“De blik is bij het schrijven van dit boek gericht geweest als in de diepten van een avondhemel, − maar van een hemel vol bloedig rood, zwaar en woest van dreigend loodgrijs, vol valschen koperen schijn.” Met deze woorden besloot de beroemde historicus Johan Huizinga de intro van Herfsttij der Middeleeuwen. In Avondland en Identiteit schreef ik over het postmodernisme, wat zoveel wil zeggen als het ‘herfsttij van de moderniteit’. De avondstond toont ons hoe kleuren die eens straalden met levensfelheid nu futloos uiteenvallen op een moderne westerse samenleving die van meerdere kanten onder druk staat. Zo is het nu bekend dat Navo-bondgenoot Turkije wapens leverde aan de Islamitische Staat.
Dit bewijs komt van de Turkse krant Cumhuriyet.[1] Naast medicijnen werd door een Turks konvooi, eigendom van de Turkse geheime dienst MIT, wapens en munitie verspreid. President Erdogan omschreef de onthulling als “illegaal”, “lasterlijk” en “spionage”; premier Ahmet Davotoglu sprak van “verkiezingsmanipulatie”. Raketonderdelen, munitie en halfafgewerkte mortiergranaten werden over de grens gestuurd naar gebieden die al onder controle van IS waren.
Verder bewijs komt van getuigenissen van Turkse procureurs en politieofficieren. De Turkse inlichtingendienst hielp eind 2013 en begin 2014 bij wapenleveringen aan islam-rebellen in Syrië. “De procureurs, Ozcan Sisman en Aziz Takci, waren zelf getipt over wat volgens hun informatie ‘illegale wapentransporten’ waren. Nu staan ze zelf terecht in Turkije. Ze worden ervan beschuldigd de trucks onwettig te hebben doorzocht.”[2] Erdogan hield vol dat die voertuigen enkel humanitaire hulpgoederen bevatten.
Quo Vadis 