(Laatste update. 17-01-2023)
Sinds mensenheugenis was slavernij de “normaalste” zaak van de wereld. De oude Egyptenaren haalden hun slaven al uit Nubië. Alexander III ( De Grote), de Grieken hielden slaven. De economie van de Romeinen, de Arabische, de islamitische wereld en andere culturen dreven voor een groot deel op slavenarbeid en handel. In Azië waren ver voor onze jaartelling, tirannen aan de macht, die hun onderdanen feitelijk behandelden als slaven.
Tot voor “kort”, amper 200 -150 jaar geleden was het merendeel van de Europeanen zelfs nog gebonden in een vorm van slavernij of horige in het feodale stelsel.
Meest bekende en veroordeelde slavenhandel.
De Trans-Atlantische slavenhandel was de handel in slaven uit Afrika naar Amerika, bedreven door Europeanen. Het was de midden passage van de driehoekshandel en speelde zich af tussen 1525 en 1867, waarbij het hoogtepunt lag in de achttiende eeuw en de eerste helft van de negentiende eeuw. Naar schatting zijn 12 miljoen slaven vervoerd.
Nog erger is het feit dat onze kinderen tijdens de geschiedenislessen op de lagere school leren dat blanke Europeanen zo ongeveer het monopolie op slavenhandel hadden. (1)
Er zijn meer blanke slaven naar Noord Afrika gebracht dan zwarte slaven naar de Noord en Zuid Amerika. Blanke slaven werden nog tientallen jaren verhandeld, met name in het Ottomaanse Rijk, meer dan honderd jaar nadat de laatste slaven naar Amerika werden verkocht.
“Dit zijn van die zaken die in de geschiedenisles zelden tot nooit worden genoemd. Slavernij wordt gepresenteerd als een exclusieve zonde van de “witte man”. Dat de Arabieren en moslims al duizend jaar voordat Europese Trans-Atlantische slavenhandelaren voet aan wal zetten, goede zaken deden met slavendrijvers in Noord-Afrika en Barbarijse Zeerovers tot aan de IJslandse kust(!) rooftochten hielden om slaven te verzamelen wordt gewoon verzwegen.
De rol van Nederland, (toen nog De Verenigde Zeven Provinciën) In 1648 werd vrede gesloten met Spanje, de vrede van Münster. De kaapvaart hield op en de West-Indische Compagnie richtte zich op de (slaven)handel.
Naast kaapvaart en handel werden ook gebieden veroverd. De door Europeanen ingepikte gebieden verwisselden regelmatig van eigenaar. In 1630 werd Brazilië veroverd op de Portugezen en in 1654 veroverden deze het gebied weer terug. In 1634 werd Curaçao ingenomen en de Spanjaarden weggestuurd. Suriname werd in 1667 van de Engelsen afgepakt.
Met de vrede van Breda op 31 juli 1667 eindigden de handelsoorlogen met Engeland. Nederland mocht Suriname houden in ruil voor Nieuw-Amsterdam.
In 1730 werd het octrooi van de West-Indische Compagnie op de slavenhandel verlengd. Er wordt fel tegen dit monopolie geprotesteerd. Vooral vanuit Zeeland is behoefte aan vrije handel. Vanaf 1713 ging het echter slechter met de Nederlandse slavenhandel. De Engelse concurrentie was te groot. De West-Indische Compagnie gaf in 1737 het monopolie op. Vanaf dan mocht iedereen in slaven handelen. De compagnie eindigt in 1791.
De slavenhandel bleef doorgaan tot de Nederlandse regering dit in 1814 verbood. Het houden van slaven werd in 1863 verboden. Voor Engeland gold dit al vanaf 1834. Denemarken schafte de slavernij af in 1803, Frankrijk in 1848, Portugal in 1869, Spanje in 1886, de Verenigde Staten in 1865 en Brazilië in 1888.
Meer info: https://www.historischnieuwsblad.nl/de-wreedheid-van-de-transatlantische-slavenhandel/
COLUMBUS, Ohio – A new study suggests that a million or more European Christians were enslaved by Muslims in North Africa between 1530 and 1780 – a far greater number than had ever been estimated before.
http://researchnews.osu.edu/archive/whtslav.htm
They came as slaves: human cargo transported on British ships bound for the Americas. They were shipped by the hundreds of thousands and included men, women, and even the youngest of children.
https://peoplestrusttoronto.wordpress.com/2014/12/27/irish-the-forgotten-white-slaves/
Herinneringen aan de Barbarijse Slaven: Witte slaven en Noord-Afrikaanse piraten. Veel aandacht en veroordeling is uitgegaan naar de tragedie van de Afrikaanse slavenhandel, die plaatsvond tussen de 16e en de 19e eeuw. Rond dezelfde tijd vond in het Middellandse-Zeegebied echter een even verachtelijke handel in Barbarijse slaven plaats. Naar schatting werden tot 1,25 miljoen Europeanen tot slaaf gemaakt door Barbarijse kapers en hun levens waren even erbarmelijk als die van hun Afrikaanse tegenhangers. Zij zijn bekend geworden als de blanke slaven van Barbarije.
In de Nieuwe Wereld waren deze witte slaven minder waard dan de zwarte. Toen de slavernij werd afgeschaft protesteerden de zwarte Afrikaanse stamhoofden en koningen. De koning van Dahomey deed een vlammend beroep op het Engelse parlement om van het besluit af te zien.
Thomas Sowell, de man die deze uitspraak daarover deed, werd door radicale “black activists” zelfs met de dood bedreigd. Hij zou een “verrader van zijn ras” zijn, omdat hij aantoonde dat slavernij (letterlijk!) niet zo zwart-wit was als het vaak wordt gepresenteerd.
Mijn vraag is dan: wie zijn tegenwoordig dan de racisten? Als je iemand een “rassenverrader” noemt, en al helemaal wanneer je dat doet omdat hij jouw racistische leugens ontmaskert… dan ben je zelf toch de grootste schoft? Net zoals de moderne fascisten zichzelf antifascisten noemen, zo vermommen de ergste racisten zich tegenwoordig als racismebestrijders”.
Maar goed, onze getergde Surinaamse nazaten van de vroegere slaven van meer dan 150 jaar geleden menen dat alleen excuses niet genoeg zijn nu men berekend heeft dat het Koninkrijk, of liever gezegd, De Republiek der Zeven Provinciën, 125 miljard euro zou hebben verdiend aan 200 jaar slavernij in de West Indische koloniën.
Zo lucratief was de slavenhandel niet, je kon veel beter specerijen halen uit de oost. Zie (3).
Blijkbaar moet er bloed vloeien in de vorm van een ruimhartige genoegdoening voor zoveel leed.
Mijn vraag is dan, mocht het tot een eis voor schadevergoeding komen, gaan onze getraumatiseerde West-Indische landgenoten ook vergoeding eisen van de leveranciers van die verwerpelijke Hollandse slavenhandelaren, namelijk hun eigen zwarte medemens, die al eeuwenlang voordat de Hollandse Trans-Atlantische slavenhandel tot bloei kwam, maar ook decennia lang daarna elkaar tot slaaf maakten en verhandelden op de lucratieve slavenmarkten?
Meer slavernij verleden:
The Forgotten European Slaves of Barbary North Africa and Ottoman Turkey
Hundreds of thousands of Europeans were captured by Barbary pirates and sold as slaves in North Africa and the Ottoman Empire between the 16th and 19th centuries.
(3). De economie van de slavenhandel. NRC.
Een achttiende-eeuwse Amsterdamse koopman kijkt vanuit zijn grachtenpand naar het flikkerende water. Hij peinst. Zijn laatste zending koffie leverde teleurstellend weinig op. Zal hij de koffie inruilen voor de handel in mensen? Het is ver voor de officiële afschaffing van de slavenhandel in 1814, morgen precies tweehonderd jaar geleden. Wat waren de economische motieven voor zo’n man om in Afrika tot slaaf gemaakte mensen met z’n duizenden opeengepakt naar de Amerika’s te verschepen?
Volgens zijn tijdgenoten kon je er schatrijk van worden. Johan Maurits van Nassau, gouverneur-generaal van de Nederlandse kolonie in Brazilië, pochte dat hij jaarlijks twee miljoen gulden winst maakte op de verkoop van 15.000 slaven. Sommige directeuren van de West Indische Compagnie schatten de winst zelfs op zo’n zes miljoen gulden.
De potentiële opbrengsten waren inderdaad enorm, zeggen onderzoekers Karwan Fatah-Black (Universiteit Leiden) en Matthias van Rossum (Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis). Van Rossum: “Er zijn winstmarges van 25 procent bekend.” Maar die hoge winsten waar zeventiende- en achttiende-eeuwse koopmannen van droomden werden in werkelijkheid zelden gehaald.
De slavenhandel was een extreem riskante bedrijfstak, zeggen de onderzoekers die zijn gespecialiseerd in de economie van de Nederlandse slavernij. Fatah-Black: “De slaven konden in opstand komen en dan was je je investering kwijt. En als een schip door ongunstige winden lang stillag, liep het sterftepercentage aan boord al gauw op tot 15 procent.”
Hoewel de inkoopprijs in Afrika veel lager lag dan de verkoopprijs in Amerika, zoals de grafiek hierboven laat zien, hadden handelaren hoge kosten, zoals de aankoop en het onderhoud van een schip, het salaris van de bemanning en belastingen. De winstpercentages lagen gemiddeld rond de 2 tot 3 procent. “Heel laag voor die tijd. Je kon beter in suiker of specerijen gaan.”
Een slaaf kostte een paar honderd gulden
Reconstructie van slavenprijzen van 1657 t/m 1810
Voor plantagehouders waren slaven een dure investering, vertelt Fatah-Black. “Ongeveer de helft van het bedrijfskapitaal ging eraan op. Planters sloten vaak hypotheken af in Amsterdam om de hoge kosten te dekken.”
Als leverancier van goedkope arbeid werkte de slavenhandel als katalysator voor de wereldeconomie. Maar op zichzelf was het een relatief kleine bedrijfstak. De totale opbrengst van de Nederlandse slavenhandel in de zeventiende en achttiende eeuw lag tussen de 63 en 79 miljoen gulden, berekenden de onderzoekers. Vertaald naar nu heeft Nederland er zo’n 700 miljoen euro aan verdiend. Dat is hoger dan voorheen door historici werd aangenomen, maar marginaal vergeleken bij de totale VOC-handel, die in één jaar makkelijk 300 miljoen gulden opleverde.
Honderdduizenden slaven zijn verscheept door Nederland
Volgens de meest betrouwbare schattingen verscheepten Europese handelaren zo’n 12,5 miljoen mensen naar de Amerika’s: de grootste gedwongen volksverhuizing uit de geschiedenis. Nederland had een relatief klein aandeel in deze tragedie. De Republiek zou volgens de meest gebruikte schatting verantwoordelijk zijn voor zo’n 550.000 ingescheepte slaven. Daarmee was Nederland de vijfde grootste slavenhandelaar na Portugal (5,8 miljoen), Groot-Brittannië (3,3 miljoen), Frankrijk (1,4 miljoen) en Spanje (1,1 miljoen).
Misschien trokken de Nederlandse koopmannen dezelfde conclusies als Fatah-Black en Van Rossum nu doen: je kon je geluk beter beproeven in een andere bedrijfstak.
Bron: http://www.nrcq.nl/2014/06/13/de-economie-van-de-slavenhandel
Emmers betoog draait om de volgende vragen: Waarom deden Nederlandse slavenhandelaren en rederijen mee aan de slavenhandel en waarom konden slavenhandel en slavernij zo lang voortduren? Wat waren de baten en lasten en hoe groot was het belang van de slavenhandel voor de Nederlandse economie? In hoeverre veranderde of ontwrichtte de Atlantische slavenhandel de Afrikaanse economie en wat waren de consequenties voor de Amerika’s? Zijn conclusies komen hierop neer: in Afrika bestond al eeuwenlang slavernij. Het enige wat in de zestiende eeuw veranderde was dat slaven ook buiten Afrika terechtkwamen; tussen 1500 en 1850 zo’n 40 procent van het totale aantal. Afrikaanse slaven werden tot slaaf gemaakt en verkocht door Afrikanen, niet door Europeanen. Afrikaanse handelaren kregen een goede prijs voor hun waar en Afrika heeft geen demografische schade ondervonden van de slavenhandel. https://www.blikopdewereld.nl/geschiedenis/nederland/geschiedenis-nederland/3219-economische-studie-naar-slavenhandel (1). http://ejbron.wordpress.com/2014/06/14/de-rol-van-de-islam-bij-de-afrikaanse-slavenhandel/
De Chinezen hielden slaven.
De Mongolen hielen slaven.
De Persen hielden slaven.
De Assyriërs hielden slaven.
De oude Egyptenaren hielden slaven.
De Azteken hielden slaven.
De Maori hielden slaven De Ottomanen hielden slaven.
De islamitische Barbarijse piraten hielden slaven.
De Moren hielden slaven.
De Japanners hielden zelfs in de Tweede Wereldoorlog nog Nederlandse vrouwen als seksslavinnen En nog letterlijk tientallen andere grote en enkele kleine culturen, religies en volkeren hielden slaven.
Er is in de hele geschiedenis slechts één beschaving geweest die moedwillig de slavernij heeft afgeschaft. Dit omdat ze op zo’n hoog moreel besef kwam als beschaving dat ze de slavernij niet langer wilde praktiseren. Dat is de blanke Westerse Beschaving.
DE WESTERSE BESCHAVING IS DE ENIGE BESCHAVING OOIT DIE UIT ZICHZELF DE SLAVERNIJ HEEFT AFGESCHAFT!
Quo Vadis 
Nee, want daar valt niets te halen…. het gaat namelijk om geld, niet om excuses..
En dan was er nog de slavenij tijdens de duitse bezetting tijdens wereldoorlog twee en tegenwoordig dwangarbeid in landen zoals China en Katar.