EBRU UMAR – Den Haag, 20 mei 1970) is een Nederlandse columniste van Turkse afkomst.
Geweten is een gouden handel.
‘Open de grenzen!’, juicht ’s werelds beroemdste tijdschrift The Economist. Want al is het aantal van 270.000 vluchtelingen die tot nog toe Europa bereikt hebben, meer dan in heel 2014, we kunnen ze met gemak aan. Alleen iemand die zich kan permitteren niet tussen het volk te verkeren, die niets te maken heeft met buitenlanders, vreemdelingen, vluchtelingen en asielzoekers, die niets snapt van sentimenten van gewone burgers, besteedt zijn tijd aan het rechtvaardigen van de opvang van mensen die hierheen willen komen. Dat type denkt aan werk, aan huisvesting, aan criminaliteit, aan opvang. De rest van ons denkt: wat komen die mensen hier doen? Schuilen, prima. Dat snappen we allemaal. Maar hoe lang? Waarom hier? Waar? En wie gaat dat betalen? Want de rest van ons weet dat onze zieligheidsindustrie het presteert om een gezin 15 jaar opvang in een asielzoekerscentrum te geven – om ze daarna alsnog uit te zetten want ongewenst. Hoe geïnstitutionaliseerd hardvochtig en crimineel kun je zijn? Als land?Dat niemand in oorlogsgebied wil wonen, snapt zelfs de grootste tokkie van Nederland nog. Maar dat we daarom de grenzen moeten openzetten en iedereen welkom moet heten, is niet te verkopen. De wereld is groter dan Europa. En zeker groter dan die aantrekkelijke Europese landen waarvan de burgers, door tientallen jaren lang vrachtladingen belastinggeld te betalen, een levensstandaard hebben opgebouwd die door de eigen bevolking al niet meer vol te houden is.
Onze verzorgingsstaat kleedt ouderen uit, draait de zorgduimschroeven aan, verkoopt industrie en arbeidsplaatsen en dwingt ons om onze levensstandaard en –verwachting aan te passen. Klagen zit Nederlanders in het dna – het is makkelijker dan de revolutie uitroepen. We klagen en we accepteren onze nieuwe armoe; maar in één ding dienen we gehoord te worden: dat er grenzen zijn aan de opvang van vluchtelingen. De foto’s van dode vluchtelingen die afgelopen dagen het internet en nieuws overspoelden, veranderen daar niets aan. Hoe afschuwelijk ze ook zijn: de mensen op de foto’s zijn overleden aan gecalculeerde risico’s. Aan hoop. Aan vertrouwen in verkeerde mensen. Aan domme beslissingen.
De mensen op de foto’s dachten misschien ‘als we hier blijven gaan we ook dood’. En als ze waren overleden op een andere manier door verdrinking in Europese wateren of door verstikking in een vrachtruim, hadden we hun foto’s nooit gezien. De mensen op de foto’s zijn fotogenieke doden: media en de zieligheidsindustrie likken hun vingers erbij af. Maar de mensen op de foto’s besloten op een boot te stappen, zich in een ruim op te laten sluiten. De mensen op de foto’s hadden ook kunnen besluiten dat 1. niet te doen en 2. een andere veilige plek op deze aardkloot op te zoeken. Om de een of andere reden dachten de mensen op de foto’s dat het risico op de dood het waard was.
Om in onze termen te blijven: je kunt je huis verkopen, de overwaarde in het casino op rood zetten en berooid achterblijven. Is ook een risico. Haal je het nieuws niet mee. Met op een boot stappen en de reis niet overleven, doe je dat wel. En in plaats van dat in alle landen waar mensen op boten stappen, de foto’s van dode aangespoelde mensen de lokale variant van abri’s sieren, worden foto’s van deze mensen ingezet om op ons, Europees geweten in te spelen. Degenen die de dood van de mensen op de foto’s op hun geweten hebben, weten: alleen zij die in vrede en welvaart leeft, hebben last van hun geweten. Degenenen die de dood van de mensen op de foto’s op hun geweten hebben, weten: dat Europese geweten is gouden handel.
Bron: http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2015/08/wat_zijn_we_toch_een_goed_land.html
‘De gastvrijheid van de Bange Blanke Man heeft zijn grenzen’
‘Zeggen dat de massale volksverhuizing niet te controleren is, is populistische tweespraak’, vindt Jean-Marie Dedecker. ‘De grenzen helemaal openzetten, betekent chaos en ontwrichting.’
Reaguursel:
“Kijk ook even de aflevering van (LINKS) Nieuwsuur van dinsdag of woensdag waar de Directrice van vluchtelingenwerk te gast is terug. Daar bevestigt ze dat zo’n 50% van de huidige stroom arbeidsmigrant (gelukszoeker) is en waarvan de asielaanvraag dus zal moeten worden afgewezen.
Dan moeten ze dus of terug of (meer waarschijnlijk) komen ze hier in de illegaliteit met alle gevolgen van dien zoals we die al eens hebben gezien. Dat is hetgeen wat de mensen dwarszit; de mensen die niet alles verloren zijn maar huis,haard,vrouw en kinderen hebben achtergelaten om voor duizenden euro’s hierheen te komen, hier hun handje op te houden om dat vervolgens weer door te sturen naar het thuisfront.
De meesten hiervan komen ook niet eens uit Syrié e.o. maar uit het corrupte Afrika. Ik besta al 26 jaar op deze aarde en ik zie al 26 jaar lang elk jaar miljarden aan ontwikkelingshulp naar Afrika gaan. Ik heb nog geen enkel land gezien dat zich daarmee er bovenop heeft geholpen. Dat is de schuld van de regeringen aldaar die zelf nog onmenselijker zijn als de zogenaamde vluchtelingenhaters hier.
Dus het argument dat het onze schuld zou zijn dat deze mensen moeten vluchten is onzin. Die mensen zouden zich moeten verenigen en vechten voor hun land zoals wij dat ook gedaan hebben in Europa. Maar in plaats daarvan kiezen ze het hazenpad naar Europa.
De echte oorlogsvluchtelingen die inderdaad alles verloren is en met het hele gezin hierheen komt die verdient als enige de hulp maar word door bovengenoemde groep verdrongen omdat ze de energie en kracht niet meer hebben zich te laten horen door vocht-en voedseltekort. Terwijl de arbeidsmigrant geld genoeg heeft voor het reizen, een telefoon, eten, een (tent)dak boven zijn hoofd krijgt. Een oorlogsvluchteling zou in deze situatie meer dan tevreden zijn en even tot rust willen komen. De arbeidsmigrant gaat massaal filmpjes maken (gek genoeg alleen maar goedgeklede mannen van 20-30 in beeld, geen vrouw of kind te zien) van een plasje water in hun tent en schreeuwt om meer en meer, Aan hun energie te zien hebben ze in elk geval goed gegeten.”
Een nieuwe dag, een nieuwe hoax, verhaal Aylan compleet in scene gezet.
Afgelopen donderdag kwamen onze vrienden van de MSM met het zeer trieste verhaal van het 3 jarig Syrisch jongetje, Aylan Kurdi, dat zogenaamd op reis naar het veilige Europa verdronken was in de wilde Middellandse Zee en vervolgens aangespoeld in Turkije bij Bodrum.
http://time2wakeup.me/een-nieuwe-dag-een-nieuwe-hoax-verhaal-aylan-compleet-in-scene-gezet/
Quo Vadis 