Laatste update: 25-02-2022
“Op 11 juli 2015 is het twintig jaar geleden dat de VN-enclave Srebrenica viel. Tijdens de Joegoslavische burgeroorlog was de Bosnische stad Srebrenica een door Nederlandse VN-militairen beveiligde enclave. Desondanks wisten Bosnisch-Servische troepen onder leiding van generaal Mladic de stad in te nemen. De daaropvolgende moord op zeker 7000 moslimmannen en -jongens wordt gezien als de ergste daad van genocide in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog”. Bron: NOS
http://tvblik.nl/informatief-consument/nos-20-jaar-na-srebrenica-2015
Inleiding: De politieke geschiedenis van Bosnie-Herzegovina.
Bron van rijkdom en conflict
Het conflict in Bosnie-Herzegovina kent een lange voorgeschiedenis. Het gebied waarin Bosnië-Herzegovina ligt, lag altijd op een scheidslijn tussen verschillende werelden. Aan de ene kant lagen Europese mogendheden, die zich naar het oosten richtten, aan de andere kant de islamitische wereld, die zich via de Balkan op het westen richtte. Doordat de Balkan altijd in het overgangsgebied tussen die werelden heeft gelegen, zijn er veel etnische groepen door elkaar gekomen. Die etnische diversiteit is enerzijds een bron van rijkdom, maar ook een bron van conflict.
In de overtuiging dat het veelzijdige conflict te eenzijdig in de media werd belicht, hier een verzameling van afwijkende zeer tegenstrijdige getuigenverklaringen en commentaren over het conflict en de vermeende massaslachting. Slachtoffers: In totaal werden 2,2 miljoen inwoners van Bosnië van huis en haard verdreven. Het conflict heeft aan naar schatting 100.000 tot 140.000 mensen het leven gekost. 60% bestaande uit leden van milities, waaronder overigens ook soldaten uit Servië en Kroatië. De 40% burgerslachtoffers waren voor twee derde deel Bosniakken.
Politieke geschiedenis van Bosnië-Herzegovina | IsGeschiedenis
1. Alija Izetbegović
2. Lessen van de Balkan
3. De Balkanleugen. Lessen va de Balkan (2)
4. The Srebrenica Massacre. author Dr. Edward Herman.
5. De mythe van de genocide in Srebrenica
6. IN NAAM VAN DE NIEUWE WERELDORDE Auteur: Robin de Ruiter
7. Vechten tegen de bierkaai.
8. Albanese moslims in Kosovo ontvoeren christenen
9. In Bosnië bestaat een opvallend relaxte islam.
10. Bosnië, de onbekende Europese wilyata – Europa als veilige haven voor jihadisten
11. Een onderzoek naar de buitenlandse islamitische invloed in Bosnië- Herzegovina tijdens en na de Balkanoorlog (1992-2006)
12. Het Joegoslavië Tribunaal, dat geen bewijs tegen Milosevic vond. Documentaire Jan Leyers. Met een commentaar van Ad Verbrugge uit “Tijd van onbehagen”.
13. De leugen regeert.
14. Leugens over Bosnie en de gevolgen.
15. Waarheid als eerste slachtoffer in de oorlog.
16. Bosnie, de onbekende Europese wilyata. Europa als veilige haven voor jihadisten.
Aanleiding: Volgens historici had de Bosnische Burgeroorlog verschillende aanleidingen. In de voormalige republiek Bosnië-Herzegovina, die een onderdeel vormde van Joegoslavië, woonden diverse etnische bevolkingsgroepen. De voornaamste waren de Bosniakken, Bosnische Kroaten en de Bosnische Serviërs. Een directe aanleiding voor het escaleren van een conflict dat al meerdere jaren duurde was het uitroepen van de onafhankelijkheid van de republiek Bosnië-Herzegovina en het uiteenvallen van Joegoslavië.
1. Alija Izetbegović.
De onafhankelijkheidsverklaring van Bosnië en Herzegovina. Dit gebeurde onder leiding van president Alija Izetbegović , dat na een referendum van 1 maart 1992 een maand later de onafhankelijkheid uitriep. Het was na Slovenië en Kroatië het derde land dat zich afscheidde van het voormalige Joegoslavië. Het referendum werd door het merendeel van de Bosnische Serviërs geboycot, zij waren tegen de onafhankelijkheid. Als reactie op het referendum riepen de Bosnische Serviërs op 27 maart 1992, onder leiding van Radovan Karadzic, een eigen Servische Republiek van Bosnië-Herzegovina uit en verklaarden de oorlog aan de nieuwe republiek Bosnië en Herzegovina.
Twee keer werd Izetbegović destijds door het communistische bewind van Joegoslavië gevangen gezet op beschuldiging van ‘panislamistische activiteiten’ waaronder het schrijven van zijn hoogst controversiële boek “The Islamic Decleration (1970).
Tijdens een rechtszaak die begon op 10 april 1983 werden Izetbegović en twaalf anderen (waaronder Melika Salihbegovic en Hasan Cengic) beschuldigd van:
- Het beschrijven van het communisme als bedreiging voor de islam;
- Het leveren van kritiek op de politiek van Joegoslavische nationaliteiten, waardoor een onafhankelijke moslim nationaliteit werd geformeerd;
- Samenzweren tot het elimineren van Servische en Kroatische bevolkingsgroepen in Bosnië en Herzegovina;
- Het manipuleren van religieuze gevoelens van anderen in een poging steun te mobiliseren voor een militante islambeweging.
“Ook werden zij ervan beschuldigd contacten te onderhouden met reactionairen in het buitenland en het verspreiden van vijandige propaganda binnen Joegoslavië. Enkele beschuldigden hadden de islamitische republiek Iran bezocht”.
Fragment uit zijn controversiële boek. Een inkijkje in het gedachtegoed van deze politiek leider en islam-activist. In het boek haalde hij Pakistan. [Zie onderaan (1)] aan als een voorbeeld voor de Bosnische samenleving en zei dat ‘er geen vrede of co-existentie kan zijn tussen het islamitische geloof en niet islamitische samenlevingen en politieke instellingen.
Alija Izetbegovic, (Bosanski Šamac, 8 augustus 1925 – Sarajevo, 19 oktober 2003, was een Bosnische moslim-activist en politicus alsmede president van Bosnië en Herzegovina 1990 tot 2000), schreef in zijn hoogst controversiële boek The Islamic Declaration (1970). “Er kan geen vrede bestaan tussen het Islamitische geloof en een niet-islamitische samenleving. De islam sluit alles wat niet-moslim is uit van zijn eigen leefgebied. De islamitische beweging moet en mag de macht grijpen zodra ze daar de numerieke en morele kracht voor heeft, niet alleen om de niet-islamitische macht te breken. “
Het uitroepen van de onafhankelijkheid van Bosnië op 5 april 1992 (gebeurd op een volledig illegale manier), door moslimpresident Alia Izetbegovic is volgens Karadjic het startschot voor de jihad. Het startschot voor de Servische verdediging”…
Deze aanleiding en militante voorgeschiedenis werd niet of nauwelijks in de media genoemd.
2. Lessen van de Balkan.
De Balkan leert ons vier lessen:
A. Niet alle culturen kunnen met en door elkaar leven (11). Dat wist ik al na 17 jaar wonen in Nederlandse moslimwijken. Over etnische zuiveringen gesproken: in luttele decennia zijn vele tienduizenden Nederlanders uit hun oude stadswijken weggepest.
B. Men moet voorkomen, dat op een breukvlak van culturen de bevolking radicaliseert afschei-dingsbewegingen. Men moet een bevolkingsomvangbeleid voeren, opdat er geen etnische groepering numeriek de overhand krijgt. Kosovo had nooit tot kruitvat hoeven verworden, als de Albanezen zich op een historische culturele breuklijn niet te buiten waren gegaan aan de hoogste vruchtbaarheidscijfers van Europa. De NAVO had nooit een afscheidingsbeweging mogen ondersteunen, maar alleen een sterk geconditioneerde autonomie moeten bewerkstelligen, waardoor elke groep aan weerszijden ‘keeps low profile’. Het gaat hier om een historisch explosieve culturele breuklijn.
In de Balkan wordt proefgedraaid, ter vaststelling van de aanvaarding van de westerse wereld, dat de NAVO van defensief verbond is verworden tot Amerikaanse interventiemacht. Dit was al voor het eerst uitgeprobeerd met de beschieting in de zogeheten no-fly zones in Irak, die ook al niet door de Veiligheidsraad waren goedgekeurd. We beleven thans de ondergang van de VN. Gelijk Hitler met de ondergang van de Volkenbond opkwam voor de zielige Duitse minderheid in Sudetenland, maar uiteindelijk uit was op de olie van de Kaukasus, zo komt Amerika thans de Kosovo-moslims te hulp om bij de olielanden van het Midden Oosten in het gevlei te komen; straks heten bijvoorbeeld de Tsjetsjenen zielig onderdrukt en kan Amerika zich een toegang tot de oliebronnen van Azerbeidzjan en Kazachstan bombarderen (6). Ook West-Europa moet dus voorkomen, dat het door de NAVO (Amerikanen) kan worden gechanteerd door inmenging ter bescherming van hier verblijvende grote niet-Europese minderheden.
C. Men moet wel proberen mensen te onthechten van het idee, dat cultuur en godsdienst statische waardenstelsels zijn; men moet minimaal met elkaar in open communicatie blijven, in het besef dat niemand de waarheid in pacht heeft, opdat de mensheid groeit tot iets beters dan wat we nu zijn. Dit betekent, dat er wel degelijk transculturele maatstaven zijn: Een cultuur is beter naarmate zij meer open staat voor beïnvloeding door andere. Het is de foutieve want koloniale houding van de antropologen, dat zij van de Europese cultuur eist de andere culturen als niet bekritiseerbaar te beschouwen (cultuurrelativisme), maar van die andere culturen niet te eisen, dat deze zich evenveel openstellen voor westerse kritiek (7).
D. De vierde en laatste les van de Balkan luidt: Europa moet los van de VS weer op eigen benen gaan staan. Een nieuwe generatie moet weer loskomen van het oorlogstrauma waardoor Blair en de zijnen denken dat al wat ‘eigen’ eveneens ‘gevaarlijk’ is en dus moet worden vermengd, Untergang des Herrenvolkes. Het is in het tegendeel omgeslagen, Europese steden worden op kosten van de Europeanen geislamiseerd (12). Dat zal bij ongewijzigd beleid juist weer de fascistische krachten oproepen die de zgn. democraten zeggen te bestrijden. Juist de islam heeft overal ter wereld het pluralisme om zeep gebracht (13); (zie verder bet naschrift “Misbruik van Europa”) Lees verder op:
HEEMLAND 13 – LESSEN VAN DE BALKAN (1)
Lessen van de Balkan.
3. De Balkanleugen.
“Het eerste wat in elke oorlog sneuvelt, is de waarheid”!
Herinnerd u zich deze beelden nog, die destijds de wereld schokten en vermoedelijk de doorslag gaven voor een militair ingrijpen tegen de Serven? Hier de ware toedracht achter die beelden. Door Ad Verbrugge.
Vlg. het documentaire programma Tegenlicht van de VPRO , de aflevering ‘De zaak Milošević’ door Jos de Putter- uitgezonden op 21 en 28 september 2003. Daarin bleek dat de gemaakte opnames juist waren gemaakt in een vluchtelingenkamp en het beeld van de uitgemergelde man achter prikkeldraad- dat vrijwel alle voorpagina’s en journaals heeft gehaald – in scene was gezet. De westerse media en de politiek hebben de ontdekking en openbaarmaking van dit feit actief tegen gewerkt. De VS hebben vooral naar aanleiding van deze beelden de beslissende stap gezet in het organiseren van de oorlog tegen het Servië van Milošević’. Na diens val hebben de VS sterke druk uitgeoefend op de nieuwe regering om hem uit te leveren aan het Joegoslavië-tribunaal. Hoewel het tribunaal onpartijdig ‘recht’ zou moeten spreken, zijn er overduidelijk politieke motieven in het spel. Een dergelijke schimmigheid in de procesvoering is onvermijdelijk, omdat het tribunaal als zodanig een manifestatie is van overwinnaars-recht en daarmee per definitie partijdig. Om die reden beginnen recht en het beoogde doel, namelijk de veroordeling van de beklaagde (=overwonnene), al snel door elkaar te lopen. Het gevaar van een dergelijk instituut is derhalve dat men niet primair op zoek gaat naar de ‘objectieve’ rechtvaardigheid – als die er al zou zijn – maar veeleer naar een mogelijke rechtvaardiging van de beoogde veroordeling, die tegelijkertijd een ‘morele’ rechtvaardiging van de (interventie)oorlog zou zijn. De effectiviteit in het bereiken van dit vooropgestelde doel wordt dan een belangrijker maatstaf dan de rechtvaardigheid van de veroordeling ( waarvoor in het geval van een burgeroorlog de criteria ook nog eens vaag zijn). Wanneer de wil tot deze effectiviteit van het proces de overhand krijgt, bestaat bovendien het risico dat er binnen de bureaucratische werkelijkheid van het internationaal recht individuen opstaan die vooral hun persoonlijke ambitie gestalte geven. Daartoe wordt dit instituut en dus het internationaal recht zelf, hun instrument. Aldus loopt een dergelijk tribunaal het gevaar dat sommigen onder het mom van recht in feite bezig zijn met machtsstrijd en manipulatie, oftewel het doorvoeren van de eigen willekeur (die zowel van politieke, morele als zuivere persoonlijke aard kan zijn). De perikelen rondom de bewijsvoering tegen Milošević’ geven in dat verband te denken. Hiermee is natuurlijk niet gezegd dat Milošević’ een goed mens zou zijn en dat hem geen blaam treft; wel de problematiek veel complexer is dan men doorgaans denkt en het ondubbelzinnig spreken over goed en kwaad in het geval van een burgeroorlog verraderlijk is. Hoewel men het proces als een tweede Neurenberg heeft willen presenteren, is het nu zelfs voor het grote publiek duidelijk dat deze vergelijking op vele punten mank gaat. Het proces krijgt voor de burgers iets ongemakkelijks, iets waar je jezelf niet meer echt in herkent – een bureaucratische exercitie waarin het recht nu juist op de achtergrond dreigt te raken. Note: Ad Verbrugge: “Tijd van onbehagen”, hfdst. De spiegel van Irak, blz 82
Update! Radovan Karadzic zei dat na hetgeen er is gebeurd in Parijs en Brussel de EU, het tribunaal in Den Haag en de internationale gemeenschap nog steeds niet begrijpen met wie Serviërs in Bosnië werden geconfronteerd tijdens de oorlogen in de jaren ´90…
Bericht geplaatst: Vr Jul 18, 2014 3:11 pm
Onderwerp: De Balkanleugen.
In reactie op de uitspraak over de Dutchbatters nog even wat achtergrond informatie.
Is het u ook opgevallen dat er bij het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag naar aanleiding van het Balkenconflict, behalve één Bosnische moslim Nasser Oric, ( het beest van de Balkan), hoofdzakelijk Serviërs en Kroaten(christenen) worden aangeklaagd en berecht? Een paar voorbeelden.
1. Duško Tadić (Servisch: Душкo Тадић) (Kozarac, 1 oktober 1955) is een Bosnisch-Servisch politicus. Veroordeeld 20 jaar.
2. Radislav Krstić (Servisch: Радислав Крстић) (Nedjeljišta, 15 februari 1948) was de chefstaf en waarnemend legercommandant van het Drina Corps van de Servische Republiek van oktober 1994 tot en met 12 juli 1995. Veroordeeld 35 jaar.
3. Milan Martić (Servisch: Милан Мартић) (bij Knin, 18 november 1954) is een voormalig Servisch-Kroatisch politicus en paramilitair. Veroordeeld 35 jaar.
4. Zdravko Tolimir (Servisch: Здравко Толимир) (Glamoč, Joegoslavië, 27 februari 1948 – Den Haag, 9 februari 2016) was een Bosnisch-Servische commandant. Veroordeeld, Levenslang.
5. Milomir Stakić (Servisch: Миломир Стакић) (Marićka, 19 januari 1962) is een Bosnisch-Servisch politicus. Veroordeeld 40 jaar.
6.Ante Gotovina (Pašman, 12 oktober 1955) is een voormalige Kroatische generaal van het Kroatische leger. Op 16 november 2012 deed het Joegoslavië Tribunaal uitspraak: zijn strijd tegen de Serviërs kon niet worden beschouwd als ‘etnische zuivering’. Hij kon meteen naar huis.
7. Milomir Stakić (Servisch: Миломир Стакић) (Marićka, 19 januari 1962) is een Bosnisch-Servisch politicus die in 31 juli 2003 door het Joegoslaviëtribunaal tot levenslange gevangenisstraf werd veroordeeld.
8. Zdravko Tolimir (Servisch: Здравко Толимир) (Glamoč, Joegoslavië, 27 februari 1948 – Den Haag, 9 februari 2016) was een Bosnisch-Servische commandant. Levenslang.
9. Vujadin Popović (14 March 1957, Popovići[disambiguation needed], Bosnia and Herzegovina) is a Bosnian Serb who participated in the War in Bosnia and Herzegovina. Levenslang.
Het Joegoslavië Tribunaal
Het Joegoslavië Tribunaal lijkt niet echt geïnteresseerd te zijn in de waarheid, omdat het een Nederlandse getuige de kapitein-ter-zee-arts P. Schouten, die bij de plaats van het “delict” aanwezig was op de bewuste dag, geweigerd heeft als getuige?
Citaat uit De Groene Amsterdammer:
“OPVALLEND IS ECHTER dat het verslag van kapitein-ter-zee-arts Schouten niet werd opgenomen, hoewel de Nederlander nota bene de enige VN-militair was die zich ten tijde van het veronderstelde bloedbad dagen achtereen in Bratunac bevond. Schouten in Het Parool van 27 juli 1995: ‘Iedereen praat iedereen maar na, maar niemand komt met harde bewijzen. Wat me opvalt is dat men in Nederland koste wat het kost wil bewijzen dat er sprake is van genocide. (…) Als er daar executies zijn geweest, dan hebben de Serviers dat wel verdomd goed geheim gehouden. Ik geloof er dan ook niets van. De dag na de val van Srebrenica, op 13 juli, ben ik in Bratunac aangekomen en ik ben er acht dagen gebleven. In die tijd kon ik gaan waar ik wilde. Er is mij alle medewerking verleend, nergens ben ik tegengehouden.’
Schoutens relaas wordt bevestigd door Milivoje Ivanisevic, een Servische publicist die de gebeurtenissen in en rond Srebrenica vanaf 1992 gedetailleerd heeft beschreven. Hij was van 6 tot 16 juli ter plaatse. ‘Er zijn tussen Srebrenica en Bratunac geen massa- executies geweest’, zegt hij tijdens een ontmoeting met een van ons in januari in Belgrado. ‘Bij de bevrijding zijn er in de directe omgeving van Srebrenica vijfhonderd Moslims omgekomen. Wat zich verderop heeft afgespeeld weet ik niet. Ik was daar niet en heb dus niets kunnen zien.’ Ivanisevic noemt het erg onwaarschijnlijk dat grote aantallen moslimsoldaten na hun overgave of gevangenneming met opzet zijn gedood”.
https://www.groene.nl/artikel/deconstructie-van-een-trauma
Ter inleiding, vernomen van een vriend. Hij had een collega gehad die daar gezeten heeft in de oorlog maar niet als VN maar als KCT-er (korps commando troepen). Ze moesten onzichtbaar en onherkenbaar verslag uitbrengen van wat er allemaal gebeurde in de dorpen en de omgeving. Hij zat in een omgeving waar voornamelijk moslims woonden en de minderheid waren orthodoxe Serven. Hij is daar gek geworden van het onmenselijke geweld waarmee de moslims de Serven hebben bestookt. Een aantal van zijn collega’ s zijn destijds zelfs overgelopen naar de Serven om ze te helpen. Die konden het niet meer aanzien”.
Er werden al kritische stukken geschreven over de arrestatie van Mladic en zijn gang naar het Internationaal Gerechtshof te Scheveningen/Den Haag. Inmiddels is er meer informatie voorhanden en wordt de hoax steeds evidenter.
Alvorens de gebeurtenissen op de Balkan in de jaren ‘90 van de vorige eeuw toe te lichten middels enkele links die een heel ander licht werpen op de door de MSM gebezigde propaganda, attendeer ik erop dat Mladic blijkbaar erg ziek is. Zo ziek dat hij het wellicht niet lang meer maakt. Laten we eerlijk zijn, hij ziet er niet echt patent meer uit.
Het heeft er alle schijn van dat Mladic in het zicht van de eindstreep heeft besloten dat zijn zogenaamde arrestatie zijn vrouw en zoon van een verzekerde toekomst zou voorzien en zijn land dichterbij het potverteren in de EU zou brengen. Misschien is die tweede optie wel niet aan zijn brein ontsproten maar aan die van de huidige machthebbers in Servië en heeft Mladic primair aan zijn gezin gedacht.
In de vaderlandse kranten wordt Mladic steevast als oorlogsmisdadiger omschreven en als “Beest van de Balkan” (kwaliteitskrant Telegraaf…..). Juridisch gezien is Mladic een verdachte, nog niet veroordeeld door welke rechtbank dan ook. Derhalve is hij nog steeds geen “misdadiger”. Deze wansmakelijke betiteling toont aan dat de MSM volledig aan de hand van de gevestigde orde lopen en geen greintje integriteit of journalistiek ten toon spreiden. Een beetje journalist zou namelijk allang hebben uitgeplozen wat er 16 jaar geleden voorviel op de Balkan en vooral wat er nu wel en niet klopt aan de officiële berichtgeving.
Laten we even wat alternatieve informatie doorspitten, informatie die waarschijnlijk nooit in de zaal van het Internationaal Gerechtshof zal worden aangevoerd.
De Balkanmoslims waren en zijn geen lieverdjes. Tussen 1992 en 1995 zijn door Balkanmoslims tussen 1300 en 2000 Serviërs vermoord. Niet alleen vermoord maar ook vóór en na de dood verminkt: mannen, vrouwen, kinderen en zelfs huisdieren. Hebt U net gegeten, ga dan niet naar deze link.
http://serbiasos.blogspot.nl/2012/06/warning-very-graphic-content-real.html?m=1
Verklaring (in vertrouwen verteld aan ondergetekende) van een Servisch-Hongaarse immigrant die eind zeventiger jaren naar Noord Duitsland kwam. “Overstromingen en brand dat zijn vreselijke dingen, maar die gaan weer voorbij. Maar moslims, die laten je nooit met rust”!
De Serviërs, die al meer dan duizend jaar onder deze islampraktijken te lijden hebben, gingen uiteraard verhaal halen.
Ook in WOII waren de Serviers het slachtoffer van ongekende wreedheden. In het concentratiekamp Jasenovac werden voornamelijk Serviers en zigeuners omgebracht, en vaak op gruwelijke manier verminkt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Jasenovac_(concentratiekamp)?fbclid=IwAR0qi7hZPxMtncuuhsS0tEY3ZQVUtyeSwNVxurotwGz1vlQokgAJq3iIrkY
De vijand werd ondertussen door Al-Qaida en de VS vrolijk van moderne wapens voorzien. Ja, de VS. De Serviërs belegerden uiteindelijk Srebrenica waar het gros der moordenaars van Nasser Oric zich schuilhield. De moslimstrijders verlieten echter en masse Srebrenica voor de beslissende slag zodat de inname van de stad een makkie was. Dat maakt een genocidefabel namelijk geloofwaardiger. Van een daaropvolgende genocide is echter geen betrouwbaar bewijs geleverd. Moslimgetuigen zijn vanwege de Taqiya volstrekt onbetrouwbaar. Forensisch bewijs wijst uit dat de zogenaamde massagraven vol liggen met resten van moslims die tussen de 1 en 100 jaar vóór de Balkanoorlog al dood en begraven waren. En ook nog wat koeienbotten ertussen, dat vult lekker aan.
Als er 2000 moslims zijn gesneuveld rond Srebrenica dan is dat ongeveer het aantal strijders dat is omgekomen in de gevechten met de Servische troepen. Vandaar dat het allemaal mannen zijn. De Serviërs onder Mladic hebben de schuldigen van de moordpartijen onder Nasser Oric opgespoord en terechtgesteld, onderwijl ook strijdend tegen door de islamitische wereld en de VS (dus ook NAVO) gesponsorde Bosnische moslims. Vrouwen en kinderen zijn niet en masse vermoord, noch burgers. De volgende links geven een andere visie op het gebeurde en dus ook op de huidige hetze rond Mladic:
Na Korea, Vietnam, Guatemala, Panama, Gulf War, Irak, Afghanistan and last but not least Libië hecht ik niet veel geloof meer aan door de US/NAVO gespuide propaganda.
Bosnië hoort in datzelfde rijtje thuis.
Intriges achter intriges en vooral eigenbelang.
Niet dat de doorsnee Amerikaan daarvoor verantwoordelijk is, het is in de VS dezelfde kliek elitair rapalje als in de rest van de wereld dat andermans kinderen laat sneuvelen voor hun eigen belangen.
Milosevic, Karadzic en Mladic moe(s)ten allemaal naar het Internationaal Gerechtshof, maar de VS heeft zijn eigen burgers en soldaten daarvoor gevrijwaard. Gaat U ook een lichtje op?
Mladic is geen monster, de feodale rijken der wereld en de door hen gekochte politici zijn dat wel. Mladic was een beroepsmilitair, geen militant. Gewoon de bevelhebber van de nationale Servische troepen die ten strijde trok tegen jihadistische moordenaars. Die jihadisten hoeven zich niet te verantwoorden voor het Internationaal Gerechtshof, hij wel. Net als Milosevic en Karadzic… De vraag rijst welke bevolkingsgroep op de Balkan nu eigenlijk voor het Internationaal Gerechtshof dient te worden gedaagd.
https://www.youtube.com/watch?v=W6WWgaJmPYc
ISIS Bosnian Jihadi song about conquering the Balkans.
http://pamelageller.com/2015/07/isis-bosnian-jihadi-song-about-conquering-the-balkans%e2%80%8f.html/
De aanleiding voor de bombardementen onthult.
https://www.groene.nl/artikel/wie-bombardeert-er-nu-wie
Noorse documentaire brengt de waarheid aan het licht over de oorlog in Bosnië
4. The Srebrenica Massacre was a Gigantic Political Fraud
First published by GR in February 2013
Renowned author Dr. Edward Herman spoke with the Voice of Russia regarding the facts surrounding the Srebrenica Massacre, the pretext for the “humanitarian” invasion of the former Yugoslavia, and takes apart the “official” ; version that has always been promoted by the West.
Dr. Herman reveals that there were in fact multiple massacres at Srebrenica, and that the killing of Bosnian-Muslim soldiers at Srebrenica (the West’s pretext) was in response to the killing of over 2,000 Serb civilians, mostly women and children, at the location.
Robles: My first question is about “The Srebrenica massacre” and the way that the establishment manipulated the media. Can you tell us, or give us some insights, on that?
Herman: The Srebrenica massacre, actually I always put it in quote marks, because actually there were lots of massacres in the Srebrenica area, the one before July 1995 there were vast numbers of Serbs killed by Muslim, Bosnian Muslim, forces who went out of Srebrenica.
One estimate is that there were more than 150 Serbs villages that were totally wiped out and one study gives actually gives the names of 2,383 Serb civilians who were killed between 1992 and July, 1995. So then we’d call that “the first Srebrenica massacre”. Then in July 1995…
Robles: Just to be very clear, these were Serbs, that were being killed.
Herman: Yes! We’re talking about 2,383 Serb civilians killed before July 1995. And the Bosnian Serb Army took over Srebrenica in July, 1995, and there were deaths and executions after that. That’s what’s called in the West “the Srebrenica massacre”, but, in fact, that’s really mainly a political construct.
The numbers executed there were probably in the order of between 500 and 1,000. In other words, less than half of the number of Serbs civilians killed before July, 1995.
And the Western claim is that 8,000 men and boys were executed in the quote Srebrenica massacre, but notice these were men, always men, all men, they were all soldiers, whereas those 2,383 civilians killed included very large numbers of women and children.
We’re talking about the execution in the second massacre of essentially army people. And of course they had never proved that there were 7,000 or 8,000, even men and boys killed. The bodies in the graves added up to something like 2,500.
A lot of those bodies were combat deaths. One of the beauties of the Western propaganda system is that all the bodies they found after July, 1995, they count as executed, even though we know very well that a large number were killed in combat.
Reminder
Herman: Also another important fact about the Srebrenica massacre is that all those killings of Serbs took place coming out of an area that was supposed to be a “safe haven”. Srebrenica was a safe place, a safe haven. It was supposed to be demilitarized, but it never was.
So the Bosnian Muslim soldiers would come out to Srebrenica and they would kill Serb civilians. This is all completely ignored in the Western media. It’s as if the Serbs came in July and started to kill arbitrarily.
In fact, the U.N. military in that area, a French official name Phillip Morillon, was asked by the Yugoslav tribunal, “Why the Serbs did it?”
He said he’s absolutely convinced that they did it because of what the commander of Srebrenica’s Bosnian Muslims did to the Serbs before July 1995.
This is the UN Army head, but you won’t see that in the Western press!
In other words, the first massacre is what led to the lesser second massacre of namely military aged people.
The whole business of the Srebrenica massacre is a gigantic political fraud. There was a massacre, but it was a responsive vengeance massacre, women and children were not killed.
One of the features of the “quote” Srebrenica massacre, that is the second one, is that 20,000 Srebrenica women and children were bussed to safety by the Serb army. Women and children were not killed, only military aged people and a very large fraction of those that did die, died in combat.
So my own estimate, as I said, is that maybe there were 500 to 1,000 executions. Vengeance executions.
Robles: I’m sorry. How many?
Herman: 500 to 1,000 I would say.
Robles: 500 to 1,000.
Herman: Yes. So there was a significant massacre, but put it in its context! This was a war, this was an army that had seen their own civilians massacred on a much larger scale. That is completely suppressed in the West, as if the Serbs came in to Srebrenica and started to kill because of a blood lust! It’s absolutely a fraud!
So, I regard the Srebrenica massacre as a tremendous propaganda triumph. The West wanted to go after Serbia and they avoided peace. They needed this massacre.
Robles: You said, about 2,380 civilians, women and children mainly…
Herman: Serbian women and children, yes.
Robles: … were killed initially. This was the Srebrenica…
Herman: The first massacre between 1992 and July 1995. These were Serb civilians. There were also hundreds of Serb military killed in that period, I am just talking about civilians!
Robles: The civilians, right! And then in retaliation approximately 2,500 Muslim… Bosnian Muslims soldiers were killed.
That’s misleading, because the thrust of the 8,000 claim is that they were executed but those 2000-plus that were killed, a very large fraction were killed in combat.
Robles: In combat. Okay, I see. I see.
Herman: Yes, and the executions were, as I say probably in the order of 500 to 1,000.
Robles: Okay. So those were Bosnian Muslims who were found to be directly responsible for killing massive numbers of Serbian civilians. Right?
Herman: The Serbs actually had lists of Bosnian Muslim soldiers they wanted to get, but I can’t honestly say they were the only ones who were executed. But certainly, a significant number of those executed were on those lists, those vengeance lists.
Edward S. Herman is an American economist and media analyst with a specialty in corporate and regulatory issues as well as political economy and the media.
He’s a Professor Emeritus of Finance at the Wharton School at the University of Pennsylvania. He’s also the author of several books, namely “Manufacturing Consent” which he wrote with Noam Chomsky and “The Srebrenica Massacre: Evidence, Context and Politics”.
Stop NATO e-mail list home page with archives and search engine:
http://groups. yahoo.com/ group/stopnato/ messages
Stop NATO website and articles:
http://rickrozoff. wordpress. com
http://www.globalresearch.ca/the-srebrenica-massacre-was-a-gigantic-political-fraud/5321388?print=1
http://fenixx.org/2016/03/24/radovan-karadzic-is-een-held/
5. De mythe van de genocide in Srebrenica.
Op deze foto is mooi om te zien: volwassen mannen en niet alleen vrouwen en kinderen. Waarom ze werden niet gedood? Bij een genocide (volkerenmoord) ook de vrouwen en kinderen opgebracht hadden moeten worden.
Opzettelijk beschrijven de grote mediaconcerns de gebeurtenissen in Srebrenica als ‘de ernstigste gruweldaden in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog of sinds de Holocaust, soms als de ergste massamoord op burgers etc. Doelbewust halen zij de Holocaust en nazi’s tevoorschijn om Srebrenica te verbinden met genocide, Serven met nazi’s, en moslims als onschuldige slachtoffers.
De internationale pers maakte de strijd om Srebrenica klinken als Stalingrad. In de pers worden ‘oorlogsgraven’ als ‘massagraven’ aangeduid. De moslims zouden de Srebrenica over zich zelf hebben afgeroepen, door in strijd met de afspraken gewapende uitvallen te plegen rond Srebrenica. Kijk maar naar wat aan Srebrenica voorafging. Tussen 1992 en 1995 werden tussen 1300 en 2000 burgers geliquideerd rond Srebrenica door islamitische troepen in Srebrenica, en dit was de voorloper van de beruchte juli 1995 Servische offensief tegen die stad.
Op kerstochtend, 7 januari 1993, vielen 3.000 islamitische strijders onder leiding van ‘Het Beest’ Naser Oric het dorp Kravica aan en doodden 114 mensen waaronder ook kinderen, vrouwen en ouderen. Niemand wordt gespaard. Ook honden en katten werden doodgeschoten terwijl alle huizen in het dorp, 700 in getal, werden geplunderd en in brand gestoken. Grafzerken op de orthodoxe begraafplaats werden vernield en ontheiligd, en zelfs de organen van de overledenen werden niet gespaard van plunderingen en ontheiliging.
Zelfs dit was niet genoeg voor Oric en zijn moordenaars: Op 16 januari 1993 vielen ze de dorpen Cosici, Kostolomci en Kusici aan. Op die dag werden in totaal 48 personen gedood. Oric en zijn eenheden slachtten 87 personen af met behulp van messen, hooivorken, stompe voorwerpen, door kruisiging, castratie, in brand steken en marteling.
Mirsad Sulejmanovic (moslim) “Skejo” herinnert zich dat na de aanval op het dorp Kravica, de soldaten van Naser vijf of zes Serviërs in het dorp Kajici gevangen namen en ze hun keel doorsneden. Naser Oric over de moord op de rechter van Srebrenica, Slobodan Ilic: “Ik klom op zijn borst. Hij had een baard en was harig als een dier. Hij keek me aan zonder een woord te zeggen. Ik pakte de bajonet en stak het meteen in een oog en dan draaide ik het heen en weer. Hij maakte geen enkel geluid. Daarna stak ik het mes in het andere oog … ik kon het niet geloven dat hij niet reageerde. Eerlijk gezegd werd ik toen voor de eerste keer bang; dus sneed zijn keel direct door.
„Dagelijks werden er Serven gedood. ”Hier heb ik gewoon geen woorden meer voor, zulke monsters!. En ja ik weet niet hoe jij reageert als je tegenover de moordenaars van je broertjes en zusjes en moeder staat? Moordenaars van de Servische kinderen, vrouwen, oude mensen zijn nooit slachtoffers!!!! Rondom de belegering en de inname van Srebrenica komen de leugens tot op de dag van vandaag nog steeds op bijna alle voorpagina’s en in bijna alle Tv-journaal’s voor.
De “Serviërs in Srebrenica werden bewust, willens en wetens geprovoceerd”, dat schrijven de journalisten B. Rijs en F. Westerman in de derde druk van hun boek “Srebrenica: het zwartste scenario”. Zij vonden papieren bewijzen dat moslimsoldaten van het Tweede Bosnische legerkorps in Tuzla, majoor Ramiz Becirovic, het bevel kregen om “met terreurdaden paniek te zaaien” onder de Servische bevolking en in Servische dorpen buiten Srebrenica.
Dat was ook de reden, waarom Mladic in een telegram twee weken van tevoren Karremans de opdracht gaf om deze aanvallen te stoppen, want anders waren de Bosnische Serviers genoodzaakt om Srebrenica binnen te vallen. Deze actie heeft tot doel terroristen uit te schakelen en is niet gericht tegen burgers of VN-troepen, schreef Mladic tijdens de aanval op Srebrenica aan de Britse commandant Rupert Smith.
Het aantal 7,000-8,000 (enorm opgeblazen en niet wordt ondersteund door het bewijsmateriaal) vermiste Bosnische moslims, aan het publiek gepresenteerd als de slachtoffers van een oorlogsmisdaad, is een van de grootste leugens en manipulaties. Onbloedig zal de inname van Srebrenica niet geweest zijn, maar de achtduizend lijken bleken net als de Iraakse massavernietigingswapens hardnekkig onvindbaar. De VN commissie ging het NIET om het aantal slachtoffers maar alleen om het aantal VERMISTEN! Servische soldaten, de meesten afkomstig uit de streek zelf, hadden bij hun inval in juli lijsten bij zich met honderden namen van moslims die van oorlogsmisdaden werden verdacht.
Arrestaties van moslimmannen hadden in elk geval voor een deel een selectief karakter. ‘De Serviërs kenden de mannen’, volgens een Nederlandse chauffeur. ‘Ze hadden hele lijsten bij zich en foto’s. Ze werden er zo uitgepikt. Nu wordt het verteld alsof de inval zonder enige reden is gedaan en alleen maar om onschuldige burgers te vermoorden. In een andere moslimenclave die enkele dagen later viel door dezelfde troepen, Zepa, was er geen sprake van ‘massamoord’.
En waarom niet? Zij evacueerden de vrouwen, kinderen en ouderen die ze vonden in het VN/kamp Potocari, in vrijheid, terwijl de Servische kinderen, vrouwen, oude mannen rond Srebrenica werden gedood door monster Naser Oric en jihadstrijders.Generaal Philippe Morillon verklaarde zijn overtuiging dat de aanval op Srebrenica een directe reactie was op de moordpartijen door Nasir Oric en zijn strijdkrachten in 1992 en 1993.Nicholas Burns van het State Department verklaarde dat 800 Srebrenica-gevangenen in kampen in Servië waren vastgehouden en dat de VS er 214 als vluchteling asiel zou geven.
Er zijn vele mensen die in het buitenland wonen en, zoals door verschillende andere organisaties vastgesteld, als vermist zijn opgegeven. Er zijn andere massagraven ontdekt met de lichamen van mensen die zijn omgekomen bij incidenten die niets met Srebrenica te maken hadden. Elke moslim die stierf in Srebrenica gedurende de hele oorlog, maar ook eerder, voor de burgeroorlog in Joegoslavie zelfs begonnen, werd genoemd als gedood in juli van 1995?!!
Osman (Ibro) Halilovic (1912-1989), Hamed (Hamid) Halilovic (1940-1982),stierf een volle 13 jaar voor de Srebrenica ‘genocide’,Nurija (Smajo) Memisevic (1966-1993), Salih (Saban) Alic (1969-1992),Mujo (Hasim) Hadzic (1954-1993), Ferid (Ramo) Mustafic (1975-1993), Hajrudin (Ismet) Cvrk (1974-1992),Fetahija (Nazif) Hasanovic, 1955 – 15.12.1996, Sukrija (Amil) Smajlovic, 1946 – 2.5.1996, Maho (Suljo) Rizvanovic, 1953 – 3.1.1993, Mefail (Meho) Demirovic, 1970 – 10.5.1992, Redzic (Ahmet) Asim, 1949 – 22.4.1992,
enz…Waarom is forensisch bewijsmateriaal gebonden aan “Bloedbad van Srebrenica” beschuldigingen? BEWAARD GEHEIM?! Dr Ljubisa Simic, patholoog en forensisch deskundige, die de volledige toegang had tot forensisch bewijsmateriaal bij de Haagse Openbaar Ministerie met betrekking tot de vermeende “massamoord in Srebrenica”, vond de wetenschappelijke bewijzen van de Srebrenica een hoax: het totale aantal slachtoffers, het aantal slachtoffers van de uitgevoerde, het tijdstip van overlijden en de oorzaken van de dood vertellen een verhaal dat volledig anders is dan de officiële mythe.
Op 11 juli 2005 heeft de ‘Srebrenica Research Group’ op een persconferentie in het gebouw van de Verenigde Naties in New York een tweehonderd pagina’s tellend rapport gepresenteerd.
Het rapport veegt de vloer aan met de officiële versie over de gebeurtenissen in en rond de enclave in 1995. Het komt met onweerlegbare bewijzen dat zowel de omvang van het aantal slachtoffers als de versie die door regeringen en de media worden gegeven, berusten op misleidende manipulatie. Hierdoor wordt een totaal verwrongen beeld van de gebeurtenissen gegeven.
Het rapport werd op de persconferentie gepresenteerd door enkele hoge VN-functionarissen. Phillip Corwin, hoofddeskundige van de ‘VN-Coördinatie voor Civiele Zaken’ en Carlos Martino Branco, beiden waren destijds in Bosnië aanwezig. Nu blijkt uit documenten van de Duitse overheid en andere onderzoek rapportages dat er geen keiharde bewijzen bestaan voor etnische zuiveringen of volkerenmoord. Ook uit rapporten van forensische onderzoekers blijkt dat niet achtduizend, maar tweeduizend lijken in en rond Srebrenica teruggevonden zijn. De bevindingen van deze wetenschappers zijn nooit publiek gemaakt! En waarom niet?
Misschien omdat niet bewezen kon worden dat de soldaten van Ratko Mladic helemaal geen duizenden krijgsgevangenen vermoord hadden? Misschien omdat het bij het gevonden massagraf helemaal niet om een oorlogsgraf ging? En kom nu niet met het onzin verhaal aan over de lichamen die ze gevonden hebben rondom Screbrenica want deze zijn van vermoorde moslims en Serven (tot 2000) van omliggende dorpen, wat al treurig genoeg is.
Ongeveer 1200 Bosnische Srebrenica soldaten kwamen om op het slachtveld en dat er 442 gedood zijn in opvolgende executies (uit wraak van de Servische dorpelingen) en anderen waren gedode Serviërs.
http://www.amsterdampost.nl/442-executed-victims.html
……………………………………………..Internationally respected military forensic specialist Dr Zoran Stankovic, who reviewed the findings of the six experts employed by the Tribunal wrote that the effort lacked standard procedures, several of experts also lacked familiarity with wounds inflicted by military ordinance and some parts of the reports are “contrary to the generally acceptable forensic standards”. According to Dr Stankovic, many of the bodies exhumed from 17 gravesites were found in an advance state of decay “skeletonized, disarticulated and decomposed” lacking soft tissue and body parts that could help determine the cause of death. “Ascertainment of the cause of death in the cases of decomposed bodies is generally extremely difficult and in most case impossible…It is not allowed that [ICTY] experts provide their opinion in that regard and put forward the assumption having no grounds in autopsy findings.”
Between 200 and 300 blindfolds and ligatures were exhumed with bodies by the ICTY, and as Dr. Stankovic notes, these are sure signs of execution. ……………………………………………………….
Ondanks hinderlagen van de Serviërs was de operatie [SREBRENICA] een groot succes, zoals de opperbevelhebber van het Bosnische regeringsleger, generaal Rasim Delic, later in het parlement in Sarajevo verklaarde. Volgens (moslim Bosnische) Nesib Buric, een voormalig lid van de 28e Divisie verdediging van Srebrenica: “Niemand kan ontkennen dat er in de gemeente Srebrenica 2000 strijders begraven liggen.
De meeste moslims zijn omgekomen tijdens de militaire uitbraak van de troepen van Naser Oric, die met mannen en ‘jongens’ van strijdbare leeftijd Tuzla probeerden te bereiken. Volgens de internationale verdragen een legitiem militair doel. Het cijfer van 3.000 Srebrenica moslims soldaten die overleefden werd ook bevestigd door islamitische Gen Enver Hadzihasanovic [ volgens de UNHCR ook], die getuigde in Den Haag. Lewis Mackenzie: er heeft zich in Srebrenica geen genocide op 8000 moslimmannen voorgedaan…
Hij schat het aantal omgekomen moslimstrijders op hooguit 2000. Ook bleken volgens Mackenzie volgens de stemlijsten voor de verkiezingen van 1996 een groot aantal genoemde slachtoffers nog in leven te zijn. In april 2010, ten minste vijfhonderd moslims uit Srebrenica die in juli 1995 door het Bosnisch-Servische leger zouden zijn vermoord, zijn nog in leven. Dat zei directeur Mirsad Tokaca[moslim] van het Centrum voor Oorlogsdocumentatie in Sarajevo.
Volgens Tokaca zijn in het herdenkingscentrum in Potocari ook zeventig mensen begraven die tijdens de verovering van Srebrenica door de Bosnische Serven helemaal niet in de stad aanwezig waren. Hun namen staan echter nog steeds op de officiële lijst van slachtoffers.
http://www.nu.nl/buitenland/2221774/honderden-slachtoffers-srebrenica-mogelijk-nog-in-leven.html
Dit is nog een bewijs dat de Bosnische moslims jaren manipuleren met het aantal slachtoffers, maar dit is slechts het begin. De VS en Europa hadden ‘slachtoffers’ nodig om hun oorlog te voeren! Het wordt hoog tijd dat vermoedelijke massagraven, oorlogsgraven door een onpartijdige instantie worden onderzocht!!!!De hele aanloop naar de ‘slag om Srebenica’ toont aan dat het genocidedrama is uitgelokt door de VS/NATO om de getergde en gedemoniseerde Serviërs daadwerkelijk als ‘nazi’s’ in het collectieve geheugen te branden. Harold Pinter, de Nobelprijswinnaar literatuur van 2005 verklaarde bijvoorbeeld: Het VS–tribunaal dat Slobodan Milosevic moet beoordelen is altijd compleet onwettig geweest.
Navo woordvoerder Jamie Shea zei in mei 1999, tijdens de bombardementen in Balkan: Natuurlijk steunt de Navo het Internationaal Joegoslavie tribunaal. We hebben het zelf opgericht !Het is een leugen dat het ICTY een instelling van de Verenigde Naties zou zijn. Het tribunaal is ingesteld door de aanstokers en “overwinnaars” van de oorlog in Joegoslavië: de NAVO, die ter “goedkeuring” is voorgelegd aan de, door landen van de NAVO gedomineerde, Veiligheidsraad.
Niet aan de Algemene Vergadering van de VN. Het politieke proces dient er alleen toe om de ware schuldigen aan het oog te onttrekken en de schuld toe te schuiven aan de Balkanstaten, m.n. Servië. Daarom wordt er alles, ook niet legitiem, aan gedaan om Milosevic en het Servische volk te criminaliseren. Bovendien krijgen we dadelijk opnieuw zo’n proces voor het Joego-tribunaal met Radovan ‘Panoramix’ Karadzic in de hoofdrol. De beschuldiging van een genocide in Srebrenica werd gebruikt door de regering Clinton om later militair ingrijpen te rechtvaardigen en om de aandacht afleiden van de activiteiten in de Kroatische Krajina regio, de grootste etnische zuivering [genocide] in EU, na WO2 in Europa, georganiseerd door VS.
Josef Goebbels zei: “Als je een speciaal doel wilt bereiken, bedenk je een grote leugen. Door hem steeds te herhalen gaan de mensen vanzelf geloven dat het waar is wat je zegt. Op dat moment is de leugen geen leugen meer, maar is de leugen een nieuwe waarheid geworden”.
http://www.youtube.com/watch?v=RUuhSGnLvv8
http://www.youtube.com/watch?v=RUuhSGnLvv8
6. IN NAAM VAN DE NIEUWE WERELDORDE.
Auteur: Robin de Ruiter. Samenvatting:
Alle media over de hele wereld schetsen Slobodan Milosevic als ‘De Slachter van de Balkan’. Als u dit oordeel gelooft, dan hoeft u dit boek dus niet te lezen.
De voormalige president van Joegoslavie zou zichzelf hebben vergiftigd in zijn cel van de zwaar bewaakte gevangenis in Scheveningen. Zijn advocaat Zdenko Tomanovic verklaarde als eerste dat Milosevic geen natuurlijke dood gestorven was. En er zijn genoeg feiten waaruit blijkt dat het niet om zelfmoord ging …
De bewijsvoering van het Joegoslavie tribunaal in Den Haag stond er zeer slecht voor. Het werd gaandeweg steeds duidelijker dat de aanklacht niet eens het papier waard was waarop het geschreven stond. En Milosevic stond op het punt belangrijke getuigen op te roepen die het de hoofdaanklager Carla del Ponte wel eens moeilijk zouden kunnen maken, zeker gezien het feit dat haar getuigen voornamelijk valse verklaringen hebben afgelegd. Met angst en beven heeft het Tribunaal dit moment naderbij zien komen.
“Het zou beter zijn als Milosevic tijdens het proces op de beklaagdenbank sterft. Als het hele proces namelijk tot een einde zal komen dan is het zeer goed mogelijk dat hij voor een relatief kleine misdaad wordt veroordeeld”, verklaarde de adviseur van het Joegoslavi ribunaal James Gow al in 2004.
De Russische generaal Leonid Iwaschov verklaarde: “Slobodan Milosevic was de enige man die glashelder kon getuigen van de rol van Verenigde Staten tijdens de bloedige desintegratie van Joegoslavi n de jaren negentig – volledig en tot in detail. En dat is precies waarvoor hij vocht tijdens zijn terechtstelling voor oorlogsmisdaden en genocide.”
Werd Milosevic misschien het zwijgen opgelegd voordat hij de rol van de Verenigde Staten en de NAVO pijnlijk bloot zou leggen? Dit boek opent de ogen voor de werkelijke feiten en motieven voor wat de dood van Milosevic en de oorlogen op de Balkan aangaat
Dankzij zijn directe internationale connecties en zijn ongeevenaarde geopolitieke inzicht en buitengewone feitenkennis laat de auteur een helder licht schijnen op de feitelijke achtergronden van de Balkanoorlogen en het proces tegen Slobodan Milosevic, welke nog steeds gebukt gaat onder slechte waarheidsvinding en propaganda. Van de feitelijke gang van zaken tijdens de laatste maanden van het procestegen Milosevic weet de gemiddelde wereldburger hoegenaamd niets.
Er staan immers enorme economische en politieke belangen op het spel. Feiten komen vaak pas jaren later aan het licht. Pers en media gaan op in de waan van de dag en de jacht op actualiteit – mensen hebben recht op nieuws. Maar als het komt tot een bal masque van manipulatie en regelrechte verdraaiing van feiten hebben de meeste mensen dat niet in de gaten. Zo was het en zo is het nog steeds …
Lees de feiten en oordeel zelf …
INVESTIGATIVE JOURNALISM
Robin de Ruiter staat al jaren internationaal bekend om zijn buitengewone vermogen tot onderzoek. Zijn boeken zijn in vele talen en in meer dan veertig landen uitgegeven. Vooral wonderbaarlijk zijn deze publicaties omdat ze getuigen van een heldere, onbevooroordeelde blik. In de tegenwoordige journalistiek is zoiets zeer zeldzaam. Boeken welke getuigen van een dergelijke buitengewone feitenkennis en inzicht in samenhangen zijn in Nederland ondenkbaar geworden.
In Spanje studeerde hij geschiedenis, theologie en Spaans, waarvan hij in 1974 zijn titels behaalde.
In het Nederlands verscheen eerder het met de FRONTIER AWARD 2005 bekroonde boek: George W. Bush en de mythe van al-Qaeda – De verborgen macht achter de terroristische aanslagen van 11 september 2001.
Deze internationale bestseller behoort tot van de meest onthullende en besproken boeken van deze tijd.
De auteur laat in dit boek niets of niemand onberoerd. Aan de hand van talloze feiten toont hij de ontluisterende gang van zaken achter de schermen van de wereld-politiek.
7. Het blijft vechten tegen de bierkaai.
Maandag 13 juni 2011 | Predrag Vitkovic |
De recente arrestatie van Ratko Mladic geeft een nieuwe impuls aan oude stereotype beelden over de oorlog in voormalig Joegoslavië, betoogt Predrag Vitkovic in een artikel waarin hij een aantal kanttekeningen plaatst bij de in zijn ogen overheersend negatieve en ongenuanceerde berichtgeving over Servië in Nederland.
beeld/2011/06/1572-serbia_kosovo_map.jpg –
Sinds twee weken geleden de van oorlogsmisdaden verdachte Bosnisch-Servische oud-generaal Ratko Mladic in Servië werd opgepakt, rinkelt mijn mobiele telefoon regelmatig met de vraag wat de Serviërs in Nederland van de arrestatie van Mladic vinden en of ik persoonlijk ook blij ben met het feit dat de voormalige bevelhebber van het Bosnisch-Servische leger zich eindelijk moet verantwoorden voor ‘de ergste oorlogsmisdaden in Europa sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog’. Ja Predrag, wat vind jij nou van ‘de slachter van Srebrenica’, van ‘de beul van Bosnië’, of, iets origineler, ‘Madman Ratko Mladic’? Mogen we even komen filmen, want we vinden het erg belangrijk dat ook de andere kant van het verhaal wordt belicht. En bel ik trouwens gelegen?
Journalistieke missie
Deze hernieuwde lawine van geëngageerde, doch selectieve, verontwaardiging en interesse voor de Servische kijk op de ontwikkelingen in voormalig Joegoslavië is niet uniek en zeker niet origineel. De afgelopen twee decennia was het een komen en gaan van Nederlandse journalisten bij Servische organisaties en de Servische Nederlanders thuis. Iedere keer als Servië en de Serviërs negatief in het nieuws waren, werden de Serviërs in Nederland erop aangesproken. Je moest je verantwoorden voor de gebeurtenissen daar, alsof je zelf deel had genomen aan de bloedige boedelscheiding en ook van je docenten, collega’s, vrienden en buren kon je het nodige voor de kiezen krijgen. Zij allen hadden de waarheid immers allemaal in de krant gelezen of op het achtuurjournaal gezien en daar tegen ingaan was simpelweg geen beginnen aan. Ook niet toen het ronduit demoniserende, propagandistische verhaal over de Serviërs die hondenfoetussen in de baarmoeders van Moslimvrouwen hadden geïmplanteerd, een broodje aap bleek te zijn. Het boek ‘Media Cleansing: Dirty Reporting – Journalism and Tragedy in Yugoslavia’ van Peter Brock is wat dat betreft verplichte kost voor een ieder die nog niet weet dat de oorlog in Bosnië niet alleen met militaire middelen werd uitgevochten.
De Servische gemeenschap demonstreerde in 1999 massaal tegen de illegale NAVO-oorlog om Kosovo; en daar had je de journalisten weer. Niet zozeer om te vragen hoe het met deze Nederlandse onderdanen ging wier familie in Servië – met dank aan het kabinet-Kok- werd weggebombardeerd, maar om ze die ene emotionele en angstige soundbite te ontlokken waarmee ze weer het label ‘agressief’ opgespeld konden krijgen. Een brandende Amerikaanse vlag op de Rotterdamse Coolsingel levert altijd mooie beelden op, zeker als ze primetime worden uitgezonden. En of je even met de hele familie naar CNN wilde zappen, zodat de cameraman een mooie shot kon maken van verdrietige en in onzekerheid verkerende mensen die aan de lippen hingen van CNN-reporter Alessio Vinci, die ‘live’ in Belgrado zat. Op de redactie van NOVA hing in die tijd de Albanese vlag, maar dat terzijde.
Die journalistieke interesse voor de Servische kolonie in Nederland bestaat dus alleen bij gratie van negatief nieuws en is bovendien eenrichtingsverkeer. Voor positieve, culturele onderwerpen word je als Serviër zijnde overigens al helemaal nooit benaderd. Wat we zoal met Koninginnedag, Kerst of Pasen doen, zal Nederland nooit te weten komen. Wat we van de beste tennisser van de wereld vinden (nee, geen Rafael Nadal), evenmin. Het is positief, leuk en om trots op te zijn, maar niet schokkend, kwetsend of denigrerend, dus verkoopt het niet. Evenmin als de beelden van de Servische slachtoffers in de Joegoslavische tragedie. Menige videoband heeft mijn vader van nieuwsredacties teruggestuurd gekregen, omdat het niet in het plaatje zou passen. Het was te ingewikkeld, niet in lijn met de gangbare visie, en bovendien verdacht. Bedankt dat u ze heeft gestuurd en het heeft onze aandacht, maar op dit moment hebben we andere prioriteiten. Zou het?
Negatieve beeldvorming
Toen precies twintig jaar geleden Joegoslavië door politieke en economische oorzaken desintegreerde en de deelrepublieken Slovenië en Kroatië zich met geweld van de Socialistische Federatieve Republiek Joegoslavië probeerden los te maken (en het centrale gezag in Belgrado dit met geweld probeerde te voorkomen), had het nog enigszins zin om te proberen de andere kant van het verhaal voor het voetlicht te brengen. De Nederlandse publieke opinie was toen nog niet openlijk anti-Servisch, ondanks de selectieve beelden uit Joegoslavië die we via het schakelpunt van het Eurovision Network in Zagreb konden waarnemen (je vraagt je spontaan af of het toeval is dat het Eurovisiesongfestival in 1990 in Zagreb werd gehouden). Discussie was nog mogelijk, al hing de eerbiediging van de Joegoslavische soevereiniteit en territoriale integriteit wat het Westen betreft aan een zijden draadje. De Muur was immers al gevallen. De toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Hans van den Broek stak zijn vooroordelen ook niet onder stoelen of banken, maar er was tenminste nog hoop.
Het geconstrueerde beeld van de strijd tussen de democratische, rooms-katholieke Kroaten en Slovenen aan de ene kant en de communistische en bovenal orthodox-christelijke Serviërs aan de andere kant was in 1991 nog niet van doorslaggevend belang voor onze perceptie van het conflict. Serviërs hadden in tegenstelling tot de Kroaten en Bosnische Moslims immers in beide Wereldoorlogen aan de kant van de geallieerden gestaan en daarbij immense offers gebracht. Europa en de Amerikanen waren dat niet vergeten. Wat ook afschrok was de fascistische symboliek die in Kroatië weer de kop opstak, alsook de nieuwe Kroatische politiek die koketteerde met het Ustaša-verleden van de Onafhankelijke Staat Kroatië, toen tussen 1941-1945 alleen al in het Kroatische vernietigingskamp Jasenovac ruim 600.000 mensen werden afgeslacht. Voornamelijk Serviërs, maar bijvoorbeeld ook zo’n 60.000 Joden en Roma. Het zijn cijfers van de Encyclopedia of the Holocaust, ik zeg het er gelijk maar bij. Kortom, Servië gold als een loyale bondgenoot van het Westen, maar had tegelijkertijd de pech een sterke historische, culturele en spirituele band te hebben met het Grote Gevaar uit het Oosten – Rusland. En neocommunist Miloševic had de tijdgeest van de privatisering niet begrepen, laten we wel wezen.
Selectie van beelden
Toen het overeengekomen vredesverdrag van Lissabon (ook wel bekend als het Cutileiro-plan) op instigatie van de Amerikaanse ambassadeur in Belgrado Warren Zimmermann alsnog door Alija Izetbegovic in het voorjaar van 1992 werd verworpen, daarmee de weg openend voor de Bosnische tragedie, kantelde de publieke opinie in Nederland ten faveure van de vermeende underdog. Ondanks het feit dat de Bosnische Moslims, Bosnische Serviërs en Bosnische Kroaten tegen elkaar hadden gevochten, daarbij wisselende coalities kenden en – al naar gelang de strategische behoefte – aan elkaar ook wapens verkochten (waarbij de Bosnische Moslims ook onderling vochten!), ontstond in Nederland al gauw een zwart-wit beeld over de oorlog. Alleen waar de camera’s stonden, was er in onze beleving oorlog.
Zonder beelden geen nieuws. In de literatuur wordt dit ook wel de ‘CNN Factor’ genoemd. Sarajevo was daarbij het middelpunt van de journalistieke misrepresentatie van de Bosnische oorlog, niet Mostar, de hoofdstad van Herzegovina die vele malen erger was getroffen en waar Serviërs part noch geen hadden. Hoezo belegering van Sarajevo? De helft van de gemeente werd toch door Serviërs bewoond? Arnold Karskens heeft in ‘Pleisters op de ogen, pleisters op de mond’ een fraaie indruk gegeven van de partijdige Nederlandse oorlogsverslaggeving in Bosnië. En het is algemeen bekend dat de Amerikaanse pr-bureau Ruder Finn werd ingehuurd om ervoor te zorgen dat Serviërs voortaan geassocieerd zouden worden met nazi-Duitsland. Het lag de Serviërs als het ware in de genen, was daarbij de onderliggende boodschap. Schande, want we hadden nog zo gezegd ‘Nie wieder’! Kent u de krantenkoppen over de nieuwe nazi’s nog?
We kennen allemaal de beelden van de uitgemergelde man in Trnopolje die niet achter, maar voor het prikkeldraad stond. De eerste, valse lezing is echter de lezing die is blijven hangen en het zou me dan ook niet verbazen als we binnenkort dezelfde beelden voorbij zien komen, net als toen drie jaar geleden de Bosnisch-Servische oud-president en dichter Radovan Karadžic werd opgepakt. Het is immers de ultieme legitimering van het feit dat Nederland partij heeft gekozen tegen de Serviërs. Dat het voor de NAVO een uitgelezen kans was om voor het eerst in de geschiedenis buiten het eigen grondgebied militair te kunnen oefenen, heeft hier natuurlijk niets mee te maken. En als Europa niet meedeed, zouden de Amerikanen het ongehoorzame varkentje wel zelf wassen. Want de illegale bewapening van de troepen van de underdog-Izetbegovic, die via de Weense ambassade Bin Laden terloops van een Bosnisch paspoort wist te voorzien (als blijk van waardering voor de geleverde jihadstrijders), bleek niet afdoende te werken. De later door de mand gevallen reporters Roy Gutman en John F. Burns kregen voor hun verzonnen verhalen over Servische concentratiekampen in 1993 zelfs de prestigieuze Pulitzerprijs. De publieke opinie moest om, interventie was geboden, en juist daarom eindigde de tv-actualiteitenrubriek ‘Hier en Nu’ steevast met de opruiende oneliner: ‘En nog steeds wordt er niet ingegrepen’!
Welkome nuances
Het NIOD-rapport heeft uitgebreid aandacht besteed aan de bevooroordeelde, geëngageerde oorlogsverslaggeving die in Nederland werd overgenomen en die de politiek heeft beïnvloed om Dutchbat naar de ‘veilige’ enclave Srebrenica te sturen. De Nederlandse media waren over het algemeen niet onpartijdig, was de conclusie, afstand was er nauwelijks. Je kon niet spreken van ‘good guys’ en ‘bad guys’, om met de woorden van overste Karremans te spreken, iedereen was (goed) fout, en toch deed de journalistiek mee aan stemmingmakerij. Uitzonderingen zoals De Groene Amsterdammer daargelaten. Voorbeelden zat: de aanslagen op de Markale-markt in Sarajevo in 1994 zijn tot op de dag van vandaag niet opgehelderd, maar het was voor de NAVO wel een mooie aanleiding om de Bosnische Serviërs te bombarderen. En dus kregen ze de schuld in de schoenen geschoven. Net als 5 jaar later in Račak, aan de vooravond van de NAVO-oorlog om Kosovo. Het voert te ver om alle voorbeelden hier te noemen, maar de bronnen liggen voor het oprapen. Zoals de voortreffelijke studie van Nel Ruigrok ‘Journalism of Attachment’ over de Nederlandse verslaggeving aan de vooravond van de uitzending van Dutchbat. De vraag is echter of het überhaupt opportuun is nuances te plaatsen bij wat zich in Bosnië heeft afgespeeld, nu we ons als gevolg van ons collectieve Srebrenica-syndroom moedwillig overgeleverd hebben aan de publicitaire Mladic-Mania.
Uit het voorgaande mag duidelijk zijn dat ik van mening ben, en velen met mij, dat het conflict op de Balkan in de Nederlandse mainstream media nogal eendimensionaal wordt gepresenteerd. Dit ondanks nieuwe feiten die we sinds de jaren negentig tot ons hebben kunnen nemen. We weten al geruime tijd, mede dankzij de autoriteiten in Sarajevo, dat het slachtofferaantal in de Bosnische oorlog lager is dan 100.000 en dat dit aantal ook nog eens over de drie bevolkingsgroepen verdeeld dient te worden. En welk aantal burgerslachtoffers houd je dan nog over, als je daar de gesneuvelde soldaten van aftrekt? Dit gezegd hebbende vind ik het toch wel heel erg kwalijk dat een Frans Timmermans zich op 26 mei jongstleden in De Wereld Draait Door liet ontvallen dat Mladic verantwoordelijk is voor de dood van ‘honderdduizenden mensen’. De NOS hield het bij ‘mogelijk 200.000 Moslims’ die door Mladic de dood in zijn gejaagd. Dit zijn doelbewuste verdraaiingen van verifieerbare feiten. De wereld is inderdaad doorgedraaid, ik kan het niet anders zeggen.
Macht boven recht
Ik zal het verder niet hebben over de werking van de ‘corporate owned mainstream media’ of over het feit dat voormalig Joegoslavië meerdere Srebrenica’s kent, die echter de pech hebben dat ze weinig tot geen aantrekkingskracht op de westerse beleidsmakers uitoefenen. Nederland was een oorlogspartij gedurende de desintegratie van voormalig Joegoslavië en heeft wat mij betreft gedurende de 78-dagen tellende NAVO-campagne ‘Allied Force’ in 1999 eveneens oorlogsmisdaden begaan, maar dat mag je in Nederland eigenlijk niet zeggen. Zelfreinigend vermogen is er niet, de beschuldigende vinger wijst altijd de andere kant op, blijkbaar als een poging om de eigen wandaden te verbergen. En het is ook best begrijpelijk, want de winnaar schrijft geschiedenis, nietwaar? Het heeft allemaal niets meer met het internationaal recht te maken. Want hoe bestaat het dat de machtigste natie ter wereld zelf nooit ter verantwoording wordt geroepen? De dwarsliggende volkeren worden aan allerlei ad hoc tribunalen onderworpen, maar zelf erkennen de Amerikanen geen enkele internationale rechter.
In dat licht moeten we de reacties van de Serviërs in Nederland op de arrestatie van oud-generaal Mladic zien. Uiteraard heeft hij ervoor gezorgd dat, anders dan in het praktisch etnisch zuivere Kroatië, de Bosnische Serviërs stand hebben kunnen houden in Bosnië-Herzegovina en niet zijn weggezuiverd, zoals bijvoorbeeld ook de Serviërs in de Servische provincie Kosovo, waarvan een kwart miljoen onder toeziend oog van de internationale gemeenschap wel werd verdreven. Voor zover ze de lugubere dans om hun organen wisten te ontspringen. En ja, in tijden van oorlog vallen er doden en worden ook oorlogsmisdaden gepleegd, zelfs door Serviërs, maar het gaat erom dat het niet een Servische exclusiviteit, noch een doel op zich is geweest van die ‘Servische beesten’. Wat de rechterlijke stok van het diplomatieke instrumentarium in Den Haag ook moge oordelen. Grote vissen van de andere partijen – zoals Franjo Tudjman, Alija Izetbegovic, Ejup Ganic en Hasim Thaci – zijn buiten schot gebleven en westerse kopstukken waren jammer genoeg ook niet bereid om zichzelf aan te klagen. En er kwamen vissen vrij, zoals Naser Oric of Ramush Haradinaj. Kun je in zo’n geval anders dan concluderen dat het Joegoslavië-tribunaal etnisch gemotiveerd en disproportioneel te werk gaat? Dat is wat de Serviërs het meeste steekt. Niets geen rechtvaardigheid en verzoening, maar brute overwinnaarsrecht.
Mladic onbelangrijk
De meeste Serviërs die ik de afgelopen weken heb gesproken zeggen de negatieve beeldvorming en de simplificatie, of beter gezegd de karikatuur van het Bosnische conflict in de Nederlandse media niet meer te kunnen behappen. De maat is vol. In Mladic of andere individuen zijn ze helemaal niet geïnteresseerd, het gaat hen om het feit dat door die ‘framing’ van de oorlog op de Balkan (het terugbrengen van een ingewikkeld probleem tot enkele sleutelbegrippen of namen zoals Miloševic, Karadžic en Mladic) het hele conflict in een stereotype zwart-wit beeld wordt geplaatst. Het is allemaal veel te gemakkelijk, zeggen ze, en veroorzaakt dat een hele bevolkingsgroep collectief wordt weggezet alsof ze een roversbende is. Iedereen van hen vindt dat alle misdaden berecht moeten worden, maar dan ook alle. En van alle partijen. Ook van diegenen die vanaf de zijlijn heel actief olie op het vuur hebben lopen gooien. Zoals ze nu de Libische bevolking blij maken met kruisraketten. Omdat die liefde voor de medemens zo groot en oneindig is, verwacht ik dat het Pentagon binnenkort de harten van de Syriërs en de Iraniërs zal stelen. Tot de dood ons scheidt. Geen geopolitiek, geen olie of dubbele agenda’s, maar pure passie uit humanitaire noodzaak.
Tot slot Srebrenica. Wat is daar gebeurd? We weten het nog steeds niet precies. En zullen het misschien ook nooit te weten komen, omdat het zo het makkelijkste is. We hebben daders, slachtoffers en grote woorden zoals ‘genocide’, waarmee we iedere discussie over het gefabriceerde bewijsmateriaal dichtslaan. Zoals het feit dat hele ‘genocide’-ding gebaseerd is op de valse en elkaar tegensprekende getuigenissen van de Bosnisch-Kroatische huurling Dražen Erdemovic. Vreemd dat hij in ruil voor belastende verklaringen voor zijn eigen misdaden gratie heeft gekregen en nu ergens in alle anonimiteit kan leven. Meer bewijs van een vooropgezet plan, van een systematisch uitgevoerde en vooraf geplande vernietiging van de moslimmannen van Srebrenica is er niet. Germinal Civikov heeft de getuigenissen van Erdemovic uitvoerig beschreven in zijn boek ‘Srebrenica. Der Kronzeuge’, dat ik een ieder kan aanraden. Evenals de recente studie ‘The Srebrenica Massacre: Evidence, Context, Politics’ onder redactie van Edward S. Herman. En weet u al wat Noam Chomsky ervan vindt?
Ibran Mustafic, een politieke kopstuk van Izetbegovic uit Srebrenica, had het lef om in ‘Planirani haos’ (Geplande chaos) te verhalen over de bloedbaden in de omringende Servische dorpen, die de vrijgesproken oorlogsmisdadiger Naser Oric op zijn kerfstok heeft en die aan ‘Srebrenica’ zijn voorafgegaan. Hij durfde te stellen dat Sarajevo de mensen in Srebrenica heeft verraden, in ruil voor delen van Sarajevo als opmaat naar het Dayton akkoord. We mogen het allemaal niet zeggen, omdat het allemaal niet politiek correct is, dus doe ik het ook niet. Ik zal me dan ook niet afvragen wat de rol was van lobbyiste M.W. Smit in dit hele verhaal, om maar iets te noemen. Feit blijft dat de tv ons beeld van ‘Srebrenica’ heeft bepaald, zoals oud-directeur van het NIOD Hans Blom onlangs in de Volkskrant terecht aangaf. We denken aan moorden op basis van het scheiden van mannen en vrouwen, maar in werkelijkheid gaat het vooral om militairen en strijdbare mannen die richting Tuzla waren uitgebroken. Een legitiem militair doel dat uit de hand liep, allemaal waar. En diegenen die er verantwoordelijk voor zijn moeten ook hun verdiende loon krijgen. Zelfs als het Serviërs zijn. Maar het is allemaal geen genocide, ook niet als je het steekspel rond het aantal doden blijft opvoeren.
Triomfalisme contraproductief
Als dadelijk het mediacircus rond de rechtszaak tegen Ratko Mladic losbarst, valt te verwachten dat de Nederlandse rechter Alphons Orie oude stereotypen over de oorlog in voormalig Joegoslavië andermaal toelaat als bewijs. En de kans is groot dat de blik met Servische Nederlanders weer wordt opengetrokken door journalistiek-Nederland, omdat we zogenaamd willen weten wat de Serviërs er zelf van vinden. Maar ze weten het eigenlijk al, want die talloze ingezonden brieven die nooit werden geplaatst omdat er belangrijkere zaken te melden waren, waren klip en klaar. De mythevorming rond ‘Srebrenica’ zal dan ook nog wel een tijdje aanhouden, omdat de aanval de beste verdediging is. De bv ‘Vrouwen uit Srebrenica’ zal worden ingevlogen en de ‘Bosnische gemeenschap in Nederland’, die alleen de Bosnische Moslims vertegenwoordigt, zal de indruk blijven wekken dat alle volkeren van Bosnië-Herzegovina er net zo over denken. Van mij mogen ze.
Verstandiger lijkt het me echter om gebaande paden te verlaten en een weg in te slaan die meer recht doet aan de werkelijkheid. En haal Dutchbat uit de verdomhoek, onder andere door te erkennen wat er aan de val van de enclave vooraf is gegaan. Verzoening kan alleen maar tot stand komen als we elkaar recht in de ogen durven aan te kijken over de oorzaken en gevolgen van tragedie op de Balkan. In voormalig Joegoslavië zijn er alleen maar verliezers, het is de bevolking die aan het kortste eind trekt, aan alle kanten. Voor triomfalisme en overwinnaarsrecht is dan ook geen plaats. Tenminste, als we verzoening, vergeving en stabiliteit daadwerkelijk willen nastreven
Predrag Vitkovic vertegenwoordigt de Servische gemeenschap in het Landelijk Overleg Minderheden. Hij schreef dit artikel op persoonlijke titel.
http://www.wereldjournalisten.nl/artikel/2011/06/13/het_blijft_vechten_tegen_de_bierkaai/
8. Albanese moslims in Kosovo ontvoeren christenen
Albanese moslims in Kosovo ontvoeren christenen, snijden hun organen uit hun lichamen en verkopen deze aan Saoedi-Arabië en Turkije. Dit hoorden we van Lazar, een Servische christen en veteraan van de speciale troepen in het Servische leger. De slachtoffers zijn vooral christelijke Serviërs, jonge vrouwen, mannen en zelfs kinderen. Ze ontvoeren vooral Serviërs, maar ook wel eens Albanezen, nemen hun organen terwijl ze nog leven en martelen ze. Zie deze documentaires, waarin een en ander bevestigd wordt. Maar dit is niets nieuws; in de jaren 1990, toen het Westen aan de verkeerde kant van de strijd stond, deden Albanese moslims dit ook al.
More of the poisonous fruit of Clinton s ill-advised decision to go to war in Bosnia alongside the mujahadeen. For years I have been saying it: Most Americans still don’t know or understand the implications of America’s support of the jihad in Europe, but that’s exactly what Bill Clinton’s intervention in the Balkans was. Clinton sent American soldiers to fight alongside Bosnian mujahedeen against the Serb Christians in the Bosnia war. Jihadists have been waging war ion Macedonia. Last month, five police officers were slaughtered and more than 30 injured by Albanian Muslims in Kumanovo is an ethnically mixed town located about 40 kilometers (25 miles) northeast of the capital Skopje, near the border with Kosovo and Serbia. The region was the center of hostilities between Muslim rebels and government forces during the ethnic conflict in 2001.
Macedonian security services have staged a series of raids on Islamic State targets in their country following reports that terrorists have been secretly buying land for training grounds in the Balkans. Kosovan police sources have warned Islamic State is also preparing a huge attack on mainland Europe. The Sunday Mirror reports the police raids took place in the Macedonian capital of Skopje as well as four other cities across the country. The police hope the raids will smash Islamic State recruiting networks and organisational structures throughout the region, which is on red alert for Islamic terror activity. –
See more at:
Srebrenica: Bosnian Muslim Jihad killings of 3,500 Christians
http://serbianna.com/analysis/archives/921
9. In Bosnië bestaat een opvallend relaxte islam.
Er is veel diversiteit en de tolerantie van moslims is groot. Dát is althans het beeld dat Jan Leyers ons voorhoudt in de eerste aflevering van zijn documentaire reeks ‘Allah in Europa’.
Beperkte waarheid
Leyers heeft in de documentaire intensief persoonlijk contact met een aantal geïnterviewden. Hij laat ze voluit aan het woord, luistert empathisch en vraagt niet kritisch door. Hun beweringen worden ook later niet gecheckt. Mensen met een duidelijk andere mening komen niet aan het woord, net zo min als deskundigen die het verhaal in een grotere context zouden kunnen plaatsen. Wat we te zien krijgen, is de waarheid van een paar mensen. En dat levert soms boeiende portretten op. So far, so good.
Maar Leyers pretendeert te onderzoeken of een verlichte islam in Europa mogelijk is. Als kijker verwacht je dan een overzicht van de islam in een regio, je wilt weten waar er een verlichte islam zou kunnen ontstaan en of een radicale islam een beletsel zou kunnen vormen voor een verlichte islam. Dit onderzoek blijft volledig achterwege. Wat eigenlijk vooral opvalt, is wat we níet te zien krijgen.
10. Bosnië, de onbekende Europese wilyata – Europa als veilige haven voor jihadisten
“Hij keek mij met grote verbaasde ogen aan. Net teruggekomen voor mijn eerste verlofperiode had ik de functionaris van MIVDKL deel- genoot gemaakt van mijn zorgen over het groeiende aantal mujahedien1 dat zich mengde in de brandhaarden van onze sector”.
Opinie-buitenland: Bosnië, de onbekende Europese wilyata | Nederlandse Officieren Vereniging
11. Importislam = exportterrorisme? Een onderzoek naar de buitenlandse islamitische invloed in Bosnië-Herzegovina tijdens en na de Balkanoorlog (1992-2006) | Scriptieprijs (scriptiebank.be)
Inleiding:
>>Vraagt men iemands mening over de aanwezigheid van buitenlandse troepen op het grondgebied van Bosnië-Herzegovina, dan krijgt men bijna steevast antwoorden die te maken hebben met het (gefaalde) beleid van de Europese Unie, de NAVO-aanwezigheid of de operaties van de VN-Blauwhelmen. In deze verhandeling zullen wij het echter hebben over andere, minder bekende buitenlandse invloeden, namelijk deze uit de islamwereld. Tijdens de Balkancrisis werden de betrokken landen overspoeld door vzw’s en ngo’s die elk met de beste bedoelingen de noodlijdende bevolking wilden steunen met humanitaire hulp. Wij bewonderen dan ook de fantastische inspanningen die duizenden vrijwilligers hebben geleverd om levensnoodzakelijke steun bij de oorlogsslachtoffers te krijgen. Helaas waren er een aantal (religieus geïnspireerde) organisaties die werkten met een verborgen agenda. Dat een organisatie fier is op haar werk en bij de voedselpakketten informatie steekt over wie ze zijn en welke doelstellingen ze hebben, lijkt ons perfect aanvaardbaar. Waar het echter mis liep, is wanneer humanitaire steun misbruikt werd als pasmunt voor religieuze indoctrinatie. De meeste van deze vzw’s die actief zijn op de Balkan zijn echter te klein om echt het grote verschil te maken. De Getuigen van Jehova of Amerikaanse christelijke sektes zullen inderdaad wel tijdelijk een lichte verhoging gekend hebben van hun ledenaantal onder de Bosnische bevolking, maar dat bleef een verwaarloosbaar aantal. Wanneer we het echter hebben over islamitische liefdadigheidsorganisaties, wordt dat al een heel ander verhaal. Die hebben geld. Veel geld. Uiteraard zijn er ook in de moslimwereld heel wat vzw’s die prachtig werk leveren en is het gelukkig maar een minderheid die geheime agenda’s heeft. Toch lijkt het alsof net deze laatste groep sterk vertegenwoordigd is op de Balkan. In deze verhandeling zullen we dan ook nagaan hoe en waarom zij in Bosnië-Herzegovina terecht kwamen en of het wel klopt dat zij andere bedoelingen hadden dan louter humanitair werk leveren. Wij vragen ons ook af of het een toeval is of niet dat er bij het uitbreken van de oorlog plotseling zoveel moslimstrijders, de zogenaamde moedjahedien, uit Afghanistan naar Bosnië-Herzegovina kwamen. Is het ook een toeval dat op het moment dat deze moedjahedien een slechte reputatie kregen, het aantal islamitische vzw’s substantieel steeg? Gaat het hier bovendien wel enkel om vzw’s en niet-gouvernementele organisaties (ngo’s)? Of was er ook staatssteun en zo ja, van welke staten dan? En waarom? Wat hadden deze staten bij eventuele hulp te winnen?<<
>>”Wat hebben de val van de Kaboel in maart 1992 en het begin van de Bosnische oorlog, 14 dagen later, met elkaar te maken? Op het eerste zicht niet veel. Maar om het met de woorden van sjeik Aziz te zeggen, een van de commandanten in Afghanistan en later Bosnië, het conflict in Bosnië kwam voor de Afghaanse moedjahedien als een godsgeschenk. “A new Jihad started in Bosnia and we are with it, if Allah wills”.i Aziz en de zijnen mochten in Afghanistan dan wel de overwinnaars zijn op het Sovjetimperium, lang kon het feest niet duren. Wat moesten de commandanten, de emirs, van de moedjahedienbrigades met hun volgelingen aanvangen nu er geen heilige zaak meer was om voor te sneuvelen? Naar huis konden deze strijders niet, want velen waren uit hun thuisland gevlucht voor gerechtelijke vervolging. Aziz vertrok dan maar met enkele medestanders op wereldreis en deed daarbij zo wat alle conflicten ter wereld aan. De Bosnische oorlog bleek nog het meest gelijkend op de Afghaanse. Waren de Serven ook geen Slaven die een zwakker moslimvolk verdrukten? Bovendien reden de Serven zelfs met exact dezelfde T-50 en T-72 tanks als het Rode Leger. In de zomer van 1992 begonnen de eerste Afghanistan-veteranen dan ook langzaam maar zeker Bosnië binnen te sijpelen. Eerst nog voorzichtig, vermomd als journalisten of studenten, maar al gauw heel zelfverzekerd en openlijk met veel machtsvertoon.ii Wijlen president Izetbegović, de toenmalige leider van de Bosnische moslims, was niet echt vragende partij voor deze buitenlandse inmenging, maar door de zwakke positie waarin zijn regering en zijn volk zich bevond, had hij niet veel keuze. Bovendien was Izetbegović zelf al jaren een pleitbezorger van het internationale panislamisme, dus op zich kwam de bijzondere aandacht die zijn land kreeg van Saoedi-Arabië, Koeweit, Pakistan, Turkije en Iran hem niet zo ongenegen”<<.
12. Zo verkrachtte het Joegoslavië Tribunaal, dat geen bewijs tegen Milosevic vond, het recht
Een woord vooraf door Ad Verbrugge.
De soldaat.”Een legerapparaat kent zo zijn mores en ook zijn vorm van recht rechtspraak. Een soldaat kan zomaar niet doen wat hij wil, maar met een oorlog gaat een bijzondere psychologische toestand gepaard. Des te meer bij een burgeroorlog. Wie niet erkend dat de strijd op leven en dood in de burgeroorlog de mens in een duister bereik brengt, waarin een waanzinnige agressie jegens de vijand los kan branden, kent de geschiedenis maar slecht en heeft weinig begrip van de mensen die door deze woede worden gegrepen.
‘De strijd op leven en dood zoals die in de vorm van oorlog plaatsvindt, is bovenindividueel van aard en dus ook niet betrokken op de ander als zelfstandig individu, maar op de nader als belichaming van de vijand. Een soldaat op één lijn stellen met een moordenaar toont aan dat men niet begrijpt wat oorlog is.
Alleen om die reden is het principieel verkeerd om de krijgsraad onder te brengen in de sfeer van het gewone recht, zoals dat begin jaren negentig in Nederland is gebeurd. (in de vorm van een militaire kamer bij de rechtbank te Arnhem.) Dit is een voorbeeld van een bureaucratische machtsuitbreiding van een bepaald soort juristen, die wordt gepresenteerd als een “modernisering” en dus verbetering, terwijl er juist een waardevolle praktijk wordt vernield die-ondanks alle tekortkomingen- meer recht doet aan de bijzondere aard van de zaak. Er moet namelijk recht gesproken worden in en vanuit een traditie en context, waarin de betrokkenen terdege bekend zijn met de praktijk van het leger. Anders is het niet mogelijk om de aard van een handeling goed te beoordelen en worden de beklaagden bij voorbaat beledigd. Alleen al de toon waarmee het openbaar ministerie recentelijk meende een aantal militaire zaken in de publiciteit te moeten brengen, getuigen van een pijnlijk gebrek aan traditie en ervaring met de praktijk van de krijgsmacht. De gehele Nederlandse politiek heeft de laatste decennia regelmatig een groot gebrek aan voeling aan de dag gelegd met betrekking tot oorlog en vrede. Terwijl zij humaniteit en vredelievendheid hoog in het vaandel had, zijn door toedoen van de politiek vele slachtoffers gemaakt, omdat men in wezen de praktijk van oorlog niet onder ogen wilde zien. Srebrenica is het trieste dieptepunt van deze humane politiek.
(Ad Verbrugge. ‘Tijd van onbehagen’ blz..110-112)
Westerse propaganda ten voeten uit: Schandalige rechtsgang tegen Milosevic, waar enkel totaal ongeloofwaardige ‘getuigen’ tegen konden worden opgevoerd
Het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag, dat eind vorig jaar werd opgeheven, werd door de gevestigde orde in politiek in media geroemd als hèt voorbeeld van eerlijke internationale rechtspraak. De feiten brengen echter een totaal andere realiteit aan het licht, één die door datzelfde establishment het liefste verborgen wordt gehouden. Zo werd voor het grote publiek verzwegen dat het Tribunaal uiteindelijk zwart op wit constateerde dat er geen bewijzen tegen de zogenaamde ‘oorlogsmisdadiger’ Slobodan Milosevic waren gevonden. Ook de behandeling van Milosevic zelf in zowel de rechtbank als de gevangenis kan niet anders dan oneerlijk, schandalig en mensonterend worden genoemd.
‘Echte vraag is hoe dit schandalige Tribunaal zo lang kon doorgaan’
Het Joegoslavië Tribunaal kreeg een ‘passende’ afsluiting met de zelfmoord van Slobodan Praljak in de rechtszaal. Iedereen vroeg zich af hoe hij het gif naar binnen had kunnen smokkelen. Volgens onderzoeksjournalist Arnold Sandhaus, die in 2002 gedurende lange tijd het proces tegen Milosevic bezocht, had de werkelijke vraag moeten zijn hoe de wereld ‘dit schandalige Tribunaal, waarin er geen onderscheid was tussen rechters en aanklagers, 24 jaar lang kon laten heersen’.
Amerikaanse regering besloot officieel nepnieuws te gaan verspreiden
Sandhaus besloot het proces persoonlijk te gaan volgen nadat de New York Times had bericht dat de Amerikaanse regering een PR-bureau in de arm had genomen om zowel vriend als vijand met officieel ‘fake news’, oftewel nepnieuws, te gaan overspoelen, om zo de publieke opinie te manipuleren. We weten inmiddels allemaal hoe succesvol dit is geweest, want ook ‘onze’ eigen officiële media fungeren inmiddels als pure propagandakanalen, waarin het nepnieuws eerlijke berichtgeving inmiddels bijna compleet heeft verdrongen.
Media zwijgen over rehabilitatie Milosevic
Op pagina 1303 van de 2615 pagina’s tellende veroordeling van Radovan Karadzic in maart 2016 stond letterlijk de conclusie dat men geen bewijs voor de veroordeling van Slobodan Milosevic had kunnen vinden. Geen enkele politicus of media orgaan vond het echter waard om ook maar één woord over deze rehabilitatie van de zogenaamde ‘slachter van de Balkan’, zoals het Westen hem noemde, te zeggen. Milosevic werd in 2006 op 64 jarige leeftijd onder verdachte omstandigheden dood in zijn cel aangetroffen.
Milosevic voortdurend de mond gesnoerd
Tijdens de rechtszittingen in een klein zaaltje waren het publiek en de journalisten door een kogelvrije glazen wand afgeschermd, waardoor oogcontact met Milosevic vrijwel onmogelijk was. Sandhaus schrijft dat Milosevic in tegenstelling tot wat de media berichtten zeer beheerst was, terwijl hij voortdurend werd onderbroken en de mond werd gesnoerd, soms zelfs letterlijk door hem zijn microfoon af te pakken. Keer op keer bleken de getuigen tegen hem, die zijn zogenaamde ‘volkerenmoord’ en ‘etnische zuiveringen’ moesten helpen bewijzen, namelijk met een mond vol tanden te staan, en niet tegen zijn vragen en kennis op te kunnen.
Getuigen blijken niets te weten
Veel getuigen, die ‘voor hun veiligheid’ achter een gordijn zaten, wisten zelfs op de simpelste vragen van Milosevic geen geloofwaardig antwoord te geven, waardoor al snel een ander beeld van wat zich werkelijk op de Balkan heeft afgespeeld naar voren kwam. Een getuige verklaarde als arts op etnische gronden te zijn gediscrimineerd, maar toen Milosevic zowel naam als plaats van zijn kliniek noemde, gaf deze getuige toe daar normaal als vrouwenarts te hebben kunnen werken, en nog steeds normaal zijn pensioen ontving.
Getuigen vielen vooral op door het niet kunnen noemen van locaties en datums. Iemand die beweerde te hebben gezien hoe Servische soldaten in zijn dorp gruwelijkheden hadden begaan, moest toegeven dat hij zich in die periode in de kelder had verstopt. Dat duidt eerder op (NAVO) luchtaanvallen. Dat wat als ‘deportaties’ te boek stond, bleek juist het in veiligheid brengen van burgers vanwege deze NAVO bombardementen te zijn. En waar gemoord werd, bleek altijd het UCK (het door het Westen gesteunde paramilitaire, overwegend islamitische Kosovo Liberation Army (KLA)) in de buurt te zijn geweest. Bovendien bleken meerdere getuigen hun verhaal enkel ‘van horen zeggen’ te hebben.
Vragen over geweld Albanezen en NAVO niet gewenst
‘Zo waren we getuige van een wreed kat-en-muis spel, waarbij het Tribunaal hardnekkig probeerde om de UCK- en NAVO aanvallen als niet-bestaand neer te zetten,’ aldus Sandhaus. ‘Niet één getuige kende UCK-strijders, en niemand had iets over UCK aanslagen gehoord. Bombardementen op slechts enkele kilometers afstand zouden niet zijn gehoord, en zouden thuis nooit een gespreksthema zijn geweest. Klaarblijkelijk was men daar in Nederland beter over geïnformeerd dan ter plekke.’
Vragen over het UCK/KLA of de NAVO werden door rechter May bliksemsnel als ‘niet relevant’ van tafel geveegd. Dat lukte niet altijd, zoals in het geval van een man die bleef beweren geen enkele band met het UCK te hebben, en zelfs nog nooit van die organisatie te hebben gehoord. Toen Milosevic hem vroeg of zijn zoon, die hij bij naam kende, inderdaad lid van het UCK was, gaf deze ‘getuige’ echter meteen toe. De man haastte zich echter de verklaren dat er in zijn dorp ‘geen enkel UCK lid’ was, ondanks het feit dat op het centrale plein van dat dorp een gedenkteken voor… gevallen UCK leden staat.
Kroongetuige gechanteerd om valse verklaring te geven
Zodra Milosevic een getuige op dergelijke wijze in de hoek had gedreven, greep rechter May streng in, en snoerde hij hem de mond. Hoogtepunt was de moed van Radomar Markovic, de chef van de geheime dienst die als kroongetuige naar Den Haag was gehaald om te bevestigen dat Milosevic het bevel tot etnische zuiveringen had gegeven. Tot ontzetting van het Tribunaal besloot hij echter om de waarheid te vertellen, door exact te beschrijven hoe hij werd gechanteerd om tegen Milosevic te getuigen. Dat kwam hem op de wraak van de rechters te staan: 40 jaar gevangenisstraf. Had hij wel (valselijk) tegen Milosevic getuigd, had men hem immuniteit verleend.
Rechters beschermden ongeloofwaardige getuigen
Een zeer geëmotioneerde getuige verklaarde op een afstand van 400 meter te hebben gezien hoe Servische soldaten in een bos hun op gruwelijke wijze omgebrachte slachtoffers in een kuil hadden gegooid. Eén van de Amici Curiae (drie door het Tribunaal aangestelde juristen die erop moesten toezien dat het proces eerlijk verliep) vroeg daarop hoe het mogelijk was om op zo’n grote afstand door zoveel bomen heen te kijken. Op een foto was namelijk te zien hoe dat gat werd omringd door zeer dikke bomen.
De getuige antwoordde dat de bomen geen bladeren hadden, ook al was het 24 maart en is de lente in dat gebied dan allang begonnen. Rechter May zag de bui alweer hangen, en greep in. Met dreigende stem vroeg hij de Amicus Curiae of hij twijfelde aan wat de getuige had verteld. Die had echter niet meer dan een simpele vraag gesteld, waar bepaald geen geloofwaardig antwoord op was gekomen.
Uitputtingsslag om NAVO aanvallen te rechtvaardigen
De verdediging van Milosevic trad volgens Sandhaus sterk op. ‘Eigenlijk alles van de aanklagers werd hun uit handen geslagen. Meer en meer maakten de getuigen een onbetrouwbare indruk, waardoor de aanklagers naar andere middelen grepen.’ Die bestonden uit onder andere het indienen van 120 schriftelijke getuigenverklaringen als bewijsstukken. Dat werd ondanks protest van Milosevic en de Amici toegelaten. Sandhaus: ‘We werden steeds meer getuige van een uitputtingsslag waarin de postume rechtvaardiging van de NAVO aanvallen op het spel stond.’
Onmenselijke behandeling
Tijdens het proces werd Milosevic onmenselijk behandeld. In zijn cel werd hij 24 uur per dag met camera’s in de gaten gehouden, mocht hoogstens één keer per week bezoek ontvangen –als dat al werd toegestaan-, en zelfs zijn arts werd hem ondanks zijn hartproblemen vaak onthouden. De gevangenistelefoon, zijn enige contact met de buitenwereld, was vaak ‘defect’, en gesprekken die wel konden plaatsvinden werden zomaar ineens afgebroken; weekendbezoek van zijn vrouw werd afgewezen, en zelfs zijn raadsman Ognanovic moest iedere keer maar afwachten of hij überhaupt tot de rechtszaal werd toegelaten. Zelfs de geringste handbeweging in de rechtszaal kwam Milosevic op een terechtwijzing van het bewakingspersoneel te staan.
Hoezo ‘open en eerlijk’ proces?
Gedurende de zittingen kreeg Milosevic geen seconde pauze, terwijl de aanklagers elkaar steeds mochten ‘verversen’. Het toelaten van zoveel schriftelijke getuigenverklaringen dwong hem ertoe om ’s avonds, na een urenlange zware zitting, in zijn eentje een hele stapel verklaringen door te nemen.
Naast open zittingen waren er ook gesloten zittingen, waarin ‘beschermde getuigen’, zonder naam en zonder gezicht, aan het woord kwamen. Die werden ertoe aangezet om belastende verklaringen af te leggen, waarvoor hen immuniteit werd beloofd. Desondanks hadden de media het over een ‘open en eerlijk proces, een voorbeeld voor wereldwijde rechtvaardigheid, dat door niemand ontkend kan worden.’
Oorlog na gemanipuleerde beelden
De Franse advocaat Vergès, die de illegitimiteit van het Tribunaal voor het Europese Gerechtshof bracht, werd niet tot Milosevic toegelaten, waardoor het proces werd lamgelegd. Ook Amnesty International wilde niets voor hem doen. Ondertussen hield het International Committee to Defend Slobodan Milosevic een persconferentie waarin opnames werden getoond van de Britse zender ITN uit 1992, die door gemanipuleerde beelden de indruk had gewekt dat er een Bosnisch-Servisch concentratiekamp bestond. Twintig minuten (!) na het uitzenden van die beelden verklaarde president George Bush sr. dat ‘Servië daar de prijs voor zal betalen’…
Lachwekkend schouwspel
Het Haagse toneel van ‘wereldwijde gerechtigheid’ was in werkelijkheid dan ook een lachwekkend schouwspel, een tragikomedie. Zo werd een getuige keer op keer gevraagd hoe hij wist dat het soldaten waren die zijn dorp waren binnengetrokken. ‘Omdat ze uniformen droegen.’ ‘Wat voor kleur?’ ‘Ik begrijp de vraag niet.’ Op de herhaaldelijke vraag wat voor uniformen dat dan waren, moest de getuige het antwoord schuldig blijven. Ook toen hem (of haar) foto’s van verschillende uniformen werden getoond, wist de ‘getuige’ daar geen onderscheid in de te maken.
Conclusie verzwegen, Westerse nepnieuws oorlog gaat door
Eigenlijk was dit geen tragikomedie, maar een regelrechte ‘krimi’, waarin de spot werd gedreven met het rechtsgevoel en de menselijkheid, zo besluit Sandhaus. ‘Als ik ’s avonds weer thuis kwam en zag hoe de media over de procesdag waar ik bij was geweest berichtten, werd me ik wederom bewust van de enorme macht van de pers. En nu, na 24 jaar oneerlijke strijd, na ongeveer 400 getuigen, honderdduizenden documenten en zo’n 200 video’s, bekent het Tribunaal heimelijk geen bewijzen te hebben gevonden tegen Milosevic. De gezamenlijke Westerse pers heeft hem allang veroordeeld, maar nu zwijgen ze. Ook dit zwijgen is onderdeel van de (desinformatie- en nepnieuws) oorlog.’
Ook tijdens het proces tegen Mladic bleek dat het uitmoorden van Servische (christelijke) dorpen door moslims –die nota bene door het Westen waren bewapend- de echte aanleiding was van de Balkanoorlog (zie link onderaan). Dit werd en wordt echter verzwegen, want in de ogen van de door links gecontroleerde Westerse media mogen duidelijk alleen moslims de slachtoffers zijn, en is bijna alles wat blank en christelijk/conservatief en/of niet tegen Rusland is, automatisch ‘fout’ en ‘dader’.
13. De leugen regeert.
Het is soms angstig om te zien hoe de leugen zich vastzet in de harten en hoofden van onze generatie. De leugen die vooral via de televisie tot ons komt. De oorlog in het Midden-Oosten, waarbij Israël zich moet verdedigen tegen raketterreur van Hezbollah, wordt een aanvalsoorlog op Libanon genoemd. Overal in de wereld worden de brandhaarden gedomineerd door de Islam. Indonesië maakt zelfmoordcommandos klaar voor aanslagen in Israël. Maar de Islam maakt zichzelf slachtoffer in de media.
Dat op de Balkan, in Bosnië-Herzegovina, Palestijnse terroristen meestreden tegen de Serviërs onder leiding van wijlen Alija Izetbegovic was destijds maar een klein berichtje in de krant. Dat Indonesische moslimterroristen klaar worden gemaakt voor zelfmoordacties in Israël, lijkt weinigen te interesseren. De beelden die mensen in hun hoofd hebben, zijn die van de zielige moslims die het in de wereld zo zwaar hebben. De oorlog in Libanon teneinde de Iraanse rakettenterreur te stoppen, bewerkstelligt dat meer moslims extreem zullen worden, zo vertellen ons de deskundigen, omdat hun broeders in Libanon worden afgeslacht. Dat wordt hen door de Islamitische media, zoals het Arabische tv-station El Jazeerah, dagelijks verkondigd. De meest bloedige plaatsjes van uiteengereten lichamen, verbrande babylijkjes en zwaargewonde vrouwen worden de hele dag in herhaling kleurrijk getoond. Dit is wat Israël doet. Ondertussen juichen moslims over de hele wereld, omdat raketten uit Libanon in Israël huizen van burgers, treinstations en ziekenhuizen raken en mensen worden gedood en verwond. Voor iedere dode Jood wordt Allah geprezen. Israël treurt over elke dode Libanese burger, omdat dit niet het doel is van de luchtaanvallen. Maar de leugen regeert, waardoor de televisie de ondergang van de wereld wordt. ( Lees verder op)
14. Leugens over Bosnie en de gevolgen.
ANALYSE, ACHTERGRONDEN EN COMMENTAAR
Door Rik Min
Begin Augustus is Kroatië dan eindelijk de door haar fel begeerde aanval op de Bosnische en Kroatische Serviërs begonnen. Deze massale aanval van de door Duitsland en Amerika bewapende Kroatische troepen was vorige maand reeds ingeluid door de inname van de belangrijke Balkan-snelweg naar Belgrado. De westerse media deden daar toen – ten opzichte van de latere akties van de Bosnische Serven bij Srebrenica en Zepa – onvoorstelbaar schijnheilig over. Alsof daar géén mensen woonden en géén vluchtelingen waren. De groot opgezette militaire aktie rondom de autosnelweg – tegen de Serviërs – kunnen we nu rustig als de inleiding zien tot wat we nu het beste de tweede fase in de Balkan-oorlog kunnen noemen.
Bonn en Washington staan achter het massale offensief van de Kroaten (Twentsche Courant, 5 aug. ’95). De imperialistische mogendheden willen – zoals Manifest al eerder schreef – kostte wat kost – Joegoslavië en andere oost Europese landen – uit elkaar laten vallen in machteloze staatjes en de minderheden dientengevolge overal naar toe laten ‘verhuizen’;.
De regiems van Kroatië en Bosnië zijn duidelijk fascistisch. De Nedelandse regering steunt hen ‘klakkeloos’;. De CP 86 stuurt er zelfs zijn leden heen om mee te vechten. Het kenmerk van de mensen die daar aan de macht zijn, is dat ze geen acht slaan op de ellende van de bevolking. Laat staan op de ellende van de minderheden in hun staatjes. In de Twentsche Courant (van 5 aug.) betichtte de nieuwe Schandinavische VN-onderhandelaar Bildt de Kroaat Tudjman van oorlogsmisdaden. Terecht. Dit is echter een schamele – maar belangrijke – poging onpartijdig te lijken, anders zou de eenzijdigheid van de VN, de NAVO en de media wel erg afsteken. Maar dit soort geluiden over Tudjman en de moslims hoor je zelden en verstommen meestal voordat ze ruim bemeten in de internationale massa-media komen. De discussie in de pers, bijvoorbeeld zoals in juli met betrekking tot de massa-slachtingen, tussen Karremans en Voorhoeve, duiden overduidelijk op een complot tegen de waarheid over Bosnie en Kroatië. We leven duidelijk in een nieuw tijdperk wat betreft oorlogsvoering. Leugens, mis-informatie en de gevoelens van het grote publiek spelen in dit soort nieuwe oorlogen een hoofdrol. ( Lees verder op)
Leugens over Bosnië en de gevolgen (rikmin.nl)
15. Waarheid eerste slachtoffer in de oorlog
Op de dag dat haar land – onder de paraplu van de Navo – een souverein land aanviel, opende de koningin de Keukenhof. Waarom niet? Het was geen oorlog, zei haar premier, maar ‘een militaire campagne’ om ‘een dictator’ naar ‘de tekentafel’ te dwingen. In een oorlog sneuvelt de waarheid als eerste. Oorlogscorrespondent Martha Gellhorn zei het in haar boek ‘Faces of war’ zo: ,,Mensen slikken gemakkelijker leugens dan waarheid, alsof leugens naar meer doen verlangen.”
“Begrijpen wij de Balkan wel? De Serviërs zijn een apart volk dat ook nu weer – met een mengeling van angst, humor, vastberadenheid en liefde – voor zijn bestaan, vrijheid en soevereiniteit vecht. De Serviërs die eeuwen onder Turkse heerschappij leefden, weerstonden deze eeuw de nazi-staat van Hitler, de Sovjet-Unie van Stalin (Tito wilde niet achter het IJzeren Gordijn) en willen nu niet een economische en politieke vazalstaat van Amerika worden.
Hadden de westerse politieke leiders geen enkele adviseur die de ‘vijand’ begreep? Vast wel. Het was echter in het belang van de westerse wereld de Serviërs te sataniseren. De publieke opinie werd jarenlang bestookt via de media. Was hun politieke leider, Slobodan Milosevic, niet de grote schuldige van de burgeroorlog in Bosnië-Hercegovina? Hij gaf ook de opdracht tot het bombardement op de historische binnenstad van Dubrovnik waar de internationale gemeenschap terecht schande van sprak. Zoals het nu een schande is dat de Navo wrede, zogenaamde precisie-bombardementen in heel Joegoslavië uitvoert waarbij een historisch klooster in Kosovo in puin werd gelegd en duizenden burgerslachtoffers zijn gevallen. De Navo moet wel doorgaan om haar eigen geloofwaardigheid veilig te stellen. Woordvoerder Jimmy Shea is over zijn eerste duizend leugens niet gevallen.” Lees verder:
Waarheid eerste slachtoffer in de oorlog | Trouw
16. Bosnië, de onbekende Europese wilyata – Europa als veilige haven voor jihadisten
“In 2017 voldoet Bosnië aan de criteria van een Wilyata Het is een ideale springplank voor de export van de Jihad en extreme moslimbewegingen naar Duitsland, UK, Spanje, Frankrijk, Italië en de Scandinavische landen; nog steeds een uitstekende rekruteringsbron, gelegen aan de migrantenroutes van het Midden Oosten naar West en Noord Europa;, Wahhabisme geworteld in religieuze centra en scholen; een veilige haven voor Jihadisten en gelet op de voortdurende etnische spanningen tussen moslims, Serviërs en Kroaten en de versterkte belangstelling van Moskou voor het welzijn van de Slavische broeder, Servië, een potentiële oorlogszone.´
Doel
“De Mujahideen wilden het Groot Osmaanse Rijk in Europa, herstellen. Een emiraat stichten dat zich zou uitstrekken over het gebied dat eens als Oost Romeinse of Byzantijnse Rijk bekend stond. Bosnië was de gewenste springplank naar West Europa. In het verlengde daarvan diende Bosnië als rekruteringsbron”.
Opinie-buitenland: Bosnië, de onbekende Europese wilyata | Nederlandse Officieren Vereniging
Weinig aandacht voor Servische slachtoffers. https://www.trouw.nl/verdieping/niet-ieder-verkrachtingsslachtoffer-van-de-bosnie-oorlog-telt-even-zwaar~bb7de55d/
(2) Fassadenkratzer
Quo Vadis 