Sylvain Ephimenco, (Oran (Algerije), 24 november 1956) is een Franse schrijver en journalist die in Nederland publiceert. Zijn familienaam is een verfransing van de Oekraïense achternaam Jefimenko
Empathie
01/09/15, 01:32
In mijn column van afgelopen zaterdag vroeg ik me retorisch af hoe het voelde om in een kleine afgesloten ruimte met zeventig andere migranten/vluchtelingen te sterven. Ik doelde op het vreselijke drama in Oostenrijk, waar onlangs 71 lichamen in een vrachtwagen zijn gevonden.
Gisteren, op de voorpagina van Trouw, ging ‘Denker des Vaderlands’ Marli Huijer hier verder: je moet je zo scherp mogelijk voorstellen hoe het is om in die wagen te stikken. Dan pas zullen empathie en compassie de overhand nemen, zegt Huijer. Zeker, maar hiermee is de grootste migrantencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog verre van opgelost. Volgens Huijer moet het opvangen van vluchtelingen niet ingewikkeld zijn in een land ‘dat de zee kan tegenhouden’. Bovendien ‘als het regent moet je niet zeuren dat het regent, maar een paraplu opsteken’. Je kunt hierom glimlachen maar het simplisme, hoe sympathiek ook, van een vrouw die de titel ‘Denker des Vaderlands’ draagt, doet me huiveren.
Ik heb al eerder geschreven dat het grootste bezwaar op korte termijn om de migrantenstromen ongemoeid te laten de aard van hun oorsprong is: asielmigranten komen veelal uit landen waar een cultuur van geweld en religieuze intolerantie heerst. De vraag is of we ons, bij ongewijzigde stromen de komende jaren, nog kunnen verweren. Voorbeelden? Op 19 augustus moest de politie in het Duitse Suhl met 125 man in een opvangcentrum optreden om te voorkomen dat een bewoner door anderen zou worden gelyncht. De man werd beschuldigd van het ontheiligen van een koran. Hij zou bladzijden hebben afgescheurd. Politie werd met een regen van stenen onthaald, politieauto’s werden beschadigd, agenten gewond en een deel van het opvangcentrum vernield. Gisteren vond ik een video van het incident op de nieuwssite Focus.de. Ik zag hoe migranten een deel van hun eigen onderkomen kapotsloegen terwijl ze ‘Allahu akbar’ schreeuwden. Niet echt lieden die je graag wil opvangen.
In de kampen van het Franse Calais is verdraagzaamheid ook een schaars goed. Een undercover-journalist van de Volkskrant schreef vorige maand een lang verhaal over zijn verblijf daar. Fijn voor hem dat hij daar ongeschonden vanaf kwam toen hij in het openbaar onvoorzichtig vertelde dat hij niet meer in Allah geloofde. Men dreigde zijn afvalligheid bij de Afghaanse migranten van Calais te verraden. Wat die vervolgens met hem zouden doen? “Ze zullen je neersteken, met staven slaan en uiteindelijk onthoofden.” Calais als een voorstadje van het kalifaat.
Gisteren, in het Italiaanse Catania, werd de Ivoriaan Mamadou Kamara, 18 jaar, gearresteerd voor de dubbele moord op een bejaard echtpaar bij wie hij had ingebroken. Hij keelde de 68-jarige man en kiepte de 70-jarige vrouw over het balkon. Kamara was twee maanden geleden door de Italiaanse marine uit een gammel bootje gehaald en dus op zee gered. De dochter van het echtpaar beschuldigde gisteren de Italiaanse staat van medeplichtigheid aan de moord op haar ouders. Hiertegen kan een paraplu opsteken en niet zeuren, niet echt meer helpen.
Zo zag het vluchtelingen opvangcentrum eruit na de onlusten.
Faye: De etnische godsdienstoorlog is begonnen.
Regelmatig verschijnen op dit blog vertalingen van de Franse denker Guillaume Faye, die wordt gerekend tot de ‘Nieuw Rechts’ beweging en invloed had op het huidige Front National. In een niet aflatende reeks boeken en artikelen beschouwt hij de gevolgen van de ‘omvolking’ van Europa, die naar zijn idee zal leiden tot ‘catastrofes’, gewelddadige erupties waarvan het eindresultaat zich nog niet laat voorzien. Binnenkort verschijnt zijn nieuwe boek: Comprendre l’Islam.
Quo Vadis 