Geachte mevr. Houwing,
Omdat protesteren tegen de bufferzone, bij de commissie waar u voorzitter van bent, geen zin meer heeft,( als het dat al ooit heeft gehad??), doe ik het maar zo.
Afgelopen dinsdag 4 maart was ik aanwezig bij de voorlichtingsavond over het Bargerveen waar u, naar uw eigen zeggen onafhankelijk voorzitter was.
We kregen daar uitleg over de te volgen procedures en de samenstelling van de diverse commissies.
Op een vraag van een lid van dorpsbelangen waarom er geen afgevaardigde van de dorpsbelangen in de commissie zat, werd door dat de spreker duidelijk gemaakt met de volgende uitspraak: “Dat zou u niet moeten willen want dan word diegene door de hele dorpsgemeenschap verantwoordelijk gesteld voor eventuele besluiten”. Hieruit blijkt duidelijk dat men liever geen kritische commissieleden heeft want dat is alleen maar lastig. (Zo heb ik o.a. uit betrouwbare bron vernomen dat uitgesproken tegenstanders van uitbreiding (lees Bufferzones) van het Bargerveen geen schijn van kans hadden in de diverse commissies t.a.v het Bargerveen). Bovendien, zo werd gesteld door de woordvoerder, word diegene dan mede verantwoordelijk gesteld voor eventuele besluiten. Dat is natuurlijk de wereld op zijn kop, want de besluiten liggen al vast en zijn door de politiek besloten. Hij probeerde daarmee eventuele kritische commissieleden te demotiveren door hen te proberen de schuld (van iets nadelig`s voor het hele dorp) in de schoenen te schuiven waar ze niet om hebben gevraagd, ja zelfs in feite part noch deel aan hebben. Dat is een bijzonder kwalijke zaak, het heeft iets weg van een Polit-bureau, het “ons kent ons” circuit waar de neuzen allemaal dezelfde kant op staan en kritische buitenstaanders worden geweerd. Je hebt als eventueel commissielid toch al geen enkele speelruimte om een andere kant op de sturen. Nu hadden we die indruk echter ook al lang voordat het besluit over de bufferzone werd genomen.
Want wees eens heel eerlijk naar uzelf mevrouw Houwing, hebben de 2 kritische afgevaardigden met hun achterban uit de landbouw ooit enig tegenwicht kunnen bieden aan de massieve druk en lobby van de natuur en milieuorganisaties en de eventuele politieke ambitieuze prestigieuze plannen van sommigen politici die graag een persoonlijk stempel op het hele gebeuren rond het Bargerveen hebben willen drukken?? Tegen eerdere afspraken in, waarbij de Stheemanstraat als zuidgrens werd gemarkeerd, is ook de nieuwe bufferzone gewoon weer een stukje uitbreiding van het Bargerveen in plaats van een bufferzone met beheersovereenkomsten.
Want waar gaat het hele circus nou eigenlijk om? Om het plantje (veenmos) dat verantwoordelijk is voor het levend hoogveen en waarvoor volgens natuurbeheerders een stabiele waterspiegel noodzakelijk is. Is dat waar? Daarvoor moeten we eerst even kijken naar de eigenschappen van het veenmos, ( Sphagnum cuspidatum) waar er ca 200 soorten van bestaan en er in het Bargerveen inmiddels weer 15 soorten zijn waargenomen.
*Het veenmos moet het uitsluitend hebben van regenwater.(Gemiddeld valt er jaarlijks in Nederland ruim 800 mm regen, dat is 800 liter per m2, 8000 m3 per ha. ofwel ruim 18 miljoen m3 voor het hele Bargerveen, elk jaar weer)!
*Veenmos is een kleine, primitieve sporenplant die tot 25 keer haar eigen gewicht aan (regen)water kan vasthouden.
*Door speciale wateropnemende cellen werkt veenmos als een soort spons die het water meters boven het grondwaterpeil van de omgeving kan uittillen en regenwater kan vasthouden.
*Door deze eigenschap is veenmos niet strikt gebonden aan natte leefgebieden, maar kan het ook in drogere omstandigheden groeien: door water op te slaan creëert veenmos immers zijn eigen natte milieu.
*Veenmos groeit aan de bovenkant aan, terwijl het aan de onderkant afsterft. Zo ontstaat er een dikke laag dood plantmateriaal dat veen wordt genoemd.
*Het kan enige beschaduwing verdragen, en verkleurt dan meestal naar groen.
* Ook kan de plant tegen een korte, tijdelijke verdroging!
* Ook al sterft de plant af, door de conserverende werking worden de zaden goed bewaard en komen bij gunstige omstandigheden weer tot ontkieming.
De grote vraag die dit oproept is natuurlijk, hoe belangrijk is die stabiele waterspiegel nou eigenlijk? En wat is het verwachtte effect er op, want dat was toch wel het belangrijkste argument voor de bufferzone.
In het rapport Advies over de bufferzone kom ik o.a. het volgende tegen.
Advies over bufferzone Bargerveen.
Deskundigenteam Nat zandlandschap en het voormalige deskundigenteam Hoogvenen
Drs. G.A. van Duinen, Dr. A.J.M. Jansen (redactie), Prof. dr. J.G.M. Roelofs, Dr. S. van
der Schaaf , Dr. J. Schouwenaars.
Citaat: “De gemiddelde wegzijging in de genoemde 700 meter-zone (ad zuidgrens binnen het reservaat) is berekend op ongeveer 0.37 mm. per dag”.
Berekende effect van een bufferzone van 500 meter:
“De wegzijging in de 700 meter zone wordt dan berekend op ongeveer 0.31 mm per dag”.
Omgerekend in het eerste geval is dit dus 135 mm op jaarbasis).
Na realisering van de bufferzone wordt de wegzijging dan 115 mm op jaarbasis.
In feite wordt dus voor een reductie van de wegzijging van slechts 20 mm de bufferzone aangelegd?
Dat kan toch niet waar zijn? Is dit het effect van de maatregel dat het Bargerveen van een eventuele verdroging moet redden? Geen enkel weldenkend mens zal op basis van een gedegen kosten/baten analyse tot dit besluit zijn gekomen. Maar in de politiek en met name als het gaat om natuur gelden er andere maatstaven. Bovendien, zo blijkt, spelen er persoonlijke ambities van sommige politici mee. Zoals blijkt uit een reactie in de rechtszaal van Rein Munniksma op een protesteren procederend agrariër;
” Hoe je ook protesteert en tegenstribbelt, ik ga die bufferzone doen!”
Nee, die bufferzone gaat het Bargerveen niet redden van die vermeende verdroging, het enige dat het wel gaat redden is het ego van de Groene Kmher!
http://www.wereldnatuurbestrijdingsfonds.nl/groene-khmer.html
Zie ook: https://adintuitu.wordpress.com/2014/05/05/miljoenendans-rond-het-bargerveen-deel-1/
Ook de LTO heeft altijd haar twijfels geuit over het nut van de bufferzone. Alle 200 bezwaarschriften van dorpsbewoners zijn uiteraard uiterst zorgvuldig behandeld, maar met alle argumenten en bezwaren tégen de bufferzone gewoon van tafel geveegd.
Al meer dan dertig jaar praten en vechten we voor een betere waterhuishouding voor het agrarisch gebied tussen de Europaweg en het Bargerveen. Al die tijd zijn er ook klachten over wateroverlast, elke winterweer, in de kom van het dorp. Water onder de huizen, schimmelend behang en vloerbedekking, tuinen die de hele winter blank staan. Eén goed afwateren de sloot door het dorp zou al veel overlast kunnen verhelpen. Ten noorden van de dorpskern, bij de ijsbaan ligt een diepe sloot, die echter ook de hele winter vol staat. Die mag niet droog lopen omwille van het Bargerveen. De klachten over wateroverlast zijn dus al jaren deels toe te schrijven aan maatregelen ten behoeven van de GGOR voor het Bargerveen. Nou beste mebr Houwing, met die GGOR veeg ik me reet af, want de overheid heeft naast haar zorg voor de natuur ook zorgplicht voor haar eigen onderdanen. Maar als een paar geitewollensokken figuren uit Verweggistan kunnen bepalen dat de gewenste grondwaterstand in een natuurgebied belangrijker is dan droge voeten voor de inwoners van aangrenzende dorpskernen, dan zijn we niet ver verwijderd van een Bolsjewistische Dictatuur.
En met de komst van de bufferzone kunnen we het waarschijnlijk helemaal wel vergeten, want zoals u zelf heeft kunnen aanhoren, er is beloofd dat het niet erger zal worden.Maar beloftes en afspraken aangaande het Bargerveen hebben weinig tot geen enkele waarde (De eerdere afspraak dat de op de bufferzone beheersovereenkomsten zouden worden afgesloten is inmiddels ook verbroken.). Er zijn echter wel afwateringsplannen gemaakt die zo rigoureus waren dat ze op veel weerstand stuiten, vooral van de kleine grondeigenaren. Bovendien werden er steeds meer voorwaarden aan verbonden en uiteindelijk werd het agrarisch en dorpsbelang tot één integraal geheel en herinrichting met het gebeuren rond het Bargerveen gesmolten. Met andere woorden, als wij ( Bargerveenliefhebbers) onze zin niet krijgen, dan jullie ook niet. De steeds maar weer aangehaalde bewering dat ook de landbouw er op vooruit gaat in het totale plaatje van de herinrichting is natuurlijke een drogreden. Ook zonder die onzinnige bufferzone kunnen wij tot een goede en zelfs veel betere herinrichting en goede ontwatering komen, dan wanneer er 250 ha van het geheel wordt weggesneden. Hoe durft iemand te beweren dat de plaatselijke landbouw er op vooruit gaat, als er in een tijd van schaalvergroting één derde van het areaal wordt onttrokken en de resterende bedrijven op slot worden gezet zodat die langzaam maar zeker doodbloeden? Het is voor mij werkelijk onbegrijpelijk dat iemand met een dergelijk niveau het vermeende belang van het Bargerveen gelijk durft te stellen met dat van de plaatselijke agrariërs. Heeft/had de spreker nog wel enig zicht op de realiteit?
Het ergste van alles zijn nog wel de onredelijke leugenachtige argumenten waarvoor die bufferzone er zou moeten komen, namelijk de mogelijke eventuele verdroging van het Bargerveen.
Noem u mij namelijk eens één situatie of scenario waarin het Bargerveen zou kunnen verdrogen of op zijn minst weer zou kunnen terugkeren in een vergelijkbare situatie van die van de grootschalige turfwinning van ruim 20 jaar geleden.
Rest mij voortdurend de prangende vraag: Welk een catastrofale natuurramp moet het Bargerveen treffen, die het onherstelbaar beschadigd waardoor het als geheel, met haar unieke flora en fauna, als reddeloos verloren kan worden beschouwd?
Tenzij er jaren geen regen meer valt of heel West Europa veranderd in een woestijn is het gevaar van verdroging van het Bargerveen absolute onzin.
De hele besluitvorming rondom het Bargerveen heeft alle ingrediënten van een hype!
(Een hype is een verschijnsel dat tijdelijk bovenmatige media-aandacht krijgt ( al dan niet geholpen door doelbewuste propaganda) en daardoor belangrijker lijkt dan het in werkelijkheid is. Het gevolg van dit zichzelf versterkende mechanisme kan zijn dat iets dat zich als een ogenschijnlijk verwaarloosbare kleinigheid voordoet, uitgroeit tot een werkelijk belangwekkend verschijnsel).
Geachte mevrouw Houwing en overige commissieleden ik doe hiermee een dringend beroep op ieders integere en gezonde verstand en ik hoop dat u en de commissieleden zich terdege realiseren waarvoor u zich eigenlijk leent of laat gebruiken.
Quo Vadis 