Terreur als religieus gedrag.
De wereld wordt geregeerd door ideeën en de meeste mensen hebben ooit wel eens een idool gehad of hebben die nog steeds, zijn lid van een fanclub van een beroemdheid of bepaalde politieke partij of ideologie. Adolf Hitler had bv veel fanatieke volgelingen, want hij beloofde veel wat hij doorgaans ook waar maakte.
Bij sommige mensen gaat dat zover dat zij zo goed mogelijk op hun idool willen lijken, qua uiterlijk, maar ook het gedrag van hun idool wordt dan vaak gekopieerd. Volgelingen van een bepaald “religieus” leider, (waarvan de expansie van diens nieuwe “religie” van meet af aan gepaard ging met een orgie van geweld), die het uiterlijk en gedrag van hun idool zo dicht mogelijk proberen te benaderen kun je zonder omwegen sterk religieus noemen. Hun gedrag is dan eveneens “religieus gedrag”.
Onlangs werden in Kenia, Nigeria en Pakistan ernstige aanslagen gepleegd door islamitische “extremisten”. Deze “extremisten” zijn zonder uitzondering uit op een streng islamitische staat.
Op een campus in Noord-Nigeria werd door de islamitische groepering Boko Haram een slachting aangericht onder studenten, vijftig van hen werden in hun slaap vermoord. “Westers onderwijs is zondig”, is hun motto. Hun ideologie concentreert zich vooral op één koranvers: “Iedereen die zich niet houdt aan wat Allah heeft geopenbaard is een overtreder”. Zij zijn geen sekte omdat ze geen eigen theologie hebben ontwikkeld maar strikt de koran als leidraad nemen. In een winkelcentrum in Nairobi werden bezoekers door de “extremisten” geselecteerd op hun geloof en er werd hun gevraagd verzen uit de koran of de islamitisch geloofsbelijdenis op te zeggen. Wie dat niet kon werd zonder pardon geëxecuteerd. Een “extremist” die een paar kinderen aantrof, en zich een moment bezon op zijn “heldendaden”, excuseerde zich voor het geweld en verklaarde ongevraagd dat de islam geen slecht geloof was. Kijk, een betere schuldbekentenis van een geloofsfanaat kun je natuurlijk niet krijgen.
Quo Vadis 