uit de koran. Wat hij daarmee belachelijk tracht te maken is het idee dat moslims de koran nodig zouden moeten hebben om te verkrachten. Alsof het zo simpel zou zijn. Zoiets kun je alleen maar serieus menen als je je nooit in de praktijk van de islam hebt verdiept.

Vooruit. Ik zal het dan nog maar eens uitleggen.

De islam is niet zomaar een oud boek waar van alles in staat dat je naar hartenlust zou kunnen interpreteren. De islam is een hele school van uitspraken en geschriften, en een hele reeks van uitspraken van shariarechters. Daaruit tracht de moslim richtlijnen op te vissen over gedrag. Ook over verkrachtingen. Er is dus sprake van een systeem dat van generatie op generatie wordt over gedragen. Een manier van denken. De excessen die tot ons komen, zijn nooit zomaar excessen. Ze komen uit dit systeem voort.

Het is niet zomaar een exces als we horen dat een Noorse vrouw in Dubai de gevangenis in moet omdat ze bekend heeft gemaakt dat ze verkracht is. Het is volledig in overeenstemming met de sharia. De denkwijze achter de sharia is heel anders dan onze denkwijze. Het begrip ‘verkrachting’ betekent in de moslimwereld ook iets heel anders. Moslims nemen de denkwijze, de houding, het stelsel van normen en waarden van de islam mee van hun land van herkomst. Dat gaat dus ook over verkrachten, en over de rechten van vrouwen.

Die Westerse wereld biedt aan de potentiële moslimverkrachter ook grote voordelen: Hij hoeft niet bang te zijn voor eerwraak. Wel natuurlijk voor de Westerse rechter. Maar hoe groot is de kans dat hij tegen de lamp loopt? De schaamte bij het slachtoffer is groot, en dat leidt vaak tot langdurig zwijgen, zoals ook blijkt uit het verhaal van de Oxford Sex Ring. Een vrouw wordt vaak niet zomaar verkracht. Daar gaat een heel proces van inkapseling aan vooraf. Soms zelfs een huwelijk, en dat kan reden zijn voor de vrouw om zich met terugwerkende kracht te schamen voor haar eigen gedrag. Lokte ze het niet zelf uit?

Volgens het Centrum Seksueel Geweld doet slechts tien procent van de vrouwen aangifte van verkrachting. Dus ook bij verkrachting door moslims.Verkrachte Marokkaanse en Turkse meisjes in Nederland doen al helemaal geen aangifte trouwens. Dat is een gevolg van de islamitische stiltecultuur. En omdat ze bang zijn voor eerwraak als het bekend wordt.

Hoe zou dat wel niet zijn in moslimlanden? Dus nu weer naar de vraag: Gaat het dan toevallig om moslims, of heeft de islam ermee te maken?

Hierover is in wetenschappelijke kringen inmiddels het nodige bekend. Bijvoorbeeld in een helder wetenschappelijk artikel dat ik onlangs las: Rape Law in Islamic Societies: Theory, Application and the Potential for Reform (pdf).

Wat lezen we daar?

Aan verkrachting worden in de sharia meestal niet zo heel veel woorden besteed. Des te meer aan Zina, dat is het verrichten van seksuele handelingen buiten het huwelijk. Zina is heel erg verboden. Het komt dan ook heel veel voor in de Koran. De straf voor Zina is 100 zweepslagen, maar als dit ook nog eens samengaat met overspel, is de straf steniging tot de dood erop volgt.

De profeet, en dat is het centrale punt, maakt daarbij geen onderscheid tussen gewenste en ongewenste seks. Een vrouw die verkracht wordt is dus net zo goed een dader, als een vrouw die uit vrije wil seks heeft buiten het huwelijk.

Nu is de islam een schaamtecultuur. Het wordt dus pas echt een probleem als het bekend gemaakt wordt.

Mohammed zat met dat probleem, toen zijn minderjarige bruidje, Aisha, op een keer de kameelkaravaan kwijt raakte toen ze op zoek was naar haar halsketting. Een jonge soldaat wist haar terug te halen en toen verspreidde het verhaal zich dat Aisha seks met de soldaat zou hebben gehad. Mohammed stelde daarop de regel in dat de eer van de vrouw alleen geschonden kan zijn als er vier mannelijke getuigen zijn van de daad. Hiermee was zijn eer gered.

Dit maakte het dus nu nog steeds vrijwel onmogelijk voor een vrouw om te bewijzen dat ze verkracht is. Zijzelf, als vrouw, kan niet als getuige worden opgeroepen. De vrouw pleegt zelf een criminele daad als ze de verkrachting openbaar maakt, want ze roept smaad af over de verkrachter. Maar ze kan de verkrachting nooit bewijzen. Want vind maar eens vier mannelijke getuigen. Voor deze daad van openbaarmaking die tot schande leidt, en tot eerverlies, dient de vrouw dus bestraft te worden.

In de moslimwereld is de verkrachting van een vrouw namelijk vooral een zaak die tussen mannen geregeld dient te worden.

Vandaar dat een vrouw in de moslimwereld zelden aangifte doet van een verkrachting. In landen als Pakistan loopt ze niet alleen het risico tot straf, maar kan ze ook door de politie verkracht worden. En een vrouw waarvan bekend is dat ze verkracht is, kan nooit meer trouwen.

Zwijgen is dus het beste. Of zelfmoord plegen.

De belangrijkste reden voor verkrachte vrouwen in de moslimwereld om geen aangifte te doen, is dat ze daarmee de eer van haar familie zou schenden.

Nu vallen zaken als verkrachting in de sharia onder het eigendomsrecht, niet onder het strafrecht. (Dit is een vergelijkend voorbeeld, binnen de sharia is natuurlijk alles één.) Verkrachting binnen het huwelijk bestaat dan ook niet bij de islam. De vagina van de vrouw is het bezit van haar man. Verkrachtingszaken zijn tussen mannen op te lossen door compensatie. Een man kan een verkrachting compenseren door de vrouw in kwestie te trouwen. De wet die dat regelt is in Marokko pas dit jaar geschrapt. Soms kan de zaak met een geldbedrag tussen bijvoorbeeld de verkrachter en de vader van het slachtoffer worden afgesloten.

Wie als man opgroeit in zo’n cultuur heeft dus een heel ander idee over verkrachting, dan een westerling die opgegroeid is met de gedachte dat een vrouw een vrije wil heeft en geen bezit is.

Dus ja, de islam zet aan tot verkrachting.

Voor de vele informatieve linken in dit artikel, ga naar… http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/ … rkrachting